Μια δυστοπία, ένας νεκρός συγγραφέας και ένα demo για τον Commodore 64

Πάνε πια 63 χρόνια από το μακρινό 1957, την χρονιά που δημοσιεύθηκε στην Αργεντινή για πρώτη φορά το El Eternauta, ένα κόμικ που είχε γράψει ο Héctor Germán Oesterheld και το οποίο είχε εικονογραφήσει ο Francisco Solano López. Περιγράφοντας ένα δυστοπικό Buenos Aires σκεπασμένο από ένα πέπλο θανατηφόρου χιονιού και τον αγώνα μιας χούφτας ανθρώπων για την επιβίωση απέναντι σε εξωγήινους εισβολείς και αδίστακτους και επικίνδυνους επιζώντες, το El Eternauta λατρεύτηκε από το κοινό και οδήγησε σε δύο συνέχειες, τα El Eternauta, remake το 1969 και El Eternauta, segunda parte το 1976.

 

 

Πέραν της εξόχως ενδιαφέρουσας ιστορίας και πλοκής του αλλά και του εξαιρετικού artwork του, το El Eternauta αγαπήθηκε από το αργεντίνικο κοινό γιατί πάνω απ' όλα ήταν μία αλληγορική ιστορία, με την απειλή των εξωγήινων εισβολέων στις ζωές των απλών ανθρώπων να συμβολίζει τα στρατιωτικά πραξικοπήματα που σημάδεψαν την ιστορία της χώρας το 1955, το 1966 και το 1976.

Οι προοδευτικές ιδέες του Héctor Germán Oesterheld και οι αριστερές του πεποιθήσεις δεν τον οδήγησαν μονάχα στην συγγραφή του El Eternauta, του Remake και του Δεύτερου Μέρους. Τον ώθησαν να γράψει την βιογραφία του Ernesto 'Che' Guevara, το 450 Years of War Against Imperialism, αλλά και να γίνει μέλος των Montoneros, μίας ομάδας αριστερών ανταρτών που αντιστέκονταν στο δικτατορικό καθεστώς. Όλα αυτά τον κατέστησαν επικίνδυνο για τα όσα πρέσβευαν τα παράνομα στρατιωτικά καθεστώτα, καθώς ήταν μία πένα και μία φωνή που αγαπήθηκε από τον λαό (και κυρίως από την νεολαία) και η οποία, για το καλό της στρατιωτικής χούντας, θα έπρεπε σύντομα να σιωπήσει. Για πάντα.

Το μοιραίο συνέβη κάπου μεταξύ 1977 και 1978, όταν οι άνθρωποι της Τελευταίας Στρατιωτικής Χούντας όπως ονομάστηκε, η οποία όχι μόνο χρηματοδοτήθηκε από το Κογκρέσο αλλά στηρίχτηκε και επίσημα από την τότε κυβέρνηση των Η.Π.Α., συνέλαβαν τον Héctor Germán Oesterheld, τις 4 κόρες του και τους συντρόφους αυτών. Κανένας εκ των 9 δεν ξαναεμφανίστηκε έκτοτε, κανένας δεν δικάστηκε ή φυλακίστηκε επίσημα, και όλοι τους θεωρούνται μέλη της μαύρης λίστας των 8.961 "εξαφανίσεων" για τις οποίες ευθυνόταν ο δικτάτορας Jorge Rafael Videla και οι συνεργάτες του. 

 

 

Παρά τα 43 χρόνια που έχουν περάσει από την εξαφάνιση του Héctor Germán Oesterheld, ο κληρονομιά που άφησε με τα έργα του έχει αγαπηθεί και από τις νεότερες γενιές, και το (σχεδόν) ολοκαίνουριο demo του group Pungas De Villa Martelli αποτελεί την πλέον τρανή απόδειξη: ονομάζεται Cuarentenauta (ο τίτλος είναι εμπνευσμένος φυσικά από το El Eternauta) και παρουσιάζει - τι άλλο; - μια δυστοπία, έναν κόσμο στον οποίο είναι από επικίνδυνο μέχρι και θανατηφόρο για τους ανθρώπους να βγουν από τα σπίτια τους και να κυκλοφορήσουν στους δρόμους και στη φύση. Ευρισκόμενοι άπαντες σε κατάσταση καραντίνας και υπό την απειλή της πανδημίας του Covid (ή μήπως πρόκειται για κάτι άλλο, άραγε;), οι κάτοικοι αυτού του κόσμου συνειδητοποιούν ότι έφτασε μια μέρα και μια εποχή που δεν την περίμεναν ποτέ, που δεν βρισκόταν ούτε καν στους πιο σκοτεινούς τους εφιάλτες, αλλά που τώρα πλέον είναι η πραγματικότητα και η καθημερινότητά τους.

Όπως καταλαβαίνετε, θεματολογικά αλλά και άποψη διάθεσης το Cuarentenauta δεν αποτελεί ένα συνηθισμένο demo. Δεν είναι μια ακόμα ποιοτική παραγωγή για τον Commodore 64 από τις δεκάδες που (για καλή μας τύχη) αντικρίζουμε κάθε χρόνο. Είναι ένα δυαδικό έργο τέχνης, ένας φόρος τιμής από ένα αργεντίνικο group σε μία εμβληματική προσωπικότητα της τόσο δοκιμασμένης και ταλαιπωρημένης αυτής χώρας της λατινικής Αμερικής, μία δημιουργία που αποδεικνύει περίτρανα ότι ένας 8μπιτος υπολογιστής 38 ετών μπορεί να αποτελέσει τον καμβά για κάποιον που θέλει να εξωτερικεύσει συναισθήματα, που θέλει να εκφραστεί και να δημιουργήσει.

 

 

Αν από όλα τα παραπάνω δεν έχετε καταλάβει μέχρι τώρα ότι το Cuarentenauta είναι ένα demo που αξίζει να δείτε, να βιώσετε και να απολαύσετε, τότε μάλλον εγώ έχω πρόβλημα στην έκφραση! Για να σας το κάνω πενηνταράκια που έγραφε κάποτε και μία ψυχή, αν είναι να δείτε ένα και μόνο demo για retro μηχάνημα από όλη τη χρονιά (μέχρι και σήμερα, τουλάχιστον), τότε φροντίστε αυτό να είναι το Cuarentenauta.

Για να ολοκληρώσουμε με τα τυπικά, το Cuarentenauta αισθητικά είναι με μία λέξη εξαιρετικό, με high resolution γραφικά στο στυλ του El Eternauta και μια υπέροχη, σκοτεινή και μελαγχολική μουσική επένδυση που βάζει τα γυαλιά με άνεση στο 90% των παραγωγών που είναι ηχητικά επενδεδυμένες με κάτι-σαν-techno. Από τεχνικής άποψης μάλλον δεν καταρρίπτει κάποιο παγκόσμιο ρεκόρ για τα περισσότερα BOBs (έχει blitter ο 64άρης, μωρέ; Κουζουλάθηκες;), το μεγαλύτερο text scroller ή τα ταχύτερα vector graphics, αλλά μόνο και μόνο το γενονός ότι είναι ένα one file demo μεγέθους μονάχα 35ΚΒ φτάνει και περισσεύει για να βγάλουμε το καπέλο και να κάνουμε μια βαθειά υπόκλιση στους Pungas De Villa Martelli. Και ίσως, λέω ίσως, να αποτελέσει στο μέλλον μία ιδανική προσθήκη σε ένα από τα υπέροχα cartridges με one file .PRG αρχεία που φτιάχνουμε κατά καιρούς με τον καλό μου φίλο τον Geoana, πού ξέρετε;

Μπορείτε να κατεβάσετε την original, ισπανική έκδοση του Cuarentenauta από εδώ, ή την αγγλική από εδώ. Και, φυσικά, ως συνήθως, ακολουθεί και το video του demo. Α, και κάτι τελευταίο, να μην το ξεχάσω: τον Φεβρουάριο της (μαύρης) χρονιάς που διανύουμε το Netflix εξασφάλισε τα δικαιώματα για να μεταφέρει το El Eternauta στην τηλεόραση! Τι λέτε, ψήνεστε;