Έχω την εντύπωση πως ήταν κάπου στο 1985 τότε που άρχισα για πρώτη φορά να το παθαίνω. Εκείνη την εποχή ήμασταν μια παρέα από 5 συμμαθητές που είχαμε όλοι μας Commodore 64 - ο ένας μάλιστα είχε και disk drive, ενώ οι υπόλοιποι βολευόμασταν με το απλό, λαϊκό και ταπεινό κασσετόφωνο C2N της Commodore, η επιτυχής ρύθμιση του αζιμουθίου της κεφαλής του οποίου είχε λιγότερες πιθανότητες από επιβίωση μετά από επέμβαση ανοικτής καρδιάς διεξαχθείσα από... υδραυλικό.
Τότε λοιπόν είχαμε προμηθευτεί μια ψιλο-αυτοσχέδια hardware κατασκευή που επέτρεπε τη σύνδεση 2 κασσετοφώνων ταυτόχρονα στον 64άρη: την ώρα που το πρώτο κασσετόφωνο έπαιζε και το πρόγραμμα (ΟΚ, το παιχνίδι) φόρτωνε, το δεύτερο C2N (αντ)έγραφε. Τα αποτελέσματα της μεθόδου αυτής ήταν εξαιρετικά για τα δεδομένα της εποχής, και έτσι, με το που έπεφτε κάποιο παιχνίδι στα χέρια κάποιου από εμάς ήταν βέβαιο ότι μετά από λίγες ημέρες θα το είχαν στη συλλογή τους και οι υπόλοιποι.
Ξεκινήσαμε έτσι λοιπόν, αλλά στην αρχή τα παιχνίδια ήταν λίγα. Όσο έπεφταν στα χέρια μας περισσότερες κασσέτες, τόσο πιο συχνά μαζευόμασταν για αντιγραφές μέχρι που, φτάσαμε σε κάποιο σημείο που απλά αντιγράφαμε, χωρίς να δίνουμε σημασία στο τι αντιγράφαμε. Όταν έπεσε στα χέρια ενός μέλους της παρέας και ένα Freeze Frame cartridge, τότε πλέον η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Προς τιμήν τους, οι 2 εκ των 5, δεν αντέγραφαν τα πάντα: είχαν 10-15 παιχνίδια που τους άρεσε να παίζουν και ήταν ευχαριστημένοι. Οι υπόλοιποι 3 όμως, θύματα της πλεονεξίας μας και της αδηφάγου ανάγκης "να τα έχουμε όλα" φτάσαμε στο σημείο να χρησιμοποιούμε τους 64άρηδές μας πολύ περισσότερο για να αντιγράφουμε, παρά για να παίζουμε, να προγραμματίζουμε ή οτιδήποτε άλλο. Έτσι, ενώ οι πρώτοι μήνες με Commodore 64 στην κατοχή μου αναλώθηκαν σε ψάξιμο/"σκάλισμα" του μηχανήματος, παιχνίδι και ατέλειωτη απόλαυση του ήχου (κυρίως) και των γραφικών του υπολογιστή, το υπόλοιπο διάστημα μετατράπηκε σε μια ψυχαναγκαστική διαδικασία αντιγραφών και συλλογής προγραμμάτων και παιχνιδιών που, πολλά απ' αυτά, δεν προλάβαινα καν να τα τρέξω! Τότε δεν το καταλάβαινα, φυσικά, αλλά είχα κάνει το μεγάλο λάθος να εστιάσω στην ποσότητα και να αναγάγω σε αυτοσκοπό το να μαζέψω "τα πάντα" αντί απλά να χαίρομαι τα ωραία παιχνίδια της εποχής...
Φυσικά, και όπως ήταν αναμενόμενο, η λάθος προσέγγισή μου δεν ολοκληρώθηκε στα χρόνια του Commodore 64: περίπου 3 χρόνια αργότερα, και ενώ είχα μεταφέρει τις gaming ανησυχίες μου στο στρατόπεδο του Atari 520ST, έπεσα στην "παγίδα" του Atari Club: ναι, εκεί, στο πατάρι του Computer Market, γωνία Μπόταση και Σολωμού, όπου με μια μικρή μηνιαία συνδρομή μπορούσες - και με το νόμο - να αντιγράψεις όσα παιχνίδια έκανες κέφι! Ακόμα και τώρα χαμογελάω χαιρέκακα αναλογιζόμενος την αντίδραση του Thomas Soft ακριβώς απέναντι: μιλάμε, ο τύπος σου χρέωνε ακόμα και τις κακογραμμένες δισκέτες που σου είχε γράψει και πουλήσει ο ίδιος - άντε να χωνέψει ότι στο Atari Club έγραφες ό,τι τραβούσε η ψυχή σου σχεδόν free of charge!
Αλλά για να επανέλθουμε στο θέμα μας, κάτι το κόλλημα του "να τα έχω όλα", κάτι οι όχι και τόσο αξιόλογοι arcade τίτλοι, τελικά στον ST πέραν του Kick Off και του Defender of the Crown δεν μπορώ να πω ότι χάρηκα παιχνίδια: πιο "απαιτητικά" και "χρονοβόρα" games όπως ας πούμε το Dungeon Master δεν τα άγγιξα καν γιατί - guess what? - αντέγραφα, οπότε πού ν' ασχοληθώ;
Για να μην μακρηγορώ, πέρασαν ολόκληρες δεκαετίες μέχρι να "ξυπνήσω" και αυτό συνέβη κυρίως χάρη σε σύγχρονα devices που επιτρέπουν να γεμίσουμε μια SD καρτούλα με χιλιάδες παιχνίδια για κάποιο παλιό μηχάνημα. Όταν για πρώτη φορά διαπίστωσα ότι έπρεπε να scrollάρω για ένα δεκάλεπτο στον φάκελο "Μ" για να βρω το Manic Miner στον Spectrum ή όταν διαπίστωσα πόση σαβούρα έπρεπε να περάσω για να επιλέξω το Microprose Soccer στον Commodore 64, ε, τότε είδα το φως το αληθινό: τι να τα κάνω 5.000+ παιχνίδια όταν αυτά που αξίζουν και μ' αρέσουν είναι 200-300 το πολύ; Σάμπως θα καθόμουνα ποτέ απλά και μόνο να δοκιμάσω χιλιάδες τίτλους μπας και πετύχαινα κάτι που ίσως να μου άρεσε και να μην το ήξερα; Όχι, sorry, αλλά και να είχα τόσο ελεύθερο χρόνο θα προτιμούσα να τον ξοδέψω με άλλους τρόπους...
Η απόλυτη παράνοια βέβαια ήταν όταν διαπίστωσα ότι υπήρχε πολύς κόσμος που έψαχνε για "το πλέον ενημερωμένο TOSEC για την Amiga": όχι, δεν κάνω πλάκα, σε μια πλατφόρμα με πολύ συγκεκριμένους πραγματικά αξιόλογους τίτλους τους οποίους τους γνωρίζουν βασικά άπαντες, κάποιοι έψαχναν για μια συλλογή που θα είχε και τις... 23 διαφορετικές εκδόσεις (κανονική, budget, επανέκδοση, σε μία ή σε δύο δισκέτες, στα γαλλικά, στα γερμανικά, στα φλαμανδικά και δεν ξέρω κι εγώ σε τι άλλο) του F/A-18 Interceptor! Γιατί; Τι στο καλό, χρυσάφι είχε αυτή η φλαμανδική version δηλαδή; Συν την κλασσική παράνοια "στήνω 1200άρα για WHDload και ψάχνω για δίσκο από 40GB και πάνω". Γιατί; Τι θα βάλεις μέσα ρε φίλε; Θα κάτσεις ποτέ στ' αλήθεια να τρέξεις όλα αυτά τα πάνω από 40GB ΣΑΒΟΥΡΑΣ που θα γεμίσεις τον άμοιρο τον δίσκο; Γιατί - και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο απλά κοροϊδεύει τον εαυτό του - πάνω από 2GB για ΟΛΑ τα αξιόλογα παιχνίδια της Amiga δεν χρειάζονται. Οπότε;
Οπότε πλεονεξία, ματαιοδοξία ή, απλά, βλακεία. Ψυχαναγκασμός του κερατά και από ουσία... μηδέν. Σας το λέω, I've been there και δεν αξίζει. Όχι ότι θα σας πω εγώ τι θα πρέπει να κάνετε και τι όχι, αλλά, ρε γαμώτο, δοκιμάστε για μια φορά να παίξετε κάτι και να το χαρείτε πραγματικά αντί να μαζεύετε και να μαζεύετε και να μαζεύετε χωρίς νόημα και σκοπό. Η κάθε πλατφόρμα έχει τους 50-100-200-300 καλούς τίτλους της - αν ξεκινήσετε με μερικές χιλιάδες ως είθισται, με "τα άπαντα", με το TOSEC, το πιθανότερο είναι ότι ούτε αυτά που αξίζουν δεν θα δείτε ποτέ...
Φυσικά, προσωπική μου άποψη είναι ότι αναλογικά με τα παραπάνω, τα ίδια ακριβώς ισχύουν και με το retro hardware: δεν έχει νόημα να αποκτήσουμε κάτι εάν δεν πρόκειται να το χρησιμοποιήσουμε. Και, άντε και αλλιώς τα υπολογίσαμε τα πράγματα, αλλιώς μας ήρθαν, το πήραμε το δόλιο το μηχάνημα αλλά δεν βρήκαμε το χρόνο να ασχοληθούμε μαζί του. Τι να κάνουμε δηλαδή, να το πουλήσουμε; Ε, ναι! Ποιο απλό δεν γίνεται: πουλήστε το. Πουλήστε το μπας και το πάρει κάποιος άλλος που θα το χρησιμοποιήσει κιόλας!
Το θέμα που θίγεις είναι πράγματι υπαρκτό και όλοι έχουμε πέσει θύματα της πλεονεξίας μας.Μπορεί τα μηχανήματα να μην τα έχω διαθέσιμα την στιγμή που μιλάμε όμως στο παρελθόν έκανα και εγώ τα ίδια! Στο σπέκτρουμ το έκανα με το divide ασχέτως αν λόγω συνθηκών δεν εχω καταφέρει να χαρώ ακόμα και τα βασικά παιχνίδια! Στην 1200 την πάτησα κανονικά διότι προσπάθησα να χωρέσω τα πάντα σε cf 4gb! Έπειτα έκανα την παραχώρηση να χωρίσω τα demo από τα παιχνίδια σε αλλες cf, ύστερα να σβησω τις διάφορες εκδόσεις του ίδιου παιχνιδιού και τελικά έσβησα και μερικές "πατάτες" games. Παρόλα αυτά στο όριο δουλεύω... :) Που να βγάλω και τον c64 με sdiec στο μέλλον ή τον 6218 με κανα τύπου gotek. Η λογική λέει να επιλέξω τα καλύτερα όπως προτείνεις...όμως ξέρω ότι στο τέλος θα τα βάλω όλα ακόμα και αν δεν τα παίξω ποτέ λόγω έλλειψης χρόνου! Αφού είναι...τσαμπα ρε φίλε!!! :) :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΜωρά δεν αντιλέγει κανείς, τσάμπα είναι, αλλά από τότε που άρχισα να διαλέγω αντί να τα βάζω όλα ξανάρχισα να παίζω κιόλας! Οπότε, thanks, but no thanks. Βάλε μέσα Lemmings, Banshee, Ghosts n' Goblins, Lotus 1-2-3, Battle Squadron, Hybris, Disposable Hero, SWOS, Kick Off, Agony, Menace, Monkey Island, Jaguar XJ220, SWIV, Cannon Fodder 1 & 2, Ikari Warriors, Rainbow Islands, Beneath a Steel Sky, Flight of the Amazon Queen, Toki, Pinball Dreams & Fantasies και είσαι μια χαρά για αρχή. Αν τα βαρεθείς αυτά - που δεν νομίζω, γιατί είναι τα καλύτερα - πρόσθεσε κι άλλα. Και μέχρι στιγμής έχεις χρειαστεί... 500ΜΒ (!) και με την καλή (την ομιλούσα) έκδοση του Steel Sky!
ΔιαγραφήΗ ύπαρξη του TOSEC νομίζω είναι αυτοσκοπός, δηλαδή εξυπηρετεί κυρίως τον εαυτό του και την αποστολή του (καταλογράφηση και διατήρηση του sw διαφόρων συστημάτων), δεν θεωρώ ότι έχει κάποια χρησιμότητα στον μέσο user. Για το ελληνικό κοινό, είναι όντως "άκυρο" να διατηρεί images ή slaves του γερμανικού Monkey Island, ωστόσο για την γερμανική ή την αντίστοιχη γαλλική σκηνή η ύπαρξη των δικών τους εκδόσεων είμαι σίγουρος ότι χαίρει ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας αλλά και ... χώρου στους σκληρούς τους. Παρότι εμάς θα μας βόλευε, διαχειριστικά θα ήταν δύσχρηστη η διατήρηση ξεχωριστών repo για DE, FR ή PL TOSEC imho.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά τα slaves, νομίζω ότι είναι γνωστό πως μόνο ένα μέρος των παιχνιδιών διαθέτων installer, ακόμα και σήμερα. Για παράδειγμα στο hol υπάρχουν περίπου 6 χιλιάδες καταλογραφημένα παιχνίδια, με κάτω από τα μισά να δίνουν link στο whdload. Πάντως Πάνο, κάποιος που "χτίζει" συλλογή - όχι με την τυπική έννοια αλλά παίζοντας/δοκιμάζοντας το εκάστοτε παιχνίδι - από την απαρχή της φάσης με dms και στη συνέχεια με jst και whdload, διατηρώντας τοπικά αντιγράφα σε βάθος εικοσαετίας (πλας!), δεν είναι παράλογο να καταλήξει σήμερα με 15GB+ μόνο αγγλικών εκδόσεων διαφόρων παιχνιδιών (πόσο δε, όταν τα late παιχνίδια πιάνουν αρκετά MBs π.χ. napalm, t-zero, wasted dreams, foundation, exodus, genetic species κτλ). TBH δεν γνωρίζω καν αν τα cd isos ή hd rips βρίσκονται στο TOSEC, και για να επανέλθουμε σε αυτό, όταν του είχα ρίξει μία ματιά πριν 15 χρόνια περίπου μου ήταν προφανές πως από χρηστικής άποψης δεν είχε κάποια αξία. Από ιστορικής άποψης όμως, ναι.
Σχετικά πάντως με την πλενοεξία δεν θα μπορούσα να μην συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου. Εγώ την πάτησα έτσι με τις αντιγραμμένες ταινίες DVD και τα CDs μουσικής. Βέβαια αφού ήμουν από τους προνομιούχους και το είχα το ρημάδι το αντιγραφικό να μην το χρησιμοποιούσα; :P Για να φτάσω βέβαια να γλυστράω στο δωμάτιο από τις αντιγραμμένες ταινίες που σήμερα τις στριμάρεις ανέξοδα ή χωράς δέκα μέτρα στοιβαγμένα dvd/blu rays ριπαρισμένα σε τέλεια ανάλυση σε ένα 2.5άρη σκληρό και τα τραγούδια της Αρλέτας που τα απολαμβάνεις άκοπα στο yt :D
Στέφανε, τα TOSECs έχουν τη χρησιμότητά τους, αλλά προφανώς όχι στους δίσκους των χρηστών. Κάποτε είχα κρατήσει μια έκδοση για κάποια χρόνια "μπας και χρειαστώ κάποιο .adf". Όταν το χρειάστηκα τελικά και άρχισα να το αναζητώ μέσα σε τόνους σαβούρας, απλά το πήρα απόφαση και διέγραψα το TOSEC και ησύχασα! Θέλω από περιέργεια να τσεκάρω κάποιο παιχνίδι που το είχα χάσει; Youtube. Κι αν εκεί με κερδίσει, τότε θα το βρω να το κατεβάσω.
ΔιαγραφήΌσον αφορά τα slaves που λες, να θυμίσω ότι τα late nineties παιχνίδια που αναφέρεις ως επί το πλείστον ΔΕΝ λειτουργούν σε unexpanded/stock Amigas. Ενδιαφέρουσες περιπτώσεις αλλά δεν αντικατοπτρίζουν ούτε το μηχάνημα του μέσου χρήστη, ούτε τις δυνατότητες της πλατφόρμας ούτε και τη χρυσή εποχή της οπότε για εμένα δεν είναι καθόλου μα καθόλου απαραίτητη η διατήρησή τους στους δίσκους μας. Άλλωστε, δες ποια ανέφερες και πες μου ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά: είναι κάποιο απ' αυτά καλύτερο απ' το Lemmings που χωράει σε μία δισκέτα και τρέχει σε Α500; Δεν το νομίζω. Και το T-Zero ναι, ωραίο, παιχνιδάρα αλλά ούτε Hybris, ούτε Banshee, ούτε Disposable Hero, ούτε Silkworm, ούτε Battle Squadron είναι. Και, για εμένα, αυτή είναι η αλήθεια: η χρυσή εποχή της Amiga ήταν πάνω-κάτω μεταξύ 1989-1992, τότε που κυκλοφόρησε η πλειοψηφία από τις παιχνιδάρες για την πλατφόρμα. Σαφώς υπάρχουν και αξιόλογοι τίτλοι πριν και μετά απ' αυτό το χρονικό διάστημα, αλλά δεν είναι πολλοί. Άσε που, ακόμα και τον καιρό που η Amiga ήταν στα ντουζένια της, η αναλογία σκουπιδιών:αριστουργήματα ήταν κάτι σε στυλ 20:1. Και αυτό λέει πολλά για το ποια παιχνίδια αξίζουν όντως μόνιμη θέση στους σκληρούς μας...
Φίλε συμφωνούμε για το TOSEC, όπως ανέφερα και παραπάνω άλλωστε. BTW σε πρόσφατη εμπειρία που ήθελα να δοκιμάσω ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα το εντόπισα μόνο σε συλλογή TOSEC και ήμουν υποχρεωμένος να κατεβάσω αρκετά άχρηστα GB για να χρησιμοποιήσω τα 880kb που με ενδιέφεραν. Εννοείται ότι απέρριψα την ιδέα σε χρόνο dt, μαζί και το πρόγραμμα :P
ΔιαγραφήΕπίσης, μιας και δεν το έθιξα στο πρώτο post μου, όσον αφορά τις έτοιμες συλλογές whdload που διακινούνταν από kgorilla και εσχάτως στο EAB, αποτελούν απλώς ένα jump start imo στον τύπο του σύγχρονου retro lover που έχει ένα gotek ή μία 8αρά cf και είναι στο στυλ: πάρε, βάλε, παίξε. Ούτως ή άλλως αυτός ο τύπος χρήστη δύσκολα θα έμπαινε στον κόπο να ξεδιάλεγε τα παιχνίδια πριν ή αφού τα κατέβαζε, οπότε όσο χώρο και να πιάνουν στον σκληρό του οι διπλές-τριπλές εκδόσεις του fotaq, δεν νομίζω να τον απασχολεί ιδιαιτέρως :) Διάολε, ξέρω άτομα που δεν γνωρίζουν καν πόσες εκδόσεις monkey island έχουν κατεβάσει! Σε καμία περίπτωση βέβαια, δεν δικαιολογούν την σαβούρα με τους τόνους που όντως μπορείς να βρεις σε κάθε τυπική whgdload συλλογή κατεβασμένη από το internets. Εννοείται ότι συμφωνούμε επίσης και για την αναλογία καλών/κακών-πρόχειρων τίτλων ακόμα και στη χρυσή εποχή. Οκ, μπορεί να μην ήταν 20:1 αλλά σίγουρα ήταν λίγα με πολλά. Ωστόσο και στο Atari 2600 που είχα παλαιότερα αλλά και στο game boy (ως gaming πλατφόρμες) που είχα εμπειρία, έβγαιναν μηνιαίως σκουπίδια με τη σέσουλα και υπήρχε χαμηλή αναλογία διαμαντιών και σαβούρας.
Τώρα όσον αφορά τη σύγκριση late/golden era παιχνιδιών, μου είναι αρκετά δύσκολη, καθώς είχα απολαύσει τους περισσότερους από εκείνους τους τελευταίους τίτλους την εποχή που έβγαιναν και ήμουν πολύ εντυπωσιασμένος/ευχαριστημένος. Πάντως αν όντως μου έβαζες το πιστόλι στον κρόταφο, νομίζω ότι περισσότερο έπαιξα onEscapee παρά Flashback ή Prince of Persia και περισσότερο Fighting Spirit παρά Body Blows. Από την μία ίσως να είμαι η εξαίρεση, από την άλλη ίσως κι άλλοι σκληροπυρηνικοί amiga users/gamers πιστεύω θα συμμερίζονται κάποιες από τις παραπάνω θέσεις (ίσως ο Vulture και ο Tsak να είναι κάποιοι από αυτούς που έχουν ζήσει και την late εποχή της amiga από κοντά, dunno). TBH, αν με έβαζες να σου κάνω ένα Amiga Top 10, είμαι σίγουρος ότι η λίστα μου θα έκρυβε πολλές εκπλήξεις :P
Βέβαια θεωρώ απίθανο κάποιος να ασχοληθεί σήμερα με το gloom deluxe (<- παιχνιδάρα imo), Nemac ή το HellSquad όταν δεν τα είχε παίξει τότε μιας και ο τυπικός Έλληνας amiga user της εποχής θα είχε κάνει ήδη την μετάβαση σε άλλες πλατφόρμες πριν όλοι αυτοί οι τίτλοι εκδοθούν, οπότε στον σκληρό του to 2019 λογικά θα βρίσκεται ένα alien breed ή ένα swiv - και όχι άδικα. Κοινώς, δεν τον συνδέει και κάποια ανάμνηση με αυτούς τους τίτλους.
Κι επειδή χάλασα αρκετή φαιά ουσία συζητώντας σοβαρά, επιστρέφω στο comet για νέο γύρο αντιπαραθέσεων με Mike :D Φιλιά!
Φίλε, εννοείται ότι σε κάθε πλατφόρμα η αναλογία σαβούρας:διαμάντια είναι τεράστια. Απλά γκρινιάζω για την Amiga και το θίγω το θέμα ειδικά σε αυτό το format διότι, ρε γαμώτο, ήταν arcade hardware χωμένο μέσα σε προσωπικό υπολογιστή! Ο Spectrum είχε τη δικαιολογία του για τα σκουπίδια (που αναλογικά μπορεί να ήταν και λιγότερα), στην Amiga δεν υπήρχε καμία! Δεν γίνεται σε αυτή την αρχιτεκτονική με αυτές τις δυνατότητες να κυκλοφόρησαν τίτλοι όπως τα Outrun, Midnight Resistance, Afterburner κλπ και οι δημιουργοί τους να μην μηνύθηκαν αυτεπάγγελτα για... ψηφιακά εγκλήματα και προσβολή της δημοσίας αιδούς!
ΔιαγραφήΌσον αφορά τους μεταγενέστερους τίτλους, όπως έγραψα αυτοί αφορούσαν κυρίως expanded Amigas και AGA chipset. Καλά και ωραία αυτά, αλλά δεν έχουν να κάνουν με την original πλατφόρμα η οποία και ήταν αυτή που ήταν επαναστατική - όχι ό,τι ήρθε μετά το '90 (σε επίπεδο hardware αναφέρομαι πάντα - το AmigaOS 2.x και πάνω μια χαρά ήταν). Δεν θα σου πω ψέματα, ποτέ μου δεν ασχολήθηκα ενδελεχώς με τους late 90s τίτλους, αλλά, από την άλλη, θεωρώ ότι συνήθως μια επαφή 10 λεπτών με ένα video game 8/16bit φτάνει για να σου δείξει αν είναι καλό/μέτριο ή φλόμπα. Και στα παιχνίδια των χρόνων εκείνων δεν εντόπισα αυτή την απόλυτη ισορροπία σε καλά χαρακτηριστικά σε κάθε τομέα που θα χαρακτήριζε κάποιον τίτλο ως "αριστούργημα".
Σύμφωνα με τα παραπάνω γίνεται εύκολα κατανοητό ότι με κλειστά τα μάτια θα επέλεγα πάντοτε το Prince of Persia απέναντι στο on Escapee και το Body Blows Galactic απέναντι στο Fighting Spirit: αυτοί οι μεταγενέστεροι τίτλοι, ως αξιόλογοι κι αν είναι, δεν έχουν αυτό το "κάτι", αυτό το απόλυτο δέσιμο και την ιδανική συναρμογή όλων των επιμέρους χαρακτηριστικών τους που αποτελούν γνώρισμα των gaming αριστουργημάτων. Αυτή φυσικά είναι η δική μου θέση, κάποιοι άλοι θεωρούν τα Mega Typhoon και Lethal Xcess καλύτερα του Hybris, οπότε τι να πω...
Συμφωνώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς με τον CPC και μετά με την 500 Plus μου, δεν έπεσα σε αυτή την παγίδα.
Στον CPC κατέληξα να έχω 50 με 60 δισκέτες ενώ στην Amiga 220 με 250.
Στο Whdload έχω κατάλογο 1300 παιχνιδιών τα οποία μου φαίνονται πολλά.
Οι στοίβες μηχανημάτων δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός εκτός και αν υπάρχουν άλλοι ιδιαίτεροι για τον καθένα λόγοι.
Η χρήση, η εκμάθηση και η απόκτηση εμπειρίας πρέπει να μας ενδιαφέρει.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, Αλέξη: λίγα και καλά. Ας μάθουμε να αγαπάμε αυτά που έχουμε αντί απλά να... απαιτούμε το πάντα (που καμία μας "ανάγκη" δεν θα λύσει κάτι τέτοιο). Είναι πολλά τα 1300 παιχνίδια στο WHDload, να κοιτάξεις να τα μειώσεις! ;-)
ΔιαγραφήΕξαιρετικό άρθρο Παναγιώτη! Όλοι μας την πατάμε, και όχι μόνο στα περί retro. Επειδή η μανία λοιπόν με τις λίστες δεν ξεπερνιέται εύκολα και είναι αδύνατο να θυμηθώ *όλα* τα αξιόλογα Amiga games, έψαξα να βρω μια λίστα με «όλα τα καλά» ή σχετικά καλά (και μόνο αυτά) για να περιορίσω τη συλλογή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈπεσα στον παρακάτω κατάλογο, που φαίνεται αξιόλογος και πράγματι περιλαμβάνει όσα μπορούσα να θυμηθώ. Το πρόβλημα; Ήδη περιέχει 2621 τίτλους και μάλλον χρειάζεται περαιτέρω κοσκίνισμα...
http://eab.abime.net/showpost.php?p=1290008&postcount=231
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
ΔιαγραφήΣε ό,τι έχει να κάνει με τη λίστα στο ΕΑΒ, θα πρέπει να είμαι απόλυτος: είναι μαλ****! Γιατί το λέω αυτό; Καταρχάς, όταν θες τα καλύτερα, δεν βάζεις μέσα 2621 παιχνίδια. Στα 2621 έχεις βάλει μέσα όχι μονάχα τα καλά, αλλά και όσα έχουν έστω και ένα καλό στοιχείο! Δες μόνο τα πρώτα που φαίνονται χωρίς να κάνεις scroll: το Brataccas είναι κακό παιχνίδι, το Asgard Met Vikings είναι παιχνίδι επιπέδου 8μπιτου με 16ΚΒ μνήμη, το Chubby Gristle δεν είναι ούτε στα καλύτερα του Spectrum και το Civilization ΚΑΙ στην έκδοση AGA ΚΑΙ στην έκδοση OCS; Συν 2 παιχνίδια σε demo versions; Άσε, δεν πάω παρακάτω, γιατί θα συγχυστώ. Αν είναι να κάνεις επιλογή θα βάλεις 100-300 τίτλους το πολύ. Αλλιώς άσε, βάλτα όλα και ψάξε να βρεις τις διαφορές μεταξύ των εκδόσεων του Pang με 1 δισκέτα, 2 δισκέτες, budget version, budget version της Kixx και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο! :D
Οκ, το πας στο άλλο άκρο! Οι παραλλαγές (δισκέτες, budget κλπ.) δεν υπάρχουν εδώ. Σε μια τέτοια λίστα πράγματι αρκεί μόνο μία έκδοση, όχι AGA και OCS μαζί. Είναι φάουλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚακά παιχνίδια σίγουρα υπάρχουν, αν και αυτό παραμένει υποκειμενικό. Νομίζω άλλωστε ότι όντως η πρόθεσή του είναι να περιλαμβάνει «και όσα έχουν έστω και ένα καλό στοιχείο» - κάτι που δεν είναι απαραίτητα αρνητικό. Η λίστα μεγαλώνει πολύ βέβαια.
2500+ είναι σίγουρα πάρα πολλά, όμως τα 100-300 μου φαίνονται λίγα. Εξαρτάται από τον καθένα I guess. Θα επανέλθω αν και όταν φτιάξω τη δική μου λίστα!
Προφανώς, έχει να κάνει με το πώς το βλέπει ο καθένας. Δεν ξέρω πόσα διαφορετικά παιχνίδια είχαν κυκλοφορήσει εμπορικά για Amiga, αλλά οποιοδήποτε νούμερο πάνω από το 500 για να πιάνει χώρο στο σκληρό μου το θεωρώ προσωπικά υπερβολικό.
ΔιαγραφήΔεν ξέρω, όσο περνάνε τα χρόνια αλλάζουνε και τα γούστα αλλά και οι προτεραιότητες: τώρα πια δύσκολα θα συμπαθήσω παιχνίδι πολύπλοκο ή χρονοβόρο. Βλέπεις, ο χρόνος είναι πολύτιμος και τα challenges που βάζουν τα παιχνίδια με εξιτάρουν πολύ λιγότερο απ' ότι παλιότερα...