Review: Genius Ep.1 - Into The Toy Warehouses (Apple II+, IIe, IIc, IIgs)

Genius Ep.1 - Into The Toy Warehouses (Apple II+, IIe, IIc, IIgs) - Daniele Liverani

Το Genius Ep.1 - Into The Toy Warehouses (για συντομία από εδώ και πέρα απλά Genius) αποτελεί τη μεταφορά του πρώτου επεισοδίου μίας ροκ όπερας που έχει συνθέσει ο ίδιος ο Daniele Liverani (www.geniusrockopera.com) σε παιχνίδι. Ο Liverani έχει φτιάξει το Genius σε assembly και μάλιστα το παιχνίδι πωλείται στο κλασικό Ziplock σακουλάκι που αποτελούσε τον δημοφιλέστερο φορέα για τα παιχνίδια του Apple II εκεί, στα τέλη της δεκαετίας του '70!

Στο παιχνίδι - που έρχεται σε μία δισκέτα 5 ¼" - αναλαμβάνουμε το ρόλο του Genius, ενός ντράμερ που έχει μεταφερθεί σε μια παράλληλη διάσταση, στον κόσμο των ονείρων, και πιο συγκεκριμένα στις αποθήκες παιχνιδιών που αποτελούν τα μέρη στα οποία φυλάσσονται οι παιδικές φαντασιώσεις που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία των παιδικών ονείρων. Ως Genius πρέπει να περάσουμε μέσα από τις 80 πίστες του παιχνιδιού συλλέγοντας τα παιχνίδια που βρίσκονται σε αυτές και αποφεύγοντας διάφορα εχθρικά πλάσματα και αντικείμενα που θα βρούμε στο δρόμο μας.

Το παιχνίδι είναι απλό στη σύλληψη αφού στην ουσία αυτό που κάνουμε σε κάθε πίστα είναι να συλλέγουμε κλειδιά, να ανοίγουμε τις αντίστοιχες πόρτες και να μαζεύουμε παιχνίδια και διάφορα bonuses προσπαθώντας ταυτόχρονα να μη γίνουμε βορά των εχθρών μας. Η κίνηση προς τις 4 κατευθύνσεις γίνεται με τα πλήκτρα ή με joystick και είναι αρκετά άμεση - τουλάχιστον στα πρώτα επίπεδα. Καθώς όμως προχωράμε στο παιχνίδι τα αντικείμενα και τα sprites σε κάθε πίστα γίνονται όλο και περισσότερα, με αποτέλεσμα να κινούνται τα πάντα πιο αργά και η απόκριση στους χειρισμούς μας να χάνει την αμεσότητα των πρώτων επιπέδων, χωρίς παρόλα αυτά το παιχνίδι να καθίσταται unplayable ή κάτι τέτοιο.

Στον τομέα των γραφικών θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το Genius αρκετά λιτό, αλλά πραγματικά δεν γνωρίζω εάν η όλη του αισθητική έχει σκοπό να μας φέρει πιο κοντά στις gaming παραγωγές της εποχής των Apple II/Commodore PET/TRS-80 Model I ή, απλά, οι οθόνες δεν "φορτώθηκαν" με γραφικά για να μην επιβαρυνθεί περαιτέρω η ταχύτητα του παιχνιδιού στα "βαριά" επίπεδα. Επίσης, θα πρέπει να τονίσω ότι δεν είχα ποτέ Apple II (η δοκιμή του Genius έγινε σε εξομοιωτή) και δεν έχω παρακολουθήσει εκτενώς τα τεκταινόμενα στη σκηνή του μηχανήματος, με αποτέλεσμα να μη μπορώ να πω με βεβαιότητα εάν το Genius τα πάει καλά ή όχι στο εικαστικό κομμάτι. Τα πάει πάντως αρκετά καλά στον ηχητικό τομέα, αφού, εκτός από τα εφέ έχουμε και συμπαθητική (αλλά ιδιαίτερα επαναλαμβανόμενη) ingame μουσική - αρκεί ο Apple μας να διαθέτει κάρτα ήχου Mockingboard.

Συνολικά το Genius είναι ένα πολύ απλό αλλά ταυτόχρονα συμπαθητικό παιχνίδι, το οποίο σε κάθε περίπτωση παίζεται πολύ ευχάριστα - και τελικά, αυτό είναι που μετράει πολύ περισσότερο από τα γραφικά και τον ήχο. Αυτό που επίσης μετράει είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια ολοκαίνουρια παραγωγή (2016, παρακαλώ!) για έναν υπολογιστή ο οποίος, λίαν συντόμως, θα κλείσει τα δεύτερα "-άντα" του! Απίστευτο δεν ακούγεται;

Βαθμολογία 7/10

Το παραπάνω review δημοσιεύθηκε στο 14ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet, που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2016.

Ταξιδέψτε μέσα στον χρόνο με τον Spectrum

Γενικώς, δεν συνηθίζω να γράφω για παιχνίδια που πρόκειται να κυκλοφορήσουν στο μέλλον. Η προσφιλής μου τακτική είναι να περιμένω να υλοποιηθούν και κατόπιν να τα παρουσιάσω εδώ ή να γράψω κάποιο πιο αναλυτικό review στο Retro Planet. Φυσικά, υπάρχουν κι εξαιρέσεις: αν για παράδειγμα μάθαινα ότι θα βγει sequel του Battle Squadron, του Wing Commander Prophecy ή ότι είναι στα σκαριά port του Green Beret ναι, τότε κάτι θα έγραφα. Όχι, ψέματα, σβήστε το αυτό το τελευταίο: υποτίθεται ότι εδώ και καιρό ετοιμάζεται η μεταφορά του coin op της Konami στην Amiga και εγώ δεν έχω γράψει λέξη!

Όπως και να 'χει, νομίζω ότι έγινα σαφής: εκτός σπανίων εξαιρέσεων, δεν θα διαβάσετε από αυτό εδώ το blog ότι "πρόκειται να κυκλοφορήσει...".

Το λοιπόν, πρόκειται να κυκλοφορήσει (!) σύντομα ένας νέος τίτλος για τον ZX Spectrum, από τους "παλαβούς" Ρώσους coders της Zosya Entertainment. Νέα παιχνίδια για το λατρεμένο τέκνο του Sir Clive είναι η αλήθεια ότι εμφανίζονται σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή (ή, σαν τους Αθηναίους στην παραλιακή τα ηλιόλουστα Σαββατοκύριακα), ήτοι, σε μεγάλο πλήθος. Ειδικά μετά την κυκλοφορία του Arcade Games Designer του Jonathan Cauldwell που διευκόλυνε σε μεγάλο βαθμό την διαδικασία δημιουργίας ενός παιχνιδιού από το μηδέν, η games software library του μηχανήματος άρχισε να αυξάνει σε ρυθμούς που θύμιζαν... 80s!

Μέσα στην πληθώρα των νέων κυκλοφοριών λοιπόν, είχαμε και κάποια παιχνίδια που ήταν, απλά, ασύλληπτα εντυπωσιακά ή με εξαιρετικά gameplay. Ή και τα δύο. Ποια να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το Valley of Rains; Το RetroForce; Το Metal Man Reloaded; Το Redshift; Το Drift!;

Έτσι λοιπόν, ενώ υπό Κ.Σ. (Κανονικές Συνθήκες, τίποτα δεν θυμάστε πια απ' το σχολείο;) δεν θα ασχολούμουν περαιτέρω στην παρούσα φάση, όταν είδα το παρακάτω video και διαπίστωσα ότι επρόκειτο για μελλοντική κυκλοφορία της Zosya Entertainment, ήταν αδύνατο να το προσπεράσω:

Σκεφτείτε τώρα: εθιστικό racing παιχνίδι με υπέροχα γραφικά, storyline που μας ξεναγεί στα καλύτερα χρόνια του δεύτερου μισού του προηγούμενου αιώνα και κλασικά αυτοκίνητα (ναι, αυτά τα παλιά που είχαν μέχρι και λάστιχο ρεζέρβα) και... βέσπες! What's not to like?

Ο επερχόμενος λοιπόν αυτός τίτλος που ονομάζεται Travel through time vol.1: Northern Lights θα κυκλοφορήσει - ελπίζουμε - μέσα στο τρέχον έτος και θα τρέχει σε ZX Spectrum 128 (και +2/+3, προφανώς). Αυτή τη φορά μάλιστα δεν θα γκρινιάξω που δεν θα τρέχει σε 48άρη: χαλάλι του αν είναι αντάξιο του παραπάνω video!

Αναμένουμε...

Το τελευταίο απωθημένο

Από τότε που με θυμάμαι να ασχολούμαι με τους home computers, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80, είχα τις σαφείς προτιμήσεις μου: πρώτα τον ZX Spectrum και στη συνέχεια τον Commodore 64. Φυσικά, παρακολουθούσα ανελλιπώς τα τεκταινόμενα στον χώρο, καθώς, όχι μονάχα επισκεπτόμουν τουλάχιστον σε εβδομαδιαία βάση την ελληνική Silicon Valley, όχι μονάχα διάβαζα τακτικά τα Computer για Όλους και Pixel, αλλά αγόραζα και όποιο αγγλικό περιοδικό μπορούσα να εντοπίσω σχετικό με το αντικείμενο.

Σύντομα, κάποια home computers όχι και τόσο δημοφιλή στην Ελλάδα (ούτε και παγκοσμίως, εδώ που τα λέμε) άρχισαν να κεντρίζουν το ενδιαφέρον μου. Ήταν υπολογιστές με το κοινό χαρακτηριστικό ότι ήταν προσιτοί οικονομικά, και στο μυαλό μου φάνταζαν ως εξαιρετικές λύσεις για κάποιον ο οποίος για τους Χ,Υ λόγους δεν είχε τη δυνατότητα (ή την διάθεση) να αποκτήσει έναν ZX Spectrum ή έναν Commodore 64.

Φυσικά, επειδή εκείνα τα χρόνια ακόμα και τα φθηνότερα home micros ήταν μάλλον είδη πολυτελείας, ήταν ουσιαστικά αδύνατο να αποκτήσω κάποιο από αυτά τα μηχανήματα αν δεν το αγόραζα προκειμένου να αντικαταστήσει τον ZX Spectrum μου (τον οποίο διαδέχτηκε ο 64άρης). Έτσι, πέρασαν τα χρόνια και αυτά τα "άλλα" home computers που... ζαχάρωνα δεν έγιναν ποτέ κτήμα μου. Οι υπολογιστές αυτοί ήταν ο Commodore 16, o ομόσταυλός του VIC-20, ο Oric Atmos και ο Acorn Electron.

Για καλή μου τύχη, όσα χρόνια κι αν κύλησαν, τα μηχανήματα αυτά παρέμειναν λιγότερο δημοφιλή από τα υπόλοιπα, κι έτσι οι τιμές τους δεν εκτοξεύτηκαν στα ύψη: οι retro fans προτιμούσαν ως επί το πλείστον να επενδύσουν στην... 5η Amiga τους, παρά να εξερευνήσουν τον άγνωστο κόσμο του Oric Atmos. Χάρη στην επικρατούσα κατάσταση λοιπόν, μέσα στην τελευταία 6ετία κατάφερα να αποκτήσω πρώτα τον Commodore 16 και τον VIC-20, στη συνέχεια τον Oric Atmos, αλλά ακόμα και τον Atari 800XL που ανέκαθεν μου κέντριζε το ενδιαφέρον αλλά ποτέ δεν είχε υπάρξει τμήμα της - ας την πούμε - συλλογής μου. Τα είχα όλα πλέον, εκτός από το τελευταίο απωθημένο, τον "μικρό αδερφό" του BBC micro, το μεγάλο "what if?" της ιστορίας του home computing της Γηραιάς Αλβιώνας. Ο Acorn Electron, αν και ποτέ δεν υπήρξε κάποιο απλησίαστο οικονομικά μηχάνημα, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο πάντα μου ξέφευγε. Δεν ανησυχούσα όμως, ακόμα και όταν η Αγγλία έφυγε από την Ευρωπαϊκή Ένωση δυσκολεύοντας κατά πολύ τα πράγματα, γνώριζα ότι έχοντας ως στόχο τον μικρό, ταπεινό, μπεζ 8μπιτο βρισκόμουν σε ασύγκριτα καλύτερη θέση και με τις πιθανότητες με το μέρος μου συγκριτικά με τους "πολλούς" που έχουν ονειρώξεις με Atari Falcon ή ανυπομονούν για τη μέρα που θα γίνει δική τους μια Amiga 4000T. Πόσο τυχερός εγώ που αντί για δέος νιώθω πλήρη αδιαφορία για αυτούς τους σπάνιους υπολογιστές με τιμές... μεταχειρισμένου αυτοκινήτου!

Έτσι λοιπόν, με μεγάλο μου σύμμαχο την παντελή έλλειψη άγχους και την οποιαδήποτε βιασύνη, τελικά έπεσα πάνω σε έναν κουτάτο Electron, που μάλιστα πουλούσε ο Σπύρος, ένας παλιός γνώριμος από τα "Αμιγκικά" χρόνια. Εννοείται ότι συνάντησα τον Σπύρο και το αγόρασα το μηχάνημα με... συνοπτικές διαδικασίες, αποκτώντας έτσι επιτέλους το τελευταίο μου απωθημένο, τον τελευταίο 8μπιτο home computer που θεωρούσα ότι έπρεπε κάποτε να κάνω δικό μου. Όλα αυτά πριν από μερικές μόλις ώρες, μάλιστα, καθώς το καυτό Αθηναϊκό λιοπύρι δεν με πτόησε στην προσπάθειά μου να κάνω δικό μου τον υπολογιστή ο οποίος, αν η ιστορία είχε διαφορετική τροπή, θα μπορούσε να είχε γίνει βασιλιάς στη θέση του βασιλιά, χαλίφης στη θέση του χαλίφη, δημοφιλέστερος 8μπιτος στην Αγγλία στη θέση του ZX Spectrum. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη βέβαια όπως είναι γνωστό, αλλά αυτό καθαυτό το γεγονός δεν αφαιρεί το παραμικρό από την λάμψη και τη χάρη του "BBC micro των φτωχών" - τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.

Καθώς ξεκίνησα να δοκιμάζω και να περιεργάζομαι λοιπόν τον Electron, στην πρώτη από τις - ελπίζω - πολλές μέρες που θα ασχοληθώ μαζί του, θα σας φιλέψω με μερικές φωτογραφίες του εν δράσει, για να πάρετε κι εσείς μια μυρωδιά από τον 8μπιτο υπολογιστή της Acorn. Για να μην ξεχνιόμαστε, 2 χρόνια μετά την κυκλοφορία του Electron οι δημιουργοί του σχεδίασαν ένα επαναστατικό chip, έναν επεξεργαστή RISC αρχιτεκτονικής με το όνομα "ARM". Ναι, αυτόν που αποτέλεσε τη βάση για όλους τους επεξεργαστές που βρίσκονται στις καρδιές των κινητών τηλεφώνων, των tablets και δισεκατομμυρίων άλλων συσκευών στις μέρες μας!

Ολοκληρώνοντας, δεν μπορώ παρά να αναφέρω μία... σατανική σύμπτωση: τα 4 από τα 5 home computers που αναζητούσα και τελικά απέκτησα τα τελευταία χρόνια (Commodore VIC-20, Acorn Electron, Oric Atmos, Atari 800XL) έχουν τον ίδιο κεντρικό επεξεργαστή (MOS 6502) και ο 5ος της παρέας (Commodore 16) έχει τον MOS 7501, ήτοι μια τροποποιημένη έκδοση ποιανού άλλου; Ναι, το μαντέψατε, του 6502! Προφανώς το εν λόγω chip της MOS Technology αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα best sellers όλων των εποχών, μαζί φυσικά με το αντίπαλο δέος της εποχής, τον Z80 της Zilog.

ST games collection - FINAL!

Επειδή διαπίστωσα ότι κάποιοι (αρκετοί, ίσως;) βαριούνται να διαβάζουν τις οδηγίες, αν βιάζεστε και θέλετε να "μπείτε στο ψητό" δώστε βάση στα παρακάτω:

- Η συλλογή είναι πλήρης, δεν χρειάζεται να κατεβάσετε ή να προσθέσετε το παραμικρό.

- Η συλλογή τρέχει σε Windows PC και όχι σε πραγματικό Atari ST.

- Κάποια (δωρέαν, κυρίως) antiviruses θεωρούν το εκτελέσιμο αρχείο της εφαρμογής ως ιό, trojan, malware ή κάτι επικίνδυνο, τέλος πάντων. Αυτό ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ: απλά δεν έχουν καταχωρημένο στην database τους το πρόγραμμα και, προκειμένου να "έχουν το κεφάλι τους ήσυχο" το κάνουν block. Μην τα πιστέψετε, βάλτο το στην λίστα με τις εξαιρέσεις και προχωρήστε άφοβα. Ή, απλά, σκανάρετε με κάτι "σοβαρό" (ESET, Kaspersky) για να εξακριβώσετε ιδίοις όμμασι ότι δεν πρόκειται για ιό! Αν μετά από όλα αυτά έχετε ακόμα αμφιβολίες, πηγαίνετε στο τέλος της ανάρτησης να δείτε την μία εικόνα που ισούται με χίλιες λέξεις!

- Κατεβάστε ολόκληρη την συλλογή από ΕΔΩ.

 

Για όσους τώρα δεν είναι βιαστικοί και μπορούν να διαθέσουν ένα τρίλεπτο προκειμένου να διαβάσουν μερικές χρήσιμες αράδες, η πλήρης περιγραφή του τι είναι αυτή η συλλογή με παιχνίδια και τι κάνει η εφαρμογή που έφτιαξε ο Δημήτρης (Dimfil) μπορεί να βρεθεί εδώ.

 

Για όλους τους υπόλοιπους που δεν έχουν όρεξη να ψάχνουν παλαιότερες αναρτήσεις, θα αναλύσω (περιληπτικά, όσο είναι δυνατόν) περί τίνος πρόκειται. Έχουμε λοιπόν ένα και μόνο download το οποίο περιέχει ένα συμπιεσμένο αρχείο. Αυτό το αρχείο μπορείτε να το αποσυμπιέσετε όπου επιθυμείτε στον σκληρό σας δίσκο (σε Windows PC, πάντα) και να εκτελέσετε το μοναδικό εκτελέσιμο αρχείο που έχει (το συμπιεσμένο αρχείο θα φτιάξει όσα directories χρειάζονται, δεν είναι ανάγκη να φτιάξετε εσείς κάτι).

 

Εκτελώντας λοιπόν το .exe, θα αντικρίσετε ένα ωραίο παράθυρο, όπως το παρακάτω:

 

Θεωρώ ότι θα προτιμούσατε λίγο περισσότερη αίσθηση από Atari ST, οπότε κλείστε το πρόγραμμα, ανοίξτε το directory "data" και αποσυμπιέστε το αρχείο "atari_st_8x16_system_font.zip" που θα βρείτε εκεί. Κατόπιν, κάντε δεξί click στο αρχείο "AtariST8x16SystemFont.ttf" και επιλέξτε "Install" (ή "Εγκατάσταση" αν έχετε Ελληνικά Windows). Αυτό ήταν! Τώρα πάμε ένα directory πίσω (στο αρχικό, δηλαδή) και εκτελούμε το "Atari ST Comp Disks Player.exe" για να λάβουμε ένα εντελώς... Atarικό αποτέλεσμα:

 

Πλέον, είμαστε έτοιμοι για παιχνίδι! Γράφουμε στο πεδίο στο κάτω μέρος του παραθύρου ("Search in library for") το όνομα του παιχνιδιού που μας ενδιαφέρει και πατάμε "Enter". Ας πούμε ότι ζηλέψαμε την Amiga και θέλουμε να παίξουμε Sensible Soccer:

 

Βλέπουμε ότι στο κάτω μέρος της οθόνης εμφανίστηκε ένα νέο section με τις δισκέτες που περιέχουν μέσα το Sensible Soccer (ναι, έχουμε πολλές επιλογές, τι νομίζατε;). Ας πούμε ότι μας γυάλισε η Dbug Disk 110(A), λοιπόν. Την επιλέγουμε από το επάνω πεδίο (το μεγάλο):

 

Πριν πατήσουμε το κουμπί "Start Disk" (επάνω δεξιά), μπορούμε να επιλέξουμε τα ακόλουθα: αν θέλουμε να παίξουμε με joystick ή με πληκτρολόγιο, και το ποιον εξομοιωτή θα χρησιμοποιήσουμε (Hatari, Steem με scanlines ή Steem χωρίς scanlines). Αφού βεβαιωθούμε για τις προτιμήσεις μας, πατάμε το "Start Disk" και ξεκινά η εξομοίωση της δισκέτας που επιλέξαμε!

Οι Emulators μοιράζονται τις εξής συντομεύσεις πληκτρολογίου:

- [ESC] για εναλλαγή μεταξύ fullscreen και windowed mode
- [F12] για είσοδο στο GUI
- [AltGr+C] για cold reset
- [AltGr+R] για warm reset
- [Q] για έξοδο από τον emulator

Για την επιλογή Keyboard ως controller η κίνηση έχει ορισθεί με τα Cursor Keys και ως Fire το RCtrl.

Επιστρέφοντας στο πρόγραμμά μας και στο Sensible Soccer, σύντομα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το "πιο απλό και λειτουργικό μενού του κόσμου" που λέει κι ένας καλός φίλος:

Εντάξει, πλέον θεωρώ ότι ξέρετε τι πρέπει να κάνετε, έτσι δεν είναι; Γιατί αν περιμένετε να σας εξηγήσω εγώ πώς παίζεται το Sensible τότε... τη βάψατε!

Όπως θα διαβάσατε και παραπάνω, ανεξαρτήτως του εξομοιωτή και του τρόπου χειρισμού που επιλέξατε, οποιαδήποτε στιγμή μπορείτε να κάνετε εναλλαγή fullscreen/windowed mode με το [Esc] ή Quit για επιστροφή στην οθόνη του Atari ST Compilation Disk Player v2.0 με το [Q].

Συνοψίζοντας, θα ήθελα να σημειώσω τα παρακάτω: το download αυτό που ετοίμασα, δηλαδή το Atari ST Compilation Disk Player v.2.0 του Dimfil μαζί με τα imagefiles από τα compilation disks δεν έχει σκοπό να σας δώσει έναν εύκολο τρόπο να βρείτε μαζεμένα όλα τα compilation disks (φυσικά, αν θέλετε μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε και έτσι, κανένας δεν σας εμποδίζει). Ο βασικός του λόγος ύπαρξης είναι να δώσει την δυνατότητα σε όλους, είτε αυτοί είχαν Atari ST παλιότερα είτε θέλουν τώρα να τον ανακαλύψουν, να μπορέσουν να χαρούν την gaming software library αυτού του υπέροχου μηχανήματος εύκολα και απλά, χωρίς να ψάχνουν για ROMs, ρυθμίσεις, imagefiles κλπ. Θέλει για παράδειγμα να δει κάποιος πώς ήταν το Afterburner στον ST;

Θέλει μήπως να ξαναθυμηθεί μέρες '89 παίζοντας Enduro Racer;

Ολοκληρώνοντας, θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τον Δημήτρη (Dimfil) που εμπνεύστηκε και υλοποίησε το Atari ST Compilation Disk Player. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όλα τα crews που δημιούργησαν όλα αυτά τα compilation disks και φυσικά όλους αυτούς τους προγραμματιστές που έφτιαξαν τα παιχνίδια in the first place, έτσι ώστε να μπορούμε όλοι μας να περνάμε τώρα, όπως και τότε, ατέλειωτες ώρες διασκέδασης και ξενοιασιάς με τον ST. Είτε αυτός είναι πραγματικός, είτε σε εξομοίωση!

Αν τυχόν έχετε κάποιες απορίες μη διστάσετε να ρωτήσετε στα σχόλια παρακάτω. Εδώ είμαστε!

Για τους άπιστους Θωμάδες!

The Spectrum Show επεισόδιο 104

Είναι στ' αλήθεια εντυπωσιακό το πόσο ελεύθερο χρόνο μπορεί κανείς να βρει από το πουθενά. Ή, ακριβέστερα, όχι από το πουθενά, αλλά από τις μέρες αργίας - όχι των Διάφανων Κρίνων, αλλά - του Πάσχα. Το διαπίστωσα από τις αναρτήσεις μου εδώ και στο ομόσταυλο onlyamiga.gr: 5 αναρτήσεις σε διάστημα 5 ημερών, εκεί που είχα φτάσει να ανεβάζω μία ανάρτηση το δεκαπενθήμερο! Και αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, δεν είναι ότι λείπει η διάθεση ή απουσιάζουν τα ενδιαφέροντα θέματα: ο χρόνος είναι που ώρες-ώρες είναι αναθεματισμένα λίγος και δεν επαρκεί για να κάνει κανείς όλα όσα θα ήθελε να κάνει. Βέβαια, αυτό το τελευταίο ισχύει και για την ανθρώπινη ζωή στο σύνολό της εδώ που τα λέμε, αλλά ας μην οδηγηθούμε σε τέτοιες καταθλιπτικές ατραπούς καλύτερα...

Έτσι λοιπόν, όταν έχεις χρόνο προλαβαίνεις να παρακολουθήσεις και μερικά videos στο YouTube από τα πολλά ποιοτικά και ενδιαφέροντα retro θεματολογίας που ξεφυτρώνουν σε πλήθος που θυμίζει... Έλληνες όταν δουν λιακάδα! Φυσικά, ένα από αυτά τα videos είναι και το νέο επεισόδιο του The Spectrum Show του Paul Jekninson του οποίου, όπως θα έχετε καταλάβει μέχρι τώρα, είμαι πιστός ακόλουθος (αν και η αλήθεια είναι ότι απεχθάνομαι τη συγκεκριμένη λέξη - τουλάχιστον αν δεν προηγείται αυτής το... "διπλωματικός").

Ο περί ου ο λόγος κύριος λοιπόν, σταθερά ταγμένος στο δικό του μετερίζι εδώ και πολλά χρόνια, συνεχίζει να μας τροφοδοτεί με videos Spectrumικής θεματολογίας φτιαγμένα με όρεξη και μεράκι, αποδεικνύοντας περίτρανα πως όταν κάποιος γουστάρει τρελά κάτι και είναι και αυτό που θα χαρακτηρίζαμε ως "μερακλής" μπορεί να παράξει ατέλειωτες ποσότητες έργου σχετικά με το αγαπημένο του αντικείμενο (αντί απλά να κάθεται να πρήζει τους υπολοίπους για την ανωτερότητα του Spectrum όπως θα έπραττε η πλειονότητα).

Στο καινούριο επεισόδιο του The Spectrum Show (το 104ο, αν δεν έχουμε χάσει το μέτρημα) ο Paul μας παρουσιάζει το v-drive, ένα σύγχρονο υποκατάστατο του αλήστου μνήμης ZX Microdrive αλλά και το Konix Speedking, ένα πραγματικά αξιόλογο joystick, ίσως ό,τι καλύτερο μπορούσε να προμηθευτεί κάποιος back in the day στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες προκειμένου να απολαύσει τα αγαπημένα του παιχνίδια. Και φυσικά γράφω για τις "υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες" καθώς στην Ελλαδίτσα είχαμε την τύχη να μπορούμε να αποκτήσουμε τα χειριστήρια του Νίκου Ανερούση, οπότε, ξέρετε τι λένε: αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω.

Πίσω στο 104ο επεισόδιο του The Spectrum Show θα δείτε ακόμα reviews παλιών και νέων παιχνιδιών (ναι, για τον Spectrum, μην ακούω ηλίθιες ερωτήσεις!), θα πληροφορηθείτε για websites και videos με μαθήματα για την εκμάθηση assembly του Z80 και θα ενημερωθείτε και για την νέα έκδοση του Arcade Game Designer του Jonathan Cauldwell η οποία, σε αντίθεση με τις παλαιότερες, υποστηρίζει sprites των 8x8 pixels. Ναι, downgrade λέγεται αυτό, σωστά τα λέτε - αλλά τι να κάνουμε;

Με αυτά και μ' αυτά φτάσαμε στο ψητό (μέρες που 'ναι) που, φυσικά, δεν είναι άλλο από το ίδιο το video:

Όλα τα παιχνίδια του Atari ST στο πιάτο σας!

Αυτό που διαβάσατε, και μάλιστα σε ένα μόνο αρχείο (εντάξει, ένα συμπιεσμένο αρχείο). Για να αποφύγω τις περιττές εισαγωγές και προκειμένου να μην επαναλαμβάνομαι, σας θερμοπαρακαλώ να διαβάσετε την αρχική ανάρτηση σχετικά με το θέμα εδώ. Το κάνατε; Ωραία λοιπόν, προχωράμε...

Διαβάσατε λοιπόν για το Atari ST compilation disk player που έφτιαξε ο Dimfil. Σήμερα βρίσκομαι στην ευτυχή θέση να σας ανακοινώσω ότι πέραν την επερχόμενης Ανάστασης του Κυρίου θα έχουμε και την ανάσταση του... ST, καθώς η τελική έκδοση του προγράμματος του Δημήτρη είναι έτοιμη και μπορείτε να την κατεβάσετε και να λιώσετε στα παιχνίδια!

Φυσικά, οδηγίες του τύπου "κατεβάστε αυτό, μετά κατεβάστε εκείνο, μετά βρείτε τα παιχνίδια, μετά βάλτε τα στον τάδε φάκελο κ.ο.κ" δεν είναι ό,τι καλύτερο μέρες που 'ναι, οπότε σας έφτιαξα ένα αρχείο που περιέχει ΤΑ ΠΑΝΤΑ (ναι, και τα compilation disks, ήτοι τα παιχνίδια) για να μπορείτε απλά να τρέχετε το πρόγραμμα και να παίξετε. Καλό, έτσι;

Κατεβάστε λοιπόν το συμπιέσιμο του Atari ST compilation disk player v1.0 από εδώ και αποσυμπιέστε το όπου προτιμάτε (φτιάχνει δικό του φάκελο). Εκτελέστε το εκτελέσιμο αρχείο.

Στο κάτω μέρος της οθόνης όπου και βλέπουμε το πεδίο αναζήτησης, γράψτε το όνομα του παιχνιδιού που επιθυμείτε να παίξετε. Ας υποθέσουμε ότι θέλετε να θυμηθείτε παλιά, ένδοξα μεγαλεία με το Defender of the Crown. Γράψτε λοιπόν "DEFENDER" (χωρίς εισαγωγικά) και πατήστε το κουμπί Search στα δεξιά (ή, απλά, Enter).

Βλέπουμε ότι εμφανίστηκαν τα αποτελέσματα στο κάτω μέρος της οθόνης. Δώστε βάση τώρα: επειδή στο αρχείο που κατεβάσατε εμπεριέχονται ΟΛΑ τα compilation disks των Automation, Pompey Pirates, Medway Boys κλπ, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να βρείτε σε ποια δισκέτα περιέχεται το παιχνίδι που θέλετε από το το κάτω παράθυρο και να την επιλέξετε στο επάνω παράθυρο. Στο παράδειγμά μας λοιπόν, επιλέγουμε το Automation Disk 82 και πατάμε το κουμπί Play επάνω δεξιά (ή κάνουμε διπλό κλικ επάνω στην επιθυμητή δισκέτα). Αυτό ήταν!

Εδώ θα πρέπει να αναφερθώ στις 2 επιλογές "Select keyboard as controller" και "Select joystick as controller" στην επάνω δεξιά γωνία της οθόνης του Atari ST compilation disk player: στο Defender of the Crown δεν παίζουν κανέναν απολύτως ρόλο, αφού το παιχνίδι το χειριζόμαστε με το ποντίκι. Σε άλλα παιχνίδια όμως που παίζονται με joystick όπως π.χ. τα Silkworm, Kick-Off κλπ εάν επιλέξουμε χειρισμό με πληκτρολόγιο θα χρησιμοποιήσουμε τα βελάκια και το δεξί πλήκτρο Ctrl, ενώ αν επιλέξουμε joystick θα παίξουμε το default joystick που θα υπάρχει εγκατεστημένο στα Windows.

Υπάρχουν και μερικά κουμπιά (ή συνδυασμοί πλήκτρων) που είναι χρήσιμο να γνωρίζετε καθώς χρησιμοποιούνται από τον εξομοιωτή (Hatari). Έτσι λοιπόν, ανά πάσα στιγμή εναλλάσσουμε την απεικόνιση από παράθυρο σε πλήρη οθόνη με το Esc, ενώ με το Q κάνουμε quit από τον εξομοιωτή και επιστρέφουμε στην οθόνη του Atari ST compilation disk player. Με το δεξί Alt και το Ο ανοίγουμε την οθόνη των επιλογών του Hatari, κάτι που είναι χρήσιμο π,χ, σε περίπτωση που θέλουμε να παίξουμε ένα παιχνίδι που απαιτεί και 2η δισκέτα και πρέπει να αλλάξουμε το image file που έχουμε εισαγάγει στο disk drive.

Αυτά, εν ολίγοις. Μία συλλογή με σχεδόν όλη την gaming software library του Atari ST, ένα υπέροχο πακέτο που μπορεί να ενισχύσει τη νοσταλγία σας χαρίζοντάς σας δεκάδες ώρες διασκέδασης και ένα εξαιρετικό πρόγραμμα για την διαχείριση όλου αυτού του όγκου παιχνιδιών (και compilation disks). Σχεδόν όλη η κληρονομιά που άφησε πίσω του ο ST σαν να λέμε, έτοιμη να την απολαύσετε χάρη στην δουλειά του Dimfil και των δημιουργών του Hatari. Τους ευχαριστούμε όλους λοιπόν και σας αφήνω τώρα για να παίξω Sensible Soccer (not!). Καλή Ανάσταση σε όλους!