Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2022

Atari Falcon: Hmmm...

Να ισχυριστώ ότι είμαι μεγάλος fan του Atari Falcon; Μπα. Ότι αν μου χάριζαν έναν θα ασχολιόμουν μαζί του; Μάλλον όχι. Ότι έστω αξίζει την τιμή που πιάνει πλέον στην "αγορά"; Καλά, εδώ γελάνε.

Αλλά, έτσι είναι μάλλον: ένα μηχάνημα που δεν το έζησες ποτέ, που δεν το "ζαχάρωσες", που στην εποχή του δεν είχες πάρει καν χαμπάρι ότι κυκλοφόρησε (true story) λίγη αίσθηση θα σου κάνει - ειδικά όταν το software που έχεις δει αποκλειστικά γι' αυτό δεν σε έκανε και να... μένεις ξάγρυπνος τα βράδια.

Τι γίνεται όμως εάν μέσα στην (όχι και τόσο αχανή, είναι η αλήθεια) software library αυτού του υπολογιστή εντοπίσεις κάτι πραγματικά αξιόλογο; Κάτι που σου φωνάζει "ξύπνα, δεν είμαι αυτό που νόμιζες, αλλά κάτι πολύ ανώτερο"; Εκεί δεν πρέπει να σταθείς και να επαναξιολογήσεις κάποια πράγματα; Όσο ζούμε μαθαίνουμε, έτσι δεν υποτίθεται ότι ισχύει;

Αυτό λοιπόν το οποίο εντελώς τυχαία "συνάντησα" ήταν ένα αρκετά παλιό demo για τον Falcon, από το μακρινό πλέον 2001 (ρε, πώς περνάνε έτσι τα χρόνια γαμώτο;), που φέρει την εμπνευσμένη ονομασία "Hmmm...". Προϊόν της δουλειάς 5 εβδομάδων (!) του group Escape - δύο άτομα ενεπλάκησαν όλα κι όλα στη δημιουργία του, αν δεν απατώμαι οικτρά -. η παρακολούθηση του Hmmm... φέρνει στο μυαλό τυπική παραγωγή για Amiga 1200 με 68060 accelerator. Στο καλύτερο, μάλλον!

Τι να πει κανείς για το υπέροχο trance/ambient stereo soundtrack; Για τα realtime 3D effects που απαρτίζουν το Hmmm... από την αρχή μέχρι το τέλος του; Για τον (σεμιναριακού επιπέδου) συγχρονισμό ήχου/εικόνας; Το Hmmm... είναι απλά εντυπωσιακό σε όλη τη διάρκειά του, και παραπέμπει σε παραγωγές με πολύ περισσότερες hardware απαιτήσεις από έναν stock Atari Falcon με 4ΜΒ μνήμης. Κι όμως...

Αν δεν με πιστεύετε και νομίζετε ότι υπερβάλλω παρακολουθήστε το video που ακολουθεί. Με τον ήχο δυνατά παρακαλώ - η εμπειρία οφείλει να είναι ολοκληρωμένη!

4 σχόλια:

  1. Πήγαινα γυμνάσιο αρχές δεκαετίας του '90. Είχα ένα φίλο που είχε έναν Atari ST. Το 1992 αγόρασε (ή μάλλον οι γονείς του του αγόρασαν) έναν Atari Falcon. Το 1993 πήρε μια Amiga 600, και το 1994 μια Amiga 1200. Διάολε, οι γονείς μου δεν πέταγαν χρήματα έτσι. Το πιο ενδιαφέρον με όλα αυτά είναι πόση άγνοια υπήρχε σχετικά το μέλλον των "home computers", που σύντομα θα κατέληγαν στα βιβλία της ιστορίας προς όφελος των PC και των κονσολών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοβαρά τώρα; Falcon και μετά 600άρα; Εντάξει, είναι φανερό ότι ο φίλος σου ήθελε απλά να παίζει παιχνίδια και ότι οι γονείς του είχαν την οικονομική άνεση να πραγματοποιούν τις επιθυμίες του. Το αστείο θα είναι να έδωσε Falcon + διαφορά σε χρήματα προκειμένου να αποκτήσει την 600άρα!

      Διαγραφή
    2. Όλοι όσοι είχαμε home υπολογιστές τότε, όσους ήξερα εγώ τουλάχιστον, τους είχαμε μόνο για παιχνίδια. Προσωπικά, με Commodore 64 ήμουν ακόμα, λολ. Ο επόμενος μου υπολογιστής ήταν το πρώτο μου PC το 1996. Μόνο τότε άρχισα να ασχολούμαι με πιο σοβαρές εφαρμογές. 'Οταν ο πατέρας μου μου πήρε τον C64 στα τέλη της δεκαετίας του '80, το έκανε γιατί όλοι λέγανε πως οι υπολογιστές ήταν το μέλλον, και περίμενε να μάθω από μονος μου προγραμματισμό. Τώρα πως ακριβώς θα μάθαινα προγραμματισμό μόνος μου απ' το manual (που έτσι κι αλλιώς μόνο λίγη basic είχε), μόνο εκείνος ήξερε. Θέλω να πω, όλοι έχουμε διαβάσει για τους bedroom coders εκείνης της εποχής που τα μάθανε όλα μόνοι τους, αλλά δεν είναι ακριβώς ενδεικτικοί του μέσου ανθρώπου.

      Διαγραφή
    3. Κι όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι: κάποια από τα manuals των 8μπιτων θεωρήθηκαν στην εποχή τους να έχουν τη σημασία της... Βίβλου για τους κατόχους των αντίστοιχων υπολογιστών, ενώ άπαντες οι bedroom coders έχουν ομολογήσει ότι αφού πέρασαν από την BASIC και διαπίστωσαν ότι δεν επαρκούσε για να φτιάξουν ομαλό και γρήγορο animation κλπ τότε άρχισαν να "ψάχνονται" με βιβλία για assembly. Είναι το ποια εποχή έχει ζήσει κανείς: στις αρχές με μέσα των 80s - τότε που μεσουρανούσαν οι 8μπιτοι δηλαδή - προσωπικά δεν γνωρίζα απολύτως κανέναν χρήστη που να μην ξέρει τα στοιχειώδη σε BASIC, ενώ οι περισσότεροι γνώριζαν πολλά παραπάνω. Ήταν μια εποχή που θαυμάζαμε (σε επίπεδο παρέας) αυτόν που είχε γράψει το πιο εντυπωσιακό/δύσκολο πρόγραμμα, όχι αυτόν που είχε το μεγαλύτερο high score σε κάποιο παιχνίδι. Εννοείται πως με την έλευση των 16μπιτων τα πάντα άλλαξαν, οι υπολογιστές έγιναν πολύ περισσότερο "ευρείας κατανάλωσης" και χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για gaming. Έτσι συμβαίνει με κάθε τεχνολογικό προϊόν, αν φτάνει να το έχει κι η κουτσή Μαρία προφανώς δεν θα του κάνει και την πλέον ευφάνταση και δημιουργική χρήση...

      Διαγραφή

Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.