Το καλοκαίρι φεύγει, το Retro Planet έρχεται

Ίσως, σε μια μπερδεμένη χρονιά όπως αυτή που τρέχει, με τα πολλά (αναπάντεχα) κακά που την συνοδεύουν σε κάθε επίπεδο, το να ασχολείται κάποιος με hobbies να είναι λίγο παιδιάστικο και υπερβολικό. Ίσως όμως από την άλλη, αυτή ακριβώς η ενασχόληση να είναι που μας επιτρέπει να διατηρούμε τα λογικά μας, να παθιαζόμαστε με κάτι και να ξεχνάμε τα προβλήματα της καθημερινότητας. Αυτά ίσχυαν ανέκαθεν, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι πλέον μάλλον έχουν ακόμα περισσότερη σημασία, γιατί αν ασχολούμαστε μονάχα με πανδημίες, Ελληνοτουρκικές σχέσεις, κινήματα αντιεμβολιαστών και πολέμιων του... 5G, τότε βράστα Χαράλαμπε (εγώ πάντως σύντροφοι 4G έχω ακόμα to be on the safe side!).

Ευτυχώς εμείς που βρισκόμαστε πίσω από το Retro Planet προτιμάμε να ξοδεύουμε τον χρόνο μας σε retro μηχανήματα, retro λειτουργικά, retro παιχνίδια, retro ταινίες, retro μουσική και άλλα τέτοια σχετικά, παρά να postάρουμε βαρυσήμαντα τσιτάτα στα social media για τα θέματα της επικαιρότητας και να κάνουμε viral οτιδήποτε... well, απλά οτιδήποτε ΔΕΝ θα έπρεπε να γίνεται viral! Είμαστε retro; Από κάποια άποψη, ναι. Είμαστε νοσταλγοί του παρελθόντος; Εν μέρει ναι, εν μέρει όχι - κάθε εποχή είχε, έχει και θα έχει τα καλά της, άλλωστε. Είμαστε γραφικοί; Ε, αυτό μάλλον θα μπορούσε να το ισχυριστεί κάποιος, ακόμα κι αν δεν ανήκει στους κακεντρεχείς ορκισμένους πολέμιους του Dony, του Countraven (πού τον θυμήθηκα κι αυτόν, τώρα) και του (Θεός σχωρέστο) Amigaplanet. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι καταφέρνουμε, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, να είμαστε ακόμα συνεπείς, τώρα, καθώς κοντοζυγώνει ο Σεπτέμβρης και το Retro Planet σβήνει το 7ο κεράκι του και μπαίνει στον 8ο χρόνο της ζωής του (κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2013).

Έτσι λοιπόν, καθώς το καλοκαίρι φεύγει, σε πείσμα των καιρών, το Retro Planet έρχεται. Ξανά. Μέχρι να κυκλοφορήσει, σας αφήνουμε με μια πρώτη γεύση του νέου 29ου τεύχους: το εξώφυλλό του.

CPC Soccer: Το Sensible έρχεται στον Amstrad!

Είναι ηλίου φαεινότερο το ότι οποιοσδήποτε διαβάζει αυτό το blog γνωρίζει το Sensible Soccer (για τους φίλους Sensi) καθώς και τη συνέχειά του, το Sensible World of Soccer (για τους φίλους SWOS), τα ηλεκτρονικά ποδοσφαιράκια που για κάποιους είναι συνυφασμένα και άρρηκτα συνδεδεμένα με την Amiga, τον 16μπιτο home computer της Commodore που έφερε - για μερικά χρόνια, έστω - gaming αντάξιο αυτού των coin ops στα σπίτια των τυχερών ιδιοκτητών της.

Το Sensible Soccer (αλλά και το SWOS) αποτέλεσε αποκλειστικό προνόμιο των 16μπιτων μηχανημάτων, με μόνη εξαίρεση μία αξιοπρεπέστατη έκδοση του πρώτου παιχνιδιού στο Master System της Sega (αν κάποιος μάλιστα μας εξηγήσει πώς είναι δυνατόν να παιχτεί το εν λόγω παιχνίδι με το μικροσκοπικό joypad του Master System κερδίζει χρυσούν ωρολόγιο και ετήσια συνδρομή στο Πιτόγυρο & Διπλοκοίλι). Αν όμως κάποιος ήταν (ακόμα;) κάτοχος κάποιου από τα 3 κλασικά 8bit home computers της εποχής (ZX Spectrum, Commodore 64, Amstrad CPC), τότε θα έπρεπε να βολευτεί με κάποιο άλλο ποδοσφαιράκι (και όχι το Kick Off πάντως, του οποίου οι 8bit εκδόσεις ήταν... χμ, κάτι άλλο, πάντως όχι Kick Off!).

 

Fear not though, Amstrad CPC users: με μία μικρή καθυστέρηση 28 ετών, θα μπορέσετε επιτέλους να απολαύσετε την εμπειρία ενός από τα καλύτερα 16bit soccer games και στις οθόνες των δικών σας υπολογιστών (δεν τους έχετε αλλάξει ακόμα, να υποθέσουμε). Αυτή τη φορά όμως δεν έχουμε μεταφορά του original τίτλου - όπως στην περίπτωση του Pinball Dreams - αλλά ένα ποδοσφαιράκι που ξεκίνησε από την προσπάθεια του κυρίου Israel Roman, στα πρώτα βήματα αυτού στην assembly, να scrollάρει γρήγορα και ομαλά ένα ποδοσφαιρικό τερέν στην οθόνη του CPC. Και από εκεί, με μικρά και δειλά βηματάκια, προσθέτοντας σιγά-σιγά όλο και περισσότερα στοιχεία (παίκτες, για παράδειγμα!), ο κύριος Roman κατέληξε σε έναν πλήρη ποδοσφαιρικό τίτλο ο οποίος δανείζεται πάμπολλα στοιχεία από το Sensible Soccer, με πρώτο και κύριο την οπτική και τα γραφικά του: πράγματι, το CPC Soccer δείχνει όπως ακριβώς θα έδειχνε το δημιούργημα της Sensible Software αν είχε τύχει μίας προσεγμένης και αξιόλογης μεταφοράς στην 8μπιτη σειρά home υπολογιστών της Amstrad.

Προκειμένου να επιτευχθεί ένα αξιοπρεπές οπτικό αποτέλεσμα, ο Israel Roman επέλεξε σοφά την χρήση του mode 1 του Amstrad, του οποίου τα 4 χρώματα (οριακά) επαρκούν αλλά η ανάλυσή του είναι ακριβώς η ίδια με αυτή των Amiga/Atari ST που χρησιμοποιήθηκε στο Sensible Soccer. Έτσι, όπως μπορείτε να εξακριβώσετε και εσείς από τα screenshots, το CPC Soccer είναι - σε επίπεδο γραφικών, τουλάχιστον - ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να γίνει στο διαθέσιμο hardware. Επειδή όμως ένα video game - και δη ένα ποδοσφαιράκι - πέρα από γραφικά είναι κίνηση, ταχύτητα, ήχος και, πάνω απ' όλα, gameplay, επί του παρόντος δεν γνωρίζουμε το κατά πόσο το CPC Soccer είναι όντως το Sensi του Amstrad CPC, καθώς προς το παρόν ο τίτλος διατίθεται μονάχα προς προπαραγγελία σε μορφή κασέτας (!) από το website της Bitmap Soft.

Συνεπώς, θα πρέπει να κάνουμε λίγη ακόμα υπομονή για να δούμε εάν ο Amstrad CPC - και φυσικά οι coders που φτιάχνουν παιχνίδια γι αυτόν - θα μας εκπλήξει για μία φορά ακόμη, όπως συνέβη επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια. Λέτε; (Πηγή: Vintage is the new Old)

Περιμένοντας την Sarah

Εντάξει, καλός ο τίτλος της ανάρτησης έτσι; Σας τράβηξε την προσοχή, δεν μπορείτε να πείτε. Τι; Clickbait; Ντροπή, πώς μιλάτε έτσι;

Η αλήθεια είναι ότι κάθε άλλο παρά περί clickbait πρόκειται. Άλλωστε, εάν ήταν αυτό το ζητούμενο ο τίτλος θα ήταν άλλος, πολύ πιο ιντριγκαδόρικος. Πιστέψτε με, έχω 2-3 πράγματα στο μυαλό μου αν χρειαστεί!

Πίσω στο θέμα μας, όμως. Η Sarah στην οποία αναφέρομαι είναι η Sarah Jane Avory, ένα όνομα που θα πρέπει να κάνει κάποιο click στους κατόχους Commodore 64. Κι αυτό διότι, πέρα από συγγραφέας fantasy βιβλίων, η Sarah χάρισε πέρυσι στην κοινότητα του 64άρη ένα shoot 'em τόσο απλό μα τόσο καλοφτιαγμένο και τόσο εθιστικό, που τολμώ να πω ότι είναι ίσως το καλύτερο του είδους του στην ιστορία της πλατφόρμας! Ξέρω, ξέρω, αυτές είναι πολύ μεγάλες κουβέντες, αλλά και το Neutron (περί ου ο λόγος) από την άλλη είναι τόσο καλό που σε κάνει να τις ξεστομίζεις αβίαστα!

Λίγο μετά το Neutron, και πιο συγκεκριμένα τα Χριστούγεννα του 2019, η Sarah έδωσε άλλο ένα μικρό δωράκι στους απανταχού Commodoreάδες, το Santron: ένα Neutron δηλαδή με Χριστουγεννιάτικο theme.

Ε, από τότε έχουν περάσει 8 μήνες και η Sarah μας ψήνει το ψάρι στα χείλη! Η αρχή έγινε με τα πρώτα screenshots από το development του Soul Force, ενός side scrolling space shoot 'em up - πάντα για τον Commodore 64 - που έδειχνε πολλά υποσχόμενο. Και όσο περνούσε ο καιρός και βλέπαμε και άλλα screenshots και videos, η προσμονή μας μεγάλωνε. Ευτυχώς, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, το Soul Force οδεύει προς την ολοκλήρωση, πράγμα που σημαίνει ότι - fingers crossed - θα το έχουμε στα χέρια μας πριν το τέλος του τρέχοντος έτους. Ε, ας γίνει και κάτι καλό το 2020, ρε παιδάκι μου!

Αλλά δεν είναι μόνο το Soul Force, αγαπητοί και αγαπητές: η Sarah εργάζεται και πάνω σε ένα vertically scrolling space shoot em up, το Zeta Wing, το οποίο δείχνει σαν... Neutron on steroids! Βλέπετε, το Neutron, είτε το πιστεύει κανείς είτε όχι, ήταν ένα παιχνίδι μεγέθους μονάχα 16ΚΒ (ποιος χρειάζεται παραπάνω;). Οπότε, αν στο Zeta Wing η Sarah αποφασίσει να χρησιμοποιήσει όλη τη διαθέσιμη μνήμη του 64άρη, τότε προβλέπεται να δούμε θαύματα!

Ε, με όλα τα παραπάνω λοιπόν σας φαίνεται υπερβολικός ή άστοχος ο τίτλος της ανάρτησης; Περιμένοντας την Sarah, σαν να περιμένουμε τους μάγους με τα δώρα. Εδώ με έφτασε στο σημείο να σκέφτομαι να φτιάξω λογαριασμό στο Twitter για να την ακολουθώ: ευτυχώς ακόμα αντιστέκομαι, αλλά μέχρι πόσο; Άνθρωπος είμαι κι εγώ και θέλω τα shoot 'em ups μου!

Μέχρι να έχουμε νεώτερα, θα σας πρότεινα να κεράσετε ένα καφεδάκι την Sarah, έτσι, για μια υποτυπώδη ενίσχυση, για μια κίνηση καλής θέλησης, στήριξης και ευγνωμοσύνης. Το αξίζει με το παραπάνω, πιστέψτε με!

 

 Α, ναι, "τράβηξα" και μερικά από τα βιντεάκια που έχει ανεβάσει η Sarah στο Twitter όπου δείχνει το progress στην ανάπτυξη των παιχνιδιών της. Αν και ακόμα κανένα από τα δύο δεν είναι ολοκληρωμένο, σας προτείνω να δείτε προσεκτικά την ομαλότητα της κίνησης και το parallax scrolling. Και μετά τα ξαναλέμε αν θέλετε!

At last! Το Retro Planet απέκτησε up-to-date website!

Καλά, κάποιοι μπορεί να γελούν και μόνο με τον τίτλο της ανάρτησης και, ξέρετε κάτι; Δεν τους αδικώ. Εν έτει 2020 κι εμείς στο Retro Planet ακόμα παιδευόμασταν με τις... λάσπες στο θέμα τις διαδικτυακής μας εκπροσώπησης. Ε, το λες και ανεπίτρεπτο. Ή, αν δεν είσαι κακοήθης, μας λες απλά γραφικούς!

Κάτι η πλατφόρμα στην οποία στήθηκε το website αρχικά, κάτι τα μεγαλεπήβολα σχέδια για εμφάνιση και θεματολογία σε 2 γλώσσες, αλλά πάνω απ' όλα το ότι φορτώσαμε με το ζόρι την ενημέρωση του website σε κάποιον που δεν ήθελε να την αναλάβει, φτάσαμε στο φαινόμενο των τελευταίων ετών, ήτοι να κυκλοφορεί το περιοδικό - που όλοι μπορείτε να φανταστείτε πόση δουλειά απαιτείται για την υλοποίηση του κάθε τεύχους -, να ετοιμάζεται ένα πακετάκι με την ανακοίνωση της κυκλοφορίας, την θεματολογία και τις φωτογραφίες του τεύχους, να μοιράζεται σε όλους τους ενδιαφερόμενους, αλλά να μην αναρτάται καν η είδηση στο επίσημο website!

Προσωπικά είμαι της άποψης ότι αν ο οποιοσδήποτε φορέας, οργανισμός, επιχείρηση κλπ. επιθυμεί να διαθέτει διαδικτυακή παρουσία, τότε αυτή ή πρέπει να είναι "ζωντανή" και ενημερωμένη ή, αν αυτό δεν είναι εφικτό, καλύτερα να μην υπάρχει. Ένα website που από την αρχική του σελίδα καταλαβαίνει κάποιος ότι έχει να ενημερωθεί μισό χρόνο δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά δυσφήμηση. Και αυτή ήταν μέχρι πρότινος η εικόνα του επίσημου website του Retro Planet: ενώ ήδη είχαμε μπει στον Αύγουστο, η πλέον πρόσφατη καταχώρηση αφορούσε την κυκλοφορία του τεύχους του... Μαρτίου!

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αν πραγματικά θες να γίνει κάτι, τότε κάνε το μόνος σου. Ώρες-ώρες το καταλαβαίνω απόλυτα αυτό. Δεν θέλω να το ασπαστώ ολοκληρωτικά, γιατί ανθρώπινη κοινωνία χωρίς συνεργασίες, συνεργατικές προσπάθειες και συλλογικό έργο απλά δεν υφίσταται: κανείς δεν μπορεί να κάνει τα πάντα μονάχος του. Δυστυχώς, στην περίπτωση του website του περιοδικού συνέβη το αντίθετο, καθώς, αντιμετωπίζοντας - όχι μονάχα - απροθυμία για (ελάχιστη) δουλειά αλλά και έλλειψη ενδιαφέροντος για την άθλια διαδικτυακή παρουσία από τους υπόλοιπους "ενδιαφερόμενους", πήρα την απόφαση μόλις χθες, να φτιάξω κάτι απλό, χρηστικό και λειτουργικό το οποίο να... drum roll... ενημερώνεται! Να τονίσω στο σημείο αυτό ότι δεν έχω ιδέα από κατασκευή websites, δεν είναι ο τομέας μου, και, ως εκ τούτου, αφέθηκα ξανά στην φιλόξενη και εύχρηστη αγκαλιά του blogger.

Φυσικά το site δεν είναι όλο έτοιμο, αλλά, ακόμα κι έτσι, μετά από 4-5 ώρες δουλειάς όλες κι όλες, είναι στον αέρα και μπορεί να πληροφορήσει οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο για τα τεύχη που έχουν κυκλοφορήσει, την ύλη τους (των 11 πιο πρόσφατων, το προχωράω κι αυτό), τα τεύχη που έχουν εξαντληθεί και αυτά που είναι διαθέσιμα, και, τέλος, προσφέρει τη δυνατότητα για επικοινωνία μέσω μίας απλής φόρμας, ενώ πάντοτε υπάρχει και η δυνατότητα για αποστολή ενός email στην γνωστή ηλεκτρονική  διεύθυνση.

Αυτά λοιπόν, ελπίζω η νέα μορφή να είναι όσο χρηστική και λειτουργική θα θέλαμε και θα θέλατε. Το σίγουρο είναι ότι θα είναι ενημερωμένη! Επισκεφθείτε το website του Retro Planet εδώ.