Τετάρτη 16 Αυγούστου 2017

Bad bad Sony!

Είναι η καλύτερή μου όταν αναγνώστες του blog μου δίνουν αφορμή για μια ανάρτηση ή, ακόμα καλύτερα, και για έναν ενδιαφέροντα διάλογο. Πρόσφατα ένας φίλος μου εξέφρασε την λατρεία του για την Sony, σε σχέση φυσικά με το (τα) Playstation. Όντας πολλάκις απογοητευμένος όλα αυτά τα χρόνια - μην ξεχνάμε ότι το original Playstation είδε το φως της μέρας το μακρινό 1994 - από τον Ιαπωνικό κολοσσό, αναρωτήθηκα πώς κάποιος μπορεί να "γουστάρει Sony"; Αν κρίνω από παρόμοιες/ανάλογες τοποθετήσεις φίλων και γνωστών τα προηγούμενα χρόνια που υπέπεσαν στην αντίληψή μου, αυτό το "γουστάρω Sony" είχε περισσότερο να κάνει με την αντιπάθεια προς το αντίπαλο δέος (Microsoft/XBOX ή Nintendo) ή ήταν απλά έκφραση θαυμασμού για τους αποκλειστικούς τίτλους της εταιρίας (Gran Turismo, God Of War, Uncharted, The Last Of Us, Tekken κλπ). Πριν προχωρήσω παρακάτω, οφείλω να θυμίσω προς πάσα κατεύθυνση ότι ΔΕΝ αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για μια φυσιολογική ζωή το να δηλώσει κάποιος "οπαδός Sony", "λάτρης Nintendo" ή οτιδήποτε άλλο: δεν είστε υποχρεωμένοι σώνει και καλά να ανεβείτε στο άρμα κάποιου πολυεθνικού κολοσσού ο οποίος δεν δίνει δεκάρα για την πάρτη σας (παρά μόνο για τα περιεχόμενα του πορτοφολιού σας) έτσι απλά για να ανήκετε κάπου. Όπως και σε διλήμματα τύπου "Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός", "Amiga ή Atari", "Mercedes η B.M.W.", "Γαρδέλης ή Μιχαλόπουλος" δεν έχετε κανένα ιερό καθήκον να επιλέξετε κάποιον ή κάτι απ' τα δύο εάν σας αρέσουν ή τα απεχθάνεστε (κυρίως το δεύτερο) εξίσου!

Αλλά, ας θυμηθούμε λίγο πώς μπήκε η Ιαπωνική εταιρία στη ζωή μας. Για τη γενιά μου (πατημένα 40) μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '80 η Sony ήταν μια σεβαστή εταιρία στον χώρο των στερεοφωνικών συγκροτημάτων και των τηλεοράσεων, που όμως δεν προκαλούσε και (τεχνολογικές) ονειρώξεις όπως εταιρίες τύπου Nakamichi ή Bang & Olufsen. Αυτό άρχισε όμως να αλλάζει κάπου εκεί, προς τα τέλη της χρυσής δεκαετίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (7 πρωταθλήματα, 3 κύπελα, 1 ευρωπαϊκό) όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες τηλεοράσεις της Sony με οθόνες Trinitron (και αργότερα FD Trinitron) ρίχνοντας τον ανταγωνισμό στα βράχια, όντας μάλλον ό,τι καλύτερο έχουμε συναντήσει σε οθόνες τεχνολογίας καθοδικού σωλήνα (CRT). Στα μέσα πλέον των 90s ήταν κλασική ανά την επικράτεια η φράση "πήρα μια καινούρια τηλεόραση Sony, από τις καλές, τις Made in Japan". Κάπου εκεί έσκασε μύτη και η πρώτη κονσόλα της εταιρίας, που έμελε, κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, να αποτελέσει τη σημαντικότερη και πλέον επιδραστική παιχνιδομηχανή όλων των εποχών, φέρνοντας τα πάνω-κάτω στον κόσμο του gaming και αλλάζοντας οριστικά και αμετάκλητα το τότε υπάρχον status quo, σε μια αγορά όπου "έπαιζαν μπάλα" η Nintendo και η Sega. Και καθώς εκείνα τα χρόνια ξεκινά και η δική μου σχέση με το θαυματουργό γκρίζο κουτί που τότε άκουγε στο όνομα "PSX", σιγά-σιγά, πίσω από τον θαυμασμό για τα υπέροχα νέα 3D παιχνίδια, αρχίζουν να υποβόσκουν και οι πρώτες αμφιβολίες μου για την πολιτική της εταιρίας απέναντι στους πελάτες της...


Το πρώτο μοντέλο του original Sony Playstation που κυκλοφόρησε στην αγορά της γηραιάς ηπείρου ήταν το SCPH-1002. Στο πίσω του μέρος δέσποζαν τα parallel και serial ports, η A/V έξοδος (που διατηρήθηκε παραδόξως μέχρι και στο Playstation 3) αλλά και τα 3 RCA ports - video, left audio και right audio. Δεν γνωρίζω προσωπικά πόσοι χρησιμοποιούσαν το Playstation με 2 οθόνες ταυτόχρονα ή πόσοι ήθελαν τα RCA ports να βρίσκονται επάνω στην κονσόλα κι όχι στο καλώδιο σύνδεσης με την τηλεόραση και φυσικά το ίδιο δεν γνώριζε ούτε η Sony, η οποία, στην πρώτη της χρονικά (θα ακολουθούσαν πολλές) κίνηση τύπου "είμαι η Sony και κάνω ό,τι γουστάρω" αποφάσισε, με την έκδοση SCPH-5502 της κονσόλας, να θυσιάσει τα RCA ports. Μικρό το κακό και ίσως και να μην ενόχλησε σχεδόν κανέναν, αφού οι RCA συνδέσεις συνέχιζαν να υπάρχουν μέσω του A/V καλωδίου και, το σημαντικότερο, αφού η έλευση της έκδοσης SCPH-5502 συνοδεύτηκε με μια γενναία μείωση της τιμής της παιχνιδομηχανής...


Καθώς τα χρόνια περνούσαν, το Playstation πουλούσε σαν τρελό (102,5 εκατομμύρια κονσόλες ο τελικός απολογισμός) και η Sony κυκλοφορούσε νέες εκδόσεις της κονσόλας, με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας και της αξιοπιστίας/διάρκειας ζωής του προϊόντος της (βασικά, ο σημαντικότερος πραγματικός σκοπός ήταν η μείωση του κόστους κατασκευής). Όταν πλέον κυκλοφόρησε η "βελτιωμένη" έκδοση SCPH-9002, όσοι είχαν ή σκόπευαν να αγοράσουν περιφερειακά που συνδέονταν στο parallel port διαπίστωσαν με έκπληξη ότι η υποδοχή είχε κάνει φτερά!  Καμία εξήγηση ή επαρκής δικαιολογία από πλευράς Sony, απλά θυσίασαν ένα port της κονσόλας τη στιγμή που στην αγορά κυκλοφορούσαν περιφερειακά που συνδέονταν σε αυτό!

Όταν πλέον το original Playstation έδωσε τη θέση του στον διάδοχό του, το Playstation 2, η Sony, βλέποντας ότι το PSX συνέχιζε να πουλάει, το αντικατέστησε με το (φθηνότερο για τους καταναλωτές αλλά κυρίως για την μαμά εταιρία) PS One, από το οποίο αφαιρέθηκαν κατά την (πλέον) προσφιλή συνήθεια το serial port και το reset button. Δηλαδή, πάλι καλά να λέμε που το PS One ήταν το τελευταίο μοντέλο του original Playstation, γιατί, αν συνέχιζαν, μπορεί να αφαιρούσαν και τα ports για τα joypads! Περιληπτικά λοιπόν, μέσα στα 11 χρόνια της εμπορικής καριέρας του, το Playstation "έχασε" serial port, parallel port, 3 x RCA ports και reset button! Η Sony, αν μη τι άλλο, είχε πλέον δώσει το στίγμα της...

(Συνεχίζεται...)

19 σχόλια:

  1. Δεν έχω φυσικά καμιά διάθεση να υπερασπιστώ τη Sony και επιπλέον από console gaming πιο αδιάφορος δεν υπάρχει από μένα :-), αλλά δεν έκανε και τίποτα εμπορικά παράλογο η Sony.

    Όταν κυκλοφόρησε το 1ο PS1, υπήρχε ένας σεβαστός ορίζοντας (περίπου 6 έτη) μέχρι να κυκλοφορήσει το επόμενο μοντέλο.

    Όσο περνάει ο καιρός όμως, είναι λογικό στις επόμενες version να μη θες να δώσεις το ίδιο expandability.
    Αν 1 χρόνο πριν κυκλοφορήσει το PS2 π.χ. εσύ πουλάς ακόμη full spec PS1 (και σε full price συνεπώς!) τότε κάποιος που και θα τά 'χει δώσει χοντρά για το PS1 και θα έχει επενδύσει ένα σωρό ακόμη χρήματα για αγορά περιφερειακών πολύ απλά δεν θα αγοράσει PS2 μετά από 1 χρόνο που θα κυκλοφορήσει :-)

    Συνεπώς η πολιτική της Sony ήταν απολύτως λογική - με το περιορισμένο expandability αφενός η κονσόλα πωλείται κοψοτιμής αφετέρου δεν αφήνει καν το περιθώριο στον αγοραστή να ξοδέψει κι άλλα χρήματα.

    Έτσι, όταν έρθει το PS2, για τους μεν αρχικούς χρήστες της full έκδοσης τίγκα στα περιφερειακά έχει περάσει ένα σεβαστό χρονικό διάστημα ώστε να νιώσουν ότι "έκαναν απόσβεση" τα χρήματα που επένδυσαν και να προχωρήσουν στο PS2, για τους δε τελευταίους αγοραστές ενός πετσοκομμένου PS1 "τι είχαμε τι χάσαμε ούτως ή άλλως ζάμφθηνα το πήραμε", το πολύ πολύ να αργήσουν μερικούς μήνες/κανά χρόνο να πάρουν PS2.

    Καλώς ή κακώς, η πολιτική είναι λογικότατη :-) μην κοιτάς εμάς τους retro-καμμένους που σκεφτόμαστε διαφορετικά, ο λεγόμενος "μέσος καταναλωτής" ακριβώς ό,τι έκανε η SΟΝΥ θέλει κι αυτός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χμ, νομίζω ότι στο θέμα του κόστους της κονσόλας δεν ισχύει αυτό που γράφεις, Νίκο. Τι εννοώ; Πολύ απλά ότι, όταν η Sony λάνσαρε το Playstation, προφανώς θα θεωρούσε πετυχημένη την κονσόλα εάν στο lifespan αυτής πουλούσε 15.000.000-20.000.000 κομμάτια. Εννοείται ότι, χωρίς να είχε γίνει η παραμικρή αλλαγή και η παραμικρή περικοπή, αν τελικά η εταιρία κατάφερνε να πουλήσει τα κομμάτια που επιθυμούσε, λόγω και μόνο της μαζικότητας της παραγωγής (και της αντίστοιχης στην αγορά parts) οι τελευταίες... 15.000.000 κονσόλες θα κόστιζαν ελάχιστα σε σχέση με τις πρώτες 5.000.000 που παρήχθησαν, δικαιολογώντας ακόμα και μια μεγάλη μείωση της τιμής λιανικής ενώ ταυτόχρονα τα κέρδη της εταιρίας θα αυξάνονταν.

      Σκέψου λοιπόν τώρα ότι, πέρα από κάθε προσδοκία, η Sony κατάφερε να πουλήσει 102.500.000 κονσόλες! Αντιλαμβάνεσαι πόσο ελάχιστα πρέπει να κόστισαν τα τελευταία 50.000.000 κομμάτια; Το κέρδος, παρόλες τις μειώσεις της τιμής είχε εκτοξευθεί στα ύψη και καμία μα καμία περικοπή δεν ήταν δικαιολογημένη.

      Όσο για τους αγοραστές περιφερειακών, θα μπορούσε απλά η Sony να εφοδιάσει με την αντίστοιχη υποδοχή (και το αντίστοιχο κύκλωμα που θα απαιτούνταν) και το PS2 αν το επιθυμούσε. Και, στην τελική, εφόσον ΟΛΟΚΛΗΡΟ το PSX βρισκόταν ως hardware μέσα στο PS2 - κίνηση για την οποία βγάζω το καπέλο - δε νομίζω ότι θα τους έριχνε έξω ένα parallel port. Απλά, ελαφρά τη καρδία, το έκοψαν.

      Όπως θα δεις στη συνέχεια, όταν πλέον φτάσουμε στο Playstation 3, κάποιες κινήσεις τους δεν θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν - όπως και δεν συνέβη - με κανέναν τρόπο. Το πρώτο Playstation έδειχνε απλώς το προς τα πού θα πάνε τα πράγματα...

      Διαγραφή
    2. Πώς δεν ισχύει... μην παίρνεις τοις μετρητοίς το "full price" μικρομειώσεις πάντα γίνονται στην πορεία για το "ίδιο" προϊόν αλλά η τιμολογιακή θέση του προϊόντος είναι λίγο-πολύ καθορισμένη από τη στιγμή που λανσάρεται.
      Π.χ. σκόμη και όταν για ένα διάστημα κυκλοφορούσαν παράλληλα η A1000 και η A500 και ήταν πλέον ηλίου φαεινότερο ότι η A500 κατά βάση πλεονεκτούσε, η τιμή της A1000 δεν άλλαξε. Λανσαρίστηκε για να είναι στα ύψη και έτσι παρέμεινε.

      Δεν έχουμε κάτι διαφορετικό και δω... το αρχικών specs PS1 δε θα μπορούσε να κατέβει σε τιμή ριζικά (όπως και έγινε) κρατώντας το ίδιο config "πολυτελείας".

      Δες τα νούμερα:

      Το μετά-PS2 "τελειωμένο" PS1 πούλησε 27,23 εκ. τεμάχια
      Η "σούπερ" πετσοκομμένη σειρά 9000 48,88 εκ. τεμάχια
      Η αρχικά πετσοκομμένη σειρά 5000 15,89 εκ. τεμάχια
      Και το αρχικό πλήρες μοντέλο μόλις 10,43 εκ. τεμάχια

      Τα δύο πρώτα μοντέλα φτάνουν περίπου μέχρι το φθινόπωρο του 1997, η κυκλοφορία του PS2 είναι ακόμη 3 χρόνια μακριά αλλά πλησιάζει αισθητά και έχεις ήδη πιάσει το βασικό στόχο πωλήσεων.

      Ξανατονίζω εδώ ότι ναι μεν θέλεις να πουλήσει το PS1 αλλά όχι και να λατρευτεί τόσο που να μη θέλουν να το αντικαταστήσουν με PS2 !!!
      Συνεπώς η περικοπή στα specs δεν γίνεται για να εξοικονομηθούν χρήματα (μάλλον νόμισες ότι αυτό ενννοούσα) αλλά για να προληφθεί το φαινόμενο λίγο πριν την κυκλοφορία του PS2 να επενδύσει κάποιος σε hardware για το PS1 και έτσι μετά να μη θέλει/μπορεί να το αντικαταστήσει με PS2.
      Πριν την έλευση του PS2 το PS1 είχε πέσει στο 30% της αρχικής του τιμής και ήταν πλέον ένα απλό commodity.

      Διαγραφή
    3. Νίκο, αυτό που γράφω εγώ είναι απλά ότι με τους τεράστιους αριθμούς που PSX που παρήχθησαν, ήταν απολύτως λογικό οι τιμές των διαφόρων parts για τη Sony να είναι πολύ μικρές, απειροελάχιστες θα τις χαρακτήριζα. Υπάρχει ας πούμε περίπτωση τα 3 RCA ports του μοντέλου SCPH-1002 να κόστιζαν πάνω από 0,10€ (σύνολο) ώστε να δικαιολογείται οικονομικά το να κοπούν στο μοντέλο SCPH-5502 σε μια κονσόλα που εκείνο τον καιρό πουλιόταν γύρω στα 250€;

      Μια και ανέφερες την Amiga θα σε πάω λίγο πιο παλιά, στην εποχή του ZX Spectrum. Λοιπόν, σε μια (σχετικά) πρόσφατη συνέντευξη διάβασα με τα ίδια μου τα μάτια τον sir Clive να δηλώνει ότι "ο Spectrum δεν είχε διακόπτη on/off γιατί θα ανέβαζε το κόστος κατά περίπου 0,5£/μηχάνημα". Μιλάμε για ένα part σαφώς ακριβότερο των RCA υποδοχών και για μια εταιρία που πούλησε σύνολο γύρω στα 5.000.000 υπολογιστές (αναφέρομαι στους ZX Spectrum) και σε μια εποχή που δεν υπήρχε η Κίνα ως βιομηχανικό μέγεθος που είναι σήμερα. Αυτό λοιπόν που θέλω να πω είναι ότι, οικονομικά, το όλο πράγμα στην Sony ΔΕΝ κόστιζε - απλά, αποφάσισε να το κάνει.

      Τώρα, αν ο λόγος ήταν το να μην επενδύσουν οι χρήστες σε έξτρα hardware, αν ήταν για να δοκιμάσει τα νερά και να διαπιστώσει αν θα υπάρξουν αντιδράσεις, αν ήταν για οτιδήποτε άλλο, δεν είμαι - προφανώς - σε θέση να το γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω είναι το πώς φαίνονται σε εμένα που σίγουρα δεν είμαι ο τυπικός πελάτης της Sony (αν ήμουν θα είχε κλείσει τώρα!) κινήσεις τέτοιου τύπου: δεν μου αρέσουν - έτσι, απλά!

      Σε ό,τι αφορά τώρα το επίπεδο της τιμής του μηχανήματος προφανώς και είναι έτσι όπως τα γράφεις: καμία εταιρία δεν επιθυμεί να έχει στο μυαλό του ο καταναλωτής ότι θα κυκλοφορήσει ένα προϊόν της τάξεως των 500€ και, μετά από κάποιον καιρό θα το έχει ευτελίσει παντελώς πουλώντας το για 100€ - ακόμα και αν στα 100€ συνεχίζει να έχει κέρδος. Και πάλι λοιπόν, ας διατηρήσουν την τιμή κοντά στην αρχική αν θέλουν, απολύτως κατανοητό, αυτό που δεν δέχομαι είναι το να πετσοκόβουν το προϊόν χωρίς να πετσοκόβουν την τιμή. Όπως επίσης θεωρώ απαράδεκτη την κατάργηση του προηγούμενου μοντέλου: ας άφηναν στην αγορά και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες μοντέλα με όλα τα ports και με αυξημένη τιμή. Δεν θα τα αγόραζε και κανένας εδώ που τα λέμε, αλλά δεν θα μπορούσες να τους πεις και τίποτα! ;-)

      Διαγραφή
    4. Εμ είδες που συμφωνείς και συ τελικά με αυτά που λένε οι αριθμοί; :-)
      Καλώς ή κακώς τα πετσοκομμένα μοντέλα είναι που "έχτισαν" τις 102.5 εκ. πωλήσεις...
      Ο κόσμος απλά δεν ενδιαφέρεται. Αν ήθελαν θύρες τα σχεδόν 50 εκ. που αγόρασαν προ PS2 την 3η εκδοχή, οι θύρες θα είχαν επανέλθει σε χρόνο dt :-)

      Εννοείται ότι δε στοίχιζε τίποτα η παραμονή των ports (*), το τόνισα άλλωστε αυτό. Απλά κάνω το δικηγόρο του διαβόλου παρουσιάζοντας μια άλλη, μαρκετιστικά εύλογη, οπτική γωνία, κατά την οποία η Sony σταδιακά ευτελίζει το πρώτο της παιδί για να στηρίξει το επόμενο :-) κατά τα άλλα ισχύει ό,τι έγραψε ο Δημήτρης.



      (*) Μάλιστα ψάχνοντας τα νούμερα των πωλήσεων για να πάρω μια ακριβέστερη εικόνα, διάβασα ότι σε κάποιες παρτίδες το παράλληλο port υπήρχε κανονικά απλά το έκρυβε πλέον το πλαστικό κέλυφος :-)

      Το θέμα του πόσο κοστίζει η προσθήκη μιας θύρα πάντως είναι γενικά πιο πολύπλοκο - εκτός από το κόστος του connector και της υλοποίησης του interface, υπεισέρχεται (κυρίως) και το κόστος των πνευματικών δικαιωμάτων (όπου αυτά υπάρχουν) για το ίδιο το interface.

      Για αυτό π.χ. ο Atari ST δεν είχε SCSI θύρα αλλά ACSI. Σου λέει ο Tramiel, θα κάτσω να πληρώνω δικαιώματα; Φτιάχτε μια παραλλαγή του SCSI, βαφτίστε την ACSI και τελειώσαμε. Είναι αρκετά όμοιο με το SCSI για να μην αποθαρρύνουμε τους 3rd party designers με κάτι τελείως άγνωστο, και ταυτόχρονα αρκετά διαφορετικό ώστε να μη λειτουργούν απευθείας οι SCSI συσκευές και να πρέπει να πληρώνουμε δικαιώματα. Brilliant :-)

      Διαγραφή
    5. Φίλε, εντάξει, αν έφτασαν μέχρι και στο σημείο να βάζουν το port και απλά να το "καπακώνουν" με το case, τότε τι να πω; I rest my case! :D

      Δεν ξέρω, αλλά η όλη τακτική της Sony - θα καταλάβεις τι εννοώ αφού διαβάσεις και το τρίτο μέρος - μου φέρνει στο μυαλό μία σχέση στην οποία το ένα μέλος έχει καταφανέστατα το "πάνω χέρι" και δοκιμάζει συνεχώς πόσο ακόμα μπορεί να κάνει κουμάντο στη ζωή του έτερου μέλους, να δει πότε πια αυτό θα αρχίσει να διαμαρτύρεται. Παραδόξως, διαπιστώνει ότι τελικά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει ποτέ!

      Αυτό που γράφεις για το ASCI του ST δεν είναι τίποτα άλλο παρά κλασικός Jack: αν δεν είχε φύγει από την Commodore πάω στοίχημα ότι θα είχε βάλει την "περίφημη" BASIC 2.0 που αγόρασε από τον Gates για τον ΡΕΤ ακόμα και στην Amiga! :D

      Διαγραφή
    6. Χαχαχαχα! BASIC από Microsoft νά 'ναι κι ας είναι ό,τι νά 'ναι :-)

      Δες για το PS1 εδώ: https://en.wikipedia.org/wiki/PlayStation_models

      "Parallel port removed (hidden under case on earlier 9000 units, completely removed on later 9000 models)."

      Ποιος ξέρει, μια και η πλακέτα ήταν ίδια, ίσως μπορούσε να γίνει retrofitted (ειδικά αν απλώς έλειπε η θύρα και δεν είχαν "σκοτώσει" όλο το interface σε hardware/firmware επίπεδο). Αλλά κι αυτή η θύρα... τελείως non-standard (τι Sony θα ήταν αν έβαζε standard θύρες!!).

      Διαγραφή
    7. Έτσι όπως τα λες, Νίκο. In Microsoft we trust! :D

      Τώρα για την Sony και το parallel port τι να πω περισσότερο; Άσε, ας προχωρήσουμε στην ιστορία του PS3 που έχει και περισσότερη πλάκα (και περικοπές)...

      Διαγραφή
  2. Και στο άρθρο του Πάνου αλλά και στα λόγια του Νίκου βρίσκω πράγματα που αντιπροσωπευουν και τη δική μου άποψη πάνω στο θέμα.
    Ναι, με εξοργίζει η συνήθης τακτική των εταιριών του "παρ'τους τα όλα" με τη Sony να είναι από τους κυριότερους εκφραστές αυτής της τακτικής ωστόσο οφείλω να ομολογήσω ότι δεν περίμενα και τίποτα καλύτερο από κανέναν τους! Καμιά εταιρία δεν ιδρύθηκε από αγάπη για τον καταναλωτή! Προφανώς άμεσος και κύριος λόγος ύπαρξής τους είναι το κέρδος και σε εταιρείες τέτοιου μεγέθους δαπανώνται τεράστια ποσά στον στρατηγικό σχεδιασμό των μελλοντικών κινήσεών τους. Ε, προφανώς τα καταφέρνουν πολύ καλά στο να αναλύουν τι - νομίζει ότι - χρειάζεται ο καταναλωτής και αν δεν το χρειάζεται, να τον κάνουν να το θέλει μετά μανίας!

    Περισσότερο μισώ αυτούς που πέφτουν στη λούμπα του οπαδισμού υπέρ της μιας ή της άλλης εταιρίας παρά τις ίδιες τις εταιρείες... Αυτές τη δουλειά τους κάνουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά, εννοείται, για τον οπαδισμό τα έγραψα κι εγώ, βρίσκω ιδιαιτέρως αφελές το να υποστηρίζεις παθιασμένα κάποιον που ενδιαφέρεται μόνο για τα χρήματά σου, είτε αυτός είναι άτομο είτε εταιρία.

      Από εκεί και πέρα όμως, και γνωρίζοντας πάνω-κάτω ότι το κόστος κάποιων parts που αγοράζονται σε δεκάδες εκατομμύρια τεμάχια τείνει προς το... μηδέν (!), η λογική μου δεν μου επιτρέπει να δικαιολογήσω καμία απολύτως περικοπή...

      Διαγραφή
    2. Άδικο δεν έχεις, αλλά νομίζω η δική μας λογική και σκέψη δεν απασχολεί καθόλου την - όποια - Sony! Όλα τους τα βήματα είναι προσεκτικά και σε βάθος χρόνου σχεδιασμένα και εκ του αποτελέσματος... φαίνεται ότι τα καταφέρνουν μια χαρά!

      Το μπαλάκι είναι στο γήπεδό μας... Εγώ πχ πήρα Xbox One γιατί πάρα πολύ απλά τη στιγμή που ήθελα ν κάνω αγορά παιχνοδομηχανής ήταν φθηνότερο του PS4 και η διαφορά τιμής δεν δικαιολογούνταν με τίποτα υπέρ του μηχανήματος της Sony ειδικά λαμβάνοντας υπόψιν τη γκάμα παιχνιδιών που με ενδιαφέρει : αθλητικά, μηχανοκίνητα και οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει χαβαλέ σε μια παρέα 40+ οταν μαζεύεται στο σπίτι, και εκνευρισμό στις γυναίκες που μας παρακολουθούν πίσω από τον καναπέ...
      Δε πα να 'χει το ps4 καλύτερες ονομαστικές επιδόσεις; Χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι... Στο μάτι και στη μέση του χαβαλέ αυτό δεν φαίνεται πουθενά!
      Ως καταναλωτές έχουμε πάντα δύναμη. Η - κάθε - Sony θα συνεχίσει να τα 'κονομάει αλλά τουλάχιστον θα έχουμε και εμείς μια μορφή αντίστασης!

      Διαγραφή
    3. Συμφωνώ απόλυτα, Δημήτρη: το μπαλάκι είναι στο δικό μας γήπεδο, αλλά εμείς (οι καταναλωτές) δείχνουμε να μην το κατανοούμε!

      Και εγώ, όπως και εσύ, αγόρασα XBOX One αντί για PS4, όχι μόνο για την διαφορά τιμής που - όπως πολύ σωστά ανέφερες - δεν δικαιολογούταν από την όποια (;) διαφορά σε τεχνικά χαρακτηριστικά, αλλά και επειδή είναι η μόνη δυνατότητα που έχω ως καταναλωτής να "χτυπήσω" (καταλαβαίνεις τι εννοώ) την Sony, να την - ας πούμε - τιμωρήσω για το γεγονός ότι αντιμετωπίζει τους αγοραστές ως πρόβατα.

      Φυσικά, εγώ μόνος μου δεν μπορώ να κάνω και να αλλάξω τίποτα - όπως και εσύ, άλλωστε. Αν όμως κάτι τέτοιο γινόταν μαζικά, τότε ναι, μπορεί να ίδρωνε και λίγο το αυτί τους και να άλλαζαν πολιτική σε κάποια θέματα. Και, αυτή φυσικά, θα ήταν και η μόνη λύση, εδώ που τα λέμε...

      Όταν όμως η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού δέχεται να αντιμετωπίζεται περίπου ως... πλαγκτόν (!) με αντάλλαγμα το νέο Uncharted τότε, τι να πω; Ή κάποια video games είναι πολύ πιο σημαντικά για τη ζωή και το ποιόν μας απ' ότι εμείς οι ηλικιωμένοι μπορούμε να κατανοήσουμε ή, απλά, ο κόσμος γύρω μας τελικά ικανοποιείται με το να φοράει τις παρωπίδες του και να ακολουθεί. Και πολύ φοβάμαι ότι η αλήθεια αυτή τη φορά ΔΕΝ είναι κάπου στη μέση...

      Διαγραφή
  3. Βάλτε και μένα στην παρέα των κατόχων XBOX One παρόλο που δεν τα καταφέρνω και πολύ καλά με τα καινούργια games. Κάποιοι με έπεισαν και πολύ καλά έκαναν! ;-)
    Συμφωνώ με όσα γράφεις, συμφωνώ με τα σχόλια, είμαι επίσης ισχυρά εναντίον του οπαδισμού γιατί πρέπει να είμαστε υγιώς σκεπτόμενα άτομα, γουστάρω αμφότερα τα parts 1 και 2 και αναμένω την συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντελώς μεταξύ μας - και μην το πεις παραέξω - κανένας μας δεν τα καταφέρνει καλά με τα καινούρια video games. Μάλλον φταίει το ότι περάσαμε πολλά χρόνια με έναν μοχλό κατεύθυνσης και ένα fire button - τώρα που οι μοχλοί έχουν γίνει 2 και τα firebuttons... 8 (!) πού να βρεις άκρη, ε; Άσε, δράμα...

      Πάντως έχω την αίσθηση ότι το XBOX One, σε συνδυασμό πάντα με την ιδιαίτερα χαμηλή τιμή του, είναι ένα μηχάνημα που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως "τίμιο" - όσο και αν κάτι τέτοιο ακούγεται μάλλον υπερβολικό την σήμερον ημέρα.

      Από εκεί και πέρα, υπόσχομαι ότι το 3ο μέρος θα αποζημειώσει και εσένα και τους υπόλοιπους που μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε και να σχολιάσετε τα 2 πρώτα! Σάββατο ή Κυριακή πρωί θα το ανεβάσω, συνεπώς... stay in touch! ;-)

      Διαγραφή
    2. @dony
      Και εγώ τερμάτισα στα arcade joysticks με 2 fire buttons. Ακόμη και το Street Fighter με τα 6 του κουμπιά μου φαινόταν too much.
      Για τα δε σημερινά χειριστήρια ούτε λόγος. Μπερδεύομαι και μόνο που τα κοιτάω. Πήρα πριν πολλά χρόνια ένα USB σε στυλ PS2 (νομίζω) για να παίξω υποτίθεται Hurrican και έφριξα.
      Στα καινούρια video games φαντάζομαι μόνο χειρότερα μπορεί να είναι τα πράγματα :-)

      Διαγραφή
    3. Το πόσο χειρότερα μπορεί να έχουν γίνει τα πράγματα με την πληθώρα των συνδυασμών πλήκτρων στα χειριστήρια, μπορείς να το νιώσεις μόνο εάν - όπως έπαθα εγώ - ξεφτιλιστείς δημοσίως στα Public από έναν πιτσιρικά κάτω των 16 ετών ο οποίος έκανε πράγματα στο PES 2006 που ακόμα απορώ ποιος τα σκέφτηκε!
      Και να σκεφτείς ότι δεν είμαι και κανένας τυχαίος... Έχω πολύ καιρό ν κεράσω πίτσα/μπύρα στις χαβαλομαζώξεις της παλιο(κωλο)παρέας παντρεμένων πλέον φίλων αφού έρχομαι πρώτος και με διαφορά στα μίνι πρωταθλήματα! Προφανώς αυτό δεν αρκεί στο μάταιο τούτο κόσμο...

      Διαγραφή
    4. @BLTCON0: Νίκο, νομίζω ότι πλέον τα σύγχρονα παιχνίδια έχουν ξεπεράσει κάθε όριο υπερβολής καθώς, εκτός των 8 κουμπιών, χρησιμοποιούν και συνδυασμούς των 4 μπροστινών triggers με τα υπόλοιπα 4 κουμπιά. Εντάξει, δεν υπάρχει...

      @DimFil: Δημήτρη, σε καταλαβαίνω απόλυτα: οποιαδήποτε προσπάθεια ανταγωνισμού σε σύγχρονο video game με νεαρό 12-18 ετών είναι καταδικασμένη να στεφθεί από (παταγώδη) αποτυχία! Τι να πω, τα παιδιά είναι μέσα στο Matrix, δεν εξηγείται αλλιώς! :D

      Διαγραφή
    5. Κατάλαβα, χαμός!
      Τι να πω και γω, εκτός τόπου και χρόνου είμαι :-) (ποτέ δεν είχα κονσόλα ούτε gaming PC... μέχρι Doom2 έφτασα, πήγα να παίξω Quake και εγκατέλειψα στο 10λεπτο)
      Old school gaming και ξερό ψωμί :-)

      Διαγραφή
    6. Ναι, σε καταλαβαίνω: στο Quake η αλλαγή ήταν μεγάλη, καθώς πήγαινες από τα 5 κουμπιά σε 6 (βασικά) κουμπιά + ποντίκι ταυτόχρονα. Ευτυχώς, με λίγη εξάσκηση το κατακτήσαμε αυτό, γιατί αλλιώς θα είχαμε χάσει όλα τα καταπληκτικά FPSs που κυκλοφόρησαν την επόμενη 20ετία.

      Φυσικά, τίποτα δεν συγκρίνεται με την απλότητα ενός arcade joystick με 1 ή 2 (το πολύ) fire buttons. Γι' αυτό κι εγώ τον τελευταίο καιρό παίζω όλο Amiga, ST και C64!

      Διαγραφή

Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.