Πριν από 6 ολόκληρα χρόνια, το καλοκαίρι του 2018, τότε που ακόμα δεν είχαμε ιδέα για πανδημίες, lockdowns και όλα τα υπόλοιπα που θα ακολουθούσαν, είχα γράψει ένα - απροσδόκητα ευμεγέθες, είναι η αλήθεια - κείμενο με αφορμή το 8088 MPH, ένα demo των groups Hornet, CRTC και Desire που ήρθε να μας αποδείξει ότι όλα όσα γνωρίζαμε για τις δυνατότητες του original IBM PC με τον Intel 8088 και την CGA ήταν, απλά, λάθος. Χρησιμοποιώντας το γνωστό πλέον "κόλπο" με την composite έξοδο της κάρτας γραφικών το εν λόγω demo απεικόνιζε ταυτόχρονα 16 χρώματα στην οθόνη σε graphics mode, αφήνοντας αποσβολωμένους όλους εμάς που φάγαμε χρόνια από τη ζωή μας "απολαμβάνοντας" τους κορυφαίους gaming τίτλους της εποχής σε άσπρο, μαύρο, κυανό και ματζέντα. Για τους "μερακλήδες" developers φυσικά υπήρχε και άλλη μία δυνατότητα, η επιλογή της εναλλακτικής τετραχρωμίας που αποτελούσαν τα κόκκινο, πράσινο, κίτρινο και μαύρο. "My god, it's full of colors!" θα μπορούσαμε να εκφράσουμε με σεβαστή δόση ειρωνείας αυτό που νιώθαμε, παραφράζοντας την κλασική ατάκα του David Bowman από το "2001: A Space Odyssey" (Stanley Kubrick, 1968). Τότε λοιπόν, τα μέλη των CRTC & Hornet μας έδειξαν με το 8088 MPH ότι, πέρα από τα 16 χρώματα, ο "ταπεινός" 5150, το πρώτο, original μοντέλο IBM PC του 1981, ήταν ικανός και για ομαλό scrolling και ανάλογο animation, σε πλήρη αντίθεση με ό,τι είχαμε μάθει. Το 8088 MPH ήταν αναμφίβολα ένα θαύμα από τεχνικής άποψης (όχι ότι υστερούσε αισθητικά, κάθε άλλο) και ως τέτοιο μνημονεύεται ακόμα και στις μέρες μας.
Προσωπικά, θεωρούσα αδύνατο να εμφανιστεί κάτι που να το ξεπεράσει. Δηλαδή, ΟΚ, το 8088 MPH τίκαρε 5-10 κατηγορίες που έγραφαν αρχικά δίπλα τους "δεν γίνεται". Τι άλλο να περιμένουμε πια; Το μόνο που δεν είχαμε δει - γιατί φυσικά ήταν αδύνατο - ήταν 16 χρώματα σε graphics mode ταυτόχρονα από την RGB έξοδο της CGA. Ή, ας πούμε, μίξη text με graphics mode στην ίδια γραμμή της οθόνης. Φυσικό ήταν που δεν τα είχαμε δει, γιατί ήταν ανέφικτα, σωστά; ΣΩΣΤΑ;
Βαθειά υπόκλιση στους ανθρώπους των CRTC & Hornet που εμφανίστηκαν και πάλι, το καλοκαίρι του 2022 (ναι, το ξέρω, άργησα, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ) με μια νέα παραγωγή, με τον ευρηματικό και πιασάρικο τίτλο "Area 5150". Και τα διέλυσαν όλα!
Τι να πω και τι να γράψω; Είναι από αυτές τις φορές που τα λόγια απλά δεν αρκούν. Μόνο οι εικόνες - και μάλιστα κινούμενες - μπορούν να δείξουν και στον πλέον αδαή τι κατέστη δυνατό από αυτούς τους υπερταλαντούχους coders, τους τσάρους του προγραμματισμού, τους ακούραστους εξερευνητές των tricks των microchips. Οπότε, απλά, ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ (ναι, με κεφαλαία, δεν είναι υπερβολή) το Area 5150:
Το κάνατε, Μείνατε με το στόμα ανοιχτό; Καταλάβατε ποια είναι πραγματικά η έννοια του "jaw dropping" και ότι κάποιες φορές αυτή δεν έχει την παραμικρή σχέση με 16μπιτες gaming πλατφόρμες των 80s; Ωραία. Δείτε τώρα και πώς υποδέχτηκε το κοινό την πρώτη παγκόσμια προβολή του Area 5150 στα πλαίσια του demoparty Evoke 2022, εδώ:
Για το τέλος φυσικά, σας κράτησα το καλύτερο: original IBM PC 5150 με το μαμίσιο έγχρωμο monitor IBM 5153 για το απόλυτο feeling:
Πώς; Είπατε τίποτα; Α, "respect". Μάλιστα. Συμφωνώ απόλυτα. Δεν ξέρω τι να πω: έχω δει - κυριολεκτικά - χιλιάδες demos όλα αυτά τα χρόνια σε κάθε συνηθισμένο ή "κουφό" μηχάνημα. Γνωρίζοντας πάνω-κάτω τις δυνατότητες της κάθε πλατφόρμας μπορείς να εκτιμήσεις τις περισσότερες φορές πόσο δύσκολα μπορεί να υλοποιηθεί προγραμματιστικά αυτό που βλέπεις μπροστά στα μάτια σου. Έχοντας και κάποιο αισθητικό κριτήριο μπορείς επίσης να αξιολογήσεις και που στέκεται καλλιτεχνικά η κάθε παραγωγή. Στην περίπτωση λοιπόν του Area 5150 θεωρώ ότι, τεχνικά, αυτό που μας σερβίρει είναι ό,τι πιο παλαβό, ανήκουστο, μη αναμενόμενο έχω δει τα τελευταία χρόνια. Μαζί ίσως με το ασύλληπτο Don't Mess With Texas. Εκεί, σε μια μοναχική κορυφή όπου μπορούν να βρεθούν μονάχα τα καλύτερα των καλύτερων. Το παρακολουθώ και το ξαναπαρακολουθώ και δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Απλά απίστευτο!
