Crash Annual 2023

Είναι καιρός τώρα που έψαχνα την ευκαιρία να γράψω κάτι για τις ετήσιες εκδόσεις των Zzap! Amiga, Crash, Zzap!64 και Amtix!CPC, αφού τα προμηθεύτηκα όλα και τα είχα στα χέρια μου από τις πρώτες μέρες του Γενάρη αν δεν με απατά το (ασθενές εσχάτως, είναι η αλήθεια) μνημονικό μου. Κατάφερα να γράψω νωρίς-νωρίς μερικές αράδες για το Zzap! Amiga 2023 αλλά αυτό ήταν: τα υπόλοιπα έμειναν για μήνες στην to do λίστα μου μέχρι και σήμερα, που αποφάσισα να αναφερθώ τελικά στο Crash Annual 2023.

Έχω γράψει πολλές φορές στο παρελθόν για τους Roger Kean και Oliver Frey, τους ανθρώπους που δημιούργησαν την Newsfield Publications και βρίσκονταν πίσω από τη δημιουργία των υπερεπιτυχημένων Crash, Zzap!64 και του λιγότερο πετυχημένου Amtix. Όσοι παρακολουθείτε τακτικά το blog ίσως να θυμάστε ότι οι Frey και Kean έφυγαν αμφότεροι πρόσφατα από τη ζωή, αφήνοντας πίσω τους ως παρακαταθήκη ίσως τα καλύτερα gaming περιοδικά των 80s: πλέον, ό,τι έχει να κάνει με νέες κυκλοφορίες των Zzap! Amiga, Crash, Zzap!64 και Amtix,περνάει αποκλειστικά από τα χέρια του Chris Wilkins, του ανθρώπου που αναβίωσε τα ιστορικά έντυπα μέσω της εκδοτικής του εταιρίας Fusion Retro Books.

Για να επανέλθω όμως στην ετήσια έκδοση του Crash, αυτή πλέον αποτελείται από μία συλλογή από άρθρα που δημοσιεύτηκαν στο διμηνιαίο Crash μέσα στην προηγούμενη χρονιά (2022) και κατά συνέπεια αν κάποιος αγοράζει συστηματικά το περιοδικό δεν έχει κανένα λόγο να αποκτήσει και το Annual, αφού στην ουσία θα έχει ήδη διαβάσει όλο του το περιεχόμενο. Για εμάς τους υπόλοιπους όμως που γουστάρουμε τον ZX Spectrum και πολύ περισσότερο εάν είμασταν και αναγνώστες του Crash back in the day το Crash Annual 2023 αποτελεί μια πολύ καλή αγορά, αφού έχει ποικίλη και ενδιαφέρουσα ύλη, είναι ποιοτική εκτύπωση με χοντρό και σκληρό εξώφυλλο, και μπορεί να καταλάβει δικαιωματικά μια θέση στη βιβλιοθήκη μας.

Το Crash Annual 2023 κυκλοφόρησε σε 2 διαφορετικά μεγέθη, ήτοι σε Α4 και σε Α5. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις η ύλη είναι ακριβώς η ίδια, απλά όποιος επιλέξει να το προμηθευτεί σε Α4 θα κουράσει λιγότερο τα μάτια του διαβάζοντας το περιοδικό. Για να τα κάνω πενηνταράκια, αν είστε κάποιας ηλικίας και έχετε ήδη τα πρώτα συμπτώματα πρεσβυωπίας μη διανοηθείτε καν να επιλέξετε το Crash Annual σε A5!

Ένα σημείο στο οποίο θα πρέπει να σταθώ είναι το κόστος του Crash Annual 2023: Αν δεν απατώμαι αν το αγοράσει κανείς όταν πρωτοκυκλοφορήσει κοστίζει 20 λίρες Αγγλίας, ενώ μερικούς μήνες αργότερα μπορεί να το προμηθευτεί κάποιος με κάτι παραπάνω από £12. Το πρόβλημα είναι ότι αν προσθέσει κανείς στην τιμή τα κόστος των ταχυδρομικών αλλά και του τελωνείου τότε η... λυπητερή ανεβαίνει αρκετά και όσο και αν πρόκειται για αξιόλογο ανάγνωσμα θεωρώ υπερβολικό να φτάσει η συνολική του αξία στα 40-45€. Μία λύση - την οποία επέλεξα και εγώ για να είμαι ειλικρινής - είναι η προπαραγγελία όλων των ετήσιων εκδόσεων μαζί (Zzap! Amiga, Crash, Zzap!64 και Amtix!CPC): στην περίπτωση αυτή το συνολικό κόστος πέφτει περίπου στο 50% όσων θα πλήρωνε κάποιος για να προμηθευτεί όλα τα έντυπα χωριστά, και, αν θυμάμαι καλά, είναι περίπου στα 110€ και για τα τέσσερα.

Αυτά λοιπόν για το Crash Annual 2023, λογικά θα επανέλθω σύντομα και με τις ετήσιες εκδόσεις των Zzap!64 και Amtix.

Grind για Atari ST/STE: το πρώτο gameplay video

Επειδή είναι εύλογο να υπάρχουν κάποιες απορίες αναφορικά με το Grind για τον Atari ST από τη στιγμή που γνωστοποιήθηκε ότι υφίσταται ήδη ένα πρώτο demo, αποφάσισα να φτιάξω ένα πολύ μικρό βιντεάκι με τη βοήθεια του εξομοιωτή STeem (και των Windows, φυσικά) προκειμένου να πάρετε μια ιδέα από το gameplay, την ταχύτητα της κίνησης, το animation των sprites κλπ.

Επειδή αρκετοί ρωτούν, το Grind στην τελική του έκδοση θα τρέχει σε "απλό" Atari ST με μνήμη 1-2ΜΒ (δεν έχει οριστικοποιηθεί ακόμα αυτό, αν και θεωρώ σημαντικό το να γίνει εφικτή η εκτέλεσή του σε μηχανήματα με 1ΜΒ όπως ο stock 1040STF) και σε Atari STE με 4ΜΒ RAM - μνήμη που μάλλον ήδη διαθέτουν όλοι οι STE εκεί έξω. Φυσικά η έκδοση για STE θα έχει κάποιες βελτιώσεις συγκριτικά με την αντίστοιχη για ST, με πρώτη τον ήχο, όπου θα υπάρχει η δυνατότητα για ταυτόχρονη ακρόαση ηχητικών εφέ και μουσικής.

Όσοι βιάζεστε (δεν σας αδικώ) να αρπάξετε το Grind στα χέρια σας καλό θα είναι να κάνετε υπομονή: το παιχνίδι θα χρειαστεί πάνω από ένα χρόνο από σήμερα προκειμένου να ολοκληρωθεί και να κυκλοφορήσει, αλλά, όπως θα δείτε και στο βιντεάκι, η ομάδα πίσω από τον επερχόμενο τίτλο βρίσκεται ήδη σε πολύ καλό δρόμο!

Grind για Atari ST/STE: απίστευτο, συγκλονιστικό, γκρανγκινιολικό, χιτσκοκικό

Σήμερα το πρωί με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη στον Messenger, καθώς διαπίστωσα ότι ο κορυφαίος αυτός game developer και καλός φίλος που η πλειονότητα γνωρίζει απλά ως Tsak (ναι, ο δημιουργός του Worthy, αυτός) μου έστειλε ένα αρχειάκι με κατάληξη .PRG και μέγεθος 1ΜΒ. Φυσικά, τα αρχεία με αυτή την κατάληξη είναι γνωστά από τους 8μπιτους υπολογιστές της Commodore (PET, VIC-20, σειρά TED, Commodore 64, Commodore 128) αλλά συνήθως - και για αυτονόητους λόγους - είχαν μέγεθος μικρότερο από 64ΚΒ. Άρα λοιπόν, αυτό που μου έστειλε ο Γιάννης ήταν αρχείο για Atari ST ή STE (εντάξει, αν ήταν για Falcon θα τον... σκότωνα!). Και, σύμφωνα με το όνομά του, επρόκειτο για το demo του επιπέδου "library" του Grind. Nice!

Η αλήθεια είναι ότι ίσως να έχετε πληροφορηθεί - είναι κοινό μυστικό, άλλωστε - για την πρόοδο που γίνεται στο Grind με τα διάφορα demos που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, αλλά όλα αυτά αφορούσαν την Amiga. Κι όμως, από τις μέρες του Dread, όταν και ξεκίνησε η δημιουργία της game engine από τον ΚΚ, είχε γίνει γνωστό πως ό,τι βλέπαμε στην Amiga θα μπορούσε να τρέξει σχεδόν ίδιο και απαράλλαχτο και στους Atari ST και STE. Άλλο όμως το να διαβάζεις μία πρόταση - όσο εντυπωσιακά και αν είναι τα όσα αναφέρει - κι άλλο να βρίσκεσαι τελικά μπροστά στην υλοποίηση, έτσι δεν είναι;

Δεν θα σας πω ψέματα, έχοντας δει μέχρι τώρα videos και screenshots από την έκδοση της Amiga κρατούσα μικρό καλάθι. Και αυτό διότι, όσο κι αν εδώ και δεκάδες χρόνια υποστηρίζω με πάθος ότι οι ομοιότητες μεταξύ ST και Amiga είναι συντριπτικά περισσότερες από τις διαφορές τους, ειλικρινά θεωρούσα απίθανο τα όσα θαυμαστά είχα δει να υλοποιούνται στην "Μεγάλη Κυρία" να μπορούσαν να αποτελέσουν πράξη και των αντίστοιχων κυκλωμάτων του ST. Εδώ, στο πέρασμα των χρόνων, είδαμε ακόμα και κάποια από τα λιγότερο απαιτητικά παιχνίδια της Amiga να μεταφέρονται στον 16μπιτο Atari με αισχρά αποτελέσματα, σα να είχε ο κακομοίρης την επεξεργαστική ισχύ ενός ZX Spectrum. Χάρηκα με την καρδιά μου λοιπόν όταν διαπίστωσα ότι είχα πέσει έξω. Και όχι απλώς είχα πέσει έξω, δεν πέτυχα ούτε τον... λήγοντα!

Ό,τι και να λέμε, άλλο να σας τα γράφω και άλλο να τα βλέπετε (και να τα ακούτε). Το demo του Grind στον ST είναι μάλλον ανώτερο ως αποτέλεσμα από οποιοδήποτε FPS του παρελθόντος είχαμε δει ποτέ στην Amiga. Ίσως να στερείται της λεπτομέρειας ενός Genetic Species σε Amiga 4000 με 68060 και κάρτα γραφικών, αλλά μιλάμε για κάτι που τρέχει σε 68000 στα 8MHz! Αν αναλογιστούμε αυτό το τελευταίο, το συνολικό οπτικοακουστικό αποτέλεσμα μάλλον βάζει τα γυαλιά ακόμα και στον big daddy, το Doom το ίδιο, που, προκειμένου να τρέξει ομαλά απαιτούσε 80486 στα 33MHz (προσοχή, προτού αναφωνήσετε "μα τι γράφει ο μαλάκας" ξαναδιαβάστε την πρόταση που προηγήθηκε: δεν λέω ότι το Grind - που άλλωστε είναι ακόμα η alpha version ενός demo - είναι καλύτερο από το διαχρονικό αριστούργημα των Carmack και Romero ως παιχνίδι, απλά ότι δείχνει ανώτερο ως τεχνολογικό επίτευγμα).

Δεν θα σταθώ στο level design του tsak, όχι επειδή δεν είναι καλό (κάθε άλλο), αλλά επειδή θα έχουμε ολοκληρωμένη άποψη όταν θα κυκλοφορήσει τελικά το πλήρες παιχνίδι. Αυτό στο οποίο μπορώ να σταθώ είναι η εκπληκτική δουλειά που έχει γίνει στα γραφικά και, φυσικά, αυτό το θαύμα θαυμάτων, η game engine του παιχνιδιού. Seeing is believing θα γράψω μονάχα. Είναι απίστευτο, συγκλονιστικό, γκρανγκινιολικό, χιτσκοκικό (δεν θα μπορούσα να μην ανασύρω από τη μνήμη μου το εντυπωσιακό ρεπερτόριο επιθέτων που χρησιμοποιεί σε κάθε ευκαιρία ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου) το να βλέπει κανείς ένα first person shooter με χαρακτηριστικά που θυμίζουν Doom να τρέχει σε έναν απλό Atari ST (το τονίζω, ST, όχι STE) τον ίδιο καιρό που κάποιοι άλλοι προκειμένου να μεταφέρουν το L' Abbaye des Morts του Locomalito στην πλατφόρμα από τον Spectrum απαιτούν... Falcon! Είναι αλήθεια αυτό το τελευταίο, δεν το έβγαλα από το μυαλό μου να ξέρετε...

Τέλος πάντων, προφανώς και δεν σκοπεύω να σταθώ στην προγραμματιστική... αμπαλοσύνη παραδειγμάτων όπως το παραπάνω ή όπως η πλειονότητα των κυκλοφοριών για STE των τελευταίων χρόνων. Αυτό στο οποίο πραγματικά αξίζει να σταθούμε - και να υποκλιθούμε, θα συμπλήρωνα - με δέος και θαυμασμό είναι το Grind. Και στις δύο εκδόσεις του φυσικά, και για Amiga και για Atari.

Ελπίζοντας ότι θα πάρετε μια ιδέα από τα screenshots για το μεγαλείο του κορυφαίου αυτού δημιουργήματος να σας αναφέρω ότι στην παρούσα φάση "ζητάει" Atari ST ή STE με 2ΜΒ μνήμης. Στον ST κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ακούγεται μόνο μουσική, ενώ στον STE ακούγεται και μουσική και ηχητικά εφέ. Που εδώ που τα λέμε, το οπτικό αποτέλεσμα είναι τέτοιο που και βουβό να ήταν το παιχνίδι κουβέντα δεν θα μπορούσαμε να πούμε, έτσι;

The Spectrum Show επεισόδιο 132

Τα τελευταία χρόνια με το που πήγαινα για διακοπές με έπιανε... συγγραφικός οίστρος! Με το που βρισκόμουν εκτός Αθήνας, κάθε πρωί, με τον καφέ μου στην ησυχία μου πριν ξυπνήσουν οι υπόλοιποι ήταν σα να γυρνούσες ένα διακόπτη και να έπεφτα με τα μούτρα στο πληκτρολόγιο του laptop. Οπότε, ακόμα κι αν δεν πολυασχολιόμουν με το blog, ήξερα ότι θα ξαναέπαιρνα να πάνω μου εκεί, κάπου προς τα μέσα με τέλος του καλοκαιριού.

Δυστυχώς, φέτος τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Όχι ότι δεν πήγα διακοπές, το έκανα και με το παραπάνω. Όχι ότι δεν είχα μαζί μου laptop ή ότι δεν είχα πρόσβαση στο internet - το αντίθετο, τα είχα προβλέψει όλα. Όλα εκτός από τη διάθεση. Τι να πω; Δεν μου έβγαινε με τίποτα. Ούτε να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου μπορούσα ιδιαίτερα (ίσως να μην ήθελα, κιόλας) ούτε και εντόπισα κάποιο θέμα που να θεωρήσω ότι σώνει και καλά θα έπρεπε να καταπιαστώ με δαύτο. Οπότε, αντί να postάρω με ρυθμούς πολυβόλου είχαμε απλά... flatline. Νέκρα ρε παιδάκι μου, πώς το λένε;

Πάντοτε όμως - και αυτό το έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου - θα υπάρχει η... σωστική λέμβος που ονομάζεται Paul Jenkinson. Όσο ο ακούραστος Εγγλέζος Spectrum lover θα συνεχίζει να φτιάχνει νέα επεισόδια του The Spectrum Show εγώ θα πιάνομαι από αυτά για να ξαναγράφω. Έστω και αυτή καθαυτή την ανάρτηση που θα αναφέρεται στο νέο επεισόδιο μονάχα, αλλά τουλάχιστον θα γράφω.

Έτσι λοιπόν και σήμερα, με αφορμή το 132ο επεισόδιο του The Spectrum Show που έρχεται να πει ένα στοργικό "καλό φθινόπωρο" στους ανά την υφήλιο Spectrum fans, σας χαιρετώ κι εγώ και εύχομαι σε όλους υγεία και... υπομονή. Υπομονή διότι τα πράγματα γύρω μας γενικώς είναι σκατά και χρειάζεται γερό στομάχι προκειμένου να υπομείνει κανείς την - ως επί το πλείστον - μίζερη καθημερινότητα. Ίσως ένα μισάωρο με μια ωρίτσα ημερησίως πάνω από τον Spectrum (ή κάποιον άλλο αειθαλή υπολογιστή από τα 80s-90s) να είναι το καλύτερο φάρμακο. Γιατί άντε παίξτε την 15η πίστα του Manic Miner και θα μου πείτε εμένα αν φεύγουν από το μυαλό σας απλήρωτοι λογαριασμοί, δάνεια και ό,τι άλλο σας προβληματίζει!

Σας αφήνω με το 132ο επεισόδιο του The Spectrum Show, με πολλές ευχαριστίες στον Paul Jenkinson και στο κουράγιο που δίνει και σε μένα να συνεχίζω και με ευχές για ένα χαλαρό Σαββατοκύριακο. Όσο είναι εφικτό αυτό τέλος πάντων αν ζει κανείς σε Αθήνα ή Θεσσαλονίκη...