Review: Genesis - Dawn of a New Day (ZX Spectrum)

Genesis - Dawn Of A New Day (Sinclair ZX Spectrum 128K) - Retroworks

Το Genesis - Dawn Of A New Day (για συντομία σκέτο Genesis από δω και πέρα) είναι ένα τυπικό shoot 'em up οριζόντιου scrolling. Το σενάριο, επίσης τυπικό για τέτοιου είδους παιχνίδι: οι κακοί και μοχθηροί Dork καταλαμβάνουν τον πλανήτη γη. Το μόνο που μπορεί να σώσει τους γήινους είναι το τελευταίας τεχνολογίας μαχητικό διαστημόπλοιο Genesis, το οποίο όμως, για κακή μας τύχη (των γήινων, ντε!) είχε δοθεί "εργολαβία" σε 5 διαφορετικά εργοστάσια, σε 5 διαφορετικούς πλανήτες! Έτσι, κι επειδή ως γνωστόν αμαρτίες κυβερνήσεων παιδεύουσι αστρομαχητές, θα πρέπει να αναλάβουμε τον - κλασικό, πλέον - ρόλο του μοναχικού ήρωα, χρησιμοποιώντας το αγαπημένο μας και ολίγον τι σαράβαλο διαστημόπλοιο, και να φύγουμε από τη γη, να συλλέξουμε τα 5 κομμάτια του Genesis, και, πλέον, ως πιλότοι του τελευταίου, να καταστρέψουμε τους Dork και να ελευθερώσουμε τον πλανήτη. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια έτσι κι αλλιώς, οπότε συνδέουμε το πιστό μας Pacman στο Kempston interface του Spectrum και ξεκινάμε…

Το Genesis αποτελείται από 7 επίπεδα, όπου το πρώτο και το τελευταίο (που διαδραματίζονται στη γη) είναι ελαφρώς μεγαλύτερα των υπολοίπων. Το παιχνίδι, σε επίπεδο γραφικών, θυμίζει αρκετά το R-Type, όπως και πολλά άλλα του είδους. Τα γραφικά στην κύρια περιοχή της οθόνης όπου και λαμβάνει χώρα όλη η δράση είναι δίχρωμα, ούτως ώστε να αποφευχθεί άκοπα το φαινόμενο του color clashing που έχει βασανίσει γενιές και γενιές χρηστών Spectrum. Ξεκινάμε με 5 διαστημόπλοια (ναι, θα μας χρειαστούν!) που έχουν τη δυνατότητα αλλαγής όπλων και χρήσης μιας υπερ-βόμβας η οποία, θεωρητικά τουλάχιστον, καταστρέφει όλους τους εχθρούς που βρίσκονται στο οπτικό πεδίο του παίκτη.

Από τεχνικής άποψης, το Genesis είναι άρτιο: τα γραφικά είναι σαφή και όμορφα - χωρίς πάντως να αποτελούν κάτι το ιδιαίτερο -, η κίνηση του διαστημοπλοίου άμεση σε ανταπόκριση των χειρισμών του παίκτη, η δράση συνοδεύεται από μουσική και ηχητικά εφέ και το sprite to sprite και sprite to background collision λειτουργεί άριστα, με ακρίβεια pixel. Στο πρώτο level βλέπουμε το πολύ 3-4 εχθρικά διαστημόπλοια ταυτόχρονα στην οθόνη, αλλά από το 3ο επίπεδο και μετά αυτό αλλάζει, καθώς η οθόνη γεμίζει με μετεωρίτες και εχθρικά σκάφη. Ανεξάρτητα με τον αριθμό των sprites η ταχύτητα του παιχνιδιού παραμένει σταθερή και το οριζόντιο scrolling είναι ομαλότατο. "Αλλά;" Θα πείτε. "Υπάρχει κάτι που πάει στραβά;". Η αλήθεια είναι πως ναι∙ το firepower του διαστημοπλοίου μας δείχνει να είναι πάντα ένα επίπεδο λιγότερο από το επιθυμητό, ανεξαρτήτως όπλου. Το γεγονός αυτό καθιστά το παιχνίδι - όχι ακριβώς δύσκολο, αλλά - πολύ απαιτητικό σε επίπεδο χειρισμών, θέσης του διαστημοπλοίου και στιγμής που πατάμε το fire. Κοινώς, το Genesis δεν συγχωρεί τα λάθη, και είναι απολύτως βέβαιο ότι έστω και μια στιγμιαία αδράνεια θα μας κοστίσει ένα "κανονάκι" - και μαζί με αυτό και όλα τα όπλα που τυχόν έχουμε συλλέξει. Όλα αυτά δεν είναι ασυνήθιστα, το αντίθετο μάλιστα: στα "σύγχρονα" shoot 'em ups του Spectrum τείνουν να γίνουν κανόνας∙ παρόμοια ήταν τα πράγματα στο (κατά τα άλλα εξαιρετικό) More Tea, Vicar? που είχαμε παρουσιάσει από την παρούσα στήλη πριν από περίπου ένα χρόνο. Οφείλουμε συνεπώς να δεχτούμε ότι το Genesis και τα παρόμοια με αυτό παιχνίδια απαιτούν απόλυτη συγκέντρωση από την πλευρά μας, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα μετά από κάποια ώρα το παιχνίδι να κουράζει. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο ελάττωμα που μπορεί να εντοπίσει κανείς, σε μία κατά τα άλλα ιδιαίτερα αξιόλογη παραγωγή…

Το Genesis, ίσως λόγω της μουσικής, ίσως λόγω του μεγέθους των επιπέδων, απαιτεί Spectrum με 128Κ μνήμης για να τρέξει. Για μια ακόμα φορά "στην απέξω" λοιπόν, ο λατρεμένος "γομολάστιχας"!

Βαθμολογία: 8/10

Το παραπάνω review δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο 10ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet, που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2015.