Από την Τουρκία με αγάπη!

Τον Deniz Can Çelik για να είμαι ειλικρινής δεν τον γνώριζα. Αυτός ήταν που με εντόπισε και επικοινώνησε μαζί μου για να με ενημερώσει για ένα περιοδικό για το οποίο είναι υπεύθυνος, το retrojen.

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, το retrojen είναι ένα Τουρκικό forum για retro computers, τα μέλη του οποίου αποφάσισαν το 2011 να φτιάξουν ένα έντυπο περιοδικό (ναι, δεν θα το κρύψω, κάτι μου θυμίζουν όλα αυτά).

Αν και οι άνθρωποι λοιπόν ξεκίνησαν με μεγάλη διάθεση το 2011 με το πρώτο τεύχος του retrojen το οποίο ακολούθησε ένα χρόνο μετά το δεύτερο τεύχος, τελικά αποφασίστηκε να κλείσει τον κύκλο του το περιοδικό το έτος που διανύουμε, με ένα τρίτο και τελευταίο τεύχος. Μην με ρωτήσετε για τους ακριβείς λόγους που συνέβη αυτό, τα τούρκικά μου δεν είναι και τόσο ανθηρά αυτές τις μέρες...

Σύμφωνα με τον Deniz ο σημαντικότερος παράγοντας που αναγκάζει τον ίδιο και τις ομάδα του να αναστείλουν την κυκλοφορία του retrojen είναι οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας, οι οποίες όλο και αυξάνονται τα τελευταία χρόνια, το γεγονός ότι το περιοδικό διανέμεται δωρεάν αλλά και το ότι, από την αρχή, ως στόχος είχαν μπει τα 3 τεύχη.

Ο ίδιος Deniz είναι μανιώδης συλλέκτης Τουρκικών περιοδικών και fanzines για 8bit υπολογιστές, είτε από τα 80s, είτε σύγχρονων. Τα αποτελέσματα της ενασχόλησής του με το αντικείμενο μπορεί κάποιος να τα δει στο website του.

Από την επικοινωνία μου με τον Deniz αφενός διαπίστωσα ότι υπάρχουν retro computer lovers και στη γείτονα χώρα (το φανταζόμουν αλλά δεν το γνώριζα επιβεβαιωμένα μέχρι τώρα), ότι έχουν τις ίδιες συνήθειες με εμάς (fora, εκθέσεις, περιοδικά) και ότι, στον τομέα της παραγωγικότητας και της δημιουργίας (βλ. demoscene) είναι φανερά μπροστά μας. Είναι καλό πάντως ώρες-ώρες να μας δίνονται εναύσματα για να ξυπνάμε από τον λήθαργό μας και να πέφτουμε από το ροζ συννεφάκι μας που μας κάνει να νομίζουμε ότι καθισμένοι στον καναπέ του σπιτιού μας μπροστά από μια τηλεόραση ή έναν υπολογιστή αυτομάτως έχουμε γνώση για το πώς ζουν και με τι ασχολούνται οι άνθρωποι στις άλλες χώρες. Κούνια που μας κούναγε: η σύντομη επικοινωνία μου τους τελευταίους 2 μήνες με τον Deniz μου έμαθε περισσότερα πράγματα για την Τουρκία και τους ανθρώπους που ζουν στη χώρα αυτή από τα βιβλία, την τηλεόραση και, κυρίως, τους γύρω μου (που τα ξέρουν όλα, πανάθεμά τους) μέσα σε 40τόσα χρόνια...

Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και από την φωτογραφία που ακολουθεί οι ομοιότητες των Τούρκων retro lovers είναι μεγάλες με την ελληνική rerto κοινότητα:

Επιστρέφοντας στο retrojen, το περιοδικό είναι έγχρωμο, μεγέθους Α4, με το μεγαλύτερο βάρος να πέφτει στην ποσότητα και την ποιότητα της ύλης παρά στις φωτογραφίες και το layout. Η εκτύπωση είναι ποιοτική και η ύλη φαίνεται να είναι ενδιαφέρουσα, απ' όσο μπορεί να καταλάβει κάποιος που δεν γνωρίζει την τουρκική γλώσσα.

Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι, κατά τη διάρκεια της τελευταία 30ετίας, κυκλοφόρησαν πάρα πολλά έντυπα περιοδικά και fanzines στην Τουρκία με αντικείμενο τους retro υπολογιστές ή κάποιους συγκεκριμένους από αυτούς. Μπορείτε να πάρετε μια ιδέα από την παρακάτω φωτογραφία, από σχετικό άρθρο στο τελευταίο τεύχος του retrojen:

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω δυο λογάκια για τον ίδιο τον Deniz. Ο άνθρωπος χειρίζεται πολύ καλά την αγγλική γλώσσα, είναι ευγενικός και έχει σίγουρα ενδιαφέροντα πράγματα να πει και ίσως και ιστορίες να μοιραστεί μαζί μας. Αν και με σκλάβωσε από την πρώτη επικοινωνία μας με αυτό το κείμενο: "I know how hard it is to prepare, publish and distribute a magazine periodically and as far as I can see, you publish Retro Planet four times a year. I could call that a heroic work. I also want to congratulate you for your effort" το οποίο μίλησε στην καρδιά μου - βλέποντας ότι ένας άνθρωπος σε άλλη χώρα μπορεί να με καταλάβει περισσότερο από κάποιους με τους οποίους συναναστρέφομαι σε σχεδόν ημερήσια βάση - μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε ακόμα περισσότερο στην τελευταία μας επικοινωνία όπου έκλεινε γράφοντας "I want to express my sadness for what happened there last week. I hope your relatives and friends are all safe and okay. The images were horrifying".

Σε ευχαριστούμε, Deniz. Σε ευχαριστούμε και, μην ανησυχείς, γνωρίζουμε ότι πέρα από τα συμφέροντα των λίγων που βολεύονται με εχθρότητες και αντιπαλότητες, εμείς οι πολλοί μοιάζουμε σε πολύ περισσότερα απ' όσα θέλουν κάποιοι να παραδεχτούν. Κι ας είμαστε από διαφορετική χώρα ή διαφορετική φυλή. Commodoreάς είσαι κι εσύ, Commodoreάς κι εγώ, νιώθουμε ο ένας τον άλλο!