The Pawn demo για τον ZX Spectrum Next

Θυμάμαι το 1986 όταν κυκλοφόρησε το The Pawn για τον Atari ST από μία εταιρία (Magnetic Scrolls) που κανένας δεν είχε μέχρι τότε ξανακούσει, ότι είχε κάνει τρομερή αίσθηση για τα υπέροχα στατικά γραφικά του, όντας ένα εξαίρετο δείγμα graphics adventure game που εκείνο τον καιρό έδειχναν να ρίχνουν στη λήθη οριστικά και αμετάκλητα τα κλασικά text adventures.

Βέβαια, τα πλέον εντυπωσιακά γραφικά του παιχνιδιού δεν τα συναντούσε κανείς την ώρα που έπαιζε αλλά λίγο νωρίτερα: το loading screen ήταν ένα μικρό έργο τέχνης, η πρώτη φορά (και μία από τις ελάχιστες, εδώ που τα λέμε) που συναντούσαμε τα 512 χρώματα του ST να εμφανίζονται ταυτόχρονα στην οθόνη. Φυσικά, το The Pawn είχε κυκλοφορήσει στην πραγματικότητα για πρώτη φορά ένα χρόνο νωρίτερα στον αδικοχαμένο (;) Sinclair QL, αλλά θα έπαιρνα όρκο ότι κανένας δεν το είχε πάρει χαμπάρι τότε!

Πέραν των γραφικών του το The Pawn είχε ένα πολύ ενδιαφέρον σενάριο και έναν καταπληκτικό (για την εποχή, πάντα) text parser που καταλάβαινε σχεδόν... κανονικά αγγλικά! Έτσι, υπήρξε η ζήτηση και κυκλοφόρησε τελικά και σε άλλες πλατφόρμες, όπως ο ZX Spectrum, σαν text adventure αφού δεν υπήρχε η δυνατότητα να απεικονιστούν με κάποιον τρόπο τα θαυμάσια γραφικά της έκδοσης του Atari ST και της Amiga.

Τώρα πια όμως που έχουμε 2018 και τα αγαπημένο τέκνο του θείου Clive απέκτησε επιτέλους διάδοχο (ZX Spectrum Next) ήρθε η ώρα και για ένα πιο "πλήρες" The Pawn. Με γραφικά, αυτή τη φορά!

Ο χρήστης Stefan123 στο forum του ZX Spectrum Next ανακοίνωσε ότι έφτιαξε μία demo έκδοση του The Pawn για το νέο μηχάνημα. Η έκδοση αυτή (μπορείτε να την κατεβάσετε από εδώ) είναι εν μέρει demo μιας και επιτρέπει τη μετακίνηση του παίκτη στις διάφορες τοποθεσίες της Kerovnia, αλλά καμία αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Ο Stefan123 υποστηρίζει ότι δεν σκοπεύει να ολοκληρώσει την μεταφορά του The Pawn καθώς το παιχνίδι υπόκειται ακόμα και σήμερα σε πνευματικά δικαιώματα και μάλιστα πρόσφατα κυκλοφόρησε και σε iOS! Παρόλα αυτά αποτελεί ένα ενδιαφέρον πρώτο δείγμα σε ό,τι έχει να κάνει με τις gaming δυνατότητες του ZX Spectrum Next και σίγουρα ανοίγει την όρεξη σε όλους τους backers του project όπως είναι ο γράφων και... η παρέα του!

Αν από την άλλη δεν έχετε καμία σχέση με όλα αυτά και θέλετε απλά να απολαύσετε το The Pawn σε όλο του το μεγαλείο, απλά ακολουθήστε τον σύνδεσμο και... ξεδώστε!

Και μετά το Amicamp, τι;

Τι πάει να πει "και μετά το Amicamp, τι;"; "Ξεκούραση", είναι η απάντηση. Και μιας και κάτι τέτοιο μάλλον δεν είναι εφικτό συνολικά, ας ξεκουραστούμε λίγο από τα hobbies μας, τουλάχιστον...

Μην το πάρετε στραβά, στο Amicamp περάσαμε υπέροχα (θα μιλήσω παρακάτω γι' αυτό) αλλά όταν πρέπει να ασχοληθείς με δεκάδες πράγματα καθημερινά όπως συμβαίνει σε εμένα την τρέχουσα περίοδο - και θα συνεχίσει να συμβαίνει τουλάχιστον για 2-3 μήνες ακόμα - τότε μέχρι και τα πράγματα που κάνεις για ευχαρίστηση μπορεί να αρχίσουν να σου γίνονται βάρος, αφού σου κόβουν ώρες... ύπνου!

Αυτό δεν σημαίνει ότι την κάνω σιγά-σιγά με δικαιολογία την ξεκούραση ή κάτι αντίστοιχο, τέλος πάντων: απλά, ότι κατά βάθος είμαι λιγάκι ευχαριστημένος που δεν βλέπω προγραμματισμένες εκδηλώσεις και events στο άμεσο μέλλον. Είναι κάποιες στιγμές σημαντικό να βυθίζεσαι στον καναπέ σου χωρίς να σκέφτεσαι - έστω και για λίγο - τα "πρέπει" των επόμενων ημερών...

Και επειδή όλοι είμαστε ενήλικες και βρισκόμαστε σε ηλικίες που οι υποχρεώσεις και τα πρέπει που ανέφερα πριν είναι σαφώς περισσότερες από τις στιγμές διασκέδασης, ξενοιασιάς και χαλάρωσης, θα ήθελα, ορμώμενος από αυτό ακριβώς, να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου όλους όσους συνέβαλλαν ώστε να λάβει χώρα το 6ο Amicamp και να περάσουμε τόσο καλά όσο περάσαμε.

Ευχαριστώ λοιπόν τα παιδιά που διοργάνωσαν το event (ξέρετε εσείς ποιοι είστε) αλλά και όλους όσους μπήκαν στον κόπο να φέρουν τα μηχανήματα που γέμισαν τον χώρο του Found.ation. Ευχαριστώ τους MasterGR και Kostakis που ήρθαν από την Θεσσαλονίκη, τον Portarinos που ήρθε από τον Βόλο, τον Dimidim που ήρθε από την Ζάκυνθο και όλους τους υπόλοιπους που δεν έψαξαν για δικαιολογίες (προς τους εαυτούς τους, βασικά) και ξεκουβαλήθηκαν από καρέκλες, κρεβάτια, καναπέδες, ντιβανοκασέλες και ανάκλινδρα (!) για να μας τιμήσουν με την παρουσία τους. Ευχαριστώ όλα τα παιδιά που ήρθαν για να προμηθευτούν αντίτυπα του Retro Planet και ευχαριστώ φυσικά τους Portarinos και MAS21 για τα δωράκια που μου έδωσαν. Ευχαριστώ τα παιδιά από το forum του iamretro που φρόντισαν ώστε να συναντηθούν στον χώρο του Amicamp δίνοντάς μας την ευκαιρία και τη δυνατότητα να γνωρίσουμε κι από κοντά ανθρώπους που τους ξέραμε μονάχα ως nicknames μέχρι το Σάββατο. Ευχαριστώ τον Dinohatzi και τα παιδιά του Vintage Computers Society για το έπαθλο για τον διαγωνισμό του Sensible World of Soccer αλλά και τα υπέροχα μπρελοκάκια που μοίρασαν σε όλους τους συμμετέχοντες. Και φυσικά ευχαριστώ τον MasterGR για τα καλούδια που έφτιαξε και χάρισε - ως συνήθως - απλόχερα. Ελπίζω να μην ξέχασα κάποιον και αν το έκανα συγχωρέστε με, δεν ήταν σκόπιμο, απλά, ξέρετε, με ένα μυαλό χειμώνα-καλοκαίρι...

Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να κλείσω με δυο πραγματάκια: πρώτον, σε ό,τι έχει να κάνει με το Sensible Days 2018 θα αναφερθώ σε επόμενη ανάρτηση, όπου και θα παραθέσω όλα τα αποτελέσματα των αγώνων και τις βαθμολογίες. Και δεύτερον, όπως ίσως πολλοί θα παρατήρησαν, αυτό που κυριάρχησε φέτος ήταν η διάθεση να βρεθούμε, να τα πούμε, να γελάσουμε και γενικώς να περάσουμε καλά μέσα σε ευχάριστο, παρεΐστικο κλίμα. Δεν δόθηκε δηλαδή βάρος σε επιδείξεις και παρουσιάσεις προϊόντων, μηχανημάτων, λειτουργικών κλπ παρόλο που υπήρχαν πολλά πράγματα να δείξουμε. Υποσχόμαστε λοιπόν ότι θα το βάλουμε στόχο την επόμενη φορά να το κάνουμε και αυτό έτσι ώστε όχι μόνο να διασκεδάσετε και να περάσετε καλά, αλλά να σας δείξουμε και από κοντά μερικά ενδιαφέροντα νέα πραγματάκια...

Ευχαριστώ όλους όσους συνέβαλαν και συμμετείχαν στο 6ο Amicamp λοιπόν και βάζουμε πλώρη για το επόμενο. Απλά, δώστε μας λίγο καιρό να ξεκουραστούμε και να γεμίσουμε μπαταρίες!

500 αναρτήσεις και... Amicamp!

Ναι, είναι γεγονός, φτάσαμε αισίως τις 500 αναρτήσεις!

Έχουν περάσει περίπου 2 χρόνια από την 13η Φεβρουαρίου του 2016, την ημέρα που ξεκίνησα αυτό το blog, με μόνο σκοπό να μπορώ να γράφω κάποια νέα, ειδήσεις, εντυπώσεις, γνώμες χωρίς να χάνονται μέσα στο ατελείωτο trollάρισμα και την αχανοσύνη που συναντάμε στα fora. Ειλικρινά, δεν περίμενα ότι θα κρατούσε τόσο πολύ και το γεγονός ότι το παρόν παραμένει ενεργό με νέες αναρτήσεις τουλάχιστον 1-2 φορές εβδομαδιαίως με διαψεύδει ευχάριστα.

Αν και τον πρώτο χρόνο υπήρχε σίγουρα μεγαλύτερη διάθεση και ενεργητικότητα από την πλευρά μου (309 αναρτήσεις) η επισκεψιμότητα και τα σχόλια άρχισαν να ανεβαίνουν ραγδαία από το 2017, δίνοντάς μου ένα γερό σπρώξιμο στην πλάτη κάθε φορά που σκεφτόμουν όχι να τα παρατήσω, αλλά "άστο για αύριο". Αποκορύφωμα το προσπέρασμα των 50.000 μοναδικών προβολών του Dony's (not only) New Stuff for Old Computers πριν από μερικούς μήνες: όχι κι άσχημα για ένα blog που πραγματεύεται αντικείμενα που απασχολούν κυρίως πειραγμένους μεσήλικες και που το περιεχόμενό του είναι στην ελληνική γλώσσα...

Και, αν και είναι γεγονός ότι ο ελεύθερος χρόνος μου σε σχέση με μια διετία πριν είναι πολύ λιγότερος και οι υποχρεώσεις πολύ περισσότερες, ελπίζω να είμαι σε θέση να συνεχίσω να γεμίζω τον χρόνο όλων εσάς που μου κάνετε την τιμή και με διαβάζετε για αρκετό καιρό ακόμα. "Υγεία να 'χουμε και όλα τα υπόλοιπα θα τα βρούμε" που έλεγαν (σοφά) κι οι παλιότεροι!

Στα φρέσκα κουλούρια τώρα, όπως ίσως γνωρίζετε, τη στιγμή που αναρτώ το παρόν βρίσκομαι στο Found.ation, στα πλαίσια του 6ου Amicamp, μιας διοργάνωσης με αντικείμενο τις next gen Amigas αλλά, φυσικά, και τις παλαιότερες, αυτές που πλέον αποκαλούμε ως "classic". Θα σας αφήσω με μερικές φωτογραφίες από το Amicamp λοιπόν και, για όσους τυχόν ενδιαφέρονται, θα υπάρχει και live κάλυψη του event μέσω της σελίδας του Retro Planet στο Facebook.

Σας ευχαριστώ και συνεχίζουμε!

WeeD για τον ZX Spectrum

"Το WeeD είναι ένα νέο demo για τον ZX Spectrum" θα σας έγραφα εάν βρισκόμασταν 15 χρόνια πίσω. Αλλά δεν βρισκόμαστε. Εν έτει 2018 λοιπόν, το WeeD είναι ένα demo για τον ZX Spectrum το οποίο ανακάλυψα εντελώς τυχαία μόλις σήμερα και μπορώ να πω χωρίς ίχνος ντροπής ή υπερβολής ότι με ενθουσίασε!

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, όμως. Το WeeD τρέχει σε ZX Spectrum 128, +2 και +3 (δεν νομίζω να μπορεί να τρέξει και σε 48άρη, μιας και χρησιμοποιεί το chip του ήχου). Παρουσιάστηκε στο party Cafe τον Αύγουστο του 2003, είναι δουλειά των groups Triebkraft και 4th Dimension και... τα σπάει!

Όταν γράφω ότι "τα σπάει" δεν αναφέρομαι τόσο στο προγραμματιστικό σκέλος (αν και εκεί πρέπει να τα σπάει εδώ που τα λέμε) αλλά στο αισθητικό: είναι ταυτόχρονα τόσο λιτό και τόσο όμορφο και λειτουργικό ενώ, από την άλλη, το ότι κατά το 80% χρησιμοποιείται μονάχα λευκό και μαύρο και παρόλα αυτά το αποτέλεσμα είναι άρτιο θεωρώ ότι αποτελεί απόδειξη πως η δουλειά αυτή θα έπρεπε να διδάσκεται σε σεμινάρια!

Δεν θέλω και δεν νομίζω να υπερβάλλω: δείτε και εσείς το WeeD - αναλογιζόμενοι φυσικά και σε τι μηχάνημα τρέχει! - και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Προσωπικά απλά υποκλίνομαι σε αυτό το μικρό έργο τέχνης που φέτος γίνεται 15 χρονών. Αν θέλετε να το δοκιμάσετε σε κάποιον πραγματικό Spectrum κατεβάστε το από εδώ.

Συνδεθείτε σε BBS με τον... VIC-20!

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια - και με δεδομένες τις ευκολίες που προσφέρει το Internet - κάποιοι δημιουργικοί νοσταλγοί άλλων, πιο αγνών (;) εποχών "σήκωσαν" δεκάδες BBSs στις οποίες μπορούμε να συνδεθούμε χρησιμοποιώντας retro υπολογιστές, αρκεί αυτοί με κάποιον τρόπο να μπορούν να "δικτυωθούν".

Ιδανικά μηχανήματα για αυτή τη χρήση είναι οι Amiga, Atari ST, και τα παλαιότερα PCs καθώς διαθέτουν σειριακές θύρες και 80στηλη απεικόνιση. Αυτό όμως δεν περιορίζει σώνει και καλά μόνο σε αυτά τα formats την χρήση των πάλαι ποτέ πολυαγαπημένων Bulletin Board Systems καθώς, αν κάποιος το επιθυμεί μπορεί να φτιάξει μία BBS που να απευθύνεται και σε χρήστες μηχανημάτων με λιγότερες από 80 στήλες χαρακτήρων, όπως για παράδειγμα είναι οι 40στηλοι Commodore 64, 16 και Plus/4 και η 8bit οικογένεια υπολογιστών της Atari. Μάλιστα, ο Commodore 64 έχει εδώ και χρόνια τη δυνατότητα να συνδεθεί σε τοπικό δίκτυο μέσω Ethernet, καθώς έχουν κυκλοφορήσει αρκετές "λύσεις" τέτοιου τύπου.

Πριν από 2 χρόνια περίπου κυκλοφόρησε και ένα interface που συνδέεται στο user port του δημοφιλούς 8μπιτου υπολογιστή και το οποίο επιτρέπει σε αυτόν να συνδεθεί σε δίκτυο με ασύρματο τρόπο, καθώς στην ουσία πρόκειται για μία κάρτα WiFi. Το αστείο ήταν ότι το εν λόγω interface μπορούσε να συνδεθεί και να λειτουργήσει ακόμα και στον πρόγονο του 64άρη, τον VIC-20, που διέθετε ακριβώς το ίδιο user port.

Ενώ όμως ο Commodore 64 είχε στο ρεπερτόριό του εφαρμογές τύπου Terminal (σιγά μην και δεν είχε!) που του έδιναν τη δυνατότητα να "σερφάρει" σε κάποια BBS στο Διαδίκτυο, ο VIC-20 δεν χαιρόταν τέτοιες πολυτέλειες, αφού η μπογιά του είχε περάσει και η μόδα του είχε παρέλθει αρκετό καιρό πριν αρχίσουν να γίνονται δημοφιλείς οι BBS. Ποτέ μην λες ποτέ όμως, σύμφωνα με το γνωστό κλισέ κι αυτό γιατί ήρθε η εφαρμογή που θα καλύψει αυτό ακριβώς το κενό!

Δεν θα την χαρακτήριζα βέβαια ακριβώς και ως "killer application" καθώς δεν βλέπω στο άμεσο μέλλον δεκάδες ανθρώπους να τρέχουν να προμηθευτούν VIC-20, επεκτάσεις μνήμης (ναι, χρειάζονται) και WiFi interfaces προκειμένου να γευτούν τις χαρές των Bulletin Board Systems, αλλά, όπως και να το κάνουμε, είναι μια πολύ "ιδιαίτερη" προσθήκη στην software library του original "ψωμιέρα".

Το πρόγραμμα στο οποία αναφέρομαι ονομάζεται NinjaTerm (ναι, αμέ, πώς!), έχει φτάσει στην έκδοση 1.0.0 και υπόσχεται να χαρίσει στον VIC σας λειτουργικότητα που δεν είχε ποτέ μέχρι σήμερα! Χρειάζεται μία επέκταση μνήμης των 16ΚΒ ή μεγαλύτερη (τρέχτε για Penultimate cartridges!), χρησιμοποιεί τα fonts του Commodore 64 για μεγαλύτερη ευκρίνεια και σωστότερη απεικόνιση και είναι μάλλον η πρώτη φορά μέχρι σήμερα που υπολογιστής με text mode 23 γραμμών των 22 (!) χαρακτήρων αποκτά τη δυνατότητα Terminal εφαρμογής.

Μπορείτε να κατεβάσετε το NinjaTerm από εδώ. Να δούμε πού θα βρείτε κάρτα δικτύου, though...

Pain in the Asm demo για τον Commodore 64

Τι; Δεν ξέρατε το Mega Mountain Meltdown X; Ντροπή σας, να ξαναέρθετε αύριο με τον κηδεμόνα σας!

Βασικά ούτε κι εγώ το είχα ξανακούσει, και απ' ότι φαίνεται είναι ένα demoparty που γίνεται στην Νορβηγία, στο οποίο μάλιστα υπάρχει και ολόκληρο διαγωνιστικό τμήμα για demos αποκλειστικά για Commodore 64. Μάλιστα, "αυτά είναι" που θα 'λεγε και μια ψυχή.

Στον εν λόγω διαγωνισμό λοιπόν την πρώτη θέση κατέλαβε ένα demo ονομαζόμενο "Pain in the Asm" (καλό, ε;) προϊόν συνεργασίας μεταξύ των groups Fairlight, Offence και Prosonix. Ε, με τόσους μαζεμένους μάλλον αναμενόμενο ήταν να προκύψει κάτι αξιόλογο, και το Pain in the Asm είναι ακριβώς αυτό. Αξιόλογο.

Παρόλο που πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω αν σε κάποιο part του θέτει νέα standards σε οτιδήποτε, το γεγονός είναι ότι στον οπτικοακουστικό τομέα τα πάει πολύ καλά, όντας άρτιο αισθητικά. Τα εφέ που χρησιμοποιούνται στα διάφορα parts είναι ως επί το πλείστον εντυπωσιακά, με ιδιαίτερα ενδιαφέρον το γεγονός ότι σε κάποια σημεία δεν είναι εύκολο να διαπιστώσεις πιο εφέ πρωτοπαρακολουθείς!

Συνολικά το Pain in the Asm είναι σίγουρα ένα demo που αξίζει να το δείτε και το οποίο, στην κλασική πλέον παράδοση του 64άρη, "κουνάει ό,τι κουνιέται" χωρίς να δείχνει να ζορίζεται ιδιαίτερα με αυτό. Δεν ξέρω τι να πω και τι να γράψω με αυτά που βλέπω τόσα χρόνια σε αυτό το μηχάνημα, αλλά έχω την αίσθηση πως το πλέον εντυπωσιακό που μπορεί να συμβεί σχετικά με τον Commodore 64 θα είναι το... να πάψει να μας εντυπωσιάζει!

Δεν πρόκειται όμως να συμβεί κάτι τέτοιο, έτσι δεν είναι;

Α, ναι, αν θέλετε μπορείτε να κατεβάσετε το Pain in the Asm από εδώ. (Πηγή: csdb).

"Έφυγε" ο Bob Wakelin

Όσοι από εμάς πρόλαβαν το computer boom της δεκαετίας του '80 και είχαν την τύχη να ενημερώνονται από το ξένο - διόρθωση, τον αγγλικό συγκεκριμένα - τύπο (Computer+Video Games, Your Computer, Zzap!64, Crash κλπ) σίγουρα θα θυμούνται με νοσταλγία τις έγχρωμες, ολοσέλιδες διαφημίσεις των παιχνιδιών που συναντούσαμε κάθε 5-10 σελίδες. Οι πλέον εντυπωσιακές εξ αυτών ήταν αυτές της Ultimate Play The Game και της Ocean, των δύο μεγαλύτερων και πλέον επιτυχημένων software houses στην Αγγλία εκείνα τα χρόνια. Και, αν στις διαφημίσεις της Ultimate μας "ψάρωνε" το σοβαρό, μαύρο φόντο και το συνήθως λιτό εξώφυλλο, σε αυτές τις Ocean κυριολεκτικά παθαίναμε την πλάκα μας με το εντυπωσιακό artwork που σε κάποιο ποσοστό μπορούσε από μόνο του να πουλήσει το παιχνίδι - για τέτοια δουλειά μιλάμε.

Όλα αυτά τα εξώφυλλα - που μάλιστα συνέχισαν και όταν έγινε το πέρασμα από τα 8 στα 16bits μέχρι και τις αρχές τις δεκαετίας του '90 - ήταν δουλειά ενός και μόνο καλλιτέχνη, του Bob Wakelin. Ο Bob, που είχε διατελέσει και ως σκιτσογράφος σε κόμικς της Marvel και είχε φιλοτεχνήσει και εξώφυλλα δίσκων μουσικών συγκροτημάτων, πέραν των παιχνιδιών της Ocean ήταν υπεύθυνος και για την καλλιτεχνική δουλειά σε αυτά της Imagine, προτού η τελευταία χρεοκοπήσει και αγοραστεί από την - δεν θα το πιστέψετε - Ocean!

Ο συμπαθέστατος και ταλαντούχος καλλιτέχνης εδώ και χρόνια έδινε μάχη με τη λευχαιμία, μάχη την οποία και τελικά έχασε χθες, Σάββατο 20 του Γενάρη. Άφησε πίσω του τα δύο παιδιά και τη σύζυγό του και όλη την υπέροχη δουλειά του που δεν θα μας επιτρέψει να τον ξεχάσουμε ποτέ. Ένα μεγάλο "αντίο" στον άνθρωπο που γέμιζε με χρώματα και εικόνες τα χρόνια της νιότης μας... (Πηγή: Vintage Is The New Old).

 

Αυτό το τρόπαιο ποιος θα το κατακτήσει;

Πιθανότατα θυμάστε το Sensible Days, τον πλέον σύγχρονο εν Ελλάδι διαγωνισμό Sensible World Of Soccer που έλαβε χώρα στα πλαίσια του 5ου Amicamp την 11η Δεκεμβρίου του 2016 και είχε καλυφθεί εκτενώς από το παρόν ιστολόγιο εδώ και εδώ.

Όπως και πέρυσι (ΟΚ, και κάτι παραπάνω) έτσι και φέτος, την 2η ημέρα του 6ου Amicamp που θα διοργανωθεί στον χώρο του Found.ation τις 27 & 28 Ιανουαρίου (ούτε 10 ημέρες δεν έμειναν), θα πραγματοποιηθεί ένα ακόμα τουρνουά SWOS, το Sensible Days 2018, και όσοι δεν το γνωρίζατε και ενδιαφέρεστε μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή εδώ.

Επειδή όμως καμία διοργάνωση δεν έχει νόημα χωρίς τα κατάλληλα έπαθλα, οι διοργανωτές αποφάσισαν φέτος να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους. Έτσι λοιπόν, όποιος συμμετάσχει στο τουρνουά θα τσεπώσει αυτό το ωραίο αναμνηστικό μπρελοκάκι (ακόμα κι αν τερματίσει μονάχα με ήττες):

Φυσικά, όλα τα λεφτά είναι το βαρύτιμο έπαθλο που περιμένει τον νικητή (ποντάρω ήδη τα χρήματά μου στο back to back του περυσινού θριαμβευτή Στέφανου Καρούσου). Θαυμάστε:

Αν λοιπόν όλα τα παραπάνω σας "έψησαν" δηλώστε συμμετοχή ή απλά ελάτε στο 6ο Amicamp να παρακολουθήσετε τις συγκλονιστικές αναμετρήσεις την Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018.

Don't say we didn't warn you!

Η απόλυτη λύση για τον Amstrad σας;

Τα τελευταία 2 χρόνια (ίσως και κάτι παραπάνω) ένας ηλεκτρονικός και λάτρης των υπολογιστών της σειράς CPC της Amstrad, ο οποίος ακούει στο όνομα Piotr Bugaj και στο nickname Zaxon (με ένα "X", όχι όπως το ισομετρικό shooter των αρχών της δεκαετίας του '80) δημιούργησε και κυκλοφόρησε κάποια interfaces, τα οποία βασίζονταν στο firmware του HxC floppy disk emulator και ήταν συμβατά με το Gotek.

Τα interfaces αυτά προσέφεραν στους υπολογιστές της σειράς CPC τη δυνατότητα να φορτώνουν images από δισκέτες αποθηκευμένα κατά εκατοντάδες (ίσως και χιλιάδες;) σε ένα καθόλα βολικό USB stick. Η εξομοίωση ήταν τέτοια που τα images φόρτωναν στον ίδιο χρόνο με τις πραγματικές δισκέτες, πράγμα σε καμία περίπτωση ενοχλητικό καθώς ο Amstrad πάντοτε φημιζόταν για το "ταχύ" disk drive του με χρόνους φορτώματος που έκαναν τον Commodore 64 να σκύβει το κεφάλι από ντροπή.

Τα interfaces του Zaxon κυκλοφόρησαν σε διάφορους τύπους, με οθόνη ή χωρίς, με floppy disk drive controller (για τον CPC 464) ή χωρίς, εξωτερικά ή και εσωτερικά και απέσπασαν πολύ καλές κριτικές από την πλειοψηφία της retro κοινότητας, χάρη στη λειτουργικότητά τους, την σχετικά απλή χρήση τους και τις λογικές τιμές τους. Μόνα μειονεκτήματα που θα μπορούσε κάποιος να εντοπίσει ήταν ότι μέσα στην τιμή αγοράς πλήρωνε και τα δικαιώματα για το firmware του HxC καθώς και (το κυριότερο) ότι δεν υποστηριζόταν το κλασικό format για floppy images του Amstrad (.DSK) οπότε όλα τα images έπρεπε πρώτα να μετατραπούν ώστε να λειτουργήσουν.

Αν και η κατάσταση που ανέφερα ήταν γενικώς μια χαρά και βολική για όλους, ο Piotr αποφάσισε να πάει ένα βήμα παραπέρα, δημιουργώντας ένα νέο προϊόν, που ονομάζεται"Amstrad CPC USB floppy emulator, budget version". Το νέο αυτό interface δεν περιλαμβάνει floppy disk drive controller, συνεπώς απευθύνεται στους κατόχους Amstrad CPC 6128 και 664. Είναι εξωτερικό (συνδέεται στην παράλληλη θύρα), έρχεται με case και ενσωματωμένη οθόνη και κοστίζει μονάχα 28 λίρες Αγγλίας!

Και, για όσους καταλαβαίνετε τι προσφέρει αυτό το "τσουμπλέκι" με την χαμηλότατη τιμή, περιμένετε, γιατί έχουμε κι άλλα! Λοιπόν, η τιμή επιτεύχθηκε χάρη στην αντικατάσταση της LCD οθόνης από άλλη τύπου OLED και την χρήση του firmware του Keir Fraser που είναι δωρεάν αντί του HxC. Στην συσκευασία περιλαμβάνεται καλώδιο τύπου "Υ" για την παράλληλη τροφοδοσία του interface και του CPC σας από το ίδιο τροφοδοτικό καθώς και ενσωματωμένο ηχειάκι που παράγει τους ήχους του floppy disk drive! Το interface έχει τη δυνατότητα να λειτουργήσει ως drive Α ή Β και, πέραν του φορτώματος μπορεί κιόλας να αποθηκεύσει images!

Αν με όλα τα παραπάνω σκέφτεστε "too good to be true" ε, τώρα θα σας πω και το καλύτερο: το Amstrad CPC USB floppy emulator, budget version υποστηρίζει και images τύπου .DSK! Ναι, τέρμα οι μετατροπές, αντιγράφετε τα .DSK images (που προφανώς έχετε κατά χιλιάδες!) σε ένα USB στικάκι φορμαρισμένο σε FAT32 και είστε έτοιμοι να απολαύσετε τον Amstrad σας στο έπακρο απαλλαγμένοι μια και καλή απ' τις δισκέτες!

Μπορείτε να αγοράσετε το Amstrad CPC USB floppy emulator, budget version από εδώ. Προσωπικά αγόρασα ήδη ένα και το περιμένω για αναλυτική παρουσίαση! (οι φωτογραφίες είναι από το SellMyRetro).

Iceblox Plus: γιατί πιγκουίνους δεν έχει μονάχα το Linux!

Το Iceblox Plus είναι ένα παιχνίδι που ίσως και να το γνωρίζετε εάν είστε hardcore οπαδός της Nokia και τα τελευταία χρόνια είχατε γυρίσει με πείσμα τις πλάτες σας σε προτάσεις όπως το iPhone, τα Android phones, τα Windows phones και όλα αυτά τα μοντέρνα μπιχλιμπίδια. Βλέπετε, πρόκειται για ένα γλυκύτατο arcade παιχνιδάκι που θυμίζει αρκετά το κλασικό coin op του παρελθόντος Pengo και το οποίο κυκλοφόρησε σχεδόν σε οποιαδήποτε κλασική συσκευή κινητής τηλεφωνίας Nokia μπορεί να σας έρθει στο μυαλό. Δώστε βάση: τα Nokia 7210, 6610, 5100, 6100, 3510i, 3520, 7650, 3650 αλλά και τα Sharp GX10 και Sony Ericsson T300, T610 και Siemens S55 είχαν δει εκδόσεις του Iceblox Plus πριν ο δημιουργός του Karl Hornell αποφασίσει να το μεταφέρει στον Commodore 64!

Όπως γράφει ο ίδιος ο Karl η μεταφορά στον αγαπημένο 8μπιτο υπολογιστή ήταν γι' αυτόν μια πραγματικά δοκιμασία, καθώς οι hardware περιορισμοί ενός υπολογιστή 35ετίας σε σχέση με τα κινητά που ανέφερα παραπάνω είναι, όπως και να το δει κανείς... περιοριστικοί! Έτσι, ο Karl αναγκάστηκε να φτιάξει εξ' ολοκλήρου όλο το παιχνίδι σε assembly και τα αποτελέσματα φαίνονται, όπως θα διαβάσετε στη συνέχεια...

Καταρχάς, συνολικά το Icebox Plus είναι ένα παιχνίδι που δείχνει, παίζεται και ακούγεται "επαγγελματικό": δεν υπάρχει κάποιος τομέας στον οποίο να υστερεί (ούτε και κάποιος στον οποίο να θέτει νέα standards, αλλά δεν ήταν αυτός ο σκοπός έτσι κι αλλιώς) και να προκαλεί ανάμικτες εντυπώσεις. Τα γραφικά είναι πολύ καλά, ο ήχος συμπαθητικός, ο χειρισμός ακριβέστατος, η κίνηση των sprites ομαλότατη και ο έλεγχος του sprite collision όπως ακριβώς θα έπρεπε.

Με αυτά βέβαια μην θεωρήσετε ότι έχουμε να κάνουμε με το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών για τον Commodore 64 ή κάτι αντίστοιχο: υπάρχει πάντα και ο παράγοντας του gameplay, που περιορίζει ή εκτοξεύει τις εντυπώσεις. Στην περίπτωση του Icebox Plus έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ απλό παιχνίδι του τύπου "σπάσε τους παγοκύβους με τα χρυσά νομίσματα και απέφυγε τις φωτιές" το οποίο ναι μεν είναι απλό και διασκεδαστικό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να είναι το... παιχνίδι της ζωής σας!

Συνολικά έχω την αίσθηση ότι πρόκειται για μια πολύ καλή δουλειά, ολοκληρωμένη σε κάθε επίπεδο και σαφώς ανώτερη του μέσου όρου των παιχνιδιών που κυκλοφορούν για τον 64άρη τα τελευταία χρόνια. Μιας και διατίθεται δωρεάν επιβάλλεται να το κατεβάσετε και να το δοκιμάσετε - πραγματικά πρόκειται για αξιόλογο παιχνιδάκι (το "παιχνιδάκι" αναφέρεται στην απλότητα και όχι στην ποιότητα, να το ξεκαθαρίσω αυτό). Μπορείτε να το βρείτε εδώ. Τρέξτε το και βοηθήστε τον συμπαθέστατο πιγκουίνο Pixel Pete να συλλέξει τα 5 νομίσματα από την κάθε πίστα, ώστε να προχωρήσει στην επόμενη. (Πηγή: Indie Retro News).

ZX Spectrum Next: τα τελευταία νέα

Είναι αλήθεια ότι είχε περάσει καιρός από τότε που οι backers του ZX Spectrum Next έλαβαν το τελευταίο ενημερωτικό email από τον άνθρωπο που ουσιαστικά αποτελεί την ψυχή του όλου project, τον Henrique Olifiers. Τόσος καιρός που μόνο η γιορτινή ραστώνη θα μπορούσε να τον δικαιολογήσει επαρκώς. Κι όμως, τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι...

Όπως μας αποκάλυψε ο Henrique στο χθεσινοβραδινό του email, ο λόγος της καθυστέρησης ήταν βασικά η αποστολή και, στη συνέχεια, η τεχνική υποστήριξη σε ό,τι είχε να κάνει με τα boards του Next. Και αυτό διότι αρχικά εντοπίσθηκαν αρκετά bugs αλλά και πολύ περισσότερες συμβατότητες με τηλεοράσεις, ποντίκια, πληκτρολόγια κλπ που οφείλονταν περισσότερο στις συσκευές αυτές καθαυτές παρά στον ίδιο τον Next. Φυσικά, όλη η ομάδα που στηρίζει το project αλλά και η community πίσω απ' αυτό έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά, με αποτέλεσμα ήδη να έχουν λυθεί τα περισσότερα εκ των προβλημάτων.

Από την άλλη, έχουμε μια Spectrum-ική αναγέννηση όπως μας γράφει ο Henrique, καθώς δεκάδες νέα προγράμματα κυκλοφορούν καθημερινά για τον Next και υπάρχει μεγάλος ενθουσιασμός για το NextOS αλλά και για τις νέες BASIC εντολές που εκτοξεύουν την λειτουργικότητα του Spectrum του 21ου αιώνα στα ουράνια χωρίς να γίνεται απαραίτητη η χρήση γλώσσας assembly.

Σε ό,τι έχει να κάνει με τα cases, βρισκόμαστε στο στάδιο της κατασκευής των μητρών και μόλις τον Νοέμβριο ελήφθησαν οι οριστικές αποφάσεις για τον τρόπο κατασκευής των πληκτρολογίων, τα οποία, αντίθετα με ό,τι είχε προβλεφθεί αρχικά, θα στηρίζονται με απλές βίδες προκειμένου να μπορούν να καθαρισθούν ή και να αντικατασταθούν σε περίπτωση βλάβης.

Όλα τα παραπάνω, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Henrique, θα καθυστερήσουν την αποστολή των πλήρων πακέτων του ZX Spectrum Next στους backers του project κατά περίπου δύο μήνες, διάστημα ανάλογο με αυτό που καθυστέρησαν και τα motherboards. Το καλό είναι ότι το όλο εγχείρημα προχωράει με σταθερά βήματα και γίνονται πράγματα συνέχεια, ενώ και η κοινότητα του Spectrum έχει αγκαλιάσει τον Next με αγάπη, ενθουσιασμό και θαλπωρή. Συνεπώς, λίγη υπομονή από όλους μας και για ό,τι νεότερο θα σας ενημερώνω.

Μια χρυσή φτερούγα για την Amiga σας!

Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα σχετικά νέο παιχνίδι για την Amiga, που ονομάζεται "Χρυσή Φτερούγα" ή, αγγλιστί, "Golden Wing" (τι; Δεν είναι αυτή η σωστή μετάφραση; Ρε άντε από δω που θα μας μάθεις τη δουλειά μας!). Το Golden Wing αποτελεί προϊόν του group Copper Sky - ωραίο όνομα, by the way - ήτοι των Fernando Cabrera (κώδικας), Toni Galvez (γραφικά) και DJ METUNE & Estrayk (μουσική/ηχητικά εφέ).

Το Golden Wing είδε το πρώτο φως στο demoparty Capacitor, πριν από περίπου ένα μήνα και, αν και στην έκδοση που έχουμε στα χέρια μας "ζητάει" σκληρό δίσκο, οι δημιουργοί του υπόσχονται ότι η τελική version θα τρέχει σε μία απλή, unexpanded, Amiga 500 με OCS και θα χωράει σε ένα και μόνο floppy disk. Μόνο συγχαρητήρια μπορώ προσωπικά να δώσω για αυτές τις επιλογές, όντας ανέκαθεν λάτρης του software που εκμεταλλευόταν το υπάρχον hardware και δεν ζητούσε επεκτάσεις προκειμένου να καλύψει τις αδυναμίες των προγραμματιστών του...

Τι εστί όμως Golden Wing; Καταρχάς να σας πω ότι το δεύτερο συνθετικό του ονόματος του παιχνιδιού (Wing) θα πρέπει μάλλον να μας φέρνει περισσότερο στο μυαλό ως έννοια το Wing Commander (αχ, τι μου θύμισα!) παρά την φτερούγα του τίτλου της ανάρτησης, η οποία χρησιμοποιήθηκε - το ομολογώ - για να τραβήξει περισσότερα ανυποψίαστα βλέμματα! Στην ουσία όμως τώρα, το Golden Wing είναι ένα arcade παιχνίδι που υπόσχεται να φέρει επανάσταση στην gaming scene της Amiga καθώς είναι ένα εξελιγμένο... Asteroids! Και μην πεταχτεί κανένας έξυπνος εκεί έξω με καμιά ατάκα τύπου "μα αφού έχουμε εδώ και 25 χρόνια το Stardust!", εντάξει;

Όντως, πέραν της πλάκας, το Golden Wing δεν πρόκειται να συνταράξει συθέμελα τον gaming κόσμο σας, καθώς βασίζεται στο κλασικό coin op του 1979. Από την άλλη όμως είναι ένα "τίμιο" shooter με συμπαθητικά γραφικά, καλό χειρισμό, ωραία μουσική, προοδευτικά αυξανόμενη δυσκολία και ποικιλία εχθρών (ναι, έχετε να κάνετε και με απεχθείς εξωγήινους πέραν τον αναμενόμενων αστεροειδών) και επιπέδων. Αν στα παραπάνω προσθέσετε το γεγονός ότι (η τελική έκδοση θα) τρέχει σε οποιαδήποτε Amiga υπάρχει εκεί έξω σε συνδυασμό με το ότι διατίθεται δωρεάν θα ήταν μάλλον κακία το να γκρινιάζουμε, έτσι δεν είναι;

Σε αναμονή της τελικής έκδοσης, μπορείτε να κατεβάσετε την party edition από εδώ και να την τρέξετε σε οποιαδήποτε Amiga διαθέτει σκληρό δίσκο ή στο WinUAE. Have fun!

Και μια νέα έκδοση του X-bEnCh!

Όλοι γνωρίζετε το WHDload, έτσι; Ναι, αναφέρομαι σε αυτό το killer application για την Amiga, χάρη στο οποίο μπορείτε να παίξετε οποιοδήποτε παιχνίδι θέλετε από τον σκληρό σας δίσκο. Σε αυτή την εφαρμογή που έκανε χιλιάδες χρήστες ανά την υφήλιο να απαλλαγούν μια και καλή από τις δισκέτες και να επενδύσουν αμέτρητα ευρώ σε hardware configs. Σε αυτήν τέλος, την εφαρμογή, που αν και πλέον θεωρείται το Α και το Ω σε κάθε Amiga setup, ελάχιστοι Έλληνες την αγόρασαν αποδεικνύοντας περίτρανα ότι αν κάποιος είναι εξ' ορισμού στόκος, τσίπης και πειραγμένος ξεροκέφαλος ό,τι καλό και να του προσφέρεις αυτός δεν θα το εκτιμήσει...

Τέλος πάντων, τώρα λοιπόν που τέλειωσα με την γκρίνια (θα θέλατε!) ας ασχοληθώ κάπως πιο στοχευμένα με το θέμα την παρούσας ανάρτησης. Το λοιπόν, το WHDload που λέγαμε, αυτό το πρόγραμμα που άπαντες αγάπησαν και ελάχιστοι μπήκαν στον κόπο να πληρώσουν με αποτέλεσμα οι δημιουργοί του, απηυδισμένοι πλέον, να το... χαρίζουν (!), είχε τα πάντα εκτός από ένα καλό και λειτουργικό frontend που να επιτρέπει γρήγορη αναζήτηση και επιλογή του παιχνιδιού/demo που μας ενδιαφέρει σε συνδυασμό με πληροφορίες γι' αυτό, screenshots κλπ. Την λύση σε αυτό το πρόβλημα έδωσε πριν από αρκετά χρόνια ο "δικός μας" (από τα χρόνια του Amigahellas) Mr. Zammler, με το περίφημο, πασίγνωστο και... χιλιοκατεβασμένο iGame, παρέχοντας με τον τρόπο αυτό ακόμα περισσότερη λειτουργικότητα στο WHDload.

Αρκετό καιρό αργότερα ακολούθησαν και άλλα frontends που υπόσχονταν να κάνουν τα ίδια και καλύτερα με το iGame, ώσπου τελικά εμφανίστηκε κάποιο που πραγματικά ξεχώριζε: το όνομα αυτού ήταν X-bEnCh. Η διαφορά του τελευταίου από όλα τα υπόλοιπα προγράμματα που έκαναν την ίδια δουλειά ήταν η... οπτικοακουστική προσέγγιση που επιλέχθηκε από τους δημιουργούς του, καθώς το X-bEnCh θυμίζει (τουλάχιστον) αρκετά κάποιο intro/cracktro του παρελθόντος, με υπέροχα tunes να συνοδεύουν τα εκατοντάδες (αλήθεια!) χρώματα επί της οθόνης.

Χαράς ευαγγέλια λοιπόν για τους απανταχού χρήστες του WHDload (τους τσίπηδες για τους οποίους σας έγραψα στην αρχή), καθώς μόλις πριν από λίγες μέρες είδε το φως η νέα, Χριστουγεννιάτικη έκδοση του X-bEnCh, η επονομαζόμενη X-bEnCh 1.1 Xmas '17 Public Beta. Χωρίς πολλά λόγια και πολλές καθυστερήσεις σπεύσατε να την κατεβάσετε από εδώ για να χαρείτε το WHDload που ΔΕΝ πληρώσατε. Άντε, τι περιμένετε; (Πηγή: Vintage Is The New Old).

...and a Spooky new year!

Νομίζω ότι πρόκειται αναμφίβολα για το platform game με τα καλύτερα γραφικά στην ιστορία του Commodore 64. Και όταν γράφω "στην ιστορία" εννοώ από το 1982 μέχρι και σήμερα που πλέον έχουμε 2018, συμπεριλαμβάνοντας τους πλέον εντυπωσιακούς τίτλους του είδους όπως το κλασικό Mayhen in Monsterland και το ολοκαίνουριο Sam's Journey. Κι όμως, και με αυτά στην εξίσωση, το preview του Spooky - ναι, έτσι ονομάζεται το παιχνίδι στο οποίο αναφέρομαι - είναι, απλά, καλύτερο. Πραγματικά κρίμα που το πιθανότερο είναι να μην ολοκληρωθεί ποτέ...

Το Spooky (ή, έστω, το preview του) οφείλει την ύπαρξη του στους Johan Forslöf (κώδικας), Paul Helman (γραφικά) και Cadaver (ήχος). Πρόκειται για μια προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από 7-8 χρόνια αλλά εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα έχει μείνει στάσιμη, με τον κύριο δημιουργό της (Johan Forslöf) να δηλώνει ότι έχει χάσει το ενδιαφέρον του και, κυρίως, ότι νιώθει πως δεν έχει κίνητρο για την ολοκλήρωση του project με συνέπεια να προσφέρει το μοναδικό playable preview που παιχνιδιού στο Games That Weren't. Κάτι που καταλαβαίνετε τι σημαίνει...

Είναι δεδομένο ότι το Spooky θα είναι πραγματικά κρίμα να μην ολοκληρωθεί ποτέ - ο Johan άλλωστε υποστηρίζει ότι αν βρεθεί κάποιος με γνώσεις και διάθεση ώστε να του δώσει κίνητρο τότε είναι διατεθειμένος να προσπαθήσει να συνεχίσει. Fingers crossed, που λένε και στο χωριό μου.

Και μην νομίζετε ότι αυτός ο ενθουσιασμός μου για το playable preview του Spooky είναι αδικαιολόγητος: όχι, κάθε άλλο. Μπορείτε να πάρετε άλλωστε μια (καλή) μυρωδιά από τα screenshots που σας παραθέτω (αν και φυσικά το ιδανικό θα ήταν να δοκιμάσετε εσείς οι ίδιοι το παιχνίδι). Το Spooky λοιπόν, απ' όσο μπορώ να καταλάβω, παίζει εξ' ολοκλήρου στην υψηλή ανάλυση του Commodore 64, προσπερνώντας με κάποιον μαγικό τρόπο τους hardware περιορισμούς των 2 χρωμάτων ανά block των 8 x 8 pixels. Και, ακόμα και αν αυτό έχει γίνει με έξυπνη χρήση των προαναφερθέντων blocks και των χρωμάτων, πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω πώς τα sprites δεν είναι μονόχρωμα όπως επιτάσσει η χρήση του high resolution mode. Και πρόκειται (σχεδόν) σίγουρα για hardware sprites, καθώς η κίνησή τους είναι, απλά, ομαλότατη.

Φυσικά, δεν θα είχαν νόημα όλα τα παραπάνω εάν ο άνθρωπος που ανέλαβε το κομμάτι του eye candy, ο Paul Helman, δεν είχε κάνει... παπάδες, παρουσιάζοντας ένα οπτικό αποτέλεσμα που παραπέμπει περισσότερο από άποψη αρτιότητας σε tech demo, παρά σε παιχνίδι (έστω και ημιτελές). Στα υπέροχα/καταπληκτικά/εντυπωσιακά/ανεπανάληπτα γραφικά του Spooky προσθέστε τον πολύ καλό χειρισμό, το catchy SID tune που ακούγεται όση ώρα παίζουμε και θα καταλάβετε γιατί μιλάμε για μία πραγματικά μοναδική δημιουργία.

Το preview του Spooky μπορείτε (και οφείλετε!) να το κατεβάσετε από εδώ. Τρέξτε το και μετά κάντε τις προσευχές σας σε ό,τι έχετε ιερό και όσιο μπας και ο Johan την δει αλλιώς και αποφασίσει να το ολοκληρώσει. Γιατί το δείγμα γραφής που έχουμε δεν είναι παρά εξαίσιο!

Μην ξεχάσω να ευχηθώ Καλή Χρονιά σε όλους: ας ελπίσουμε το 2018 να κρατηθούμε υγιείς και να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι - γιατί αυτό είναι που πραγματικά χρειαζόμαστε και εμείς και οι γύρω μας. Χρόνια Πολλά σε όλους!