The Spectrum Show επεισόδιο 68

Καλημέρα σε όλους και Χρόνια σας Πολλά!

Ελπίζω να περνάτε καλά αυτές τις μέρες και να μην πνίγεστε από τις υποχρεώσεις χάνοντας την ραστώνη των Χριστουγεννιάτικων-Πρωτοχρονιάτικων διακοπών στην προσπάθειά σας να τις κάνετε καλύτερες για τα αγαπημένα σας πρόσωπα: ισορροπία χρειάζεται σε αυτά τα πράγματα και θα είναι όλοι ευτυχισμένοι.

Όπως ας πούμε είναι ευτυχισμένοι οι ανά τον κόσμο Spectrum lovers, καθώς ο Paul-λέγε-με-ο-άνθρωπος-που-δεν-κάνει-ποτέ-διακοπές-Jenkinson ανέβασε εδώ και μερικές μέρες στο Youtube το νέο επεισόδιο του The Spectrum Show.

Στο 68ο επεισόδιο του δημοφιλούς και άκρος ενδιαφέροντος show μπορείτε να παρακολουθήσετε νέα και ειδήσεις από τον Ιούνιο του 1988, reviews των Slap Fight, Discs of Death, Crystal Kingdom Dizzy και Brainstorm, δοκιμή/παρουσίαση του Recreated ZX Spectrum και μια ενδιαφέρουσα κουβεντούλα του Paul με τον Geoff Neil για - τι άλλο; - τον ZX Spectrum Next.

Χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις, παρακολουθείστε το νέο επεισόδιο:

Starfysh: όταν τα γραφικά και η μουσική δεν επαρκούν

Μια αμιγώς Χριστουγεννιάτικη κυκλοφορία είναι το Starfysh για τον Commodore 64, καθώς "ανέβηκε" στην csdb την Δευτέρα, 25 Δεκεμβρίου! Ένα καλό δωράκι για τους κατόχους του 64άρη θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς, μην σας πω και εξαιρετικό κρίνοντας από τα screenshots. Αλλά επειδή έχουμε γράψει πολλά retro-χιλιόμετρα ξέρουμε καλύτερα, έτσι δεν είναι;

Πραγματικά, το Starfysh, το οποίο οφείλει σε μεγάλο βαθμό την ύπαρξή του στον γνωστό και μη εξαιρετέο δημιουργό Richard Bayliss (κώδικας, μουσική, σύλληψη) αλλά και στον Shaun Pearson (γραφικά, σχεδιασμός πιστών) από την πρώτη στιγμή (loading screen) αφήνει τις καλύτερες των εντυπώσεων στον αισθητικό τομέα. Το intro που ακολουθεί (πάλι από τον Richard Bayliss) επίσης άψογο ενώ παντού ακούγονται SID tunes τα οποία συνοδεύουν ευχάριστα οτιδήποτε άλλο συμβαίνει ταυτόχρονα.

Το ίδιο το παιχνίδι είναι ένα horizontal shooter στο στυλ των R-Type, Nemesis κλπ. Εδώ δεν έχουμε αναβαθμίσιμα όπλα, ενώ το autofire επαρκεί για να κάνουμε τη δουλειά μας χωρίς να απαιτείται αδιάκοπο και επαναλαμβανόμενο πάτημα του fire button. Οι εχθροί (αντίπαλα διαστημοπλοιάκια) έρχονται συνήθως από την δεξιά πλευρά της οθόνης (στα πρώτα levels) σε πεντάδες και η καταστροφή τους είναι από εύκολη μέχρι... αδύνατη, ανάλογα με τον σχηματισμό τους και το σημείο της πίστας στο οποίο βρισκόμαστε καθώς πρέπει να προσέχουμε να μην τρακάρουμε και στα background graphics.

Αυτά τα τελευταία μάλιστα, μιας και τα αναφέραμε, είναι χάρμα οφθαλμών και σε πολλά σημεία εντυπωσιάζουν με την καθαρότητα και τον προσεγμένο τους σχεδιασμό. Από την άλλη, ο χειρισμός του διαστημοπλοίου μας είναι εύκολος και άμεσος, το sprite collision σωστό, το επίπεδο δυσκολίας χαμηλό (τουλάχιστον αρχικά) και τα 5 "κανονάκια" - και μάλιστα με δείκτη ενέργειας το καθένα - υπεραρκετά ώστε, με λίγη προσοχή να προχωρήσουμε αρκετά. Αλλά...

"Τι αλλά;", θα πείτε. "Αφού όλα όσα μας γράφεις τόση ώρα θετικά είναι!". Ναι, έτσι ακριβώς συμβαίνει. Αν και όλα όσα αναφέρθηκαν μέχρι στιγμής είναι στα συν του παιχνιδιού, παρόλα αυτά το Starfysh δεν πρόκειται ποτέ να "πωρώσει" τον παίκτη. Ίσως επειδή οι επαναλαμβανόμενοι σχηματισμοί των εχθρών καταντούν βαρετοί, ίσως η έλλειψη bosses στο τέλος του κάθε επιπέδου, ίσως η μουσική που ναι μεν είναι καλή αλλά σε καμία περίπτωση δεν σε κάνει να θέλεις να ξαναπαίξεις μόνο και μόνο για να την ακούσεις, ίσως η έλλειψη ηχητικών εφέ ταυτόχρονα με το tune (ή το ένα ή το άλλο μπορούμε να επιλέξουμε) που συντελεί στη δημιουργία ενός κλίματος χαλάρωσης, ίσως τελικά το ότι οι ίδιοι οι δημιουργοί του παιχνιδιού δεν πήραν ποτέ το Starfysh πραγματικά στα σοβαρά, ίσως (μάλλον) όλα τα παραπάνω μαζί συντελούν ώστε να έχουμε ένα shoot 'em up συμπαθητικό μεν από τη μία, αλλά καθαρά "χαμένη ευκαιρία" από την άλλη.

Δεν ξέρω, ίσως θα έπρεπε να του δώσω μερικές ακόμα ευκαιρίες. Ίσως να έπρεπε να μπω στον κόπο να το δοκιμάσω και στο real thing και όχι μονάχα σε εξομοιωτή αλλά, όπως και να 'χει, η συνολική εντύπωση που αποκόμισα από την μέχρι τώρα ενασχόλησή μου είναι ότι το Starfysh θα μπορούσε να είναι εξαιρετικό, αλλά μικρές λεπτομέρειες και παραλείψεις στον σχεδιασμό του δεν το άφησαν να το καταφέρει.

Όπως και να 'χει αξίζει να το δοκιμάσετε κι εσείς - έστω και μόνο για το αισθητικό κομμάτι. Και μπορεί σε κάποιους το gameplay να μη φανεί να "χάνει" τόσο πολύ όσο φάνηκε σε μένα. Όπως και να το δει κανείς, το Starfysh αποτελεί μια ευπρόσδεκτη προσθήκη στην... χαώδη software library του Commodore 64, είναι δωρεάν, και οφείλουμε ευγνωμοσύνη στους δημιουργούς του για την προσπάθειά τους. Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ. (Πηγή: csdb).

Are you Worthy for a new Amiga game?

Χαρμόσυνα νέα σήμερα - πρώτη εργάσιμη μετά τα Χριστούγεννα, γαρ - για τους χρήστες Amiga. Και ειδικά για αυτούς που στο μυαλό τους ισχύει η ισότητα Amiga=Amiga 500.

Με email του ο Γιάννης Τσακίρης - γνωστός στην Amiga community ως "tsak" μας πληροφόρησε για την επερχόμενη κυκλοφορία-έκπληξη του νέου του παιχνιδιού που ακούει στο όνομα "Worthy". Το Worthy θα τρέχει σε Amigas με O.C.S. ή E.C.S. και 1ΜΒ μνήμη, γεγονός πραγματικά εντυπωσιακό αν κάποιος έχει γνωρίσει προσωπικά τον Γιάννη την σαφή του προτίμηση στην Amiga 1200 και τις έξτρα δυνατότητες του AGA chipset!

Δεν γνωρίζω λοιπόν (ακόμα) τα "πώς" και τα "γιατί" που ώθησαν τον tsak στη δημιουργία παιχνιδιού για την 500άρα αλλά το νέο είναι σίγουρα καλό και μου φτάνει και μου περισσεύει!

Το Worthy λοιπόν, κρίνοντας από το video που μας κοινοποίησε ο Γιάννης, είναι ένα arcade παιχνιδάκι με στοιχεία από Pac-Man, Boulder Dash και άλλα κλασικά παιχνίδια του παρελθόντος, φονικές... ντομάτες (ΟΚ, μοιάζουν τουλάχιστον!), όπλα, διακόπτες και κοπέλα για να σώσουμε στο τέλος του κάθε level. Τα γραφικά του είναι όμορφα, λειτουργικά και λεπτομερή, ο χειρισμός αναμένεται να είναι απλούστατος και το παιχνίδι θα κυκλοφορήσει ως budget τίτλος στις αρχές της χρονιάς που μας έρχεται.

Εννοείται ότι για εμένα προσωπικά είναι must buy και ευχαριστώ θερμά τον Γιάννη που ασχολήθηκε - επιτέλους! - με τις ταπεινές 500άρες! Για την ιστορία στη δημιουργία του Worthy συνεργάστηκαν οι Alex Brown (κώδικας - προγραμματιστής του Blocky Skies), Simone Bernacchia (μουσική) και, φυσικά ο tsak (γραφικά, ηχητικά εφέ, game design) και το παιχνίδι θα κυκλοφορήσει υπό το label της Pixelglass.

Ρε, λέτε να το έχουμε στο Amicamp; Ένας μήνας από σήμερα είναι. Για να δούμε...

Καλά Χριστούγεννα με το CD32 XMAS DISC 2017!

Καλή μέρα και Χρόνια Πολλά σε όλους! Ζητώ συγγνώμη για την απουσία νέων αναρτήσεων εδώ και μερικές μέρες, αλλά κάτι οι γιορτές, κάτι οι υποχρεώσεις, κάτι κάποιοι λόγοι ανωτέρας βίας δεν μου επέτρεψαν να γράψω έστω και μια λέξη - μια ευχή ρε παιδάκι μου, έτσι για το γαμώτο! - άφησαν το blog πιο στατικό και από τον Βασίλη Τσιάρτα!

Τέλος πάντων, επανέρχομαι λοιπόν, όχι δριμύτερος, αλλά τουλάχιστον επανέρχομαι με μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κυκλοφορία. Όπως όλοι γνωρίζετε, οι Earok και Amigajay έχουν βαλθεί εδώ και 1,5-2 χρόνια να κάνουν με τις παραγωγές τους τους κατόχους Amiga CD32 τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον κόσμο των Αμιγκάδων. Κι αυτό γιατί, με τα δεκάδες compilation discs που μας χάρισαν σε αυτό το διάστημα πλέον όχι μόνο δεν έχει έλλειψη software η αδικοχαμένη (;) κονσόλα της Commodore, αλλά βρίθει ποιοτικών συλλογών που δεν κυκλοφορούν σε κανένα άλλο μοντέλο Amiga. Καθόλου άσχημα, αν αναλογιστεί κανείς ότι πρόκειται για δουλειά 2 ατόμων...

Τώρα λοιπόν έχουμε μια κυκλοφορία-έκπληξη, που αποτελεί το απόλυτο Χριστουγεννιάτικο-γιορτινό δώρο για τους κατόχους CD32. Και αυτό γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμα compilation disc με παλιούς/κλασικούς/αγαπημένους τίτλους αλλά μια συλλογή με ό,τι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει σε παιχνίδια στο format της Amiga των τελευταίο ενάμισι χρόνο και με demos αυτών που πρόκειται να κυκλοφορήσουν και τα αναμένουμε ως μάννα εξ' ουρανού!

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, έχουμε ολοκληρωμένους αξιόλογους τίτλους όπως τα Giana Sisters S.E., The Last Starfighter και Time Gal αλλά και demos από τα πολυαναμενόμενα Alarcity και Reshoot R μεταξύ άλλων!

Μπορείτε να κατεβάσετε το CD32 XMAS DISC 2017 από εδώ και να το χαρείτε τις μέρες των γιορτών που απομένουν (μέχρι και τα Φώτα έχουμε τις ψιλοαργίες μας). (Πηγή: Indie Retro News).

Κυκλοφόρησε το Χριστουγεννιάτικο τεύχος του Retro Planet!

Επιτέλους, είναι εδώ!

Μπορεί να είχαμε μια μικρή - περίπου 15νθήμερη - καθυστέρηση, αλλά τα καταφέραμε και πλέον το νέο (18ο) τεύχος του Retro Planet είναι πραγματικότητα! Και για τι τεύχος μιλάμε...

Απλά δώστε βάση στο τι μπορείτε να διαβάσετε στο Χριστουγεννιάτικο Retro Planet:

Ξεκινάμε με τα Retro Νεά (σελ. 4-5):

Συνεχίζουμε με ανταπόκριση/αποστολή 2 συνεργατών μας στο Αμιγκικό event της χρονιάς, το Amiga32 που έλαβε χώρα στη Γερμανία στις 28/10. Νέα, παρουσιάσεις, κουτσομπολιά όλα εκεί, στις σελίδες 6-10.

8/16bits reviews στις σελίδες 11-14 με παιχνίδια για Amstrad CPC, Commodore 64, ZX Spectrum και Atari ST.

8 Magic bits με την ιστορία του Sinclair ZX81 να ξεδιπλώνεται μπροστά σας σε 5 χορταστικές σελίδες (15-19).

Ένα uber-αναλυτικό συγκριτικό test των 2 δημοφιλών accelerators για Amiga 500, δηλαδή του HC508 και του ACA500 Plus. Διαβάστε τα πάντα, μάθετε τα πάντα, δείτε όλες τις μετρήσεις σε 10 ολόκληρες σελίδες (20-29).

Συνέντευξη του δημιουργού των Reshoot και Reshoot R, Richard Lowenstein. Ο ταλαντούχος δημιουργός τα λέει έξω απ' τα δόντια σε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον δισέλιδο (30-31).

Ενδελεχέστατη δοκιμή του επιταχυντή για τον οποίο όλοι μιλάνε: ναι, ο Vampire 600 v2 είναι στα χέρια μας και αφιερώσαμε 9 σελίδες σε αυτόν (32-40)! Μετά την ανάγνωση του άρθρου θα γνωρίζετε τα πάντα για τον Vampire αλλά και τι "πιάνει" συγκρινόμενος με classic Amigas αλλά και WinUAE based PCs...

Το Lost Treasure αυτού του τριμήνου ακούει στο όνομα Incubation: Time is Running Out και σας το παρουσιάζουμε στις σελίδες 41-43.

Ακολουθεί το εξαιρετικό Flight of the Amazon Queen, σε μία χορταστική 4σέλιδη παρουσίαση (σελ. 44-47)...

...για να κλείσουμε όπως πάντα με μουσική, και πιο συγκεκριμένα με το Sad Wings of Destiny των Judas Priest από το μακρινό 1976 (σελ. 48-50).

Δεν έχει νόημα να γράψω κάτι περισσότερο πέραν του πώς μπορείτε να προμηθευτείτε το τεύχος: είτε συμπληρώνοντας την φόρμα στο site του περιοδικού, είτε στέλνοντας email, είτε συναντώντας μας από κοντά, στο Amicamp (27 & 28 Ιανουαρίου στο Found.ation).

Να είστε όλοι καλά και καλά Χριστούγεννα!

White Light: άσπρη μέρα για τους κατόχους BBC micro

Ίσως κάποιοι από εσάς να θυμάστε ένα παλιό coin-op της Tehkan, το Star Force που μάλιστα έδειχνε πολύ προηγμένο σε γραφικά και gameplay για την εποχή του, κάπου εκεί στα μέσα της δεκαετίας του '80. Το παιχνίδι αυτό αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον Nick "Orlando" Pelling ώστε να δημιουργήσει ένα vertical shoot 'em up που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως το πλέον εμβληματικό στο format των BBC micro/Acorn Electron. Το παιχνίδι αυτό ονομαζόταν "Firetrack" και, για τους Acornάδες ήταν κάτι τόσο μεγάλο και μνημειώδες όσο ήταν το Parsec για τους κατόχους TI-99/4A (OK, μετά το Elite, εξυπακούεται αυτό!).

Μόλις πριν από μερικές μέρες, 30 ολόκληρα χρόνια μετά το Firetrack, εμφανίστηκε ένα ολοκαίνουριο παιχνίδι που φέρεται ως ανεπίσημος διάδοχος του alltime classic της Electric Dreams. Το όνομα αυτού είναι "White Light" και αποτελεί καρπό της δουλειάς της Sarah Walker (κώδικας) και του - γνωστού στους αναγνώστες του blog - John Blythe της Rucksack Games (γραφικά), δημιουργού των The Darkness Of Raven Wood, Foggy's Quest, Circuitry και The Incredible Shrinking Professor.

Δεν έτυχε ποτέ να έχω στην κατοχή μου κάποιο BBC micro ή Acorn Electron - πόσο μάλλον με disk drive που το χρειάζεται για να τρέξει το White Light. Βλέποντας όμως τα screenshots του μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα, και θέλησα να το δοκιμάσω. Έτσι λοιπόν, ακολουθώντας τις οδηγίες από εδώ κατέβασα έναν εξομοιωτή και το image του White Light και ξεκίνησα να το παίζω.

Δεν θα το υπεραναλύσω - σκοπεύω άλλωστε να το κάνω σε άλλο μέσο στο μέλλον - αλλά θα σας πω εν συντομία ότι πρόκειται για ένα πραγματικά υπέρ του δέοντος αξιόλογο shoot 'em up που θα μπορούσε να σταθεί αξιοπρεπώς σε οποιοδήποτε 8bit format. Μάλιστα, ως μέτρο σύγκρισης δοκίμασα και το Firetrack και μπορώ να δηλώσω ανεπιφύλακτα ότι το White Light είναι σαφώς ανώτερο.

Το White Light μπορείτε να το κατεβάσετε ώστε να το δοκιμάσετε και εσείς οι ίδιοι από εδώ ή να το αγοράσετε από εδώ και εδώ σε περίπτωση που διαθέτετε το "real thing" (τυχεροί!). Να θυμίσω όμως ότι δεν τρέχει σε Electron, παρά μονάχα σε BBC micro B, B+ και BBC Master. Σοβαρά μηχανήματα αν μη τι άλλο, οπότε σίγουρα χρειάζεται ένα shooter σαν το White Light για να σπάσει η μονοτονία!

Το Sega Megadrive ξανακυκλοφόρησε!

Όχι, όχι, ο τίτλος δεν είναι παραπλανητικός: ούτε κατ' ελάχιστο δεν εννοώ κάτι πέραν αυτού που διαβάστε. Ναι, το Sega Megadrive ξανακυκλοφόρησε!

Ξεχάστε hardware εξομοιωτές τύπου Flashback και mini επανεκδόσεις στο στυλ του NES Classic Edition. Ξεχάστε βελτιώσεις στην εικόνα και στην κατανάλωση. Ξεχάστε και τους συγκεκριμένους software τίτλους με τους οποίους ήταν εφοδιασμένη κάθε μία από τις παραπάνω υλοποιήσεις: όταν λέμε ότι το Sega Megadrive ξανακυκλοφόρησε εννοούμε ίδιο κι απαράλλαχτο όπως το συναντούσαμε στα ράφια των καταστημάτων στις αρχές των 90s!

Για να είμαι απολύτως ακριβής, τη "νέο" Sega Megadrive έχει μια μικρή διαφορά σε σχέση με το κλασικό, και αυτή έγκειται στο ότι μπορεί να δεχτεί miniSD κάρτες με ROMs. Φυσικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και όλα τα παλιά σας cartridges γιατί, είπαμε, δεν πρόκειται για Megadrive μόνο κατ' όνομα αλλά για την "κανονική" κονσόλα της Sega που όλοι (πλην των Nintend-άκηδων) αγαπήσαμε!

Επειδή προφανώς θα αναρωτιέστε "πώς;" και "γιατί;" ο Ιαπωνικός κολοσσός αποφάσισε να επανέλθει στον χώρο του hardware και μάλιστα με ένα προϊόν τεχνολογίας 25ετίας και βάλε, θα σας πω ότι την κονσόλα δεν την κυκλοφόρησε η Sega, αλλά η Tectoy.

Η Tectoy είναι η βραζιλιάνικη εταιρία που είχε αναλάβει την παραγωγή του Megadrive στην Βραζιλία και κατ' επέκταση στη Νότιο Αμερική μετά από συμφωνία με την Sega την δεκαετία του '90. Οι άνθρωποι της Tectoy διαπίστωσαν προς έκπληξή τους ότι το κοινό της πατρίδας τους έβλεπε θετικά μια πιθανή επανακυκλοφορία της πάλαι ποτέ δημοφιλούς παιχνιδομηχανής, οπότε πήραν την απόφαση και έκαναν... τα αυτονόητα!

Αν και η νέα κονσόλα είναι, όπως σας έγραψα, όμοια με την παλαιά, ενσωματώνει την πρόσθετη δυνατότητα ανάγνωσης ROMs από miniSD κάρτες. Και για να μην ψάχνουν για cartridges με το που θα αγοράσουν την Megadrive όσοι (τυχεροί) το κάνουν, στο πακέτο της κονσόλας θα βρίσκεται και μια καρτούλα με 22 κλασικούς τίτλους, ήτοι τα:

ALEX KIDD IN THE ENCHANTED CASTLE
ALIEN STORM
ALTERED BEAST
ARROW FLASH
BONANZA BROTHERS
COLUMNS
COLLUMMS III: REVENGE OF COLUMNS
COMIX ZONE
CRYSTAL´S PONY TALE
E-SWAT
FATAL LABYRINTH
FLICKY
GAIN GROUND
GOLDEN AXE
GOLDEN AXE 3
JEWEL MASTER
KID CHAMELEON
LAST BATTLE
WORLD CHAMPIONSHIP SOCCER
SHADOW DANCER
SHINOBI 3
SONIC 3

Μπορείτε να αγοράσετε την Sega Meadrive από εδώ, απλά ξεσκονίστε λίγο τα... πορτογαλέζικά σας (!) καθώς το site της Tectoy δεν έχει επιλογή για αγγλική γλώσσα. (Πηγή: Vintage Is The New Old).

The (pen)ultimate cartridge!

Νομίζω ότι είχα αναφερθεί σε αυτό το θέμα και παλιότερα, αλλά μετά από μία (πολύ) σύντομη αναζήτηση δεν κατάφερα να εντοπίσω την σχετική ανάρτηση. Τέλος πάντων, όπως και να 'χει, αυτό που θέλω να αναφέρω είναι ότι δεν πάνε σε καμία περίπτωση πάνω από 2 χρόνια από τότε που απέκτησα τον πρώτο μου VIC-20. Ο "μπαμπάς" του Commodore 64 αποτελούσε ανέκαθεν διακαή μου πόθο, από τότε που άρχισα τις πρώτες βόλτες στη Silicon Valley της Στουρνάρη και ξεφύλλισα το πρώτο τεύχος του Computer για Όλους, στην τρυφερή ηλικία των 11 Μαΐων.

Όταν λοιπόν κατάφερα τελικά να αποκτήσω σε λογική (για την ακρίβεια: χώμα) τιμή τον VIC-20 άρχισα να ψάχνω στο Internet για software, περιφερειακά, dedicated sites κλπ. Γρήγορα διαπίστωσα ότι μία επέκταση μνήμης θα ήταν απαραίτητη (τα 5ΚΒ RAM εκ των οποίων τα 3,5ΚΒ μένουν ελεύθερα στην BASIC του stock μηχανήματος δεν φτάνουν καλά-καλά για την αποθήκευση του κειμένου που βρίσκεται σε ένα... fortune cookie), καθώς επίσης και μια συσκευή τύπου SD2IEC. Αυτή η τελευταία βρίσκεται εδώ και αρκετό καιρό στην κατοχή μου, καθώς μου την δώρισε ο καλός φίλος και ταλαντούχος δημιουργός MasterGR όπως σας είχα γράψει παλιότερα.

Στο θέμα της επέκτασης μνήμης τώρα διαπίστωσα ότι υπάρχουν δεκάδες λύσεις εκεί έξω, και οι περισσότερες μάλιστα σε πολύ λογικές τιμές. Κάθε φορά όμως που έψαχνα κατέληγα πάντα σε μία συγκεκριμένη επέκταση, ένα cartridge που έκανε πολλά παραπάνω από το να αυξάνει απλά την διαθέσιμη RAM του VIC-20.

Το cartridge αυτό ονομάζεται Penultimate Cartridge και αποτελεί προϊόν του γνωστού site thefuturewas8bit. Περιληπτικά θα σας πω ότι το Penultimate cartridge αποτελεί μια "ευέλικτη" επέκταση μνήμης που μπορεί να ρυθμιστεί στα 3ΚΒ, στα 8ΚΒ, στα 11ΚΒ, στα 24ΚΒ, στα 27ΚΒ, στα 32ΚΒ και στα 35ΚΒ. 7 ολόκληρες διαφορετικές επιλογές που υπόσχονται συμβατότητα ακόμα και με τα πλέον ιδιότροπα προγράμματα, λοιπόν...

Ένα άλλο ιδιαίτερα χρήσιμο feature του Penultimate Cartridge είναι το ότι διαθέτει menu για άμεση πρόσβαση σε συσκευές SD2IEC. Πράγμα που σημαίνει ότι όχι μόνο δεν θα χρειαστεί να καταφύγετε σε εντολές-σιδηροδρόμους (!) της BASIC αλλά ούτε καν σε κάποιο utility τύπου file browser. Πολύ handy αυτό το χαρακτηριστικό, δεν μπορείτε να πείτε, ε;

Αλλά το πραγματικό "υπερατού" του Penultimate Cartridge είναι οι ROMs. Ναι, καλά διαβάσατε, πέραν της επέκτασης της μνήμης RAM το θαυματουργό αυτό cartridge έχει αποθηκευμένες πάνω από 40 ROMs με τα κορυφαία παιχνίδια του VIC-20. Με απλά λόγια, μόνο το Penultimate Cartridge να κουμπώσετε πάνω στον VIC σας και δεν χρειάζεστε τίποτα περισσότερο για να απολαύσετε pure oldskool arcade gaming!

Πριν από μερικές μόλις ώρες κατέφθασε και το δικό μου Penultimate Cartridge, τα καλύτερο (και το μοναδικό, ίσως) δώρο για τον VIC-20 μου. Η έλευση του cartridge αποτέλεσε και την αφορμή για την ανάρτηση που διαβάζετε, καθώς ήθελα να μοιραστώ την χαρά μου!

Δεν θα γράψω περισσότερα στην παρούσα φάση, αλλά υπόσχομαι ενδελεχή παρουσίαση σε μελλοντικό τεύχος του Retro Planet. Νομίζω ότι το Penultimate Cartridge την αξίζει και με το παραπάνω...

ZX Spectrum Next: κάθε αρχή και δύσκολη

Όπως σας είχα ενημερώσει, οι αποστολές των πρώτων motherboards του ZX Spectrum Next ξεκίνησαν και ήδη, αρκετοί τυχεροί backers παρέλαβαν τα boards τους. Όμως, επειδή ως γνωστόν "κάθε αρχή και δύσκολη", κάποια προβληματάκια εμφανίστηκαν για να χαλάσουν την τέλεια μέρα τους. Αν και δεν είχαμε κάποια επίσημη ενημέρωση από τον Henrique Olifiers μέχρι στιγμής - συνήθως άλλωστε επικοινωνεί μαζί μας Κυριακή προς Δευτέρα - σας μεταφέρω ό,τι κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και εδώ θα είμαστε για οτιδήποτε καινούριο...

1. Πρόβλημα συμβατότητας του NextOS με τα πληκτρολόγια των original ZX Spectrum: είναι θέμα software και θα λυθεί άμεσα, αφού στο esxDOS όλα δουλεύουν κανονικά.

2. Πρόβλημα τροφοδοσίας του board μέσω της θύρας HDMI: δεν απαντάται μόνο στον Next αλλά και σε άλλες συσκευές που χρησιμοποιούν HDMI όπως είναι για παράδειγμα το Raspberry Pi Zero. Απλά, χρησιμοποιήστε άλλη θύρα HDMI!

3. Μικροπροβλήματα στην απεικόνιση: σχετίζονται κατά πάσα πιθανότητα με το προηγούμενο και θα λυθούν με το επόμενο firmware update.

4. Η έξοδος HMDI δεν μεταφέρει ήχο: το χαρακτηριστικό αυτό είχε "κοπεί" κατά την διάρκεια κάποιων δοκιμών (μέσω software) και θα διορθωθεί άμεσα με το επόμενο firmware update.

Αν τα παραπάνω σας ανησύχησαν μην ξεχνάτε ότι είναι ακόμα αρχή αλλά και ότι, όπως θα διαβάσατε, τα πάντα είναι θέματα software και θα λυθούν άμεσα. Εννοείται ότι με το που θα συμβεί αυτό θα σας ενημερώσω πάραυτα.

Μέχρι τότε θα σας αφήσω με μια γρήγορη ματιά στις νέες (αλλά και στις "ενισχυμένες" παλιές) εντολές της BASIC του ZX Spectrum Next, αλλά και με ένα video που παρουσιάζει τον file browser του NextOS σε δράση. Δώστε βάση στο γεγονός ότι, προς το τέλος του video διαπιστώνουμε ότι ο Next τρέχει ΚΑΙ software του ZX81, ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό που δεν είχε γίνει γνωστό μέχρι σήμερα. Enjoy! (Πηγή: Vintage Is The New Old).

Τα Χριστούγεννα ήρθαν νωρίς για τους κατόχους CD32

Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Amigajay, δημιουργός πολλών θαυμάσιων compilations με παιχνίδια και demos για το Amiga CD32, αποφάσισε να βοηθήσει τους κατόχους της αδικοχαμένης κονσόλας της Commodore να περάσουν ευχάριστες γιορτές. Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν, ανακοίνωσε ότι κάθε Παρασκευή, μέχρι και το τέλος του έτους, θα κυκλοφορεί ένα νέο compilation disc! Υπέροχα νέα, το δίχως άλλο. Καθώς λοιπόν έχουμε ήδη διανύσει τις 2 από τις 5 Παρασκευές του Δεκέμβρη, οι αντίστοιχες συλλογές έκαναν την εμφάνισή τους.

Αρχικά, την 1η του μήνα, ο Amigajay μας καλωσόρισε με το Hudson Soft: Amiga Collection. H συλλογή περιλαμβάνει τα τρία παιχνίδια της Hudson Soft που κυκλοφόρησαν για την πλατφόρμα της Amiga, ήτοι τα:

B.C Kid (1992)
Dyna Blaster (1992)
Yo! Joe! (1993)

Το Hudson Soft: Amiga Collection, όπως και όλες τις συλλογές του Amigajay, μπορείτε να το κατεβάσετε από τον FTP server του English Amiga Board.

Την Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου (χθες, δηλαδή) ο ταλαντούχος δημιουργός μας χάρισε το 2ο Χριστουγεννιάτικο δώρο του, με ένα compilation disc απλά, καταπληκτικό. Πρόκειται για το Digital Illusions Collection το οποίο, καλά το μαντέψατε, περιλαμβάνει τα παιχνίδια της μοναδικής Digital Illusions, της εταιρίας που έδειξε στον κόσμο ότι ναι, τα Pinball games μπορεί να είναι εθιστικά. Κάποιες φορές ακόμα περισσότερο κι από ένα πραγματικό "φλιπεράκι"!

Το Digital Illusions Collection περιλαμβάνει τα 3 pinball games της Digital Illusions συν κάτι παραπάνω. Αναλυτικά, έχουμε τα:

Amiganoid (1993)
Benefactor (1994)
Pinball Dreams (1992)
Pinball Fantasies (1992/3)
Pinball Illusions (1995)

Εντάξει, το συγκεκριμένο είναι ένα compilation disc πραγματική απόλαυση, καθώς μας ("μας"; Σε όσους έχουν CD32 εννοούσα) δίνει τη δυνατότητα να παίξουμε τα υπέροχα pinball games (και όχι μόνο) στην τηλεόραση του σαλονιού μας χρησιμοποιώντας το χειριστήριο του CD32. Καθόλου άσχημα, θα έλεγα...

Όπως και στην περίπτωση του Hudson Soft: Amiga Collection, έτσι και το Digital Illusions Collection μπορείτε να το κατεβάσετε από τον FTP server του English Amiga Board, εδώ.

Πλησιάζει...

Θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει ότι με όλες τις παραιτήσεις, τις διαμάχες, και τις ανακατατάξεις σε έμψυχο δυναμικό δεν καταφέραμε τελικά να φέρουμε εις πέρας τη δημιουργία ενός ακόμα τεύχους.

Κάποιος άλλος θα μπορούσε να θεωρήσει ότι απογοητευτήκαμε, κουραστήκαμε, βαρεθήκαμε πια βρε αδερφέ, αφιλοκερδώς να κάνουμε το ίδιο πράγμα κάθε 3 μήνες εδώ και 4 και βάλε χρόνια. Ανθρώπινο και απολύτως κατανοητό θα ήταν, άλλωστε...

Ή, ίσως ο ελεύθερος χρόνος να μην ήταν πια αρκετός - αλλά, πότε ήταν; Ή, οι υποχρεώσεις πάσης φύσεως να μην μας επέτρεπαν να ασχοληθούμε όπως και όσο θα θέλαμε με το αγαπημένο μας hobby - αλλά και πότε το έκαναν;

Όχι, αγαπητοί φίλοι: αν ήταν να σκύψουμε τα κεφάλια και να τα παρατήσουμε στην πρώτη δυσκολία, πιστέψτε με, θα το είχαμε κάνει χρόνια τώρα. Γι' αυτό λοιπόν, είμαστε και πάλι εδώ.

Όχι, ακόμα δεν μπορείτε να πάρετε να στα χέρια σας το νέο, 18ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet, αλλά σύντομα θα έχετε αυτή τη δυνατότητα. Βλέπετε, όλοι εμείς που εργαζόμαστε ώστε να σας παρέχουμε ένα - όσο καλύτερο και ποιοτικότερο μπορούμε - περιοδικό για retro computing κάθε 3 μήνες βρεθήκαμε και πάλι στις επάλξεις και κάναμε (ξανά) το καθήκον μας. Και αν το νέο τεύχος δεν βρίσκεται ακόμα στα χέρια σας, να ξέρετε ότι κάποιοι τεχνικοί λόγοι σχετικοί με την σελιδοποίηση και την εκτύπωση μας καθυστέρησαν, αλλά σύντομα όλα αυτά θα ανήκουν στο παρελθόν.

Ζητώντας λοιπόν να κάνετε μερικές μέρες ακόμα υπομονή μέχρι να σας ανακοινώσουμε ότι το 18ο τεύχος είναι έτοιμο, έχει τυπωθεί και μπορείτε να το παραγγείλετε, σας αφήνουμε με το εξώφυλλό του ως teaser. Σύντομα θα τα ξαναπούμε!

Αποστολή boards ZX Spectrum Next: check!

Ω, ναι. Βρίσκομαι στην ευτυχή θέση να σας ανακοινώσω ότι χθες, σύμφωνα με το τελευταίο χρονοδιάγραμμα, ξεκίνησαν οι αποστολές των motherboards του ZX Spectrum Next στους backers του project. Κάτι μου λέει ότι κάποιοι θα περάσουν χαρούμενες γιορτές!

Στο τελευταίο, χθεσινοβραδινό email που μας έστειλε ο Henrique Olifiers μας ενημέρωσε για το παραπάνω χαρμόσυνο νέο και μας έδωσε και το link για τη σελίδα με τις οδηγίες για την εγκατάσταση/θέση σε λειτουργία των νέων motherboards. Τις οδηγίες - όπως και το manual του Next - ανέλαβε να γράψει ο "δικός μας" Φοίβος Ντόκος, που είχε αναλάβει και την παρουσίαση του ZX Spectrum Next στο 16ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet. Μπορείτε να τις διαβάσετε εδώ.

Επίσης, από εδώ μπορείτε να κατεβάσετε τα απαραίτητα αρχεία για την κάρτα SD με την οποία θα πρέπει να ξεκινήσετε τον ZX Spectrum Next σας.

Δεν θα γράψω άλλα, σας αφήνω με τις φωτογραφίες και τα links - θεωρώ ότι πλέον έχετε αρκετό υλικό για μελέτη! Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω είναι το ότι - και άσχετα με το γεγονός ότι είμαι ένας από τους backers του project - θεωρώ ιδιαίτερα θετικό το γεγονός ότι ένα τόσο μεγαλεπήβολο σχέδιο όπως είναι η δημιουργία ενός άξιου διαδόχου του ZX Spectrum 35 ολόκληρα χρόνια μετά την παρουσίαση και την κυκλοφορία του "γομολάστιχα" που μύησε εκατομμύρια Ευρωπαίους στον κόσμο των υπολογιστών παίρνει σάρκα και οστά. Αν και εξ' αρχής ο χαμογελαστός και ευδιάθετος Henrique Olifiers μου έδινε μια σιγουριά ότι τα πράγματα θα έχουν την αναμενόμενη καλή κατάληξη, τα νέα που σας μετέφερα επιβεβαίωσαν τις προσδοκίες μου (και όχι μόνο).

Εννοείται πως θα σας ενημερώσω για ό,τι νεότερο. Τώρα πλέον μπαίνουμε στη δεύτερη φάση και αναμένουμε case, συσκευασία και τυπωμένο manual. Τα καλύτερα έρχονται!

Επισκευάστε τον Commodore 64 σας με τα χεράκια σας μέρος 2ον

Όπως σας είχα γράψει κλείνοντας την ανάρτηση "Επισκευάστε τον Commodore 64 σας με τα χεράκια σας!" ο δημιουργός του ενδιαφέροντος και χρηστικού αυτού video-οδηγού, ο pluto63, μας είχε υποσχεθεί και 2ο μέρος. Με μεγάλη μου χαρά διαπίστωσα προχθές ότι το 2ο video ήταν πλέον πραγματικότητα!

Αυτή τη φορά ο pluto63 προκειμένου να αντιμετωπίσει και να επισκευάσει μία μητρική από Commodore 64 κατά... 80% καμμένη (!) επιστρατεύει IC testers, ψηφιακούς μεγεθυντές και δεκάδες τσιπάκια! Ο οδηγός - όπως και το πρώτο μέρος αυτού - είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρων και κατατοπιστικός και αποτελεί πολύτιμη συνεισφορά του pluto63 σε όσους χομπίστες ηλεκτρονικούς θα ήθελαν να προσπαθήσουν μόνοι τους να αναστήσουν χαλασμένους Commodore 64.

Φυσικά, δεν θα πρέπει επ' ουδενί λόγο να ξεχνάμε ότι ο Άκης παλιότερα είχε φτιάξει 2 ανάλογα videos με θέμα την επισκευή του ZX Spectrum, οπότε μας έχει σχεδόν όλους καλυμμένους. Άντε, και στον Amstrad να ευχηθούμε!

Το Όνομα του Ρόδου και η λυπητερή ιστορία του Paco Menéndez

Πάνε πια 30 ολόκληρα χρόνια από τη μέρα εκείνη του χαμένου στον χρόνο (αλλά όχι και στην λήθη) 1987, όταν ο Ισπανός προγραμματιστής Paco Menéndez συνεργαζόμενος με τον γραφίστα Juan Delcán δημιούργησε το La Abadía del Crimen, ένα 3D ισομετρικό παιχνίδι για τον Amstrad CPC. Το La Abadía del Crimen κυκλοφόρησε στην Ισπανία υπό το label της Opera Soft και πίσω απ' αυτό υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα και εν μέρει τραγική ιστορία...

Όλα ξεκινούν από το 1980, τότε που κυκλοφόρησε ένα μυθιστόρημα του Ιταλού συγγραφέα Umberto Eco, το Il Nome della Rosa (Το Όνομα του Ρόδου) με θέμα μια σειρά εγκλημάτων σε ένα Φραγκισκανικό μοναστήρι, που διαδραματιζόταν στο 1327. Το Όνομα του Ρόδου έγινε μεγάλη επιτυχία στην Ιταλία και ακόμα μεγαλύτερη διεθνώς, αφού το 1983 βρέθηκε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων η αγγλική έκδοση του βιβλίου για να ακολουθήσει η μετάφραση και η κυκλοφορία του σε δεκάδες άλλες γλώσσες τα επόμενα χρόνια.

Το μυθιστόρημα του Eco έγινε όμως παγκοσμίως γνωστό με την μεταφορά του στον κινηματογράφο, το 1986. Στην ομώνυμη ταινία που σκηνοθέτησε ο Jean-Jacques Annaud πρωταγωνιστούσαν ο εμβληματικός Sean Connery και ο Christian Slater. Το φιλμ αυτό έδωσε την έμπνευση στον Paco Menéndez να μεταφέρει την ιστορία του Φραγκισκανού μοναχού-ντετέκτιβ Guglielmo da Baskerville και του μαθητή του Adso στην οθόνη του αγαπημένου του Amstrad CPC και, με τη βοήθεια του Juan Delcán και εκατοντάδες μερόνυχτα σκληρής δουλειάς, το παιχνίδι ήταν έτοιμο ένα χρόνο αργότερα. Η Opera Soft ανέλαβε την κυκλοφορία και τη διανομή του καθώς και την επικοινωνία με τον Umberto Eco, προκειμένου να εξασφαλιστούν τα δικαιώματα χρήσης των ονομάτων και της ιστορίας του Il Nome della Rosa. Προς μεγάλη απογοήτευση των δημιουργών του παιχνιδιού, ο Eco δεν μπήκε καν στη διαδικασία να απαντήσει στις οχλήσεις της ισπανικής εταιρίας, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο τίτλος του βιβλίου στο παιχνίδι, αλλά και οποιαδήποτε αναφορά σε αυτό. Ο Menéndez αναγκάστηκε να μετονομάσει την 3D ισομετρική περιπέτειά του σε La Abadía del Crimen (Το Αβαείο του Εγκλήματος). Ο τίτλος αυτός δεν είναι καθόλου τυχαίος, καθώς αποτελούσε τον πρωτότυπο τίτλο του Il Nome della Rosa το διάστημα που το έγραφε ο Eco, και πριν αποφασίσει να το μετονομάσει σε αυτό που όλοι γνωρίζουμε!

Όταν κυκλοφόρησε το La Abadía del Crimen στην Ισπανική αγορά γνώρισε μεγάλη επιτυχία καθώς επρόκειτο ίσως για το κορυφαίο 3D ισομετρικό παιχνίδι που φτιάχτηκε ποτέ σε 8μπιτο υπολογιστή, και ο Menéndez ανταμείφθηκε με την καθολική εκτίμηση και αναγνώριση. Παρόλα αυτά, η Opera Soft απέτυχε να επισυνάψει κάποια συμφωνία με κάποιο μεγάλο διανομέα του εξωτερικού, με αποτέλεσμα το παιχνίδι να μην κυκλοφορήσει ποτέ εκτός Ισπανίας και σε άλλη γλώσσα πλην της μητρικής του δημιουργού του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την μεγάλη απογοήτευση του Paco Menéndez ο οποίος, όχι μόνο δεν ξαναασχολήθηκε με τον προγραμματισμό video games, αλλά μια δεκαετία περίπου αργότερα έδωσε και τέλος στη ζωή του, πηδώντας στο κενό από το μπαλκόνι του διαμερίσματός του στην Σεβίλλη. Ήταν μόλις 34 ετών...

Μετά από αυτήν την - λυπητερή, ομολογουμένως - ιστορία, ας επιστρέψουμε στα καλά νέα, που αποτέλεσαν άλλωστε και την αφορμή για το κείμενο αυτό που διαβάζετε. Και τα νέα είναι ότι, χάρη στον khaz και με τη βοήθεια και άλλων μελών της κοινότητας του CPCWiki, το La Abadía del Crimen κυκλοφορεί πλέον στην πλατφόρμα στην οποία δημιουργήθηκε, αυτήν του Amstrad CPC, μεταφρασμένο στα αγγλικά, ως The Abbey of Crime, εκπληρώνοντας μια επιθυμία του δημιουργού του που δεν έζησε αρκετά ώστε να την δει να πραγματοποιείται...

Μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό thread που άνοιξε ο khaz στο cpcwiki εδώ ή να κατεβάσετε το παιχνίδι από εδώ. (Πηγή: Indie Retro News).