Once We Were Kings #4 - Amiga 1200 με 68030

Μετά από δεκάδες κουβέντες και ιντερνετικές συζητήσεις κατέληξα στο συμπέρασμα ότι έχει δημιουργηθεί σε όλους σχεδόν η εντύπωση ότι δεν μου αρέσει η Amiga 1200. Πράγμα που σε καμία περίπτωση όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα: η Α1200 μου αρέσει και μάλιστα πολύ και θεωρώ ότι, αν κάποιος έχει μία και μόνο Amiga (όπως και θα ήταν λογικό, άλλωστε) αυτή θα έπρεπε να είναι η 1200άρα με λίγη Fast RAM έξτρα.

Επειδή λοιπόν δεν θεώρησα ποτέ μου γιγάντιο τεχνολογικό βήμα το AGA chipset κι επειδή δεν με συγκίνησαν ποτέ ιδιαίτερα τα βελτιωμένα (τα ποια;) AGA παιχνίδια, άντε ίσως και επειδή κάποτε είπα μια-δυο κουβέντες παραπάνω, έμεινε αυτή η εντύπωση. Η οποία, το ξαναγράφω, είναι λανθασμένη. Απόδειξη αυτού είναι το γεγονός ότι είχαν περάσει πολλές 1200άρες από τα χέρια μου όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με τους retro υπολογιστές ως βασικό hobby. Και όλες, την τρέχουσα χιλιετία!

Σήμερα θα σας δείξω μερικές φωτογραφίες από την πρώτη μου 1200άρα με 68030, αλλά και από την τελευταία μου! Ας πάμε στην πρώτη: Amiga 1200 σε Αμιγκάδικο tower case, με σκληρό δίσκο, CD-ROM και PCMCIA κάρτα δικτύου. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από την πρώτη ημέρα που εγκατέστησα τον πρώτο μου accelerator με Motorola 68030, έναν φτηνό και τίμιο (τότε κόστιζαν κάτω από 100€) Apollo 030/40MHz με 32MB Fast RAM. Η πρώτη μου δοκιμή ήταν (φυσικά) το DOOM! Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό μου όταν είδα για πρώτη φορά το αριστουργηματικό δημιούργημα των Carmack και Romero να τρέχει στον τελευταίο home computer ευρείας παραγωγής. Και ένα ακόμα όταν αυτός ο computer μπόρεσε - έστω και με επιδόσεις... σκαραβαίου! - να surfάρει στο internet! Φυσικά, εκείνα τα πρώτα χρόνια της νέας χιλιετίας τα sites τα οποία λειτουργούσαμν με τον iBrowse ήταν περισσότερα απ' ότι σήμερα (τώρα πια πρέπει να παίζουν 2 ή 3, αν δεν απατώμαι). Ορίστε και το οπτικό υλικό...

Amiga 1200, DOOM και 1084S - σκέφτεστε τίποτα καλύτερο;

Πάντα είχα ένα κόλλημα με τις ψηλές αναλύσεις στο Workbench!

H A1200T μου: όχι και ό,τι ομορφότερο, αλλά ιδιαίτερα πρακτικό το tower case.

Εδώ φαίνεται κάπως κομψότερο.

Surfάρισμα με 1084S. Και στα καπάκια επίσκεψη στον οφθαλμίατρο!

Το Amiga.org όταν ήταν ακόμα ο κύριος διαδικτυακός προορισμός μας. Feed the kitty!

To showconfig μαρτυρά την ύπαρξη του Apollo.

Και πάμε τώρα, καμιά δεκαετία αργότερα, στην τελευταία Amiga 1200 με 68030 που πέρασε από τα χέρια μου. Ήταν μια desktop 1200άρα, κάτασπρη και κομψότατη εάν εξαιρέσει κανείς τα καρούμπαλα από τις βίδες στο μπροστινό μέρος, προϊόντα του "αντρικού" σφιξίματος των βιδών από τον φίλο LeChuck!

Αυτή η 1200άρα ήταν πιο γρήγορη από την προηγούμενη, καθώς φρόντιζε γι' αυτό η Blizzard 1230 Mk IV συνεπικουρούμενη από 64MB Fast RAM. Μάλιστα, είχε όταν την πήρα εγκατεστημένο το ιδιαίτερα χρήσιμο, λειτουργικό και αισθητικά άρτιο AmigaSYS 4 (ευχαριστώ, Δημήτρη!) το οποίο ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η πλειοψηφία των χρηστών δεν προτιμά αντί του ClassicWB...

Anyway, photos please!

Εντάξει, ήταν λίγο ψηλά η οθόνη, αλλά κάπου έπρεπε να βάλω και το subwoofer!

AmigaAmp, WBsteroids μερικά από τα καλούδια του AmigaSYS 4.

Τώρα που προσέχω αυτή τη φωτογραφία καταλήγω στο συμπέρασμα ότι μάλλον είχα και scandoubler στην εν λόγω 1200άρα...

The Spectrum Show επεισόδιο 59

Ο Paul Jenkinson, μην καταλαβαίνοντας από κούλουμα κι άλλα τέτοια ωραία, επέστρεψε δριμύτερος: όχι μόνο νέο επεισόδιο του The Spectrum Show (το 59ο, παρακαλώ!) αλλά και νέο τεύχος στο περιοδικό του (The Spectrum Show Magazine), το 15ο, το οποίο και μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ.

Στο 59ο επεισόδιο του The Spectrum Show μπορείτε να παρακολουθήσετε τα νέα από τον Οκτώβριο του 1987 (όχι και τόσο "νέα", στ' αλήθεια), παρουσίαση του K-Mouse Interface που επιτρέπει - τι άλλο; - τη σύνδεση και τον έλεγχο του ZX Spectrum σας μέσω ποντικιού, reviews των Gauntlet, Pitfall II, Wanted! Monty Mole, και Sam Mallard - The Case Of The Missing Swan (για το οποίο σας είχα γράψει παλαιότερα σε αυτή και αυτή την ανάρτηση). Στα πλαίσια της παρουσίασης "πειραγμένων" εκδόσεων του Jet Set Willy παρουσιάζεται το πολύ καλό ZX Heroes, ενώ, από παιχνίδια για τον 16άρη ZX Spectrum μπορούμε να παρακολουθήσουμε την παρουσίαση του 3D Tunnel. Για το τέλος, ο Paul μας κράτησε μια τράπουλα με home computers - ξέρετε, στο στυλ αυτών που παίζαμε μικροί, με το "Υπερατού"!

Δείτε το The Spectrum Show λοιπόν και κάντε κι ένα like στο video: ο Paul Jenkinson κάνει τόσα για μας χωρίς να ζητάει τίποτα!

Πλησιάζει ο καιρός για το 15ο τεύχος του Retro Planet

Ο Μάρτιος, εκτός από μήνας που δίνει τα σημάδια ότι το καλοκαίρι πλησιάζει, είναι - εδώ και 3 χρόνια - και μήνας του ανοιξιάτικου τεύχους του Retro Planet. Έτσι λοιπόν και φέτος, πιστοί απέναντι στους αναγνώστες μας και απέναντι στους εαυτούς μας, φτιάξαμε ένα ακόμα τεύχος με αγάπη και μεράκι (τα καλύτερα υλικά) και θα το κυκλοφορήσουμε το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου.

Το συγκεκριμένο τεύχος έχει μια ιδιαιτερότητα, κι αυτή δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι είναι εξ' ολοκλήρου αφιερωμένο στην Amiga! Και στο σημείο αυτό που εσείς σκάτε πλατιά χαμόγελα, εγώ θα πω ότι αυτό δεν είναι απαραιτήτως καλό: θα ήταν καλό εάν π.χ. το μεθεπόμενο τεύχος ήταν αφιερωμένο εξ' ολοκλήρου στον ZX Spectrum και αν το τεύχος των Χριστουγέννων ασχολούταν κατά τα 3/4 αυτού με τον Atari ST. Αυτό δυστυχώς, δεν συμβαίνει και δεν πρόκειται να συμβεί. Το γεγονός ότι ακόμα και σε ένα τριμηνιαίο retro computing περιοδικό ο μέσος retro lover (νομίζει, γιατί στην πραγματικότητα Amiga enthusiast είναι!) θέλει να διαβάζει σχεδόν αποκλειστικά για Amiga είναι καθόλα προβληματικό. Γιατί δείχνει ότι ακόμα και σε έναν τόσο ιδιαίτερο τομέα ενδιαφέροντος όπως είναι οι παλιοί υπολογιστές δεν υπάρχει στοιχειώδης παιδεία και κουλτούρα (βλέπε γνώση της ιστορίας και σεβασμός και αναγνώριση των υπολοίπων μοντέλων/εταιριών) παρά καθαρά οπαδικές συμπεριφορές και τυφλή προσήλωση στην "Αμίγκα να 'ουμ". Να κερδάει ο Θρύλος κι όλοι οι άλλοι να πάνε να γαμ***** φάση. Δεν υποστηρίζω φυσικά ότι ο καθένας δεν έχει ή δεν πρέπει να έχει τις προσωπικές του προτιμήσεις, αλλά αυτό απέχει παρασάγγας από την πλήρη απαξίωση των υπολοίπων μηχανημάτων. Φυσικά και εγώ δεν το βλέπω έτσι το όλο θέμα και έχω επανειλημμένως (σε σημείο... παρεξηγήσεως, μάλιστα!) δηλώσει ότι η θέση που κατέχει η Amiga στην καρδιά μου δεν είναι ούτε κατ' ελάχιστο πιο ξεχωριστή απ' αυτήν που κατέχει π.χ. ο Amstrad CPC. Γι' αυτό και γκρινιάζω με αυτό που βλέπω να συμβαίνει γύρω μου. Γι' αυτό και το παρόν blog δεν ασχολείται αποκλειστικά με Amiga, παρόλο που είναι φανερό (διαβάστε τη σειρά άρθρων Once We Were Kings και θα καταλάβετε) ότι οι υπολογιστές της σειράς Amiga κέρδισαν ένα σεβαστό μερίδιο των χρημάτων και του χρόνου μου. Αλλά ας είναι, αν ο άλλος δεν θέλει να δεχτεί ότι και οι υπόλοιποι home computers είχαν καλά στοιχεία και δεν το καταλαβαίνει από μόνος του, είναι μάλλον αδύνατον να τον πείσεις. Ειδικά τώρα που είναι πλέον και κάποιας ηλικίας!

Τέλος πάντων, ας αφήσω τη γκρίνια (φυσικά, αργά ή γρήγορα θα επανέλθω σ' αυτήν, that's what I do best!) και ας σας αφήσω κι εσάς Κυριακάτικα παρέα με το νέο υπέροχο εξώφυλλο του επερχόμενου τεύχους που για μία ακόμη φορά φιλοτέχνησε ο καλός φίλος Σταμάτης Πιππής. Θα τα ξαναπούμε για το περιοδικό μόλις κυκλοφορήσει, άλλωστε!

Foggy's Quest για τον ZX Spectrum

Θυμάστε την Rucksack Games; Πρόκειται για ένα σχετικά νέο label, υπό το οποίο κυκλοφορεί τις δημιουργίες του ο John Blythe. Και τώρα που φυσικά αναρωτιέστε "ποιος είναι ο John Blythe;" θα σας θυμίσω ότι ο εν λόγω κύριος μας είχε απασχολήσει προς το τέλος του περασμένου έτους, με το ατμοσφαιρικό text/graphics adventure game για τους Acorn BBC και Electron, το The Darkness of Raven Wood.

Λιγότερο από 2 μήνες μετά το The Darkness of Raven Wood ο John Blythe μας χαρίζει ένα νέο παιχνίδι, άλλου είδους και σε διαφορετική πλατφόρμα! Από adventure σε platform και από τα 8μπιτα της Acorn στον θανάσιμο ανταγωνιστή αυτών, τον ZX Spectrum της Sinclair.

Συνεπικουρούμενος από το Arcade Game Designer του Jonathan Cauldwell, o Blythe έφτιαξε το Foggy's Quest, ένα πολύχρωμο (και πανδύσκολο) platform game με πανέμορφα γραφικά. Και μιας και αναφέρθηκα στον αισθητικό τομέα, μια ματιά στα παιχνίδια του Blythe αλλά και στο site της Rucksack games φτάνει για να μας πείσει τουλάχιστον για ένα πράγμα: ο άνθρωπος "το έχει" με τα γραφικά. Είτε πολύχρωμα, είτε πλούσια, είτε μινιμαλιστικά (όπου χρειάζεται) είναι σίγουρο ότι οι δημιουργίες του θα "περιποιηθούν" τα μάτια μας!

Πίσω στο Foggy's Quest τώρα: απ' ότι φαίνεται όλο και περισσότεροι δημιουργοί χρησιμοποιούν το Arcade Game Designer ως το απόλυτο εργαλείο για τη δημιουργία platform games και αυτό ανταποκρίνεται σχεδόν άριστα! Με μόνη εμφανή έλλειψη την απουσία ingame μουσικής τόσο στο Foggy's Quest όσο και σχεδόν σε όλα τα προϊόντα του, το tool του Jonathan Cauldwell είναι βέβαιο ότι θα μας χαρίσει πολλά ακόμα platform games στο προσεχές μέλλον.

Το ίδιο το Foggy's Quest είναι όπως ήδη έγραψα ιδιαίτερα δύσκολο, και μόνο δια του συνεχούς trial and error θα μπορέσετε να το προχωρήσετε. Δυστυχώς, οι μόνο 3 διαθέσιμες ζωές θα σας οδηγήσουν σε απανωτά "Game Over"...

Συνολικά πάντως είναι πολύ προσεγμένο παιχνίδι, και σίγουρα αξίζει να του ρίξετε μια ματιά, ακόμα κι αν το κάνετε μονάχα για τα γραφικά του. Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ. Ειλικρινά πάντως ανυπομονώ να δω ολοκληρωμένο το επόμενο project του John Blythe που έχει ανακοινωθεί, και είναι το The Hobbit για BBC και Electron!

Break Free για TI99/4A

Βρε, λες να είναι η χρονιά του TI99/4Α; Εντάξει, μάλλον όχι, αλλά είναι ιδιαίτερα ευχάριστο να βλέπει κανείς νέες κυκλοφορίες για τον πρώτο 16μπιτο home computer (ναι, πολύ πριν Atari ST, Commodore Amiga κι άλλα τέτοια "φρούτα"), ένα μηχάνημα που επί σειρά ετών φαινόταν να έχει χαθεί στη λήθη σε ό,τι είχε να κάνει με τη retro σκηνή και τις παραγωγές της...

Έτσι λοιπόν, κι αφού πριν από λίγο καιρό είχαμε την κυκλοφορία του εκπληκτικού Don't Mess With Texas, τώρα μας έρχεται μια ολοκαίνουρια παραγωγή, ένα παιχνίδι σε cartridge που χρωστά την ύπαρξή του σε ένα collaboration TI fans από την Ιταλία και την Μάλτα!

Αναφέρομαι στο Break Free, ένα Arkanoid clone με πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως μπορείτε να δείτε και στο video που ακολουθεί. Μιας και τα πραγματικά αξιόλογα παιχνίδια που διαθέτει στο παλμαρέ του ο αδικοχαμένος Τεξανός που έπεσε θύμα στο βωμό του μένους του μακαρίτη Jack Tramiel για την Texas Instruments μετριούνται στα δάχτυλα... μονόχειρα (!), κάθε νέα ποιοτική παραγωγή όπως δείχνει να είναι το Break Free μόνο χαμόγελα μπορεί να φέρει στα χείλη των απανταχού TI lovers.

Αν θέλετε να αποκτήσετε κι εσείς το Break Free (κοστίζει 40$ σε cartridge) μπορείτε να το κάνετε από εδώ. (Πηγή: Vintage Is The New Old).

Prince Of Persia με βελτιωμένο, DMA ήχο για Atari STE

Τι θυμήθηκα τώρα... Πραγματικά, αυτά τα 35 πάνω-κάτω χρόνια που ασχολούμαι με τους υπολογιστές και τα video games, έχω δει και παίξει εκατοντάδες platform games. Δεν μπορώ να πω ότι πρόκειται για το πλέον αγαπημένο μου είδος παιχνιδιών, αλλά υπήρξαν εκπρόσωποί του που με έκαναν να "κολλήσω" μαζί τους - όπως για παράδειγμα το Manic Miner στον ZX Spectrum (πολύ) παλιότερα και, πιο πρόσφατα, το Barnsley Badger στον Commodore 64. Όμως, τα παράξενο είναι ότι, εδώ και πολλά χρόνια, δεν έχει τύχει να ασχοληθώ με τον καλύτερο ίσως εκπρόσωπο του είδους - και σίγουρα τον πλέον γνωστό, που υπήρξε και αγαπημένη μου επιλογή για σκότωμα ώρας για αρκετό καιρό (κάποτε). Φυσικά, αναφέρομαι στο Prince Of Persia, το αριστούργημα του Jordan Mechner.

Το Prince Of Persia, όταν κυκλοφόρησε προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση, με αποτέλεσμα να γίνει port σε κάθε πιθανό και απίθανο format. Για να καταλάβετε, έχει κυκλοφορήσει σε Apple II, Commodore Amiga, Amstrad CPC, Atari ST, PC, Sam Coupe, NEC PC-9801, X68000, TurboGrafx-16, Sega Master System, Sega Game Gear, Sega CD, Nintendo Gameboy, FM Towns, Super NES, NES, Apple Macintosh, Nintendo Gameboy Color, Sega Meadrive, Nintendo 3DS και Wii. Και αυτά είναι μόνο τα επίσημα ports, καθώς ανεπίσημα το Prince Of Persia έχει μεταφερθεί σε Enterprise 128, ZX Spectrum, Commodore Plus/4 και πολλά ακόμη σχετικά άγνωστα στο ευρύ κοινό μηχανήματα, όπως το... Electronika BK-0011M!

Γιατί όμως τέτοια αποδοχή; Τι ήταν αυτό που έκανε το Prince Of Persia τόσο μοναδικό; Δύο ήταν τα πλέον κυρίαρχα χαρακτηριστικά του: το πρώτο ήταν το animation του ήρωα (και όχι μόνο), που αποτελούταν από δεκάδες καλοσχεδιασμένα frames (ο Jordan Mechner είχε δώσει πάντως το στίγμα του και νωρίτερα στον τομέα αυτό, με το Karateka). Το δεύτερο, ήταν η αδράνεια. Ναι, μη γελάτε, η αδράνεια, όπου υλοποιήθηκε με έξυπνο τρόπο στην ιστορία των video games, έδωσε εξαίσια αποτελέσματα και γερές δόσεις ρεαλισμού. Θυμηθείτε τα παλαιότερα Asteroids και Exerion, για παράδειγμα. Και, φυσικά, το Karateka! Ένα άλλο εξέχον χαρακτηριστικό του Prince Of Persia ήταν η σημασία στη λεπτομέρεια: το σενάριό του - και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο αυτό παρουσιαζόταν στον παίκτη, τα γραφικά, η μουσική και, φυσικά, το μεγάλο ρεπερτόριο κινήσεων του ίδιου του πρίγκιπα. Χωρίς πλάκα, τα γράφω όλα αυτά και ανυπομονώ να τελειώσω για να βάλω να παίξω το παιχνίδι - έμεινα καιρό χωρίς αυτό και μου έχει λείψει!

Αφορμή όμως για όσα σας αράδιασα μέχρι τώρα, αποτελεί η "πειραγμένη" έκδοση του Prince Of Persia από τον Peter Putnik, με DMA ήχο για τον Atari STE. Όχι μόνο "ακούγεται" καλύτερα, αλλά, λόγω της χρήσης του hardware "ξεκουράζεται" ο 68000, με αποτέλεσμα το όλο παιχνίδι να είναι πλέον πολύ ομαλότερο και πολύ πιο ευχάριστο στο gameplay. Προσθέστε το trainer menu αλλά και τη χρήση Gamex (κάτι σαν το WHDLoad της Amiga για τους υπολογιστές της σειράς ST, με το έξτρα χαρακτηριστικό ότι επιτρέπει την αποθήκευση του σημείου όπου σταματήσαμε στο κάθε παιχνίδι) και καταλαβαίνετε ότι αν έχετε STE ή Falcon το χρωστάτε στον εαυτό σας (κι ας μην το ξέρατε!) να κατεβάσετε το Prince Of Persia του Peter Putnik από εδώ ευθύς αμέσως! (Πηγή: AtariCrypt).

Once We Were Kings #3 - Amiga 600 με 68030

Δεν έχει νόημα να πω ψέματα: η Amiga 600 δεν είναι από τις αγαπημένες μου. Όχι, δεν με πειράζει η έλλειψη AGA chipset ή ο αργός Motorola 68000 στα 7,14ΜΗz ενώ, από την άλλη, εκτιμώ ιδιαίτερα την ύπαρξη του IDE controller και του PCMCIA port που αμφότερα "λύνουν χέρια" σε όποιον θέλει να εγκαταστήσει σκληρό δίσκο ή κάρτα δικτύου. Αλλά να, το "κουτσουρεμένο" πληκτρολόγιο με τα πλήκτρα Delete και Backspace δίπλα-δίπλα (αλήθεια, ποιος το σκέφτηκε αυτό;), οι υποδοχές για joystick και mouse που είναι τοποθετημένες έτσι ώστε κάποια joysticks απλά να... μην χωράνε (!) και τέλος, το σουλούπι της που παραπέμπει σε... πυγμαία 1200άρα ε, όλα αυτά συνηγορούν στο να την έχω την καημένη λίγο στην... απέξω! Όλα τα παραπάνω όμως αποτελούν πταίσματα συγκριτικά με αυτό που προσωπικά θεωρώ ως μέγιστο μειονέκτημα του μηχανήματος, την απουσία δηλαδή των γραμμών του επεξεργαστή από το slot του trapdoor, γεγονός που μας υποχρεώνει να χρησιμοποιούμε επιταχυντές οι οποίοι κουμπώνουν ανάποδα πάνω στον 68000. Εντάξει, αθλιότητα...

Φυσικά, πριν από μερικά χρόνια που τα οικονομικά των περισσοτέρων από εμάς βρίσκονταν σε καλύτερη κατάσταση, ακόμα κι ένα μηχάνημα που θα το είχα στην απέξω και δεν θα το πολυγούσταρα θα είχε τη θέση του στη συλλογή μου. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά θα το εξόπλιζα και με επεκτάσεις - τι, έτσι θα το άφηνα;

Αναφέρομαι σε αυτόν που θεωρώ ως τον καλύτερο επιταχυντή που εμφανίστηκε ποτέ για Amiga 600 (ο Vampire 2 αποτελεί μάλλον κάτι ολίγον τι... "διαφορετικό"), τον εκπληκτικό ACA630 της Individual Computers - ξέρετε, την εποχή που ακόμα ο Jens Schönfeld έφτιαχνε "good harwdare for good computers".

O ACA630 λοιπόν ήταν τόσο καλά φτιαγμένος που κούμπωνε με τέτοιον τρόπο στον 68000 και βιδωνόταν τόσο ιδανικά στο motherboard της 600άρας που δεν κουνιόταν ούτε με... πόλεμο! Πέραν της μοναδικής συναρμογής διέθετε επαρκέστατο σύστημα ψύξης, άφθονη μνήμη RAM, έναν Motorola 68030 που "πετούσε" και διάφορες δυνατότητες για softkick, cache μνήμη κλπ.

Απέκτησα έναν από τους πρώτους ACA630 που κυκλοφόρησαν, ο οποίος μου ήρθε πακέτο με μία επέκταση 1ΜΒ Chip RAM A603 και την μπαταρία για το real time clock. Όλα ήταν πανεύκολα στην τοποθέτηση και η αίσθηση της 600άρας μετά την εγκατάσταση ήταν ότι "φυσούσε", όντας ταχύτερη μιας stock Amiga 3000. Είπατε τίποτα; 

Στις φωτογραφίες που θα ακολουθήσουν, εκτός από όσα σας ανέφερα ήδη, μπορείτε να δείτε και ένα αρκετά "ιδιαίτερο" monitor, το Μ1438 της Amiga Technologies. Το "Μ" σημαίνει "Multisync" (για κάποιους άλλους Microvitec, από την εταιρία κατασκευής του) και αναφέρομαι σε μια οθόνη η οποία μπορούσε με την ίδια ευκολία να απεικονίσει τις 15KHz αναλύσεις της Amiga αλλά και αυτές των 31KHz των PCs.

Ας αφήσω όμως την... πάρλα, τι λέτε; Έτσι κι αλλιώς αυτή η σειρά αναρτήσεων έχει να κάνει πρωτίστως με φωτογραφίες που ξέθαψα πρόσφατα κι όχι με κείμενο. Η Amiga 600 λοιπόν, σε όλο της το μεγαλείο!

Πακετάκι από το Amigakit; Τι καλό έχει μέσα;

Καλούδια από την Individual Computers!

ACA630 + A603

...κι απ' την ανάποδη!

Η 600άρα έτοιμη να δεχτεί τις επεκτάσεις!

Πρώτα η Α603...

Η CF πρέπει να μας αδειάσει το χώρο!

Ο ACA630 σε όλο του το μεγαλείο!

Ναι, πρέπει να τα έχω βάλει όλα - δε νομίζω να ξέχασα κάτι...

2ΜΒ Chip RAM: check!

32MB Fast RAM: check!

Motorola 68030: check!

Faster than A3000: check!

Αυτή πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που αντικρίσαμε το ACAtune...

Συνδεδεμένη στο Μ1438

Μην το βλέπετε έτσι, δεν έχει flickering!

Ανάλυση που απλά "δεν παίζει" στο 1084...

Ξανά το Showconfig

...και ξανά και το Sysinfo!

Άσπρη 600άρα σε άριστη κατάσταση. Ούτε κιτρινίσματα, ούτε γδαρσίματα, ούτε σπασίματα, ούτε QWERTZ πληκτρολόγιο!

Πραγματικά δεν θυμάμαι ποιος την πήρε, αλλά΄την βλέπω τόσο άσπρη που λυπάμαι που την έδωσα. Αλλά εδώ έδωσα τον ACA630, τι να λέμε τώρα...

Κυκλοφόρησε το Monty Mole and the Temple of Lost Souls για ZX Spectrum

Δεν πρέπει να πηγαίνουν πάνω από 2-3 εβδομάδες από την ημέρα που σας είχα ενημερώσει για την κυκλοφορία του Monty's Honey Run για τον ZX Spectrum. Θυμίζω ότι επρόκειτο για τη συνέχεια των περιπετειών του ήρωα της Gremlin Graphics Monty, πρωταγωνιστή πολλών κλασσικών τίτλων του παρελθόντος όπως τα Wanted: Monty Mole, Monty Is Innocent, Auf Wiedersehen Monty και Monty on the Run. Το Monty's Honey Run ήταν προϊόν της δουλειάς του Andy Johns και δημιουργήθηκε χρησιμοποιώντας το Arcade Game Designer του Jonathan Cauldwell, σε αντίθεση με τους τίτλους του παρελθόντος που είχαν γραφτεί απευθείας σε assembly. Ήδη, από την ημέρα της κυκλοφορίας του Monty's Honey Run ο Andy Johns είχε ενημερώσει ότι είχε στα σκαριά το sequel του παιχνιδιού του, οπότε η κυκλοφορία αυτού ήταν απλά θέμα χρόνου.

Χωρίς λοιπόν να έχουμε προλάβει καλά-καλά να παίξουμε το Monty's Honey Run, έχουμε κιόλας τη δυνατότητα να κατεβάσουμε και να χαρούμε τη νέα δημιουργία του Andy Johns, που φτιάχτηκε και πάλι χρησιμοποιώντας το Arcade Game Designer και ακούει στο (αν μη τι άλλο) μακροσκελές όνομα Monty Mole and the Temple of Lost Souls φέρνοντας στο μυαλό τους τίτλους των ταινιών του Indiana Jones. Μάλιστα, όπως και ο ήρωας των George Lucas και Steven Spielberg, έτσι και ο Monty, στη νέα του περιπέτεια προσπαθεί να συλλέξει αρχαία τεχνουργήματα ανεκτίμητης αξίας, προτού επιστρέψει στα πάτρια εδάφη.

Το Monty Mole and the Temple of Lost Souls μπορώ να πω ότι εντυπωσιάζει με την αρτιότητα των γραφικών του αλλά και το σχεδιασμό των επιπέδων του, δείχνοντάς μας ότι ο Andy Johns "παίζει στα δάχτυλα" το Arcade Game Designer, καθώς μας χαρίζει - το ένα μετά το άλλο - παιχνίδια σχεδόν αντάξια των ψηφιακών μεγαθηρίων του παρελθόντος που είχαν φτιαχτεί σε γλώσσα μηχανής. Φυσικά, η χρήση μίας σουίτας δημιουργίας παιχνιδιών όπως είναι το Arcade Game Designer αποτελεί ταυτόχρονα ευχή και κατάρα, καθώς, τουλάχιστον εμάς που καλομάθαμε από τις περιπέτειες του Monty στον Commodore 64, μας ξενίζει η παντελής απουσία ingame μουσικής. Επίσης, αρνητική εντύπωση μου προξένησε το γεγονός ότι όταν ο Monty πηδάει δεν έχουμε το κλασσικό - από τον 64άρη - animation της "κωλοτούμπας", απλά δείχνει σαν να περπατάει στον αέρα!

Στάθηκα στα παραπάνω αρνητικά στοιχεία γιατί έχω την αίσθηση ότι όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του Monty Mole and the Temple of Lost Souls είναι θετικά! Το παιχνίδι είναι ένα πολύ καλοσχεδιασμένο και προσεκτικά δουλεμένο σε κάθε πτυχή του platformer, το οποίο σίγουρα θα συγκινούσε μεγάλο ποσοστό του gaming κοινού αν είχε κυκλοφορήσει εμπορικά 30+ χρόνια πίσω.

Προτείνω ανεπιφύλακτα να κατεβάσετε το Monty Mole and the Temple of Lost Souls από εδώ και να το δοκιμάσετε στον ZX Spectrum σας (ή σε εξομοιωτή) αν είστε fan των περιπετειών του δημοφιλούς τυφλοπόντικα ή απλώς φίλος των platform games. Και κάντε το γρήγορα, γιατί με τους ρυθμούς που δουλεύει ο Andy Johns κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο σε 1-2 εβδομάδες να κυκλοφορήσει και νέο παιχνίδι! (Πηγή: Vintage Is The New Old).

Once We Were Kings # 2.5 CDTV

Είναι γεγονός πως ο οδηγός για την εγκατάσταση SCSI σκληρού δίσκου σε Commodore CDTV είχε δεκάδες φωτογραφίες, way too much θα μπορούσε να πει κάποιος. Το θέμα όμως με τις φωτογραφίες το προσεγγίζω περίπου όπως θα (έπρεπε να) προσέγγιζα το θέμα των χρημάτων: καλύτερα να έχεις περισσότερες απ' όσες χρειάζεσαι, παρά λιγότερες! Έτσι λοιπόν σας τάραξα στη φωτογραφία (και στο κείμενο) ούτως ώστε, εάν κάποιος θαρραλέος αποφασίσει να ακολουθήσει τα βήματά μου, να μην έχει την παραμικρή δικαιολογία σε περίπτωση αποτυχίας!

Παρά τον πακτωλό φωτογραφιών όμως, με μια πιο ενδελεχή έρευνα διαπίστωσα ότι είχα παραλείψει καμιά δεκαριά φωτογραφίες που δεν αποτελούν μέρος του οδηγού, αλλά έχουν άμεση σχέση με το αντικείμενο του "ill fated" (όπως θα το χαρακτήριζαν οι Αγγλοσάξονες φίλοι μας) CDTV. Για πάμε να τις δούμε, λοιπόν...

Ένα από τα CDTVs σε φωτογράφιση για να μπει σε αγγελία

Χειριστήρια, floppy disk drive, ποντίκια. Στο χαρακτηριστικό μαύρο χρώμα του CDTV

Δύο original πληκτρολόγια για CDTV. Την εποχή που τα έβρισκες με 20€/τεμάχιο. Last year!

CDTV, caddy, floppy disk drive, mouse. Τουλάχιστον με αυτό το configuration μπορείς να παίξεις Lemmings!

Μικρή, πλην ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: αυτό το CDTV δεν έχει SCSI κάρτα, αλλά έχει "κανονικά" διπλά joystick ports. Ναι, αυτά που θα έπρεπε να είχε βάλει από μόνη της η Commodore!

Έρχονται σε ζευγάρια!

Ή, ακόμα καλύτερα, σε τριάδες! Προσέξτε το CDTV που βρίσκεται πάνω από τα υπόλοιπα: έχει μπλε power και activity LEDs! Μια αρκετά εύκολη και ταυτόχρονα πολύ γουστόζικη "μετατροπή" που του είχα κάνει

Σημασία στη λεπτομέρεια: "πειραγμένες" ROMs έκδοση 2.30. Είχαν κυκλοφορήσει μέχρι και 2.70

Οι αλλαγμένες ROMs και ο 68010 (για το WHDLoad) στη θέση του 68000. Μια πάμφθηνη και πανεύκολη επέκταση

Η οθόνη του CDTV του προηγούμενου οδηγού με το AmigaOS 3.1. Αυτά είναι!

Ειλικρινά δεν θυμάμαι ποια η χρησιμότητα του διακόπτη στο πίσω μέρος του CDTV!

Από μια άλλη γωνία...

...και η αντίστοιχη φωτό από μπροστά

Το CDTV με τον SCSI δίσκο συνδεδεμένο και ετοιμοπόλεμο

Interactive multimedia εν έτει 1991. Η ίδια η Commodore το εγκατέλειψε πρώτη!

Μια βελτιωμένη (στις λεπτομέρειες) έκδοση του κλασσικού παιχνιδιού της Cinemaware