Don't Mess With Texas για TI99/4A

Εντάξει, κάποια πράγματα τα συναντάμε συχνά, κάποια όχι και τόσο. Κάποια δεν τα συναντάμε σχεδόν ποτέ! Στην κατηγορία αυτή μάλλον ανήκει και το demo (τι demo; Megademo, παρακαλώ!) που θα σας παρουσιάσω σήμερα, το οποίο ονομάζεται Don't Mess With Texas και τρέχει σε  - τι άλλο; - Texas Instruments TI99/4A.

Πριν προχωρήσω παρακάτω πρέπει να ευχαριστήσω τον Γιώργο (Geoanas) που υπέδειξε το demo αυτό σε μένα και σε άλλους μέσα από το forum του iamretro.gr. Πραγματικά, διαβάζοντας τον τίτλο του topic γεννήθηκαν κάποιες υποψίες στο μυαλό μου αλλά, τι στο καλό, δεν είχα δει (σχεδόν) ποτέ demo για τον TI99/4A, πόσες ήταν οι πιθανότητες να δω κάποιο τώρα;

Μικρή παρένθεση όμως, πριν περάσουμε στο Don't Mess With Texas. Όπως προανέφερα, η demoscene του TI99/4A είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Θα αναρωτιέστε ίσως γιατί να συμβαίνει αυτό, έτσι; Λοιπόν, ο λόγος για τον οποίο οι νέες παραγωγές για τον ΤΙ99/4Α είναι κυριολεκτικά μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού δεν είναι άλλος από τον (εντελώς) αλλοπρόσαλλο σχεδιασμό του μηχανήματος! Δώστε βάση: 16bit επεξεργαστής, chips γραφικών και ήχου όμοια με αυτά που "φορούσαν" τα MSX. Μια χαρά hardware, έτσι; Χμμμμ... όχι ακριβώς, καθώς ο όλος σχεδιασμός του ΤΙ99/4 (ο προκάτοχος του ΤΙ99/4Α) έγινε με το σκεπτικό να χρησιμοποιηθεί άλλη CPU, τεχνολογίας 8bit! To cut the long story short (που λένε κι οι Τεξανοί), λόγω τεχνικών προβλημάτων επιλέχθηκε τελικά ο 16bit TMS9900 πλαισιωμένος από ένα ολόκληρο chipset 8bit αρχιτεκτονικής! Σα να μην έφτανε αυτό, η ΤΙ δεν έδινε τη δυνατότητα εκτέλεσης προγραμμάτων γραμμένων σε γλώσσα μηχανής μέσα από την TI BASIC. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Πολύ απλά, ότι ο ευκολότερος τρόπος να εκτελέσετε το πρόγραμμα που μόλις φτιάξατε σε assembly είναι να το.. κάψετε σε cartridge!

Επιστρέφοντας λοιπόν στο Don't Mess With Texas, το demo δημιούργησε το group Desire και μας έρχεται σε cartridge (ή imagefile για εξομοιωτή - ευκολότερος και οικονομικότερος τρόπος εδώ που τα λέμε) και, προκειμένου να τρέξει απαιτεί επέκταση μνήμης 32ΚΒ και το speech synthesizer της Texas Instruments (το δημοφιλέστερο ίσως περιφερειακό του συγκεκριμένου υπολογιστή). Θα σας παιδέψει λοιπόν για να το τρέξετε, αλλά το αποτέλεσμα είναι απλά κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ό καθώς, απ' όσο γνωρίζω, πρόκειται για το καλύτερο (και με διαφορά) demo που δημιουργήθηκε ποτέ για τον ΤΙ99/4Α!

Ξέρω, είναι απίθανο να έχετε το απαιτούμενο hardware (θα πρέπει να βρείτε και το cartridge με το demo, πού το πάτε αυτό;) αλλά η θέαση τουλάχιστον του video νομίζω ότι επιβάλλεται! Απολαύστε, λοιπόν! (Πηγή: iamretro forum).

The Spectrum Show επεισόδιο 58

Καλώς τον κι ας άργησε! Κι εκεί που σκεφτόμουν ότι έχουμε καιρό να μάθουμε νέα για κάποιο καινούριο επεισόδιο του The Spectrum Show απ' τον Paul Jenkinson, τσουπ! σκάει το email: το 58ο επεισόδιο της σειράς είναι γεγονός, παρόλο που καθυστέρησε αρκετά (ακριβώς 2 μήνες από το προηγούμενο). Ίσως φταίει το γεγονός ότι ο Paul αποφάσισε να ξεκουραστεί τις ημέρες των γιορτών - τι παράξενες συνήθειες έχουν μερικοί άνθρωποι βρε παιδάκι μου!

Στο νέο επεισόδιο μπορείτε να παρακολουθήσετε κάποιες ειδήσεις και το TOP-5 των παιχνιδιών για ZX Spectrum από τον Σεπτέμβριο του 1987, ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα στα isometric games και, ως αποτέλεσμα αυτού, ενδελεχές review του περίφημου Knight Lore της Ultimate Play The Game, μερικά ακόμα reviews από παλιά και νέα παιχνίδια (μέχρι και για 16άρη Spectrum έχει!), ένα θέμα για το - σχετικά άγνωστο - περιοδικό Games Computing καθώς και παρουσίαση ενός ιδιαίτερα αξιόλογου mod του Jet Set Willy, με τον πιασάρικο τίτλο "The Man Who Sold The World" (καμία σχέση με τον David Bowie, πάντως. Ή, έστω, με τον Kurt Cobain!).

Καλή σας διασκέδαση!

Ένα ανέλπιστο δώρο

Η επικοινωνία για τις ανάγκες του review του Genius Into The Toy Warehouses για το Retro Planet είχε ξεκινήσει με τον Daniele Liverani το καλοκαίρι του 2016. Έχοντας πληροφορηθεί για την επικείμενη κυκλοφορία του νέου παιχνιδιού του πολυπράγμωνος δημιουργού για τον Apple II του ζητήσαμε να μας το στείλει προκειμένου να το δοκιμάσουμε. Ο Daniele προσφέρθηκε να μας στείλει φυσική κόπια του παιχνιδιού αλλά του απαντήσαμε ότι θα προτιμούσαμε ένα ψηφιακό αντίγραφο καθώς κανένας από εμάς δεν διέθετε Apple II στην συλλογή του (είπαμε, είμαστε μεγάλοι αλλά όχι κι έτσι!). Έτσι και έγινε: ο Daniele μας έστειλε το imagefile του Genius Into The Toy Warehouses, το δοκίμασα, το έπαιξα, και έκανα το review που δημοσιεύθηκε στο 14ο τεύχος του Retro Planet...

Πριν από ένα μήνα περίπου σας ενημέρωσα για το port του Genius στον Commodore 64, από τα χεράκια του ίδιου του Daniele. Σαν να μην έφτανε αυτό, δύο εβδομάδες αργότερα ο Ιταλός προγραμματιστής/συνθέτης/μουσικός κυκλοφόρησε και το port του Genius για τον Commodore Plus/4, δίνοντάς μας την αίσθηση ότι η ενασχόλησή του με το Genius Into The Toy Warehouses είχε πλέον ολοκληρώσει τον κύκλο της - τουλάχιστον προς το παρόν. Κι όμως, ο Daniele είχε να πει ακόμα μια κουβέντα!

Χθες το πρωί, ο ταχυδρόμος μου έφερε έναν φάκελο από Ιταλία. "Κάτι που έχω παραγγείλει και το έχω ξεχάσει", σκέφτηκα. Ανοίγοντας όμως τον φάκελο, βρέθηκα προ - ευχάριστης - εκπλήξεως:

Ναι, ο Daniele αποφάσισε - εννοείται χωρίς καν να του το ζητήσω - και μου έστειλε ένα φυσικό αντίγραφο του Genius Into The Toy Warehouses!

Πέραν της δισκέτας και του manual, μέσα στον φάκελο υπήρχε και μια αφίσα του Genius. Κι όμως, οι εκπλήξεις δεν τελείωσαν με την αφίσα: με μια πιο προσεκτική ματιά διαπίστωσα ότι ο Daniele μου είχε κάνει χειρόγραφη αφιέρωση ΚΑΙ στην αφίσα ΚΑΙ στο manual ΚΑΙ στην δισκέτα! Γουάου!

Τι να πω; Πραγματικά επρόκειτο για ένα ανέλπιστο δώρο! Και, για να πω την αλήθεια, το πλέον ευχάριστο της όλης ιστορίας για μένα δεν ήταν το ότι απέκτησα πρωτότυπο το Genius: ναι, καλό είναι αυτό, αλλά το καλύτερο είναι άλλο. Το γεγονός ότι μέσα σε έναν κόσμο που ο καθένας γύρω μας κάθε στιγμή βγάζει κακία, μιζέρια, κόμπλεξ και αχαρακτήριστες συμπεριφορές υπάρχουν (έστω και λίγες) στιγμές που κάποιος με μια ευγενική και ανιδιοτελή κίνηση σε κάνει να πιστέψεις πως ίσως να υπάρχει ακόμα ελπίδα για το ανθρώπινο γένος. Το να διαπιστώνεις ότι κάποιος εκεί μακριά στην Ιταλία αποφασίζει έτσι στα καλά καθούμενα και χωρίς καν να σε γνωρίζει προσωπικά να σου κάνει έστω κι ένα μικρό δωράκι δεν μπορεί παρά να σε συγκινήσει και να σου προσφέρει μια μικρή δόση αισιοδοξίας για το αύριο. Όχι το δικό σου αύριο, αλλά το γενικότερο αύριο - αυτό που πραγματικά έχει σημασία. Τουλάχιστον εγώ έτσι το βλέπω.

Να 'σαι πάντα καλά Daniele κι ελπίζω να μας προσφέρεις σύντομα τη συνέχεια του Genius όπως έχεις υποσχεθεί. Keep coding and keep rockin'!

Graftgold: The Complete Amiga Works για CD32

Ο AmigaJay επιστρέφει δριμύτερος με μία νέα συλλογή για το CD32, που απ' ότι φαίνεται όσο software του έλειψε στα 20 πρώτα χρόνια της ζωής του το βρήκε τώρα μαζεμένο μέσω της δουλειάς ανεξάρτητων χομπιστών με γνώσεις και μεράκι.

Αν και η Graftgold σαν όνομα δεν προκαλεί δέος ανάλογο της Ocean, της Psygnosis ή της Sensible Software, οι παραγωγές αυτής είναι ιδιαίτερα αξιόλογες, και ο AmigaJay της συμπεριέλαβε όλες! Κοιτάξτε τη λίστα και θαυμάστε:

Empire Soccer
Fire & Ice
Fire & Ice Xmas Demo
Paradroid 90
Rainbow Islands
Realms
Simulcra
Super Off-Road
Uridium 2
Virocop 

Με τέτοιο lineup τα περαιτέρω λόγια περιττεύουν, έτσι δεν είναι; Μπορείτε να κατεβάσετε το Graftgold: The Complete Amiga Works από εδώ. (Πηγή: Indie Retro News).

O Jens επιστρέφει με τον ACA500 Plus!

Ο οργασμός παραγωγής νέων accelerators για τη δημοφιλέστερη Amiga όλων των εποχών (προφανώς αναφέρομαι στην Αmiga 500, που ήταν και η πλέον επιτυχημένη εμπορικά) δείχνει να συνεχίζεται χωρίς σταματημό. Αυτή τη φορά, έχουμε τον accelerator-sequel, από τον ένα και μοναδικό κατασκευαστή-που-αγαπάμε-να-κράζουμε, τον (κάποτε) δημοφιλή Jens Schönfeld και την εταιρία του, την Individual Computers. Το νέο προϊόν (ο accelerator που λέγαμε) είναι ο διάδοχος του αμφιλεγόμενου ACA500, ο οποίος ονομάζεται ACA500 Plus ("οποία έκπληξις", θα αναφωνούσα εγώ ο κακεντρεχής!) και ο οποίος θα είναι διαθέσιμος στο κοινό σε μία μόλις εβδομάδα από σήμερα, στις 27 Ιανουαρίου 2017 και με τιμή 129,96€.

Τι είναι όμως ο ACA500 Plus; Παρουσιάσαμε πλην λίγο καιρό τους Wicher 500 και HC508 με τους ταχύτατους νέους 68000 χρονισμένους στα (διόλου ευκαταφρόνητα) 50MHz. Ο ACA500 Plus τι έχει να αντιπαρατάξει;

Λοιπόν, ο ACA500 Plus, όπως και ο πρόγονός του έχει 2 slots για Compact Flash κάρτες, μία για να χρησιμοποιείται ως δίσκος και η δεύτερη ως μέσο μεταφοράς δεδομένων από και προς σύγχρονους υπολογιστές. Όπως και ο ACA500, ο Plus διαθέτει το expansion slot τύπου Amiga 1200, γεγονός που του επιτρέπει να δέχεται accelerators σχεδιασμένους για τον τελευταίο οικιακό υπολογιστή που κυκλοφόρησε ποτέ, και πιο συγκεκριμένα τα μοντέλα της Phase5 και της Individual Computers - χωρίς φυσικά αυτό να αποκλείει το ενδεχόμενο να λειτουργεί και κάποιος accelerator κάποιου άλλου κατασκευαστή...

Φυσικά, ο ACA500 Plus διαθέτει αρκετά ακόμα χαρακτηριστικά πέρα από τα προαναφερθέντα - αλλιώς θα είχαμε να κάνουμε με τον απλό ACA500, έτσι δεν είναι; Για να δούμε λοιπόν τι έχουμε...

Ο ACA500 Plus είναι εφοδιασμένος με έναν επεξεργαστή MC68EC000 χρονισμένο στα 14MHz, ο οποίος, μέσω overclocking (και πολύ φοβάμαι και με την ανάλογη χρέωση) θα μπορεί να χρονιστεί στα 21, στα 28 αλλά ακόμα και στα 42MHz (τώρα μιλάμε!). Τον νέο επεξεργαστή περιστοιχίζουν 8ΜΒ μνήμης Fast RAM αλλά και 8ΜΒ μνήμης Flash για kickstarts κλπ. Μια μη αναμενόμενη προσθήκη είναι η δυνατότητα λειτουργίας του ACA500 Plus και ως Action Replay III Freezer Cartridge αλλά και η οθόνη 2 χαρακτήρων που ονομάζεται "DisMo".

Στην τιμή των 129,96€ εμπεριέχεται η άδεια χρήσης των Kickstart 1.2, Kickstart 1.3 αλλά και Kickstart 3.1 καθώς και του Workbench 3.1 - όλα αυτά θα βρίσκονται προεγκατεστημένα στην Flash ROM του επιταχυντή, μαζί φυσικά με το Action Replay. Σε ότι αφορά τις Compact Flash κάρτες τώρα, ο controller του ACA500 Plus είναι αρκετά γρήγορος, καθώς ξεπερνά σε ταχύτητα τον SCSI controller της Amiga 3000, ενώ παράλληλα μας επιτρέπει τη χρήση καρτών CF με μέγεθος μεγαλύτερο των 4GB.

Μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια ο οποία αναμφισβήτητα δίνει έξτρα πόντους στον ACA500 Plus είναι το ότι διαθέτει ένα κύκλωμα που επιτρέπει στον χρήστη να κάνει κανονικά quit όταν τρέχει παιχνίδια μέσω WHDload, ακόμα και αν χρησιμοποιεί μόνο τον MC68EC000 και όχι κάποιον έξτρα accelerator. Επίσης, μας δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε την trapdoor expansion επέκταση μνήμης των 512ΚΒ που πιθανότατα διαθέτουμε ως Chip RAM, ανεβάζοντας την Chip της 500άρας μας στο 1ΜΒ.

Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, ο ACA500 Plus μας δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε εξωτερικό floppy drive ως df0: εάν επιθυμούμε, έχει clockport connector αλλά και έναν ακόμα 16bit connector που προορίζεται για σύνδεση επεκτάσεων για USB ή κάρτα δικτύου (!) που όμως δεν είναι ακόμα διαθέσιμες. Τέλος, δεν θα πρέπει να παραλείψω να αναφέρω ότι ο ACA500 Plus έχει περασμένες στην Flash ROM του τις libraries του Thor για Motorola 68040/68060 και για MMU και μνήμη, γεγονός που επιτρέπει την άμεση λειτουργία ενός επιταχυντή με 68040 ή 68060 επεξεργαστή χωρίς να χρειάζεται να εγκαταστήσουμε πρώτα τις ανάλογες libraries.

Ουφ! Νομίζω ότι αυτά ήταν όλα - ή, σχεδόν, τέλος πάντων! Σε γενικές γραμμές ο ACA500 Plus δείχνει να έχει λύσει κάποια θέματα σε τομείς που υστερούσε ο προκάτοχός του, με σημαντικότερο όλων το ότι μπορεί να μετατρέψει την 500άρα μας σε ένα WHDload μηχάνημα χωρίς την ανάγκη χρησιμοποίησης έξτρα επιταχυντή ή κάρτας μνήμης. Με τιμή στα 129,96€ και με όλα τα καλούδια που προανέφερα σίγουρα δείχνει ως μια (τουλάχιστον) ενδιαφέρουσα επιλογή. Ναι, νομίζω ότι ο Jens επέστρεψε!

Ξεφυλλίζοντας το περιοδικό Eight Bit

Πριν από μερικές μέρες, υπέπεσε στην αντίληψή μου η ύπαρξη ενός αποκλειστικά έντυπου περιοδικού για 8bit υπολογιστές στην αγγλική γλώσσα, με τον χαρακτηριστικότατο (αλλά ποσώς ευφάνταστο) τίτλο "EIGHT BIT". Αφού πληροφορήθηκα από το website του περιοδικού ότι υπάρχουν διαθέσιμα τεύχη προς πώληση στα 6€/τεύχος (+2€ ταχυδρομικά) έκανα άμεσα την παραγγελία μου και σήμερα, 11 ημέρες αργότερα, και χωρίς να έχει μεσολαβήσει οποιαδήποτε ενημέρωση πέραν του e-mail που έλαβα από την Paypal, παρέλαβα το τεύχος μου.

Η πρώτη (αλλά μεγάλη) έκπληξη ήταν το μέγεθός του, καθώς το Eight Bit δεν είχε το μέγεθος που (φυσιολογικά;) ανέμενα να έχει. Περισσότερα γι' αυτό αργότερα, όμως...

Ξεφυλλίζοντας στα γρήγορα το Eight Bit, ένιωσα την καρδιά μου να σκιρτά και ένα συναίσθημα ανυπομονησίας για να πέσω άμεσα στην ανάγνωση που είχα να νιώσω χρόνια τώρα: βλέπετε, ναι μεν το ανέφερα, αλλά δεν το είχα εμπεδώσει καν εγώ ο ίδιος - το αντικείμενο του περιοδικού είναι οι 8bit home computers!

Πράγμα που σημαίνει ότι ξεχνάμε Sensible, Kick Off, Shadow Of The Beast και χρήστες των οποίων η κατανόηση της λειτουργίας του μηχανήματός τους δεν ξεπερνάει το άνοιγμα του power switch και την εισχώρηση της δισκέτας - όχι, εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά (επιτέλους!)...

Εδώ λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με την "φάση" Pixel (και γενικώς τα έντυπα πληροφορικής της εποχής) μέχρι και το 1986 περίπου. Ήτοι, η ύλη δεν καταλαμβάνεται εξ ολοκλήρου από παρουσιάσεις παιχνιδιών, αλλά έχουμε και hardware και, το βασικότερο, προγραμματισμό! Όχι τίποτα τρομερό βρε αδερφέ, αλλά να, μερικές ρουτινίτσες να κάτσουμε να τις πληκτρολογήσουμε μπας και καταλάβουμε πώς στο διάολο λειτουργεί το ρημάδι το μηχάνημα! Ναι, μη φοβάστε, δεν θα το χαλάσετε - μετά θα μπορέσετε να συνεχίσετε να εξολοθρεύετε εξωγήινους!

Βέβαια, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, την χαρά για το περιεχόμενο του Eight Bit έρχεται γρήγορα να περιορίσει κάπως η - για μία ακόμη φορά - διαπίστωση του μεγέθους του (αυτό που σας έγραψα και στην αρχή). Τι εννοώ; Κοιτάξτε τις φωτογραφίες καλύτερα...

 

Από τις παραπάνω φωτογραφίες μπορεί κανείς να διαπιστώσει εύκολα 2 πράγματα: το πρώτο είναι το μέγεθος του περιοδικού και το δεύτερο η ποιότητα χαρτιού και εκτύπωσης, σε σύγκριση με το Retro Planet, καθώς έχουμε να κάνουμε με μια, ας την πούμε, παρόμοιου αντικειμένου προσπάθεια. Και την σύγκριση αυτή την κάνω προφανώς (και) για να ευλογήσω τα γένια μας καθώς, απ' ότι φαίνεται, δεν τα κάνουμε όλα χειρότερα εδώ στην ταπεινή Ελλαδίτσα: η εικόνα και η αίσθηση του Retro Planet σε σχέση με το Eight Bit είναι μίας ποιοτικής, "ακριβής" έκδοσης απέναντι σε κάτι κάπως πιο ερασιτεχνικό, πιο ευτελές ας το πούμε (αναφέρομαι μόνο σε μέγεθος/υλικά/εκτύπωση και προφανώς όχι στο περιεχόμενο, να το ξεκαθαρίσουμε!). Με αυτά δεν θέλω να μειώσω επ' ουδενί την αξία και την ποιότητα του Eight Bit το οποίο όπως ήδη έγραψα μου έκανε μεγάλο "κλικ", απλά θέλω να τονίσω ότι με τα ίδια σχεδόν χρήματα μπορούμε και προσφέρουμε εδώ στην Ελλάδα της κρίσης ένα περιοδικό παρόμοιου αντικειμένου, μεγαλύτερου μεγέθους, με καλύτερη ποιότητα εκτύπωσης και πολύ ποιοτικότερες πρώτες ύλες - αυτό, και τίποτα παραπάνω.

Μετά από την σύντομη αυτή παρένθεση, θα επιστρέψω στην ουσία και αυτή δεν είναι άλλη από το ότι - σε εμένα, τουλάχιστον - το Eight Bit άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις και ανέστησε χαμένα στη λήθη συναισθήματα, από τα χρόνια εκείνα που, ακόμα πιτσιρικάς, ρωτούσα μέχρι και 3 φορές ημερησίως τον περιπτερά της γειτονιάς μου εάν κυκλοφόρησε το καινούριο τεύχος του Pixel και, όταν τελικά αυτό συνέβαινε, το αγόραζα και το διάβαζα επανειλημμένα με θρησκευτική προσήλωση. Αν είστε σαν κι εμένα και "γουστάρετε 8μπιτα" σας συνιστώ να αποκτήσετε έστω και ένα τεύχος του Eight Bit. Δεν θα το μετανιώσετε...

Μια βόλτα στα κεντρικά γραφεία της Commodore στον Καναδά, 26 χρόνια πριν...

Όπως ίσως θα γνωρίζετε, αν "πέσω" πάνω σε βίντεο ή φωτογραφίες από τις εγκαταστάσεις κάποιας πάλαι ποτέ κραταιάς εταιρίας κατασκευής μικροϋπολογιστών, σπεύδω να σας ενημερώσω και να σας κοινοποιήσω το ευρεθέν περιεχόμενο. Στο παρελθόν είχαμε περιηγηθεί στη γραμμή παραγωγής της Amiga στο Bordeaux, αλλά και στο εργοστάσιο της Commodore στο Hong Kong. Τώρα έφτασε η ώρα για τον Καναδά - και πάλι με Commodore...

 Έχουμε να κάνουμε με ένα video που γυρίστηκε ως σχολικό project από τον Ben Kayfetz, και το οποία αργότερα υποτιτλίστηκε "μάλλον χρησιμοποιώντας Amiga", όπως μας λέει κι ο ίδιος ο δημιουργός του. Αράξτε, πάρτε μια κούπα ζεστό καφέ και κάντε μια βόλτα στις κεντρικές εγκαταστάσεις της Commodore στον Καναδά, 26 χρόνια πίσω, στο 1991...

Το Fire Breath κυκλοφορεί για τον Commodore 64 μετά από 26 ολόκληρα χρόνια!

Ακούστε ιστορία τώρα: το καλοκαίρι του 1990, ο νεαρός (τότε) Erik Hooijmeijer, χρησιμοποιώντας το monitor γλώσσας μηχανής του KCS Power Cartridge στον Commodore 64 του, και με ιδέες και επιρροές άλλες δικές του, άλλες από κινηματογραφικές ταινίες, άλλες από video games και άλλες από τον φίλο του Raymond έφτιαξε ένα arcade/platform παιχνίδι, το Fire Breath. Ενθουσιασμένος με τη δημιουργία του και προσδοκώντας να γνωρίσει επιτυχία και αναγνώριση έστειλε τη δισκέτα με το παιχνίδι του σε μία εταιρία με ειδίκευση στο αντικείμενο, ελπίζοντας να δει μια μέρα το Fire Breath στα ράφια των computer shops. Εις μάτην, όμως, καθώς μερικές εβδομάδες αργότερα μέσα σε έναν φάκελο του επιστράφηκε η δισκέτα χωρίς ούτε μία σημείωση, ούτε μία επεξήγηση, ούτε μία πρόταση για διόρθωση, τίποτα.

26 χρόνια αργότερα, ο Erik αποφάσισε να κατεβάσει τον 64άρη του που φύλαγε τόσα χρόνια στο πατάρι, να τον συνδέσει και να "θυμηθεί τα παλιά". Μέσα στις κούτες με τα πράγματα του υπολογιστή εντόπισε και τη δισκέτα με το Fire Breath και αποφάσισε ότι, έστω και ετεροχρονισμένα, ήταν καιρός το παιχνίδι του να κυκλοφορήσει επιτέλους!

Έτσι λοιπόν, μπορούμε πλέον όλοι να χαρούμε το γλυκύτατο platformer με την ωραία παρουσίαση και την χαριτωμένη μουσική του. Το Fire Breath γενικά δίνει την εντύπωση εμπορικής παραγωγής, καθώς μουσική, γραφικά, κίνηση των sprites κυμαίνονται σε πολύ καλά επίπεδα. Μόνη παραφωνία είναι το πού καταλήγει μετά από κάθε άλμα ο ήρωας Dojo - ναι, αυτός με την "καυτή" ανάσα!

Αν θέλετε να δοκιμάσετε και οι ίδιοι το Fire Breath - ναι, ειλικρινά αξίζει να του δώσετε μία ευκαιρία - μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ. Μπορείτε επίσης να διαβάσετε τη σχετική ανάρτηση στο blog του δημιουργού του ή και να κατεβάσετε την trained έκδοση των Genesis Project από εδώ. (Πηγή: Vintage Is The New Old).

Το Genius Into The Toy Warehouses κυκλοφόρησε ΚΑΙ για Commodore Plus/4!

Στις 29 Δεκεμβρίου σας είχα ενημερώσει για το port του Genius Into The Toy Warehouses για τον Commodore 64 από τον ίδιο τον Daniele Liverani. Σχεδόν 2 εβδομάδες αργότερα, ο πολυπράγμων δημιουργός μας εκπλήσσει ευχάριστα για μία ακόμη φορά, καθώς μόλις ανακοίνωσε την μεταφορά του παιχνιδιού του και στον Commodore Plus/4!

Πράγματι, είναι πλέον προφανές ότι ο εξ Ιταλίας ορμώμενος rock συνθέτης, μουσικός και προγραμματιστής παίζει την assembly των MOS 6502/6510/8501 στα δάχτυλα, καθώς ο χρόνος που μεσολαβεί από port σε port είναι πρακτικά ελάχιστος! Έτσι όπως πάει δηλαδή τι θα ακολουθήσει; Μεταφορά και σε BBC micro και Acorn Electron σε μία εβδομάδα (δεν τους αναφέρω τυχαία, έχουν τον ίδιο επεξεργαστή);

Δεν θα γράψω περισσότερα για το παιχνίδι, καθώς έχει ήδη παρουσιαστεί αναλυτικά στο 14ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet καθώς και από το παρόν blog. Συνεπώς, αν είστε τυχερός κάτοχος ενός Commodore Plus/4 μπορείτε να κατεβάσετε και να χαρείτε το Genius Into The Toy Warehouses από εδώ. (Πηγή: Vintage Is The New Old).

Super Retro Boy: το Gameboy ξαναζεί!

Κάποτε, όσοι επισκέπτονταν την CES στο Las Vegas είχαν την ευκαιρία να δουν από κοντά σε πρώτη παρουσίαση υπολογιστές που έμελε να γράψουν ιστορία, όπως ο Commodore VIC-20, o Commodore 64, ο Commodore Plus/4 ή ο Atari ST. Φέτος, στα πλαίσια της CES που ολοκληρώθηκε πριν από μερικές μόλις μέρες, παρουσιάστηκε μια νέα φορητή παιχνιδομηχανή, η οποία, οπτικά τουλάχιστον (και όχι μόνο), θα ξυπνήσει πολλές αναμνήσεις: το Super Retro Boy.

Το Super Retro Boy θα μπορούσε κάποιος με μια πρώτη ματιά να το περάσει άνετα για το original Gameboy της Nintendo, κι αυτό κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι, καθώς πρόκειται για μία handheld συσκευή που υπόσχεται πλήρη συμβατότητα με τα ιερά τέρατα του παρελθόντος Gameboy, Gameboy Color και Gameboy Advance.

Το Super Retro Boy δέχεται - και τρέχει, εννοείται - τα cartridges από τα προαναφερθέντα handhelds της Nintendo, έχει το look του Gameboy, μια εξαιρετική (και ιδιαίτερα φωτεινή) οθόνη και μπαταρία που του χαρίζει 10 ώρες συνεχούς gameplay. Λόγω της χρήσεως του case του Gameboy τα trigger buttons του Advance έχουν μεταφερθεί στην μπροστινή πλευρά, γεγονός που μάλλον ως άβολο μπορεί να χαρακτηρισθεί με μία πρώτη ματιά (παρόλο που οι δημιουργοί της κονσόλας υποστηρίζουν ότι το design που παρουσιάστηκε μπορεί να μην είναι αυτό ακριβώς που θα υιοθετηθεί τελικά).

Αν αναρωτιέστε τι γίνεται με τα δικαιώματα χρήσης της τεχνολογίας της Nintendo και των cartridges των Gameboy, οι άνθρωποι του Retro-Bit απαντούν ότι έχει παρέλθει το απαραίτητο χρονικό διάστημα ώστε να μην αντιμετωπίσουν νομικά προβλήματα. Το πιθανότερο είναι αυτοί να γνωρίζουν καλύτερα.

Το Super Retro Boy αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Αύγουστο του 2017 με τιμή 79,95 δολάρια ΗΠΑ. Τώρα, αν κάποιος αναρωτιέται γιατί να μην χρησιμοποιήσει απλά το παλιό του Gameboy αντί να αγοράσει ένα καινούριο - που μάλιστα δεν θα είναι καν Nintendo - εγώ θα σας απαντήσω ότι θα κρατήσω το original Gameboy με το Tetris και μια χαρά ευτυχισμένος θα είμαι. Αλλά, προφανώς, το Super Retro Boy μάλλον δεν απευθύνεται σε μένα!

Pietro Bros για Spectrum 128

Δεν θα σας πω ψέματα: δεν είμαι φίλος του Mario και των παιχνιδιών στα οποία πρωταγωνιστεί ο μυστακιοφόρος Ιταλο-αμερικάνος υδραυλικός-μασκότ της Nintendo. Για την ακρίβεια, δεν είμαι φίλος των παιχνιδιών του πλην των 2 πρώτων εμφανίσεών του: ναι, αναφέρομαι φυσικά στα κλασικά Donkey Kong και Mario Bros, που μας έρχονται από τα μακρινά 1981 και 1983, αντίστοιχα. Μιλάμε για παιχνίδια τόσο κλασικά που, αν και ξεκίνησαν τη σταδιοδρομία τους από τα arcades, μεταφέρθηκαν όχι μόνο στους home υπολογιστές και τις κονσόλες, αλλά και σε οτιδήποτε κρύβει μέσα του επεξεργαστή και μνήμη, ήτοι κινητά τηλέφωνα, tablets, ρολόγια και δεν ξέρω κι εγώ πού αλλού!

Φυσικά, ο συμπαθής ZX Spectrum δεν γινόταν να μείνει έξω απ' τον χορό, οπότε τιμήθηκε κι αυτός με τις κυκλοφορίες δεκάδων official και unofficial μεταφορών των παραπάνω παιχνιδιών. Μεταφορές που ξεκίνησαν να εμφανίζονται από το 1982 και φτάνουν μέχρι και τις μέρες μας, καθώς, πριν από έναν περίπου μήνα εμφανίστηκε το Pietro Bros, ένας κλώνος του Mario Bros για το δημοφιλέστερο δημιούργημα του "θείου" Clive.

Το παιχνίδι φτιάχτηκε χρησιμοποιώντας την Plus (+) έκδοση της Nirvana Engine, πράγμα που σημαίνει ότι όχι μόνο δεν θα δείτε color clashing, αλλά και θα συναντήσετε περισσότερα από 2 χρώματα σε blocks των 8x8 pixels, γεγονός που δίνει εξαιρετικά αποτελέσματα στο οπτικό κομμάτι του Pietro Bros. Ή, τουλάχιστον, όσο εξαιρετικά χρειάζεται για έναν κλώνο του Mario Bros!

Το Pietro Bros δείχνει γενικώς προσεγμένο και διασκεδαστικό σαν παιχνίδι - τουλάχιστον σε όσους αρέσει το Mario Bros - αλλά έχει κάποια "κουσούρια" τα οποία προσωπικά δεν γινόταν να προσπεράσω. Τα αναφέρω εν συντομία, λοιπόν:

- τρέχει μόνο σε ZX Spectrum με 128Κ μνήμης

- στην εξομοίωση crashαρε σε ZX Spectrum +2 (όχι όμως και στον +2A!)

- δεν έχει δυνατότητα επαναπρογραμματισμού των πλήκτρων, και παίζεται μόνο με τα cursor keys και το "0"

- υποστηρίζει μόνο Sinclair joystick

Τα παραπάνω ίσως να μην ενοχλούν κάποιους και, οφείλω να ομολογήσω ότι μπορεί κάποιος να ζήσει και μ' αυτά. Απλά οφείλω να τα σχολιάσω, καθώς, ειδικά τα reconfigurable πλήκτρα και η υποστήριξη του Kempston joystick θεωρούνται εκ των ουκ άνευ από το 1984 και μετά!

Μπορείτε να κατεβάσετε το Pietro Bros από εδώ. (Πηγή: Indie Retro News).

Live update στον 64άρη σας με το Assembly64!

Ας υποθέσουμε ότι είστε ένας ευτυχής κάτοχος Commodore 64. Ας υποθέσουμε επίσης ότι έχετε κατανοήσει - μεγάλος άνθρωπος είστε άλλωστε κατά πάσα πιθανότητα - ότι καλές οι κασέτες και οι δισκέτες, αλλά η ευκολία ενός σύγχρονου αποθηκευτικού μέσου είναι απαράμιλλη. Προμηθευτήκατε λοιπόν κι εσείς ένα 1541 Ultimate II ή, επειδή τα 150+€ σας φάνηκαν πολλά, καταφύγατε στην φθηνότερη και τίμια λύση ενός SD2IEC, όπως είναι το SD-MGR του καλού φίλου MasterGR. Επειδή λοιπόν είστε και ενημερωμένος και παρακολουθείτε το παρόν blog (από το dony.gr πλέον, μην ξεχνιόμαστε) κατεβάσατε και την συλλογή παιχνιδιών με τα σωστά filenames που σας ετοίμασα ακολουθώντας τις οδηγίες του φίλου και συναδέλφου στα hobbies dimfil (Δημήτρης Φ.) που βρήκατε εδώ. 

Όλα καλά λοιπόν, έτσι; "Μια χαρά", θα πείτε. Ωραία λοιπόν, και τι κάνετε κάθε φορά που κυκλοφορεί κάποιο νέο παιχνίδι, κάποιο νέο demo, κάποιο νέο utility για τον 64άρη σας; Φαντάζομαι πηγαίνετε στο csdb.dk και το κατεβάζετε, το αποσυμπιέζετε, του φτιάχνετε το όνομα, ίσως να το βάζετε και σε κάποιο folder και στη συνέχεια το μεταφέρετε στην SD ή στο USB stick σας κι από εκεί στον Commodore 64. Κι αν κατεβάσατε πολλά αρχεία (παιχνίδια, demos κλπ); Απλά επαναλαμβάνετε την παραπάνω διαδικασία όσες φορές χρειαστεί. "Ναι, αλλά κουραστικό δεν είναι;" θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος. "Μα δεν γίνεται κι αλλιώς!", θα απαντήσετε. Και μέχρι πριν από λίγο καιρό θα είχατε και απόλυτο δίκιο. Όχι πλέον, όμως!

Ήρθε η ώρα να γνωρίσετε το Assembly64, το θαυματουργό utility που αναλαμβάνει να κάνει όλα τα παραπάνω για σας! Θέλετε να κατεβάσετε όλα τα παιχνίδια από το c64.com και να τα φτιάξετε αλφαβητικά και subdirectories με σωστά filenames κλπ; Check. Θέλετε να κατεβάσετε τα τελευταία demos από το csdb.dk και να τα σώσετε τακτικά και οργανωμένα στην SD σας; Check. Βρήκατε ένα καινούριο παιχνίδι που κυκλοφόρησε μόλις χθες και θέλετε να τσεκάρετε πληροφορίες, screenshots κλπ; Check. Δεν παρακολουθήσατε τα τεκταινόμενα της τελευταίας εβδομάδας και θέλετε να κατεβάσετε αυτόματα όλες τις τελευταίες κυκλοφορίες προκειμένου να τις τεστάρετε στον 64άρη σας; Ε, το καταλάβατε... check!

Με το Assembly64 όλα τα παραπάνω μετατρέπονται από χρονοβόρα και βαρετή διαδικασία σε... παιχνιδάκι, καθώς η κάθε εργασία πραγματοποιείται με μερικά clicks του ποντικιού (κάποιες και μόνο με ένα!). Αφού κατεβάσετε το πρόγραμμα από εδώ για 32bit Windows (ή από εδώ για 64bit) το αποσυμπιέζετε, το εκτελείτε, του υποδεικνύετε το drive letter της SD κάρτας ή του USB stick σας και... φύγατε!

Έχετε τη δυνατότητα να δημιουργήσετε/ενημερώσετε οποιαδήποτε κατηγορία θέλετε (παιχνίδια, demos, tools, intros, discmags κλπ) ή, αν είστε και βιαστικός, ακόμα και όλες μαζί! Αν δηλαδή είστε υπερήφανος που φτιάξατε μια συλλογή παιχνιδιών, demos ή εφαρμογών που είναι up to date μέχρι και σήμερα, χρησιμοποιώντας το Assemby64 μπορείτε να είστε σίγουρος ότι θα είναι up to date για... πάντα! Ή ακόμα καλύτερα, το πρόγραμμα μπορεί να αναλάβει να σας φτιάξει μόνο του τη συλλογή, και μετά να την ενημερώνει κιόλας! Επιτέλους, μιλάμε για το πλέον ίσως χρηστικό utility για τον Commodore 64 εν έτει 2017 - και αφήστε τους άλλους να παιδεύονται με κασέτες και δισκέτες!

Το Assembly64 μου το υπέδειξε και πάλι ο καλός φίλος dimfil ο οποίος, δεν ξέρω πού πάει και τα ξετρυπώνει, αλλά μου (μας) έχει προσφέρει πολλές χρησιμότατες λύσεις και πληροφορίες που έχει εντοπίσει, τονίζοντας ότι θα ήταν καλή ιδέα να τις ανεβάσω στο blog μου προκειμένου να γίνουν γνωστές και στους υπόλοιπους ενδιαφερόμενους. Και, φυσικά, αυτό οφείλω να κάνω και αυτό κάνω!

Μόλις κατέβασα τα παιχνίδια της τελευταίας εβδομάδας!

Ο καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψετε όλες τις δυνατότητες του Assembly64 είναι το κατεβάσετε και να το δοκιμάσετε και οι ίδιοι (κάτι μου λέει πάντως ότι θα εντυπωσιαστείτε!). Μοναδικό (ας το πούμε) "μελανό" σημείο που εντόπισα είναι ο περιορισμός στις αναζητήσεις/ημέρα (στην FREE έκδοση), κάτι που ίσως να σας προτρέψει να φιλοτιμηθείτε και να κάνετε ένα μικρό donation στον δημιουργό του.

Τέλος, να αναφέρω ότι το Assembly64 υπάρχει και σε εκδόσεις για MacOSX καθώς και για Linux, τις οποίες μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ και από εδώ, αντίστοιχα. Καλές ενημερώσεις!

Mazeract για ZX Spectrum

Το Mazeract είναι ένα ολοκαίνουριο puzzle game για τον ZX Spectrum. Η υπόθεσή του μάλιστα, είναι του τύπου πιο-απλή-πεθαίνεις, καθώς οδηγείτε τον ήρωα στις πίστες κάθε επιπέδου στους διαδρόμους που δεν έχουν κιβώτια με κατεύθυνση προς την έξοδο της πίστας. Ήδη, από πολύ νωρίς στο παιχνίδι, πρέπει να συλλέξετε σε κάθε επίπεδο και κάποιο (ή κάποια) κλειδί(ά) που θα σας ανοίξει την πόρτα της εξόδου. Ούτε σπρώχνετε τα κιβώτια, ούτε μετακινείτε κάτι, τίποτα άλλο, αυτό είναι.

"Δεν παίζει, δεν γίνεται να είναι τόσο απλό" θα πείτε και, εντάξει, εν μέρει έχετε δίκιο. Και λέω "εν μέρει" γιατί στην αρχή είναι όντως τόσο απλό. Στη συνέχεια όμως διαπιστώνετε ότι βρίσκετε στο διάβα σας κάποια έγγραφα, έγγραφα τα οποία μπορεί να περιέχουν ενδιαφέροντα hints ή απλά διασκεδαστικά κείμενα που προσπαθούν να φτιάξουν ατμόσφαιρα στο  παιχνίδι. Αυτό όμως που τελικά δίνει  κάποιους πόντους στο gameplay και στο βάθος του παιχνιδιού είναι η ύπαρξη teleporters,  μέσω των οποίων κινείστε στις διάφορες πίστες του κάθε επιπέδου στην προσπάθειά σας να συλλέξετε τα απαραίτητα κλειδιά αλλά και, το κυριότερο, να βρείτε την έξοδο.

 

Το Mazeract δεν θέτει νέα στάνταρντς στο gaming. Ούτε στον ήχο (κάποια σκόρπια ηχητικά εφέ εδώ κι εκεί) αλλά ούτε και στα γραφικά, τα οποία ναι μεν είναι καθαρά και πολύχρωμα (με δεδομένους τους περιορισμούς του Spectrum, πάντα) αλλά είναι ταυτόχρονα δισδιάστατα και απλούστατα. Έχει όμως κάποιο ενδιαφέρον από ένα σημείο και μετά σαν σπαζοκεφαλιά (puzzle game, θυμάστε;) και είναι ιδιαίτερα θετικό το γεγονός ότι το κάθε επίπεδο έχει τον κωδικό του και δεν χρειάζεται κάθε φορά να παίζετε όλο το παιχνίδι από την αρχή...

Θα πρότεινα να το δοκιμάσετε, έχει κάποια θετικά στοιχεία μέσα στην απλότητά του και τρέχει σε κάθε μοντέλο ZX Spectrum (εκτός από τον 16άρη - αναμενόμενο!). Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ. (Πηγή: Indie Retro News).

Chibi Akuma(s) για Amstrad CPC

Ένα νέο shoot 'em up κυκλοφόρησε πριν από μερικές ημέρες για τους Amstrad CPC και CPC Plus, το Chibi Akuma(s). Πρόκειται για ένα παιχνίδι που βρίθει διεστραμμένου χιούμορ, μαύρων αστείων, "καμένων" παραπομπών, ακατάσχετου υβρεολογίου και... παράξενων γραφικών!

Για να μη νομίζετε ότι υπερβάλλω χωρίς λόγο (το κάνω ΠΑΝΤΟΤΕ για κάποιο λόγο!), σας παραθέτω απόσπασμα του (όχι και τόσο) δακρύβρεχτου story από το site του παιχνιδιού: "Join Chibiko in her unholy battle against the invasion of badly drawn, cliche and generally uninspired enemies, pummel your way through 4 levels of brainless firepower crazy action - and unleash hell on the 4 end level boss enemies!". Εντάξει, απλά respect!

To Chibi Akuma(s) διαφημιζόταν εδώ και καιρό ως το απόλυτο bullet hell shoot 'em up για τους υπολογιστές της σειράς CPC και CPC Plus και αυτό ακριβώς είναι. Μάλιστα, σε τέτοιο βαθμό που πιθανότερο είναι κάθε κίνησή σας να σας οδηγήσει πάνω σε βλήμα κάποιου αντιπάλου παρά σε κενό χώρο! Φυσικά, οι εκατοντάδες σφαίρες ταυτόχρονα στην οθόνη έχουν ένα τίμημα, και αυτό δεν είναι άλλο από το ότι η κίνηση της οθόνης (scrolling) αλλά και των sprites πάνω σε αυτήν είναι αρκετά απότομη. Αυτό, σε συνδυασμό με τα (τουλάχιστον) "ιδιαίτερα" γραφικά, το firing σε δύο κατευθύνσεις με διαφορετικά πλήκτρα και την σπαστή κίνηση, αφαιρεί αρκετά από την (όποια) διασκέδαση θα μπορούσε να προσφέρει το Chibi Akuma(s) - τουλάχιστον αυτό εισπράττω εγώ, κάποιος άλλος ίσως να μπορούσε να παραβλέψει τα παραπάνω για χάρη του καμένου σεναρίου και, γενικά, του όλου ύφους του παιχνιδιού...

Καλό θα ήταν πάντως να το δοκιμάσετε και οι ίδιοι, έτσι δεν είναι; Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ ή, αν ο υπολογιστής σας είναι εφοδιασμένος με ParaDOS, από εδώ. (Πηγή: Vintage Is The New Old).

dony.gr it is!

Καλός (;) τίτλος το donysoldcomputers.blogspot.gr, δεν λέω, αλλά είναι ολίγον τι μακρινάρι ως διεύθυνση και ίσως και για κάποιους και σχετικά δύσκολο στην απομνημόνευση καθώς, ας μην ξεχνάμε ότι ο μέσος όρος ηλικίας των ανθρώπων που παρακολουθούν το παρόν blog πλησιάζει επικίνδυνα τον μισό αιώνα!

Σε μία κίνηση λοιπόν καλής θέλησης, μεγαλοψυχίας, σπάνιας γαλαντομίας - πείτε το όπως θέλετε, αρκεί να είναι αρκούντως ψωνίστικο! - κατοχύρωσα το πιο-εύκολο-δεν-γίνεται dony.gr, το οποίο πλέον κάνει απευθείας redirect στο blog που διαβάζετε αυτή τη στιγμή. Συνεπώς από εδώ και πέρα δεν χρειάζεται να θυμάστε διευθύνσεις-σιδηροδρόμους, καθώς πηγαίνοντας απλά στο dony.gr από τη γραμμή διευθύνσεων του browser σας θα μπορείτε να διαβάζετε τα τελευταία νέα και παρουσιάσεις από τον χώρο του retro computing.

Φυσικά, μιας και έχουμε να κάνουμε με ένα απλό web redirection η παλιά διεύθυνση ισχύει ακόμα, όπως μπορείτε να δείτε και στην γραμμή διευθύνσεων του περιηγητή σας...

AmiPi drive: the Gotek killer

AmiPi drive λοιπόν... "Τι είναι αυτό ρε Dony;" θα αναρωτηθεί κάποιος εύλογα. Εντάξει, αφού το θέλετε, θα σας spoilerιάσω: το AmiPi drive είναι ένας floppy disk drive emulator για την Amiga. Ένας floppy disk drive emulator που έχει στην καρδιά του ένα ολόκληρο Raspberry Pi 1 model A+!

Το όλο project αποτελεί σύλληψη ενός Ιταλού, του Maurizio Ramondo από το 2012, αλλά βρισκόταν σε εντελώς ερασιτεχνικό στάδιο, ειδικά από την άποψη του hardware, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και από το blog του. Ευτυχώς για εμάς, ο γνωστός και μη εξαιρετέος hardware & software guru, ο Δημήτρης Λ. που είναι ευρύτατα γνωστός ως MasterGR, αποφάσισε να συνεχίσει και να εξελίξει το όλο project, αλλά αυτή τη φορά με άλλα standards, με κανονικό case, με κανονικό τυπωμένο κύκλωμα και έτοιμο πλακετάκι, με έτοιμη SD κάρτα, γενικώς, ένα kit έτοιμο για τοποθέτηση στην Amiga. Επειδή όμως οι εικόνες μιλάνε πολύ καλύτερα από τις λέξεις, αντί να σας αραδιάσω 20.000-30.000 λέξεις κειμένου (!) θα σας εξηγήσω τα πάντα με 20-30 φωτογραφίες, μια ισοδυναμία που ισχύει εάν δεχτούμε αξιωματικά ότι 1 εικόνα=1.000 λέξεις όπως υποστήριζαν κάποτε οι Κινέζοι...

Να διευκρινίσω πριν ξεκινήσουμε ότι το AmiPi drive μπορεί θεωρητικά να τοποθετηθεί σε οποιοδήποτε μοντέλο Amiga, αρκεί κατά την παραγγελία σας να πείτε στον MasterGR πού θέλετε να το χρησιμοποιήσετε. Λόγω όμως της ευκολίας τοποθέτησης σκληρού δίσκου και λοιπών sexy extras (λέγε με WHDload) σε όλα τα υπόλοιπα μοντέλα, είναι καταλληλότερο για τις Amiga 500 και 500 Plus. Έτσι λοιπόν, όλα όσα θα δείτε στη συνέχεια δοκιμάστηκαν σε Amiga 500 με 512ΚΒ trapdoor RAM expansion - αυτό βασικά το configuration που έρχεται στο μυαλό όλων μας όταν ακούμε τη λέξη "Amiga"!

Πάμε, λοιπόν!

Ωπ! Καινούριο πακετάκι από τον MasterGR! Τι καλό μας ετοίμασε αυτή τη φορά;

Χμμμ... ένα Raspberry Pi 1ης γενιάς βλέπω...

Μάλιστα: Raspberri Pi 1 Model A+, AmiPi drive και μια SD καρτούλα.

Το ένα κουμπί ήταν θύμα της μεταφοράς. Ευτυχώς όχι κάτι που δεν διορθώνεται με λίγη UHU!

Ανοίγοντας το case του AmiPi drive...

Το Raspberry Pi περιμένει να τοποθετηθεί.

There you go!

Το floppy disk drive φεύγει, το AmiPi drive έρχεται!

ΟΚ, αφαιρέσαμε και την θωράκιση - ξεχάστε το ραδιόφωνο!

Προσθέσαμε και τα καλώδια data και τροφοδοσίας του drive και είμαστε έτοιμοι για τοποθέτηση αφού...

...αφού πρώτα κλείσουμε και βιδώσουμε το AmiPi drive, φυσικά!

Ορίστε, κάθισε "κουτί"!

Παρατηρούμε ότι η υποδοχή για την SD κάρτα κάθεται στη θέση της δισκέτας, ενώ τα κουμπιά ελέγχου βρίσκονται στη θέση του eject button. Έξυπνο, δεν μπορείτε να πείτε!

Βλέπουμε εδώ την πίσω όψη του AmiPi drive, όπου διακρίνεται ο διακόπτης ενεργοποίησης/απενεργοποίησης του df1:. Θα μιλήσουμε γι' αυτόν αργότερα...

Το θέαμα θα ήταν υπέροχο εάν είχα μπει στον κόπο να καθαρίσω την Amiga! Απ' ότι φαίνεται ο προηγούμενος ιδιοκτήτης πέραν της ελάχιστης σχέσης που είχε με τα ηλεκτρονικά και την τιμιότητα (ξέρω τι σας λέω!), είχε και ελάχιστη σχέση με την καθαριότητα!

Έτσι θα φαίνεται η 500άρα σας μετά την εγκατάσταση του AmiPi drive. Όμορφο, κομψό θέαμα χωρίς βανδαλισμούς στο case.

Και ναι, παίζει και το φωτάκι για το activity του floppy disk drive!

To menu του AmiPi drive. Μπορούμε να επιλέξουμε τα images που επιθυμούμε να τοποθετήσουμε στο κάθε disk drive (df0:-df3:) μέσω ποντικιού, πληκτρολογίου ή και joystick. Δεν σας χάλασε!

Αφού επιλέξαμε τα images που θέλουμε, ξεκινάει το φόρτωμα!

Ε, ναι, εντάξει, τι περιμένατε δηλαδή; SWOS θα έβαζα;

Λοιπόν, έχω την αίσθηση ότι μετά από όλες αυτές τις φωτογραφίες πήρατε μια μυρωδιά του τι εστί AmiPi drive, έτσι δεν είναι; Ας γράψω όμως και κάποια πραγματάκια λίγο πιο αναλυτικά...

Στην παρούσα φάση - γιατί υπάρχει ενδεχόμενο το software να εξελιχθεί στο άμεσο μέλλον - το AmiPi drive μπορεί να εξομοιώσει μέχρι και 4 φυσικά disk drives (df0:-df3:) με μέχρι και 4 images (.adf ή .adz) στο καθένα. Με λίγα λόγια, εάν το παιχνίδι ή η εφαρμογή που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε υποστηρίζει 4 disk drives, μπορούμε να έχουμε φορτωμένα στη μνήμη της Amiga (του Raspberry Pi, στην ουσία) μέχρι και 16 disk images! Φυσικά, αν το παιχνίδι υποστηρίζει 3 disk drives τα images πλέον γίνονται το πολύ 12, εάν υποστηρίζει 2 disk drives γίνονται 8 και, στην - όχι σπάνια, πάντως! - περίπτωση κάποιου ιδιαιτέρως δύστροπου παιχνιδιού, μπορούμε να έχουμε μέχρι 4 images ταυτόχρονα στην μνήμη. Η εναλλαγή των images γίνεται με τη χρήση του αριστερού κουμπιού του AmiPi drive (κυκλικά) ενώ με το δεξί κουμπί μπορούμε να επιλέξουμε να αποθηκεύσουμε το τρέχον image εφ' όσον έχουμε κάνει σε αυτό κάποιες αλλαγές. Εάν πατήσουμε και τα 2 κουμπιά ταυτόχρονα κάνουμε προσωρινό eject σε όλα τα images, ούτως ώστε μετά το επόμενο reset (Ctrl+A+A) να επιστρέψουμε στο menu επιλογής images και να μην ξαναφορτώσει αυτόματα το παιχνίδι που είχαμε επιλέξει τελευταίο. Γενικά η χρήση του AmiPi drive είναι ιδιαίτερα εύκολη για την πλειοψηφία των περιπτώσεων και, σε περίπτωση που δεν σας φτάνουν οι εικόνες και το κείμενο, μπορείτε να κατεβάσετε και να παρακολουθήσετε ένα σύντομο (αλλά κατατοπιστικό) video που έχει φτιάξει ο ίδιος ο Master GR από εδώ και εδώ (1ο και 2ο μέρος αντίστοιχα).

Όπως θα διαβάσατε και παραπάνω, το AmiPi drive έχει έναν διακόπτη στην πίσω πλευρά του. Ο διακόπτης αυτός ενεργοποιεί ή απενεργοποιεί το εξωτερικό floppy disk drive (df1:). Μπερδευτήκατε; Δώστε βάση, λοιπόν: σε περίπτωση που επιθυμούμε να μεταφέρουμε κάποιο από τα images που βρίσκονται στην SD κάρτα μας σε φυσική δισκέτα, η δυνατότητα αυτή υπάρχει με το AmiPi drive (σε αντίθεση με το Gotek) και γίνεται ως εξής: συνδέουμε ένα εξωτερικό disk drive στην 500άρα μας, και πατάμε τον διακόπτη στο πίσω μέρος του AmiPi drive ώστε να το ενεργοποιήσουμε. Από το menu του AmiPi επιλέγουμε το XCOPY στο df0: και τη δισκέτα που θέλουμε να αντιγράφουμε στο df2:. Τοποθετούμε μία άγραφη δισκέτα στο εξωτερικό floppy disk drive (df1:), κάνουμε boot την Amiga και, αφού φορτώσει το XCOPY επιλέγουμε ως source το df2: και ως target το df1:. As simple as it gets!

Ολοκληρώνοντας, θα πρέπει να κάνουμε και μια αναφορά στην τιμή: το AmiPi drive κοστίζει 39€ + 4€ για την 4GB SD κάρτα με τα images των παιχνιδιών και τα αρχεία που χρειάζονται απαραίτητα προκειμένου να bootάρει το AmiPi drive. Σε αυτό το ποσό θα πρέπει να προσθέσετε το κόστος ενός Raspberry Pi 1 Model A ή Α+, που κυμαίνεται από 15€-35€ (ανάλογα με το πόσο θα επιθυμήσει να σας αρμέξει αυτός που θα σας το πουλήσει). Κοστολογικά λοιπόν το AmiPi drive κοστίζει σχεδόν τα διπλάσια χρήματα από το Gotek, αλλά, συγκρινόμενο με αυτό έχει να επιδείξει μόνο πλεονεκτήματα. Αναφέρω επιγραμματικά τη δυνατότητα εξομοίωσης μέχρι και 4 disk drives (αντί ενός), τη δυνατότητα αλλαγής/εγγραφής των images, το γραφικό menu μέσω του οποίου επιλέγουμε τα images και τα disk drives, την μη ανάγκη απομνημόνευσης θέσεων μνήμης για το κάθε image και, τέλος, τη δυνατότητα εγγραφής φυσικής δισκέτας. Εάν όλα αυτά σας συγκινούν και θέλετε να δώσετε νέα ζωή στην Amiga 500(Plus) σας και να ξεφορτωθείτε όλες εκείνες τις κούτες με τις δισκέτες που φυλούσατε εδώ και χρόνια, το AmiPi drive είναι για σας!