Το Bubble Bobble το ξέρουν όλοι. Όπως φυσικά το ήξερα και στα 80s, τότε που ξημεροβραδιαζόμασταν στο Λιόφωτο, στη Χαβάη, στο Στόχο και σε άλλα ουφάδικα, προσπαθώντας να μη χάσουμε κανονάκι για να ανοίξουμε μια ακόμα "διαμαντόπιστα"! Ναι, μπουκάλες, μαγκούρες, τσίχλες, όλα αυτά τα bonuses και power-ups που στοιχειώνουν ακόμα τη gaming ηρεμία μας ήταν εκεί, υπό το συνεχώς επαναλαμβανόμενο αλλά τόσο μα τόσο "πιασάρικο" tune του παιχνιδιού.
Δεν θα σας πω ψέματα: όταν τελικά κυκλοφόρησε το Bubble Bobble το 1987 από την Firebird, ένα port που οφειλόταν στις προσπάθειες των ανθρώπων της Software Creations, και, παρόλο που εισέπραξε ενθουσιώδεις κριτικές και ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού από τους χρήστες, εμένα δεν μου άρεσε: κάτι τα χοντροκομμένα γραφικά, κάτι τα "συστήματα" του ηλεκτρονικού που δεν έπιαναν (μα, ούτε ένα, στην τύχη να μην έχουν μεταφέρει;), ένιωσα μεγάλη απογοήτευση με το conversion. Τελικά, το μόνο που είχαν καταφέρει να μεταφέρουν αυτούσιο ήταν... η μουσική!
Ναι, χωρίς πλάκα, μπορεί από δω κι από κει να έκαναν τα "στραβά μάτια" ή να "έκλεβαν" απ' όπου μπορούσαν, αλλά, όταν ο Peter Clarke ασχολήθηκε με τη μεταφορά της μουσικής φάνηκε να (ξανα)θυμάται σε μια στιγμή με ποιο μηχάνημα είχε να κάνει και τις δυνατότητες που αυτό είχε! Το αποτέλεσμα; Το tune του Bobble Bobble στον Commodore 64 είναι εξίσου επαναλαμβανόμενο και εξίσου πιασάρικο με αυτό του ηλεκτρονικού αλλά, επιτρέψτε μου, μάλλον καλύτερο! Συγχαρητήρια Peter Clarke for a job (very) well done!
Κοίτα να δεις... Το Σάββατο ήμουν Παγκράτι και είδα πως στήνουν νέο μαγαζί (εστιατόριο-κάτι) εκεί που ήταν το Λιόφωτο. Η τράπεζα που ήταν πιο πριν εκεί είχε καλύψει τους τοίχους με μεταλλικά στοιχεία, τα οποία τώρα αφαιρέθηκαν κι έχει αποκαλυφθεί το ίχνος από την πινακίδα του LIOFOTO (δεν θυμόμουν πως ήταν με λατινικούς χαρακτήρες!). Πήρα και μία φωτογραφία, αλλά δεν έχει επιλογή για συνημμένο εδώ οπότε την ανέβασα εδώ: https://imgur.com/a/lTqMXQn .
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοστάρω αυτό το σχόλιο γιατί, περιέργως, δεν βρήκα άλλη αναφορά online!
Σε ευχαριστώ πολύ - το εκτιμώ ιδιαίτερα ότι έκανες τον κόπο να ανεβάσεις την φωτογραφία και να με ενημερώσεις. Το Λιόφωτο θα αποτελεί για μένα μια από τις πιο γλυκές αναμνήσεις, καθώς συνδύαζε την ανεμελιά των video games με έναν χώρο καθαρό, φιλικό και αξιοπρεπέστατο, που δεν είχε την παραμικρή σχέση με την ατμόσφαιρα των σφαιριστηρίων της εποχής. Και χρωστάμε ένα πολύ μεγάλο "ευχαριστώ" στον Άγγελο και την μακαρίτισσα τη Ντίνα που δημιούργησαν και διατήρησαν αυτό τον υπέροχο χώρο επί περίπου μια δεκαετία.
ΔιαγραφήThanks for the memories!
Πηγαίνοντας στο 28 Γυμνάσιο/Λύκειο, το Λιώφοτο ήταν ο πρώτος προορισμός μας μετά το κουδούνι του σχολάσματος (και, ενίοτε, αιτία καθυστέρησης όταν ήμασταν απογευματινοί!). Όντως ένας χώρος καθαρός με κάθε έννοια και διαφορετικός, συν το ότι είχε πολύ προσεγμένους τίτλους. Δεν ήταν συχνό, πχ, να βλέπεις τις τεράστιες NeoGeo με τις οθόνες οπίσθιας προβολής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλη μία ιστορία και ανάμνηση που χάθηκε ελέω τραγικών πολιτικών...
Feel free να ποστάρεις κανονικά, αν θες, τη φωτο για να μη φαγωθεί στο imgur...
Σε ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΔιαπιστώνω με έκπληξη ότι ήσουν συμμαθητής μου, καθώς και εγώ από το 28ο αποφοίτησα, το 1989. Εσύ υποθέτω είσαι κατάτι νεώτερος, έτσι; (το λέω γιατί πλέον όλοι είναι νεώτεροι!)
Επίσης, δεν ξέρω αν θυμάσαι και την μασκώτ του Λιόφωτου, τον περίφημο Ντόπυ, το σκυλάκι trolley της Ντίνας...
Α, ναι, εγώ αποφοίτησα το '94, λογικά ίσα που συνυπάρξαμε για μια χρονιά. :) Είμαι αρκετά σίγουρος ότι υπήρχε ακόμη, παρότι ελέω πανελλαδικών είχα κόψει τα πολλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όνομα δεν ξέρω καθόλου και το είχα ξεχάσει εντελώς, αλλά η αναφορά σου κάτι μου θύμισε!
Αααααχ θέλω να σχολάσω να πάω για Cabal διάολε...
Ευχαριστώ που μου επιβεβαίωσες το ότι είμαι υπερήλικας! :D
ΔιαγραφήΚοίτα, νομίζω ότι το Λιόφωτο ήταν ανοιχτό κάπου μέχρι το '95, αλλά εγώ είχα σταματήσει πια να πηγαίνω γιατί είχαν αντικαταστήσει τα περισσότερα coin ops με φρουτάκια. Ήταν χαρακτηριστικό της εποχής, βλέπεις. Ε, μετά βγήκε ο Τριανταφυλλόπουλος, το έκανε θέμα, πέρασε στη Βουλή ο περίφημος νόμος που απαγόρευε όλα τα "ηλεκτρονικά" και το όλο πανηγύρι έλαβε τέλος.
Κι έτσι έκλεισε και το Λιόφωτο και πολλά άλλα μαγαζιά και εμείς είμαστε η μοναδική χώρα του πλανήτη στην οποία απαγορεύεται δια νόμου το... Tetris και το Outrun! Μεγαλεία...
Α, για δες, είχα ξεχάσει πως είχε βάλει και φρουτάκια... και μάλιστα αν θυμάμαι καλά τώρα που το αναφέρεις, ήταν κανονικά (μέχρι και ψηλούς κουλοχέρηδες) και όχι μόντες με διακόπτη, σωστά;
ΔιαγραφήΝα μην έχω ακόμα λεφτά όταν κλείσαν όλα αυτά να αγοράσω καμπίνες αβέρτα...
Φίλε, ό,τι και να σου πω για τα φρουτάκια θα σε γελάσω: εκείνο τον τελευταίο καιρό έμπαινα μέσα με σκυφτό το κεφάλι, περνούσα μπροστά από τη Ντίνα με χαμηλωμένο το κεφάλι μουγκρίζοντας ένα σιγανό "γεια" και έκανα αριστερά και πήγαινα γραμμή στο Tetris, ένα από τα λίγα coin ops που είχαν απομείνει και που πάντοτε είχε ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
ΔιαγραφήΚαι μετά ξαφνικά, μέσα σε μια μέρα σταμάτησα να πηγαίνω στο Λιόφωτο και στον Λέντζο και όταν πια άρχισα να κάνω δεύτερες σκέψεις είχαν ήδη περάσει 15 χρόνια...
Άλλα μαγαζιά το Παγκράτι, παρά το μέγεθος του πληθυσμού του, δεν είχε, περιέργως, εκτός κι αν ήταν χωμένα εντελώς σε υπόγεια και σε μικρούς δρόμους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι βέβαια τη Χαβάη (αυτό στην Αρχελάου δεν ήταν;) αλλά καμμία σχέση - ήταν πραγματικά το μπιλιαρδάδικο που θα έβρισκες σε κάποιο παιχνίδι Larry, και η επιλογή των ηλεκτρονικών ήταν πολύ μικρή. Θυμάμαι πάντως αρκετά μικρός να παίζω Galaga (ή Galaxians?) εκεί. Αν είναι να στοιχηματίσεις, η Χαβάη 100% τα μετέτρεψε σε φρουτάκια μετά :D
...και βέβαια υπήρχε και το Status το οποίο τότε ήταν χλιδή μεγάλη. Μέχρι και την κοπέλα μου πήγαινα εκεί... Αλλά αυτό άνοιξε μετά.
Σωστά, η Χαβάη ήταν στην Αρχελάου και ήταν όντως το κακόφημο σφαιριστήριο που θα συναντούσες στο Larry!
ΔιαγραφήΝομίζω ότι το πλέον δημοφιλές ουφάδικο στο Παγκράτι στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80 ήταν ο "Στόχος" (ονομαζόταν έτσι επειδή είχε πάρει τη θέση του ομώνυμου φροντιστηρίου που στεγαζόταν παλιότερα στον ίδιο χώρο). Βρισκόταν στην αρχή της Ριζάρη, στη συμβολή με Σπύρου Μερκούρη και ήταν πολύ μεγάλο μαγαζί - η κεντρική του αίθουσα ήταν μεγαλύτερη από αυτήν του Λιόφωτου. Βέβαια, όταν κάπου στο '86 με '87 "μετακόμισα" στο Λιόφωτο έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου οπότε δεν έμαθα ποτέ μέχρι πότε κράτησε ο Στόχος...
Το Status ναι, ήταν πολύ μεταγενέστερο. Είχα πάει 2-3 φορές εκεί για μπιλιάρδο γύρω στο 2005 αλλά δεν είχα δει καθόλου coin ops. Θα μου πεις πού να δω, αφού είχαν απαγορευτεί...
(πολύ σπαστικό το σύστημα της Google που κάνεις reply και δεν κάνει σωστό ident...)
ΔιαγραφήΑν σου πω πως δεν είχα ιδέα για το Στόχο; Το περίεργο είναι ότι πέρναγα κάθε μέρα από την Αρχελάου (που είναι δίπλα) στο δρόμο σπίτι-σχολείο-σπίτι αλλά δεν το είχα δει ποτέ! Πολύ περίεργο... Όπως τα λές δεν μπορώ καν να σκεφτώ σε ποιο κτήριο ήταν! Αλλά γενικώς δεν πήγαινα από εκείνη την πλευρά, περισσότερο Ευτυχίδου/Υμηττού άντε και Ιφικράτους (ιστορική Microκίνηση!!!!!!) οπότε δεν μου κάνει μεγάλη εντύπωση.
Όταν το Status είχε και ηλεκτρονικά ήταν πολύ ωραίος χώρος (αν και κάπως κρύος) γιατί μπορούσες κανονικά να πιεις το καφεδάκι/πορτοκαλαδίτσα/ποτάκι σου, να παίξεις κανένα ηλεκτρονικό και αν ήσουν με παρέα να ρίξεις κι ένα μπιλλιαρδάκι (μέχει και γαλλικό είχε!). Αλλά...
Φίλε, αν θίξουμε το θέμα της Micro-Κίνησης θα γράφουμε για... ages! Εγώ που γνώριζα προσωπικά όλη την οικογένεια του κύριου Κώστα (Αθηνά, Βάσω, Κατερίνα) είχα περάσει άπειρες ώρες μαζί του στο μαγαζί, και πολλά βράδυα τρώγοντας πίτσα με κατεβασμένα τα κάγκελα! Άσε, ολόκληρη ιστορία σου λέω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Status όπως το περιγράφεις ακούγεται μια χαρά. Αν δεν με απατά η μνήμη μου εγώ τα χρόνια μεταξύ 1993-1996 γενικώς δεν πήγαινα σε ουφάδικα, παρά μόνο στο κέντρο, σε εκείνο το μεγάλο στην Τζωρτζ, μετά την απαραίτητη βόλτα σε Στουρνάρα και Παπασωτηρίου.
Όσο για τον Στόχο; Μια χαρά ήταν από τη μία, αλλά δεν έχασες και τίποτα από την άλλη. Κι εγώ όπως κι εσύ περισσότερο χρόνο περνούσα στο ανατολικό Παγκράτι, παρά στο δυτικό!
Λοιπόν περνάω συχνά-πυκνά κοντά από την Ιφικράτους. Πέρασα έξω από τη MikroΚίνηση επίτηδες μία Κυριακή πρωί κι έκανα μια στάση...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://imgur.com/a/KzqPNdg
Όλως περιέργως είναι ακόμη άδειο από τότε, τί πιθανότητες να είχε αυτό...
Χαχα τί είπες τώρα, η Κατερίνα (η κόρη δεν ήταν;)... δεν ήταν πολύ συχνά εκεί αλλά στα μάτια μας, σχολιαρόπαιδα τότε, ήταν "WOW ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΔΙΣΚΕΤΕΣ".
Θυμάμαι αριστερά τις βιτρίνες που είχε. Στυ βάθος το γραφειάκι και η Ντουλάπα (με Ν κεφαλαίο). Θυμάμαι μια φορά που δεν έβρισκα κάτι να θέλω/μου αρέσει/να μην έχω ήδη που έβγαλε μία συλλογή και μου την έδωσε με 500δρχ μονο!!! Είχε το Fruity Frank μέσα αλλά δεν θυμάμαι τίποτε άλλο.
Δεξιά, βεβαίως, ο πάγκος. Από μέσα προς τα έξω θυμάμαι έναν Spectrum (κάποια στιγμή μάλλον +2 ή +3?), Amstrad 6128, C128, A500...
Επάνω δεν είχα ανέβει ποτέ δυστυχώς. Αλλά μαντεύω! Μια φορά μου είχε κατεβάσεια πό εκεί ένα original Afterburner για τον 6128 μου που της είχα παραγγείλει. Είχε κάνει το λάθος να μου πει πότε θα της ερχόταν κι εγώ την είχα τσακίσει στα τηλέφωνα ανά τέταρτο μέχρι να έρθει :D :D
Πωωωπω το ουφάδικο στη Τζώρτζ... εννοείς μάλλον το ημιυπόγειο με τα μάρμαρα, σωστά; Πσσσσςς.... Θυμάμαι να πηγαίνω να παίρνω την κοπέλα μου από το φροντιστήριο και μετά να παίζουμε διπλά ραλλάκια εκεί, αφού ο μαγαζάτορας πάντα θα με ρωτούσε αν "το κορίτσι είναι καλώς εδώ" (ήταν, μικρόφερνε).
Ωραίες ιστορίες, ωραίες αναμνήσεις, ωραία - στα μάτια μας, τουλάχιστον - χρόνια. Τώρα που έχουν περάσει τόσα χρόνια φαίνονται όλα να ήταν ιδανικά και παραμυθένια, σα να μην υπήρχαν έγνοιες και προβλήματα τότε. Ποιος ξέρει, μπορεί και να μην υπήρχαν, μικροί ήμασταν...
ΔιαγραφήΓια το κατάστημα που ήταν η Micro-Κίνηση έχω να σου πω ότι γνωρίζω γιατί ακριβώς είναι ξενοίκιαστο από τότε: γιατί ο ιδιοκτήτης είναι πολύ (μα ΠΟΛΥ) περίεργος άνθρωπος. Εγώ και κάποιοι φίλοι μου είχαμε επικοινωνήσει μαζί του προ διετίας για να το νοικιάσουμε και σε κάθε τηλέφωνο μας έβαζε και έναν νέο όρο (στην τιμή τα είχαμε βρει από την αρχή). Τελικά, όταν δεν έβρισκε κάτι άλλο να μας πει, μας είπε ότι μπορεί να κάναμε θόρυβο και να ενοχλούσαμε την πολυκατοικία από πάνω (σημειωτέον, δεν θέλαμε καν να το νοικιάσουμε για επαγγελματική χρήση). Ε, μετά από αυτό του είπαμε "μάλλον εσύ προτιμάς να το έχεις ξενοίκιαστο" - που ΔΕΝ το αρνήθηκε - και φύγαμε...