Κυριακή 14 Ιουλίου 2019

Ο καλύτερος υπολογιστής του κόσμου;

Ή, μάλλον, για να το θέσω απολύτως ορθά, ο καλύτερος υπολογιστής του κόσμου που μπορείτε να αγοράσετε. Γιατί, σε έναν κόσμο που τα πάντα έχουν την (χρηστική) αξία τους αλλά και την αντίστοιχη τιμή αγοράς τους, προσωπικά δεν μπορώ να κρίνω οποιοδήποτε καταναλωτικό προϊόν εάν δεν γνωρίζω το πόσο κοστίζει, το πόσο στοιχίζουν τα ανταγωνιστικά προϊόντα και το τι σημαίνουν τα παραπάνω για την τσέπη του καταναλωτή, ανάλογα με το εισόδημά του.

Έχοντας λοιπόν πάντα τα παραπάνω στην άκρη του μυαλού μου, με πιάνω ώρες-ώρες να εκνευρίζομαι (το θέτω μάλλον κομψά) όταν ακούω για τη σαφή ανωτερότητα της Amiga απέναντι στον Atari ST χωρίς κάποιος να συνυπολογίζει το πόσο κόστιζαν τα μηχανήματα αυτά στην εποχή τους ή ότι ο Macintosh μάλλον ήταν καταπληκτικός γιατί τελικά επικράτησε και υπάρχει μέχρι και στις μέρες μας. Βέβαια, σύμφωνα με την παραπάνω λογική τα καλύτερα όλων ήταν τα PCs, γιατί αν κάποια πλατφόρμα βγήκε σαφώς κερδισμένη από τα format wars αυτή δεν ήταν άλλη από τα συμβατά. Προσωπικά, θεωρώ ότι όντως τα PCs ήταν τα καλύτερα, τουλάχιστον κατά το ότι συγκριτικά με τις υπόλοιπες πλατφόρμες είχαν ως όπλο βασικά την ανοιχτή αρχιτεκτονική, την πληθώρα software καθώς (αρχικά) και business oriented killer apps, όπως το Lotus 1-2-3 και αντίστοιχα επαγγελματικά πακέτα. Όταν, προς τα τέλη των 80s έπεσαν αρκετά και οι τιμές τους, ήταν μάλλον επόμενο και αναπόφευκτο να σαρώσουν την αγορά.

Κι όμως...

Κι όμως υπήρχε ένα χρονικό διάστημα, εκεί, από τα μέσα του 1985 μέχρι και αυτά του 1987, που κυκλοφορούσε στην αγορά μία πλατφόρμα που όχι απλά μπορούσε να ανταγωνιστεί τα PCs, αλλά ήταν ανώτερη σχεδόν σε οτιδήποτε (πλην της ανοιχτής αρχιτεκτονικής, βεβαίως, βεβαίως). Η πλατφόρμα αυτή δεν ήταν ο Macintosh και, φυσικά, δεν ήταν ούτε η Amiga: σε έναν κόσμο στον οποίο η τιμή αγοράς δεν θα είχε την παραμικρή σημασία, μάλλον η τελευταία θα ήταν λογικά η απόλυτη κυρίαρχος. Αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε και δεν συμβαίνει, με συνέπεια το ονειρεμένο hardware που βασιζόταν στο ασύλληπτο και μαγικό chipset που είχε δημιουργήσει ο Jay Miner και οι συνεργάτες του να μην δείχνει και τόσο ελκυστικό αν κανείς σκεφτόταν το τι θα έπρεπε να ξοδέψει για να το αποκτήσει. Η πλατφόρμα λοιπόν για την οποία σας έγραψα στην αρχή της παραγράφου ήταν το 16μπιτο όπλο μιας εταιρίας που το όνομά της ήταν επί χρόνια το συνώνυμο των video games. Ήταν ο ST της Atari, ένας υπολογιστής που στις μέρες μας χλευάζεται ως "η 8μπιτη Amiga", "ο υπολογιστής που θα ήθελε να ήταν Amiga" κι άλλα τέτοια φαιδρά. Όμως, για εκείνη την διετία που ξεκίνησε από τα μέσα του '85 τα πράγματα δεν ήταν καθόλου έτσι, και όσοι ήταν "μέσα στα πράγματα" εκείνα τα χρόνια θα το θυμούνται καλά. Για τους υπόλοιπους θα προσπαθήσω να εξηγήσω το πόσο ελκυστικό ήταν το πακέτο που προσέφερε ο ST συγκριτικά με τους ανταγωνιστές του, θυμίζοντας, σε όσους τουλάχιστον θέλουν να το καταλάβουν, ότι πάντοτε η ιστορία γράφεται από τους νικητές...

Το να μπορεί να αποκτήσει κάποιος ένα τέτοιο μηχάνημα με 799 δολάρια το 1985 ήταν απλά ανήκουστο!

Την αφορμή για όλα τα παραπάνω μου την έδωσε αυτή η διαφήμιση, που, αν δεν απατώμαι, πρέπει να δημοσιεύτηκε περί τα τέλη του 1985:

(παρακαλώ να την μεγεθύνετε και να εξετάσετε προσεκτικά τον συγκριτικό πίνακα. Και, κυρίως, να δώσετε την πρέπουσα σημασία στις τιμές)

Τι βλέπουμε λοιπόν εδώ; Τρεις 16bit προτάσεις με GUI που έρχονται να κονταροχτυπηθούν με το status quo της IBM, σαλπίζοντας την έναρξη της επανάστασης που κήρυξε η Apple και ο Steve Jobs ένα χρόνο πριν, με την περίφημη διαφήμιση του Ridley Scott που μεταδόθηκε για μία και μόνη φορά στο ημίχρονο του Super Bowl. Τώρα, το πώς συνέβη και από τις 3 αυτές προτάσεις εμπορικά βιώσιμη δέκα χρόνια αργότερα ήταν μονάχα η πλέον ασύμφορη όλων, ένας Θεός το ξέρει.!

Στην ουσία των πραγμάτων όμως, χοντρικά έχουμε τον Macintosh με 512ΚΒ RAM στα 2.800 δολάρια, τον IBM PC/AT με 256ΚΒ στα... 4.675 δολάρια (!), την Amiga 1000 με 256KB και τα Kickstart και Workbench να φορτώνονται από δισκέτα (άρα περίπου... 50-100ΚΒ ελεύθερα) στα 1.800 δολάρια - μακράν η πιο λογική τιμή αν αναλογιστούμε το προηγμένο hardware της Amiga - και, τελευταίο, τον Atari ST με 512ΚΒ μνήμης, το λειτουργικό σε ROM, μονόχρωμη οθόνη υπερυψηλής (για την εποχή) ανάλυσης και ευκρίνειας και floppy disk drive στα 800 δολάρια! Ε, ναι, "rip-off" που γράφει και η διαφήμιση.

Από τον οποίο Atari ST δεν λείπει και τίποτα, όπως σε κάποιους εκ των ανταγωνιστών του: ας πούμε, ο Macintosh των 2.800 δολαρίων δεν διαθέτει δυνατότητα έγχρωμης απεικόνισης ή αριθμητικό πληκτρολόγιο και το PC που κοστίζει περί τα 6 Atari ST (!) δεν έχει πολυκάναλο ήχο. Ή, πιο σωστά, δεν έχει καν chip ήχου. Ο - πτωχός πλην τίμιος - Jackintosh (που έγραφε κάποτε και το Pixel) τα έχει όλα και, πραγματικά, συμφέρει!

Και είναι γεγονός ότι εκείνα τα χρόνια ο Atari ST πούλησε πολύ καλά, ειδικά στην Ευρώπη. Στην Αμερική ίσως να έφταιγε το γεγονός ότι ο μέσος καταναλωτής δεν ήταν διατεθειμένος να δώσει 800 δολάρια για ένα Atari, που στο μυαλό του ήταν συνυφασμένο με το gaming και όχι κάποια άλλη πιο σοβαρή χρήση. Αλλά και πάλι, μιλάμε για μια εποχή που το PC ήταν πανάκριβο, η 1000άρα πήγε... άπατη (μην το ξεχνάμε αυτό) και η Apple δεν είχε πια τον Steve Jobs στις τάξεις της να πουλάει παγάκια σε Εσκιμώους και αυτοί να λένε και "ευχαριστώ"! Αν τα βάλει κανείς κάτω όλα αυτά είναι πράγματι ανεξήγητο το γιατί το impact του ST back in the day δεν έφτασε σε επίπεδα τέτοια που να ξεφύγει μια και καλή ο υπολογιστής αυτός από τον ανταγωνισμό.

Αλλά, πού πάτε, σας έχω κι άλλα: μισό χρόνο και κάτι αργότερα, κυκλοφορεί ο Atari 1040STf. Με ενσωματωμένο το floppy disk drive, δώρο το μονόχρωμο monitor υψηλής ανάλυσης και τιμή στα 999 δολάρια, για ένα ολόκληρο MegaByte μνήμης RAM - κάτι πραγματικά ασύλληπτο για τα δεδομένα της εποχής. Δείτε στον παρακάτω πίνακα από το περιοδικό Byte του Μαρτίου του 1986 πόσο πλήρωνε ο καταναλωτής για κάθε ΚΒ μνήμης του υπολογιστή του σε δολάρια:


Φυσικά ο Atari 1040STf είναι πρώτος (η μικρότερη τιμή είναι η καλύτερη) με τον μόνο υπολογιστή που τον πλησίαζε να είναι - ποιος άλλος; - ο Atari 520ST! Και, προτού αρχίσετε τις εξυπνάδες του τύπου "ναι, αλλά ο Macintosh είχε καλύτερο λειτουργικό", "η Amiga είχε καλύτερο ήχο" και άλλα τέτοια ωραία, να σας θυμίσω το εξής: τα πλεονεκτήματα των υπόλοιπων μηχανημάτων - πλην της ανοικτής αρχιτεκτονικής του PC - ήταν απλά βελτιωμένες εκδόσεις χαρακτηριστικών που διέθετε και ο ST, δηλαδή δεν αναφερόμαστε σε κάτι που π.χ. το είχε ο Mac αλλά ο Atari δεν το είχε καθόλου. Και αυτό όντως παίζει ρόλο στην τελική απόφαση του δυνητικού αγοραστή, γι' αυτό και έχω μείνει με την (εύλογη) απορία: γιατί ο - εκείνη την εποχή - καλύτερος υπολογιστής στον κόσμο δεν κυριάρχησε; Γιατί δεν πούλησε σαν ζεστό ψωμί, γιατί δεν σάρωσε τα πάντα - και πόσο μάλλον όταν πίσω απ' αυτόν βρισκόταν ο γερόλυκος του επιθετικού marketing Jack Tramiel; Έλα μου ντε...

Επειδή - το ξαναγράφω για να μην ξεχνιόμαστε - η τιμή ενός προϊόντος παίζει τεράστιο ρόλο στην εμπορική του επιτυχία, μεγαλύτερο ακόμη κι απ' τα χαρακτηριστικά αυτού, δεν μπορώ να κατανοήσω πώς το μηχάνημα που ήταν το απόλυτο πακέτο δεν τα πήγε καλύτερα απ' ότι τελικά συνέβη. Να ήταν η ποιότητα του software; Να ήταν το ότι χρειαζόταν ξεχωριστό έγχρωμο monitor; Ναι, αλλά τότε τι να πούμε για τον Macintosh που κόστιζε τα τριπλάσια και, απλά, δεν είχε καν χρώματα;

Να ήταν οι περιορισμένες δυνατότητες του GEM; Μπα, δεν το νομίζω - εδώ η Amiga πουλιόταν με GUI που δεν σου επέτρεπε να δεις τα περιεχόμενα της δισκέτας εάν αυτά δεν είχαν εικονίδιο, τι να λέμε τώρα;

Ειλικρινά, δεν ξέρω και δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς έφταιξε. Δεν γνωρίζω τι θα γινόταν αν π.χ. η Amiga 500 αργούσε ένα χρόνο να κυκλοφορήσει. Θα επέτρεπε κάτι τέτοιο στον ST να εδραιώσει την ήδη κυρίαρχη θέση που είχε στην αγορά το 1987; Ουδείς μπορεί να το γνωρίζει ή να απαντήσει με ασφάλεια, το μόνο βέβαιο είναι ότι, σε τέτοια (υποθετική) περίπτωση, μάλλον απλά θα χανόταν εντελώς η Amiga από τον χάρτη, οπότε είμαστε τυχεροί δεν συνέβη κάτι τέτοιο.

Πιστεύω ότι όλα τα παραπάνω προσφέρουν άφθονη τροφή για σκέψη, γιατί, μην το ξεχνάτε, έχουμε να κάνουμε με μηχανήματα με συγκρίσιμες δυνατότητες (τα ST, Mac και Amiga) αλλά με εντελώς διαφορετικές τιμές. Που, βάσει αυτών των τελευταίων, δεν μου το βγάζετε από το μυαλό, ο Atari ST ήταν, για μια διετία, ο καλύτερος υπολογιστής του κόσμου.

42 σχόλια:

  1. Είναι σωστά τα επιχειρήματά σου. Τα έχουμε πει πολλές φορές εντός και εκτός διαφόρων forums. Οι συνειδητοποιημένοι home computer users μετά από τόσα χρόνια έχουν την ικανότητα να αναγνωρίσουν την ιστορική θέση του κάθε μηχανήματος στο χρόνο...
    Αλλά, αν απευθύνεσαι σε amigaδες και θες να τους πείσεις για κάτι, μάλλον χάνεις το χρόνο σου βρε Πάνο! Είπαμε, μιλάμε για τους "γαύρους" του home computing!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι όμως φίλε, από τότε που άρχισα να αποστασιοποιούμαι από την όλη φάση, έχω μιλήσει one on one με αρκετά παιδιά που είναι Αμιγκάδες, και η συντριπτική πλειοψηφία εξ αυτών έχει δεχτεί τον ρόλο και τη σημασία του Atari ST στην ιστορία του home computing, καθώς και την αξία του ως μηχανήματος! Απλά, απ' ότι φαίνεται είναι θέμα ταμπού, και δημόσια νιώθουν σχεδόν άπαντες ότι οφείλουν να απαξιώνουν τον ST, δείχνοντας - και καλά - να μην λαμβάνουν υπ' όψιν ότι η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή.

      Anyway, όπως και να 'χει, το μηχάνημα την έκανε την πορεία του, και, για όποιον δεν κολυμπούσε σε πισίνες με δολάρια, για κάποιο διάστημα ήταν αδιαμφισβήτητα η πιο σοφή επιλογή. Τουλάχιστον εγώ σε αυτό καταλήγω με τα δεδομένα που γνωρίζω...

      Διαγραφή
  2. Ένας υπολογιστής μάλιστα, που είχε προβλέψει εξαρχής τη σύνδεση με ταχύτατους σκληρούς δίσκους...
    Είχε αξιοπρεπέστατα (για την εποχή) γραφικά, κανονικό ήχο (βλέπε στον αντίποδα IBM-PC και Sinclair QL), ήταν ταχύς και φορούσε το περιβόητο midi του. Φάνταζε εξωπραγματικός τότε στην εποχή του. Ήταν ένα τέρας - ένα μεγαθήριο, που ευχόσουν να είχες στην κατοχή σου.

    Ήταν επίσης, η πρώτη φορά που (εγώ τουλάχιστον) έβλεπα (software) computer systems emulators σε ένα micro (π.χ PC-Ditto) και εξομείωνε άλλα συστήματα. Μπορεί και να ήταν ο πρώτος micro τέτοιας κυκλοφορίας που το έκανε, δεν είμαι σίγουρος).

    Η εξομοίωση άλλων computers χωρίς την ύπαρξη έξτρα hardware, είναι κάτι που θα βλέπαμε κατά κόρων στα επόμενης γενειάς PC's. Είχε επίσης γρήγορα αξιόπιστα -νέου τύπου- disk drives, άρα, ούτε κασέτες, ούτε micro drives και ταρταρούγες). Και φυσικά τα μέσα εγγραφής ανάγνωσης είχαν dma υποστήριξη (οπότε τέρμα λοιπόν και τα σκαμπανευάσματα στην ταχύτητα, τα κωλύματα και η έλλειψη απόκρισης).

    Ένα σύστημα που σου τα έδινε όλα, και είχες τη μαγική αίσθηση (που είχαμε κάποτε και με τον Amstrad cpc) ότι χειριζόσουν ένα ολοκληρωμένο computer.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα είπες - ή, μάλλον τα έγραψες - όλα, Δημήτρη.

      Πραγματικά, όντας χρήστης ST από πολύ νωρίς, μπορώ να πω με πάσα ειλικρίνεια ότι οι ομοιότητές του με το προηγούμενο μηχάνημά μου (Commodore 64) ήταν ελάχιστες συγκριτικά με τις διαφορές! Πέρασαν μήνες μέχρι να συμφιλιωθώ με την ιδέα ότι ο ST ήταν "απλά ένας υπολογιστής" και να καταλάβω ότι έτσι θα ήταν το μέλλον...

      Διαγραφή
    2. Εσύ τα είπες όλα αγαπητέ! Σε διάβασα και αναφώνησα: -"πες τα Χρυσόστομε!".

      Τώρα για την αιτία θανάτου (αν και είμαι λίγο εκτός θέματος), έχουν ακουστεί πολλά.
      Το σίγουρο είναι ότι όλοι οι παλαιοί υπολογιστές πέθαναν.

      Όμως, αξίζει να τους αναλύσουμε ένα προς ένα, γιατί η αιτία θανάτου μπορεί να διαφέρει.
      Δε τους σκότωσε όλους δηλαδή το ίδιο πράγμα.

      Ο ST (όπως και η Amiga) έφτασε αρκετά κοντά στο να γίνει κάτι.
      Όμως η καινοτομία έχει τεράστιο κόστος.
      Ο καινοτόμος είναι εκ προοιμίου χρεοκοπημένος.

      Η MOS χρεοκοπημένη ήταν όταν την αγόρασε ο Tramiel.
      H Amiga επίσης χρεοκοπημένη πριν την αγοράσει η commodore. Μέχρι και τα σπίτια τους είχαν υποθηκεύσει οι άνθρωποι.

      Η Sinclair πουλούσε τόσα χρόνια τον ίδιο και τον ίδιο υπολογιστή, χωρίς πολλούς νεωτερισμούς (ZX-Spectrum). Μόλις αποφάσισε να καινοτομήσει(Sinclair QL) χρεοκόπησε.

      Τα πρώιμα λοιπόν χρόνια αρκούσε να κάνεις το "τίποτα" και να γνωρίσεις επιτυχία.
      Έτσι έγιναν και οι πρώτες μεγάλες εταιρίες!

      Αργότερα όμως, τα πράγματα έσφιξαν και η σωστή κίνηση ήταν να αναζητήσεις χρεοκοπημένους (άρα προηγμένους ρομαντικούς καινοτόμους) ώστε να φτιάξεις μηχάνημα. Έτσι γλίτωνες το μεγαλύτερο κόστος (που ήταν της έρευνας και του σχεδιασμού) και αγόραζες από την άλλη και κάτω από την αξία κοψοχρονιά.

      Οπότε όποιος ήταν ρομαντικός και έδινε έξτρα χρήματα για να φτιάξει πχ στο νέο του μηχάνημα ένα νέο καινοτόμο λειτουργικό, ή κάποιο εξεζητημένο κομμάτι hardware, ήταν από χέρι χρεοκοπημένος, και λογικά θα έβλεπε το όνειρο του να παίρνει σάρκα και οστά υπό νέα διεύθυνση (στην καλύτερη των περιπτώσεων).

      Για να μην αναφέρουμε και τα ατελείωτα δικαστήρια που έσκαγαν εδώ και εκεί (ο ένας μήνυε τον άλλον απο σπορ για να αποσπάσει τεχνολογία, ή να καταστρέψει τον αντίπαλο).

      Ο Tramiel και ο ίδιος πρακτικά χρεοκοπημένος ήταν όταν αγόρασε την επίσης χρεοκοπημένη Atari...όμως πέτυχε ένα μικρό (εφήμερο όπως αποδείχθηκε) θαύμα, αφού με τη σειρά των ST γύρισε για λίγο την παρτίδα.

      Όμως το μεγάλο του πρόβλημα ήταν η επόμενη γενιά του ST.

      Πως θα ήταν άραγε ο ST των επόμενων χρόνων;

      Θα έπρεπε να υπάρξει κάποιου είδους καινοτομία (άρα φλερτάρισμα με τη χρεοκοπία, εκτός αν την έβρισκε κοψοχρονιά).

      Ύστερα (συζητιέται πολύ τώρα τελευταία), υπήρχε πρόβλημα και με το λειτουργικό του ST.
      H DR έπνεε πλέον τα λοίσθια, μηνυόμενη και από την Apple (το μέλλον του GEM άρα τίθεται υπό αμφισβήτηση).

      Οι μηχανικοί της Atari αδυνατούν επίσης να δώσουν νέα πνοή στο TOS, αφού Ξεφεύγει απο τις δυνατότητες της εταιρίας, και πέρα απο μερικά φρεσκαρισματα, δεν έχουμε να περιμένουμε πολλά. Αναζητείται λοιπόν κάποια "καινοτομία").

      Κάποιοι πιθανολογούν ότι η Atari με τον EST (κσι αργότερα Atari TT, το πρώτο μηχάνημα της Atari που θα έτρεχε UNIX, προσπάθησε να αλλάξει πλατφόρμα λειτουργικού, οδηγώντας τον νέο ST σε ένα προηγμένο δοκιμασμένο δυνατό multitasking λειτουργικό. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν όπως ήθελαν και....μείναμε στα κρύα του λουτρού.

      Τα OS έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον εκείνη την εποχή. Υπήρξαν σίγουρες παλιές λύσεις όπως το CP/M - MS-DOS που πάτησε το TOS, αλλά αν ήθελες να ψαχτείς υπήρχαν διαθέσιμα (για τον 68.000) κανένα TRIPOS (όπως η Amiga), ή κανένα QDOS (Sinclair QL είπαμε καινοτόμησε ο θείος και τίναξε την μπάνκα). Ενδιαφέρουσα πλατφόρμα επίσης θα ήταν και η OS-9. Όλα multitasking για τον Mc68000, και φυσικά το UNIX που προαναφέραμε.





      Διαγραφή
    3. Λοιπόν, Δημήτρη θα σου ομολογήσω πως τα όσα γράφεις για τις εταιρίες που καινοτόμησαν και την (συνήθως τραγική) κατάληξή τους ναι μεν τα γνώριζα αλλά δεν τα είχα συνδυάσει ποτέ στο μυαλό μου! Είναι πραγματικά μία πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση που ίσως τελικά να λέει πολλά για το πώς και τι έπρεπε να κάνει κάποιος εκείνα τα χρόνια προκειμένου να παρουσιάσει ένα ελκυστικό προϊόν χωρίς μεγάλο ρίσκο...

      Η μόνη ένσταση που έχω σε όσα γράφεις αφορά τον Jack Tramiel: όταν έφυγε από την Commodore λόγω της διαφωνίας του με τον Irving Gould, κάθε άλλο παρά χρεοκοπημένος ήταν. Γι αυτό και άλλωστε είχε το περιθώριο για τις πολύμηνες διακοπές που έκανε εκείνο το διάστημα με τη σύζυγό του γυρνώντας όλο τον κόσμο, αλλά και τη δυνατότητα στη συνέχεια να αγοράσει την Atari.

      Σύμφωνα πάντως με τα όσα έχω διαβάσει - και κακώς δεν τα ανέφερα στην ανάρτηση, αφού έχουν τη σημασία τους (και μάλιστα μεγάλη) -, ο σημαντικότερος λόγος της αποτυχίας του ST στην Αμερική ήταν οι άθλιες σχέσεις που είχε δημιουργήσει ο Tramiel με τους μεταπωλητές από τα χρόνια του στην Commodore, τους οποίους, αφού τους χρησιμοποιούσε κατά το δοκούν στη συνέχεια τους πετούσε να στημένες λεμονόκουπες! Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν, όταν πλέον έγινε διαθέσιμος ο ST, σχεδόν κανένας να μην αναλαμβάνει να τον πουλήσει, να τον βάλει στη βιτρίνα του ή να τον προτείνει στους πελάτες του. Ίσως εάν δεν είχε συμβεί αυτό και ο ST είχε βρει εξ αρχής στις Η.Π.Α. την αναγνώριση και την αποδοχή που του άξιζε, τα πάντα να ήταν διαφορετικά...

      Διαγραφή
    4. Σωστός Πάνο!
      Θα αναδιατυπώσω, όχι χρεοκοπημενος, απλά πολύ μικρός για να αγοράσει την Atari. Αγόρασε την εταιρία με δόσεις (που θα έβγαζε από τα μελλοντικά κέρδη) και πούλησε κυριολεκτικά τα πάντα για να βγάλει τα σπασμένα. Σίγουρα ο Τράμιελ σε καμία των περιπτώσεων δεν ήταν κανένα φτωχαδάκι. Και πράγματι η νέα Αταρι έχασε την Αμερική. Εκ των υστέρων βλέπω ότι όσοι εδραιώθηκαν στην Αμερική κυριάρχησαν παντού (και όσοι εδραιώθηκαν στο γραφείο, κυριάρχησαν και στο σπίτι. Το αντίστροφο σε καμία των περιπτώσεων δεν έπιασε (ενδιαφέρουσα συνθήκη)).

      Διαγραφή
  3. Είναι ενδιαφέρουσα η παρατήρησή σου, Δημήτρη.

    Και είναι και λογικό εδώ που τα λέμε, αν το καλοσκεφτείς: αν ένα μηχάνημα έχει εδραιωθεί σε περιβάλλον γραφείου, αναγκαστικά θα αρχίσει να επεκτείνει την επιρροή του και σε οικιακά περιβάλλοντα, καθώς πολλοί θα ήταν αυτοί που θα ήθελαν να μπορούν να δουλέψουν από το σπίτι. Από εκεί και πέρα το μόνο που μένει είναι να αρχίσει να κυκλοφορεί και software για πιο ανέμελες χρήσεις για τον υπολογιστή αυτό και ξαφνικά, μια μέρα τον βλέπεις να έχει κατακτήσει τον κόσμο, ως ο υπολογιστής που υπάρχει παντού, με λογισμικό για κάθε ανάγκη και χρήση. Και βέβαια, όπως πολύ σωστά γράφεις, όποιος εδραιώθηκε στην Αμερική, κατέκτησε τον κόσμο. Γι' αυτό και οι ST και Amiga, παρά τη λαμπρή σταδιοδρομία τους στην Ευρώπη (και βασικά σε home περιβάλλοντα) απλά μια μέρα εξαφανίστηκαν από τον χάρτη, σε αντίθεση με τα Mac...

    Όσο για τον Jack είχε βρεθεί σε καλή συγκυρία, γιατί από τη μία ήθελε να εκδικηθεί την Commodore (τον Gould, δηλαδή) κι από την άλλη η Warner προσπαθούσε πάσει θυσία να ξεφορτωθεί την Atari. Το μόνο που δεν του έκατσε ήταν να κρατήσει και την Amiga, αλλά και πάλι, δύσκολα θα είχε αλλάξει κάτι στο τέλος της μέρας. Απλά η Commodore θα είχε φαλιρίσει νωρίτερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο πρώτος υπολογιστής με τον οποίο έκανα την μετάβαση από τα 8bit (Amstrad CPC 464) σε 16bit (Atari 1040 STFM). Το άλμα εκείνη την εποχή...μου έμοιαζε απλά "κβαντικό"! Ώρες ατελείωτες μαζί του! Ωραίες εποχές. Εντάξει....δεν είναι Amiga, όμως έχει τη δική του "προσωπικότητα" για μένα και πάντα μα πάντα θα είναι (για μένα πάλι) ένας από τους καλύτερους και πιο όμορφους υπολογιστές ever!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάνο, έχω την εντύπωση πως όσοι είχαν πρώτα ST και μετά Amiga δεν υπάρχει περίπτωση να μην τον εκτίμησαν. Και ναι, αν τους συγκρίνουμε, σίγουρα το να αντιγράφεις δισκέτες με το XCOPY είναι πιο ώραία από το να το κάνεις με το Procopy (το θυμάται κανείς, άραγε;) αλλά αυτό δεν βγάζει σε καμία περίπτωση των ST άχρηστο.

      Άσε που, το θέμα της ανάρτησης είναι ότι για μια διετία, ο ST συνέφερε τόσο πολύ περισσότερο από τον ανταγωνισμό, που σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς δεν σάρωσε τα πάντα. Αυτό, και τίποτα παραπάνω. Φυσικά, αν την ίδια εποχή η Amiga είχε την ίδια τιμή, θα αναρωτιόμουν το ίδιο για την Amiga!

      Διαγραφή
  5. Σαν γαύρος στην ομάδα αλλά και στο home computing να πω και εγώ τη γνώμη μου.
    Έχω διαβάσει σε 3 ποστς για τα icons της Amiga, ένα μηχάνημα που έδωσε πρωτιές όπως preemptive multitasking, την πρώτη ολοκληρωμένη GPU, πραγματικό ήχο και πολλά άλλα που γνωρίζουν οι περισσότεροι από εμάς.
    Επάξια στάθηκε στα τηλεοπτικά στούντιος της εποχής, εξυπηρέτησε επαγγελματίες όπως κανένα άλλο μηχάνημα και στάθηκε και στα ΝΑΣΑ.
    Το "ακριβό σπόρ" βέβαια δεν ισχύει παρά μόνο σε εκείνον που θα αγόραζε μια Α3000 για να παίζει kick off.
    Για τον επαγγελματία η τιμή ήταν χώμα, ότι πληρώνεις παίρνεις κάτι που κάνει μπαμ στα 2 αγαπημένα μας μηχανήματα. Φθηνά για αυτά που προσφέρουν σε σχέση με τα Apple/IBM.
    Φανταστείτε πόσο θα κόστιζε μια Amiga αν την κυκλοφορούσε η Aplle...
    Θα συμφωνήσω με τον Δημήτρη για τις εταιρείες που με γλύτωσε από το να τα γράφω.
    Enough όμως με την Amiga, είπα αρκετά γιατί είναι ένα εργαλείο που έχω εξερευνήσει σχεδόν όλο του το software/hardware και με είχε ξελασπώσει τότε. Οπότε είναι στη ROM μου by default να λέω για αυτήν.
    Το να τη συγκρίνεις με τον ST και να τον κακολογείς πέρα από τον παρεΐστικο χαβαλέ είναι μαλακία.
    Σίγουρα υπάρχουν αρκετοί με τέτοια συμπεριφορά σε όλα τα "στρατόπεδα".
    Σαν λογικοί άνθρωποι όλοι ξέρουμε πως είχε τεχνολογική υπεροχή, αλλά αυτό δεν έβγαζε άχρηστο τον ST.
    Αν δεν μου είχαν αγοράσει Α500 με γραμμάτια τότε οι δικοί μου, ST θα είχα.
    Δυο πράγματα θα ήθελα ακόμα να αναφέρω και όχι για συγκριτικούς λόγους και κόντρα.
    Για να δεις την υψηλή ανάλυση του ST θα έπρεπε να έχεις και δεύτερο μόνιτορ.
    Νο flickering αλλά ανεβάζει το κόστος.
    Το άλλο είναι πως δεν είχε εξειδικευμένο hardware αλλά κομμάτια από το ράφι.
    Ότι και ο ΙΒΜ. Για να προλάβει την Amiga, κυκλοφόρησε πρώτος αλλά σχεδιάστηκε τελευταίος.
    Ο Τράμιελ είχε τόσο μίσος για την Commodore όπου έκανε βιαστικές κινήσεις.
    Δείτε επίσης τον Φάλκον, 32bit CPU σε 16bit mobo. Ναι τελικά κυκλοφόρησε το πρωτότυπο στην αγορά.
    Τα ίδια έκαναν όλοι τότε, το ίδιο μηχάνημα μακιγιαρισμένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλέ μου φίλε, γαύρος στην ομάδα αλλά ΚΑΙ στο home computing; Τς, τς, τς, δύσκολη η κατάσταση!

      Γενικώς δεν διαφωνώ με τα όσα γράφεις, αλλά και μόνο το γεγονός ότι τελικά οι περισσότεροι από μας κατάφεραν να αποκτήσουν Amiga μέσω της δημοφιλούς (εκείνα τα χρόνια) μεθόδου των συναλλαγματικών, κάτι λέει για την τιμή της. Όπως επίσης γνωρίζεις και γνωρίζω ότι ασχέτως δυνατοτήτων, αν δεν είχε κυκλοφορήσει η 500άρα την στιγμή που κυκλοφόρησε και δεν πετύχαινε ως gaming μηχάνημα, η πλατφόρμα θα είχε χαθεί, όσες κι αν ήταν οι δυνατότητές της. Όσον αφορά αυτόν που θα αγόραζε Α3000 για να παίζει Kick Off, έχω την εντύπωση ότι ο καλός μου φίλος ο Spyros ακριβώς αυτό έκανε! :p

      Πάντως ρε φίλε, να πω κάτι που δεν μου το βγάζεις από το μυαλό: έχει γίνει απίστευτη κουβέντα όλα αυτά τα χρόνια για τις περίφημες 50-100-200 πόσες ήταν Amigas που είχε η NASA. OK, τις είχε. Μπήκε ποτέ στον κόπο κανείς να αναρωτηθεί πόσα PCs είχε επίσης όλα αυτά τα χρόνια; Η απάντηση είναι μάλλον "δεκάδες χιλιάδες". Οπότε, τι; Ποιο συμπέρασμα βγάζουμε από αυτό, ότι ήταν καλύτερη η Amiga; Ναι, μπορεί να ήταν, αλλά όχι επειδή η NASA είχε 15.000 PCs και 100 Αμιγκούλες!

      (και στο επιχείρημα ότι τις κράτησε πολλά χρόνια χωρίς να τις αλλάξει η αυτονόητη απάντηση είναι ότι η Commodore έκλεισε και η NASA είχε κάποιο software που έτρεχε σε Amiga. Τις κράτησε μέχρι να φτιαχτεί το αντίστοιχο software σε PC, τόσο απλά...)

      Διαγραφή
    2. Και τον CPC πάλι με γραμμάτια τον είχα πάρει :-)
      Να δεις το βίντεο για τη ΝΑΣΑ, την είχαν για συγκεκριμένο τομέα όπου έτρεχε αρκετές κόπιες του ίδιου software και επιλέχθηκε για το χαμηλό latency κάτι που τα Mac/PC δεν τους έδιναν.
      Τέρμα τα spoilers, να το δεις μια.

      Διαγραφή
    3. ΟΚ, θα το δω. Guru Meditation δείχνει; Γιατί αν όχι θα είναι μούφα! :p

      Πλάκα-πλάκα, το τι Guru Meditation είχα δει σε Amiga, το τι βομβίτσες σε ST, το τι μπλε οθόνες σε PC αλλά και το τι γκρίζες οθόνες σε σύγχρονα Macs, δεν περιγράφεται. Και μετά σου λένε "το τάδε δεν κολλάει ποτέ". Yeah, sure...

      Και τον CPC με συναλλαγματικές; Ναι, αλλά κάτι μου λέει ότι ήσουν εκκολαπτόμενος λιμουζινογκόμενος και τον πήρες με έγχρωμη οθόνη, έτσι; Όχι σαν κι εμάς που βλέπαμε 27 χρώματα σε 3 αποχρώσεις του πράσινου! :D

      Διαγραφή
    4. Εντάξει, τώρα με απογοήτευσες.

      Από την άλλη, εγώ είχα καταφέρει να είμαι μάλλον ο μοναδικός με Amiga σε μονόχρωμο, καθώς είχα τηλεόραση χωρίς SCART και Amiga χωρίς modulator. Έτσι, έβλεπα ασπρόμαυρο output από την composite έξοδο σε έγχρωμη τηλεόραση. 4 περίπου μήνες το πήγα έτσι. Και σου λέει μετά 4.096 χρώματα: πφφφφ, εγώ και με 16 αποχρώσεις του γκρίζου ευχαριστημένος θα ήμουνα! :D

      Διαγραφή
    5. Ε ναι, εργάτης πατέρας, μάνα οικιακά.
      Πάλι καλά που μου πήραν και αυτά!!!

      Διαγραφή
    6. Σωστός. Καλό είναι να λέγονται αυτά, γιατί για κάποιους θεωρούνται δεδομένα. Κι εγώ, αν δεν ήταν ο πατέρας μου και η τρέλα του με τους υπολογιστές, μέχρι το Atari 2600 θα είχα φτάσει, και αν...

      Thanks, dad!

      Διαγραφή
    7. Νομίζω ότι η εικόνα που έχει η amiga κοινότητα (ή έστω μέρος της) ότι ο Atari ST φτιάχτηκε "βιαστικά" και με ότι parts υπήρχαν διαθέσιμα στο ράφι, τον αδικεί. O ST βγήκε (bug free) και λειτούργησε "like a charm", σημάδι, ότι και πολύ προσεκτικά είχε στηθεί, και σωστά είχε σχεδιαστεί. Θεωρίες περί αυτού άπειρες.

      Γνωρίζουμε επίσης από την ιστορία πόσο δύσκολο πράγμα ήταν να φτιαχτεί ένα μηχάνημα από το μηδέν. Έχουμε πολλά πικρά παραδείγματα, μη τα αναφέρουμε και πλατειάσουμε. Συνεπώς επιμένω ότι δεν είδαμε "στο πόδι" σχεδιασμό.

      O ST δεν έχει chipset του εμπορείου. Έχει δυστυχώς "ακριβά" (σε κόστος κατασκευής) custom chips (δηλαδή κυκλώματα φτιαγμένα ειδικά για αυτό το μηχάνημα). Ποιο άλλο μηχάνημα της αγοράς είχε GLUE; SIFTER; MMU? DMA? Ήταν σχεδιασμοί της Atari και όχι συμβατά parts με άλλα μηχανήματα! Τι απέμεινε δηλαδή (που να είναι universal); H CPU (Η καλύτερη CPU της κατηγορίας αυτή την εποχή; Θα του το καταλογίσουμε δηλαδή;);

      Ο floppies controller; Είναι αστείο. (άλλοι δεν διέθεταν καν)...

      το chip ήχου (ok! να το δεχθώ για τον ήχο, αλλά ήταν τουλάχιστον στο μέσο όρο. Υπήρχαν πολλοί με χειρότερο (ακόμα και απουσία) έως τον ίδιο ήχο ).

      Ο ST επίσης είχε ειδικό (πανάκριβο ) πρωτόκολλο για σκληρούς δίσκους! Ποιο άλλο μηχάνημα είχε κάτι τέτοιο; Είχε τη δυνατότητα σκληρού στη βασική έκδοση (όχι προαιρετικά και ιστορίες για αγρίους).

      Λειτουργικό σύστημα: Ποιοι άλλοι υπολογιστές είχαν TOS ? Πόσοι είχαν γραφικό περιβάλλον; Πόσοι Πρόσφεραν τότε preemptive multitasking (Ναι ο Αταρι μπορεί να μην είχε cooperative σσν την amiga, αλλά προσέφερε preemptive multitasking)

      Ποιος άλλος είχε ενσωματωμένο MIDI ;

      Ποιο graphics chipset έδινε 512 colors?

      Και τα γραφικά του ST, έχω να πω ότι ήταν γρήγορα. Όχι τόσο σαν της Amiga αλλά γρήγορα! Δε θυμάμαι και πολλούς άλλους που μπορούσαν να τον συναγωνιστούν τότε...

      Τον Falcon δεν τον έχω μελετήσει όσο θα ήθελα. Το ψάχνω το θέμα, αλλά κρύβει ακόμα μυστήριο.
      Από όσα γνωρίζω η τελική του μορφή ήταν απόρροια οικονομικού σχεδιασμού.

      Αν αυξήσεις το bus αυτομάτως συμπαρασύρεις τα πάντα (αυξάνεις layers) και εκτινάσσεται το κόστος.
      Η Ατάρι Προτίμησε να υποβιβάσει το bus και να κρατήσει τον επεξεργαστή.
      Η Commodore για να ρίξει και αυτή το κόστος, κράτησε το bus και υποβίβασε τον επεξεργαστή.
      Οι δύο επιλογές έχουν πλεονεκτήματα και μειωνεκτήματα.
      Η ουσία είναι ότι ο Falcon σαν στοκ μηχάνημα είναι γρηγορότερος απο την 1200.
      Άλλο παράδειγμα χαμηλού bus μας έδωσε και η apple ( η απάντηση της apple στην Amiga) με τον GS (8-bit bus) που έκανε παπάδες.

      Διαγραφή
    8. Μήτσο, το ανάποδο έτσι?
      "(Ναι ο Αταρι μπορεί να μην είχε cooperative σσν την amiga, αλλά προσέφερε preemptive multitasking)"

      Διαγραφή
    9. @turrican: Δημήτρη, συμφωνώ 100% σε αυτό που γράφεις για τα custom chips του ST: το μηχάνημα όντως είχε custom chips τα οποία σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν ειδικά για αυτό, άσχετα με το γεγονός ότι π.χ. το υποκύκλωμα των γραφικών είχε λιγότερα χρώματα και ήταν πιο αργό από της Amiga. Το ότι ήταν χειρότερο δεν σημαίνει ότι το βρήκαν έτοιμο! Επίσης, να μην ξεχνάμε εδώ ότι ο ST φτιάχτηκε αρχικά ως all around μηχάνημα, ενώ η Amiga ξεκίνησε ως gaming πλατφόρμα στην οποία αργότερα προστέθηκαν όσα χρειάζονταν για να γίνει κανονικός υπολογιστής. Ήταν λοιπόν λογική απόρροια των παραπάνω το να έχει καλύτερα (ή, μάλλον, ταχύτερα) γραφικά και σαφώς ανώτερο ήχο από τον ST και ταυτόχρονα να κυκλοφορήσει με ένα λειτουργικό με bugs και ελλείψεις και ένα filesystem το οποίο είχε φτιαχτεί στο πόδι από την Metacomco και είχε μύρια όσα προβλήματα...

      Το θέμα όμως είναι ότι καθώς η χομπίστικη χρήση του home computer σιγά-σιγά έδινε τη θέση της στην αποκλειστικά gaming ενασχόληση, όταν πια, γύρω στο '89, οι δύο πλατφόρμες - θέλοντας και μη - μετατράπηκαν σε game machines, ήταν επόμενο να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά αυτή η οποία δημιουργήθηκε εξαρχής γι' αυτό το σκοπό, έτσι δεν είναι;

      Ξέρουμε όλοι - όσοι θέλουν να το ξέρουν, τουλάχιστον - ότι αμφότερες οι πλατφόρμες είναι αξιοπρεπέστατες για computing χρήση (εκτός από gaming και demos, δηλαδή) και μάλλον ανώτερες των PCs της εποχής. Δυστυχώς, τα έφεραν έτσι τα πράγματα που όταν το gaming έγινε αυτοσκοπός ο ST δεν μπορούσε να αντισταθεί στην Amiga, η οποία, με τη σειρά της, λίγο αργότερα δεν μπορούσε να αποτελέσει σοβαρό αντίπαλο για το Playstation (βάλε και το ότι έκλεισε και η Commodore στην εξίσωση, οπότε...).

      Για τον Falcon η προσωπική μου άποψη είναι ότι η Atari δεν είχε πολύ συγκεκριμένη στόχευση στον σχεδιασμό του. Από την άλλη, η Amiga 1200 έπρεπε να περιμένει 25 και βάλε χρόνια μέχρι να αποκτήσει το killer app (Reshoot-R) που θα δικαιολογούσε απολύτως την δημιουργία και την κυκλοφορία της! Απίστευτα πράγματα...

      @VincentGR: Μήτσο, νομίζω ότι αυτό το συγκεκριμένο δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία τελικά. Σάμπως θα άλλαζε κάτι στην ιστορία είτε έτσι είτε αλλιώς; Χλωμό...

      Διαγραφή
    10. Δεν θα είχε γιατί ήταν ήδη καταδικασμένα από τη διοίκηση και τα δυο.
      Το preemptive τουλάχιστον σε εμένα άνοιξε ορίζοντες που δεν είχα δει ποτέ.
      Να τρέχω πολλά προγράμματα ταυτόχρονα χωρίς να κλείσω κάποια και να μεταφέρω ήχους και εικόνες από το ένα στο άλλο και το κυριότερο, δεν πάγωνε η εργασία στο background.
      Δεν είχε bugs εκτός και αν κάποιο πρόγραμμα ήταν κακογραμμένο και πάταγε στη διεύθυνση του kernel στη ram. Ναι, δεν υπήρχε memory protection.

      Διαγραφή
    11. Και αν έχετε διαβάσει δηλώσεις των προγραμματιστών, θα δείτε πως ήταν επίτευγμα να έχει κανείς τέτοιο Multitasking σε έναν απλό 68000. Το memory protection θα κρέμαγε το σύστημα.

      Διαγραφή
    12. Φίλε, ειλικρινά, για να μου λες ότι το δούλευες και ότι λειτουργούσε, το δέχομαι. Apparently εγώ έκανα κάτι λάθος όταν απλά έτρεχα ταυτόχρονα από το Workbench 1.3 το ρολόι και το προγραμματάκι που έκανε γραμμές σε ένα παράθυρο και όταν μετακινούσα το ρολόι σταματούσαν (εντελώς, όμως) οι γραμμές! Τώρα το τι multitasking είναι αυτό ένας Θεός το ξέρει! :D

      Η αλήθεια είναι ότι ίσως έχουμε κακομάθει με τα σύγχρονα μηχανήματα και τις απεριόριστες και χαοτικές δυνατότητές τους, γιατί ακόμα και σε Α4000 με κάρτα γραφικών και 68060 με 128ΜΒ είχα την αίσθηση ότι "καλύτερα μην κάνεις κάτι άλλο μέχρι να τελειώσει αυτό που τρέχει". Τι να πω, ίσως και να φταίω εγώ που την είχα πάρει την Amiga με κακό μάτι από την αρχή με τα καταραμένα τα Guru Meditation που μου πετάγονταν ανά... πεντάλεπτο!

      Πάντως, πέρα από τις δικές μας προσωπικές εμπειρίες, νομίζω ότι η συντριπτική πλειοψηφία έχει αντικρίσει άπειρα Guru Mediation και δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ multitasking. Αυτό ως γεγονός μπορεί να μην λέει και τίποτα, αλλά μπορεί να λέει και κάποια πραγματάκια.

      Don't get me wrong, από το AmigaOS 2.x και μετά οι εμπειρίες μου είναι θετικότατες και βγάζω το καπέλο. Με το 1.x όμως, τα είχα τα θεματάκια μου (για να το θέσω κάπως κομψά!)...

      Διαγραφή
    13. Έχεις δίκιο, όταν μετακινούσες το παράθυρο πάγωνε.
      Έχω ένα βίντεο στο κανάλι, amiga multitasking capabilities.
      Εκεί θα δεις παραδείγματα με οθόνες.

      Διαγραφή
    14. Ρε Μήτσο, έλεος ρε φίλε, έλεος! Μας λες για το multitasking της Amiga και στο καπάκι γίνεται σεισμός! Τι είναι αυτά;

      Επίσης, πόσα ποια βίντεο έχεις ανεβάσει; Ρε φίλε, μόνο βίντεο για το κάθε τσιγάρο που ανάβεις δεν ανέβασες! :D

      Μη με παρεξηγήσεις, έχεις πάρα πολλά με ενδιαφέροντα θέματα, αλλά και βίντεο με ASCII games από το CP/M του CPC; Μέχρι να βρω το βίντεο της Amiga έψαχνα 10 λεπτά! :D

      Στο βίντεο τώρα, δεν ξέρω αν παίζει κάποιο ρόλο ο accelerator ή η μνήμη, αλλά μήπως έχει σημασία το ότι όλα παίζουν σε διαφορετικά screens; Όχι ότι είναι μικρή υπόθεση, προς Θεού, απλά αναρωτιέμαι μήπως έτσι έχει σχεδιαστεί. Γιατί σε διαφορετικά screens στο video σου φαίνεται να μην μασάει καθόλου - ομολογουμένως εντυπωσιακό!

      Διαγραφή
    15. 030 έχω, αυτό αναφέρω ότι παίζει σε άλλα σκρινς με διαφορετικές αναλύσεις και χρωματικό βάθος.
      Το ωραίο είναι πως το joy κλειδώνει σε άλλη οθόνη και το keyboard γράφει αλλού!
      Τα ίδια έκανα με 000 αλλά όχι τόσο βαριά τασκς.
      Με πρόλαβες με το τον σεισμό και ήθελα να γράψω το ίδιο για τον ST :-D
      Πραγματικά φταίει ο πρωθυπουργός πιστεύω LOL

      Διαγραφή
    16. Όχι, φίλε, ας μην τα ρίχνουμε στα καημένα τα μηχανήματα: μαζί σου, ο πρωθυπουργός φταίει! :D

      Πάντως τσέκαρέ το αυτό, αν δηλαδή μπορεί να κάνει multitasking και στο ίδιο screen ή μόνο σε διαφορετικά. Αν και μονάχα η δυνατότητα για ύπαρξη διαφορετικών screens με διαφορετικές αναλύσεις κλπ είναι εντυπωσιακή, εγώ ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να το πιστέψω το πώς το φτιάξανε αυτό το πράγμα. Πολύ ΕΤ technology μιλάμε!

      Διαγραφή
    17. Συγνώμη βρε παλικάρια μου, σας έγραψα ανάποδα cooperative preemptive multitasking!!! :p

      Διαγραφή
    18. Κάνει σε παράθυρα κανονικά, παγώνει μόνο αν πας να το μετακινήσεις.
      Ίσως το αποφεύγεις και αυτό με το asyncworkbench αλλά δεν είμαι σίγουρος.

      Διαγραφή
    19. Θα έπρεπε να κάνουμε ένα vlog με τη συγκεκριμένη συζήτηση τύπου Χίου να έχουμε και views :-D

      Διαγραφή
    20. Ναι ρε φίλε, Atari, Amiga και σεισμός μαζί, τι άλλο να ζητήσει κανείς; Θα μας έβλεπαν μέχρι και στην Ταγκανίκα! :D

      Διαγραφή
  6. Αγγίξατε ευαίσθητες χορδές τώρα!
    Τη "χρυσή" πενταετία 1985-1990 (αλλά και λίγο περισσότερο, ας πουμε 1992-3 που πρακτικά τα γνωστά μας home micros αντιλαμβανόμαστε ότι θα έχουν ένα τέλος) οι περισσότεροι από εμάς είτε τελειώναμε τις σχολικές υποχρεώσεις, είτε αρχίζαμε σπουδές, είτε (στην καλύτερη των περιπτώσεων) μόλις αποκτούσαμε το πρώτο μας εισόδημα. Το τσοντάρισμα από τους γονείς όποτε και όπως μπορούσαν ήταν μονόδρομος για να δούμε στο γραφείο οτιδήποτε μας μάγευε στις φωτογραφίες του Pixel!
    Από τους δικούς μου παιδικούς και αδερφικους φίλους (με τους όποιους ακόμα είμαστε το ίδιο) κανείς δεν αγόρασε ποτέ micro χωρίς γραμμάτια!
    Πολλά όνειρα τότε έμειναν απραγματοποίητα, πολλές επιθυμίες ανεκπλήρωτες... Χωρίς να φταίει κανείς φυσικά, απλά ήταν αδύνατο να αλλάζεις υπολογιστή κάθε τρείς και λίγο.
    Για εμένα τουλάχιστον, είναι και ένας λόγος επιπλέον ώστε τώρα που μπορώ να κάνω έναν "κύκλο" και να γνωρίσω όλα τα μηχανήματα και τις δυνατότητές τους. Είναι και το βασικό μου κίνητρο βασικά, αν τελειώσει αυτό ίσως σημάνει και το τέλος της ασχολίας μου με τα home micros.
    Μέσα σε όλη αυτή την ιστορία ο Atari ST έχει ξεχωριστή θέση στο μυαλό μου, γιατί όντως ήταν ο πρώτος υπολογιστής που έφερε αυτές τις δυνατότητες σε προσιτή τιμή, ο πρώτος αυτής της γενιάς που μπήκε σπίτι μου και ο τελευταίος πριν μπω στον κόσμο των macintosh εκεί κάπου στο 1993 αν θυμάμαι καλά, βήμα που τελικά με επηρέασε και επαγγελματικά στη συνέχεια...
    Αν γνωρίζουμε ακριβώς ποια ήταν η ιστορική αξία κάθε μηχανήματος, μπορούμε να καταλάβουμε και την αξία του κάθε λεπτού που περάσαμε τότε είτε στο πληκτρολόγιό του είτε σε βιτρίνες χαζεύοντάς το!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραίος, Δημήτρη. Σωστά τα γράφεις. Κάτι τέτοιες ιστορίες με κάνουν να απορώ πώς είναι δυνατόν - στην Ελλάδα, τουλάχιστον - να έχει τόσους πολλούς haters ο Atari. Εννοώ ότι εσένα σε άγγιξε, τον άλλον το ίδιο, εμένα επίσης και σε κάποιον άλλο μπορεί να μην έκανε "κλικ". Ιδίως σε κάποιους που μπήκαν στο σπορ από το '90 και μετά με 500άρα ή 1200άρα δώρο από τους γονείς εν είδει Playstation της εποχής (οι οποίοι και δεν έζησαν τη φάση με τα γραμμάτια). ΟΚ, λοιπόν, όλα τα παραπάνω ωραία και καλά, οι haters πώς προκύπτουν; Η λογική ότι "η Amiga ήταν καλύτερη" δεν λέει κάτι, δηλαδή μισούν τον ST εξίσου με τον... Electron; Μπαρούφες. Με τον ST υπάρχει το κόλλημα. Γιατί;

      (ώριμη σκέψη 5 δευτερολέπτων και απάντηση στον εαυτό μου):

      Μήπως επειδή ο ST για κάποια χρόνια αμφισβήτησε την κυριαρχία της Amiga; Μήπως επειδή ήταν ο πιο άξιος (άρα και μισητός) αντίπαλος; Μήπως επειδή κόντεψε - μέχρι την κυκλοφορία της 500άρας - να βγάλει εντελώς την Amiga από τον χάρτη;

      Και πάλι, στη θέση τους εγώ δεν θα τον μισούσα, αλλά αντιθέτως θα τον εκτιμούσα - as I do, άλλωστε!

      Απ' ότι φαίνεται οι hardcore Αμιγκάδες δεν αποτελούν υποσύνολο των home computer lovers, αλλά ξεχωριστή οντότητα, που η αγκαλιά τους χωράει μονάχα οτιδήποτε γράφει επάνω Amiga. Ας είναι, κανείς δεν είναι τέλειος! :p

      Διαγραφή
    2. Χαχα, δεν φταίνε οι users.
      To Pixel και έπειτα το User έκανε το φαινόμενο δυνατότερο με τις φιτιλιές που έγραφαν για απάντηση στα γράμματα των αναγνωστών.

      Διαγραφή
    3. Δηλώνω παντελή άγνοια για αυτή τη φάση: από τα τέλη του '89 μέχρι και σχεδόν τα μέσα του '93 τα μόνα ελληνικά περιοδικά για υπολογιστές που είχαν πέσει στα χέρια μου πρέπει να ήταν τα πρώτα τεύχη του USER στα οποία ήμουν συντάκτης και μου τα έδιναν δωρεάν. Pixel σταμάτησα να αγοράζω γιατί το θεωρούσα αντιδεοντολογικό να γράφω στο ένα και να αγοράζω το άλλο, οπότε έμεινα σχεδόν εντελώς έξω απ' τον χορό και την κόντρα. Βάλε και το ότι Μάρτη του '92 πήγα φαντάρος, οπότε δένει η τούρτα...

      Διαγραφή
  7. Δεν ξέρω γιατί με έβγαλε "unknown"...
    Δικό μου είναι το παραπάνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ για την διευκρίνηση, "άγνωστε"! Και λέω κι εγώ στην αρχή "ωχ, για να γράφει unknown" θα είναι κάποιος που κρύφτηκε πίσω από την ανωνυμία για να μας ταράξει στο μπινελίκι". Ευτυχώς έκανα λάθος!

      Διαγραφή
  8. Χα!Χα!Χα! Amiga...Atari...σεισμός και...γραμμάτια! Τα είπατε όλα!...Πανάθεμα σας! :P ...τι να προσθέσω παραπάνω; Ότι κι εγώ το C64 (μου) τον είχαν πάρει με συναλλαγματικές, ότι το ίδιο έγινε και με το 1541 II floppy και όταν πια βρισκόμουνα κάπου στην μέση των σπουδών μου και ήθελα Amiga 500 η απάντηση ήταν: Δεν υπάρχει "μια" για τέτοια έξοδα. Ο καλός μου και αγαπημένος ξάδερφος μου εργαζόταν ήδη ως προγραμματιστής σε μικρό software house. 520ST στο σπίτι του, με μονόχρωμο monitor και πλήθος σοβαρών εφαρμογών να παρελαύνουν hi res μπροστά στα μάτια μου. "Καλό είναι να μπει και μια κυρία στην οικογένεια", μου έλεγε για την Amiga. Εγώ πάλι το είχα ήδη στρίψει προς Atari 1040STFM. Είχα κανονίσει μάλιστα τα πάντα με γνωστό shop της Χαριλάου. Είχα φτάσει πάλι ένα βήμα πριν να πιω το δροσερό νερό του πόθου...Ξανά 0 αποτέλεσμα και 0 εις το πηλίκον. Μετά από λίγα χρόνια, με την έναρξη της επαγγελματικής μου δραστηριότητας, πάνω στο γραφείο μου βρήκε φιλόξενη βάση έναν 386 DX με VGA έγχρωμη 14άρα οθόνη κλπ κλπ. Πάλι γραμμάτια και ο ξάδερφος μου έκανε καιρό να μου μιλήσει.
    ...
    Για τα μηχανήματα, όλα τα μηχανήματα, είναι γνωστό ότι τάσσομαι πάντα υπέρ όλων και του καθενός ξεχωριστά. Κάθε ένα έχει γράψει την δική του ιστορία, έχει διαγράψει την δική του πορεία κι έχει τους δικούς του και όχι μόνο, νοσταλγούς και εραστές του. Θαυμάζω - Λατρεύω - Μου αρέσει να ασχολούμαι με όλα τους. Όλα τους είναι υπέροχα και όσο εμβαθύνεις μέσα στην ψυχή τους, τόση μαγεία ανακαλύπτεις και σε άλλες τόσες νέες περιπέτειες συμμετέχεις.
    Ένα, έχω να πω και τελειώνω: Γρήγορα βγήκαν από την πρίζα. Θα ήθελα να έχουμε (να έχω) πολύ περισσότερο χρόνο να ασχοληθούμε (-θω) μαζί τους. Αυτόν τον χρόνο προσπαθώ να καλύψω μέχρι σήμερα κι ακόμη βρίσκομαι στην 8bit εποχή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο, αυτή είναι η πιο λυπητερή ιστορία που έχω ακούσει - χειρότερη κι απ' το κορίτσι με τα σπίρτα που πάγωσε στο χιόνι! Μα, να μην πάρεις τελικά ST; Όχι ρε φίλε, πόσα χτυπήματα της μοίρας μπορεί να υποφέρει κάποιος;

      Πέραν της πλάκας, όπως θα γνωρίζεις, συμφωνώ και επαυξάνω με την θέση σου να τάσσεσαι υπέρ όλων των μηχανημάτων - και εγώ ακριβώς έτσι νιώθω και λειτουργώ.

      Κάποιες ώρες όμως, όταν βλέπεις ότι κάποιο απ' όλα (λέγε με Amiga) είναι το αγαπημένο παιδί όλων και κάποιο άλλο (ο πτωχός πλην τίμιος ST) αντιμετωπίζεται ως αποπαίδι, ε, σου έρχεται - και ανθρώπινο είναι - να κανακέψεις λίγο παραπάνω αυτό το καημένο που τόσα χρόνια (αδίκως) δεν εισπράττει την αγάπη που του αξίζει, έτσι δεν είναι;

      Διαγραφή
  9. Ηθελα πολύ να γράψω κι εγώ την εμπειρία με τους ST σε αυτό το θρεντ.40 σχόλια..αναψε η συζήτηση και δικαίως.
    Θεωρώ ΑΥΤΟ το θρεντ ST ως την πιο ακριβή ιστορικά αλλά και τεχνικά περιγραφή για τον ST και την τεράστια συνεισφορά του.
    Ειμαι και εγώ της άποψης οτι ο ST ενσωμάτωσε την πιο "Value for Money" επιλογή στα 16bit Home Computers κάνοντας
    τα πάντα εξίσου καλά αλλά χωρίς να χρειάζεται να πουλήσεις το ένα σου νεφρό να τον αποκτήσεις!
    Value for money κύριοι μαζί με Lotus 2, μαζί με KickOff2, με το Turrican2 και φυσικά το Vroom (το πιο γρήγορο σε 16bit)

    To σουλούπι και γενικά το design των ST γενικά το θάυμαζα πολύ από τα περιοδικά USER και Pixel.
    Να πω την αμαρτία μου τους θεωρώ πιο όμορφους από τις Amiga λογω της εκπληκτικής διάταξης των F buttons!

    Που λέτε λοιπόν φίλτατοι, μια ηλιόλουστη μέρα το 1992 1 Γυμνασίου ο κολλητός μου ο Γιάννης (κάτοχος Amiga500) μου πρότεινε να περάσουμε από την πλατεία στο Γκύζη
    που ο πατέρας του διατηρούσε ψιλικατζίδικο. "Δίπλα ακριβώς" μου λεεί "έχει ένα Ataράδικο να παίξουμε κανά Lotus2!" Eγω μέχρι εκείνη την περίοδο
    πήγαινα σε ένα Amigάδικο στην Κυψελη και μόλις προτοέμπαινα στον μαγικό κόσμο των 16bit.
    Κυψέλη-Γκύζη 5 λεπτά δρόμος και σε λίγo είχαμε φθάσει σε ένα ημιυπόγειο μια αίθουσα με καμιά δεκαριά
    μονιτορ SM124 με αποκλειστικά και μόνο ATARI ST παντού!Τα pacman και τα tomahawk εννούνται.Τοπίο σχεδόν ειδυλιακό

    Μερικοί Atari είχαν εξωτερικό drive άρα πρέπει να ήταν οι Atari 520STM (1985). Επειδή θυμάμαι και ύπαρξη τηλεοράσεων πρεπει να συνδεόνταν με RF καλώδιο. Mπορεί και να είχε και μόνιτορ αλλά
    δεν είμαι σίγουρος 100%. Iσως μερικά μοντέλα να είχαν και ενσωμάτωμένο drive οπότε μιλαμε για τους Atari 1040STF
    Tώρα που το σκέφτομαι καλύτερα λόγω χρονολογίας 1991 μπορεί και να είχαμε μπροστά μας 520STE ή 1040STE (1989) με τον ενσωμάτωμένο blitter αλλά τότε δεν τα
    καταλάβαινα όλα αυτά. Θυμαμαι όμως το εκπληκτικό mouse της Αtari που ορισμένα παιχνίδια χρειάζόταν για να προσπεράσουμε τις εισαγωγικές
    οθόνες.

    Δεν ξαναπήγα και κακώς στο Ataράδικο στου Γκύζη...Λίγο η απόσταση λίγο η διαφορετική παρεά.
    Πάντα όμως θα το λέω οτι ο ST είχε πιάσει το vibe της 16bit κοινότητας στην πιο εκπληκτική τιμή της εποχής.
    Και μακάρι κάποτε να αποκτήσω και έναν να κάνει παρέα με την 500άρα μου και να "τσακώνονται" δίπλα δίπλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κώστα, τι να πω πέρα από... thanks for sharing και thanks for the memories!

      Για το συγκεκριμένο μαγαζί δεν έχω ξανακούσει ή διαβάσει κάπου αλλού: θα ήταν καταπληκτικό εάν κάποια στιγμή μαθαίναμε περισσότερες πληροφορίες ή, ακόμα καλύτερα, αν βρίσκαμε και κάποιες φωτογραφίες από τον χώρο. Είναι εντυπωσιακό το ότι υπήρχε ένα τέτοιο μαγαζί - πέρα από το Atari club στον χώρο όπου παλιά στεγαζόταν τον Athens Computer Centre, Σολωμού & Μπόταση γωνία - που σε αντίθεση με το πνεύμα της εποχής και τις προσταγές των καιρών είχε Ataris αντί για Amigas. Άλλωστε, ας μην κοροϊδευόμαστε, σε όσα παιχνίδια υπήρχα κοινά και στις 2 πλατφόρμες ο Atari τα κατάφερνε σχεδόν εξίσου καλά με την Amiga, οπότε γιατί όχι;

      Θα πίστευε κανείς ότι τώρα πια, 30 χρόνια αργότερα, θα είχε θαφτεί το τσεκούρι του πολέμου από αμφότερες τις πλευρές, αλλά δυστυχώς ακόμα βλέπουμε κάποιους Αμιγκάδες να βασανίζονται από... σύνδρομο ανωτερώτητας και να μην μπορούν να δεχτούν και να χωνέψουν την σημασία και το μέγεθος του ST στην ιστορία των υπολογιστών. Ας είναι, δεν έχει νόημα να ασχολούμαστε με φανατικούς κανενός είδους.

      Όπως το γράφεις και εσύ, έτσι και εγώ θα ήθελα λίγο χώρο να βάλω τον ST δίπλα στην Amiga και να τους συνδέσω και με ένα null modem σειριακό καλώδιο για 2πλο Lotus!

      Διαγραφή

Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.